Άρθρο της Ειρήνης Ιωαννίδου

Η στάση του Αρχιεπισκόπου να δημοσιοποιήσει την επίσκεψη του μουσουλμάνου θρησκευτικού ηγέτη είναι φυσιολογική για τους οικουμενιστές αλλά αξιοκατάκριτη κατά το Ευαγγέλιο…

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.Ιερώνυμος συναντήθηκε με τον θρησκευτικό ηγέτη των Σιιτών του Πακιστάν. Ο Αρχιεπίσκοπος τον καλωσόρισε και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκαν στο έργο που επιτελεί η «Συνύπαρξις» της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα ανήλικα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Μάλιστα ο κ.Ιερώνυμος σε παλαιότερη επίσκεψή του στους πρόσφυγες του Πειραιά, αφαίρεσε τον Σταυρό και το Εγκόλπιό του, ώστε «να μην θίξει το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων».

Ποια είναι όμως η μουσουλμανική αίρεση που εκθειάζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών;

Το όνομα των Σιιτών είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ασούρα. Η Ασούρα είναι η δέκατη ημέρα του Μουρραχάμ, του πρώτου μήνα στο ισλαμικό έτος. Κατά τη διάρκεια της Ασούρα, οι Σιίτες μουσουλμάνοι τιμούν το μαρτύριο και τον θάνατο του Ιμάμη Χουσεΐν, εγγονού και νόμιμου διαδόχου του Μωάμεθ. Το 680 μ.Χ., στην ιρακινή πόλη Κερμπάλα, ο Ιμάμης ηγήθηκε μιας εξέγερσης, η οποία κατέληξε στη σφαγή του ιδίου και της οικογενείας του.

Γύρω από το αφήγημα αυτό, κάθε χρόνο, οι πιστοί του Σιισμού στήνουν μια αιματοβαμμένη τελετή, στην οποία θρηνούν και αυτοτραυματίζονται με φραγγέλια, μαχαίρια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα. Μια θεωρία αναφέρει ότι με αυτόν τον τρόπο αυτοτιμωρούνται επειδή δεν συμμετείχαν στη μάχη υπέρ του Χουσεΐν. Μια άλλη θεωρία αναφέρει ότι προσπαθούν απλώς να αναβιώσουν τα πάθη του Ιμάμη και να ολοκληρώσουν σωστά την απόδοση τιμής στον θάνατο του, θα πληροφορηθούμε από σχετική ανάρτηση της Κατάνυξης.

Εν προκειμένω δεν αρνούμαστε ότι στο γραφείο του, έξω από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε να δεχτεί των Σιίτη κληρικό. Αλλά δεδομένου ότι όλοι οι σιίτες κατά την χριστιανική διδασκαλία είναι άνθρωποι στους οποίους οφείλουμε να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο, η κοινή φωτογράφιση και οι φιλοφρονήσεις μόνο ως ένα ακόμα μικρό λιθαράκι στο τερατούργημα του διαχριστιανικού οικουμενισμού μπορούν να λογιστούν.

Ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, π.Θεόδωρος Ζήσης κάνει μερικές σπουδαίες επισημάνσεις, οι οποίες αφήνουν έκθετο τον Αρχιεπίσκοπο.

Γράφει συγκεκριμένα ότι «Στο αποστολικό και αγιοπατερικό αυτό έργο ουδέποτε υπήρξαν επιφυλάξεις και συμψηφισμοί, κοσμικές ευγένειες και εξισώσεις, συγκρητισμοί και αναμείξεις, υποχωρήσεις σε άρχοντες για λατρεία άλλων θεών ή αναγνώριση των άλλων θεών και των άλλων θρησκειών. Είτε επρόκειτο για Ιουδαίους άρχοντες, είτε για ειδωλολάτρες, είτε για Μουσουλμάνους, που ζητούσαν αναγνώριση των δικών τους θεών και σεβασμάτων, η στάση των Χριστιανών δεν ήταν συμβιβαστική και εξισωτική, όπως συμβαίνει σήμερα με πολλούς θεολόγους και κληρικούς των διαθρησκειακών συναντήσεων και διαλόγων, αλλά απόλυτη και σαφής· πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο θεό ή σέβασμα, δεν υπάρχει δυνατότης σωτηρίας».

Στη συνέχεια παρουσιάζει στην αξιολόγηση του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού στο Ισλάμ: «Αναφέρεται βέβαια η βίβλος του και στον Χριστό, τον οποίο θεωρεί προφήτη και δούλο του Θεού, όπως και στην μητέρα του Μαρία. Αρνείται όμως την σταύρωση, ισχυριζόμενος από επίδραση του Δοκητισμού, ότι οι Ιουδαίοι «εσταύρωσαν την σκιάν αυτού». Ο Χριστός δεν απέθανε, ούτε εσταυρώθη. «ο γαρ Θεός έλαβεν αυτόν προς εαυτόν εις τον ουρανόν διά το φιλείν αυτόν».

Τί να τα κάνει όμως κανείς αυτά, που φαινομενικά δείχνουν κάποιο σεβασμό προς το πρόσωπο του Χριστού, όταν στην συνέχεια βάζει ο Μωάμεθ τον ίδιο τον Χριστό σε διαλογική συζήτηση με τον Θεό, μετά την άνοδό του στους ουρανούς, να αρνείται ο ίδιος την θεότητά του και να λέγει ότι όσα σχετικά γράφονται στο Ευαγγέλιο είναι ψεύδη και πλάνες. Υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία από αυτήν εναντίον του Χριστού και του Ευαγγελίου, και υπάρχει, απομένει χώρος για να δει κανείς θετικά το Ισλάμ και τον προφήτη του, όπως πράττουν οι νέοι υποστηρικτές των ψευδοπροφητών; […]

Αναφέρεται στη συνέχεια και σε κατηγορίες των Μουσουλμάνων εναντίον των Χριστιανών, τις οποίες αναιρεί. Κατόπιν μεταξύ των άλλων «ληρωδιών» μνημονεύει όσα έχουν σχέση με τον γάμο, την επιτρεπόμενη πολυγαμία, και την συμπεριφορά του ιδίου του Μωάμεθ, ο οποίος εχώριζε ανδρόγυνα, γιατί ερωτευόταν ξένες γυναίκες, και αυτήν την ακράτειά του παρουσίαζε ως εντολή του Θεού. Νομοθετεί μάλιστα την εντός του γάμου ακράτεια συνιστών στους άνδρας. «”είργασαι την γην, ην ο Θεός έδωκε σοι και φιλοκάλησον αυτήν” και τόδε ποίησον και τοιώσδε, ίνα μη πάντα λέγω, ως εκείνος, αισχρά». Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην παχυλή εσχατολογία του Ισλάμ. Ονομάζει «κτηνώδεις» τις αντιλήψεις των και τους προειδοποιεί ότι αντί των υλικών αγαθών και απολαύσεων τους περιμένει η αιώνια κόλαση.«Εκείσε δε σκότος εστί το εξώτερον και κόλασις ατελεύτητος. πυρ ηχούν, σκώληξ ακοίμητος και ταρτάριοι δαίμονες»».

Καλή μετάνοια!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧΙ

Δείτε σχετικά:
– Γιατί οι Μουσουλμάνοι μας χορεύουν στο ταψί; Εικόνες ντροπής από την Μονή της Παναγίας Σουμελά
– Με γοργούς ρυθμούς προωθείται η Ισλαμοποίηση της Ελλάδας