Του Παναγιώτη Νούνη
Αποκλειστικά για katanixi.gr

Άραγε υπάρχει ελπίδα σε αυτό το διαβόητο ψυχολογικό θρίλερ της νεοραγιαδικής αλλοτρίωσης των καρδιών και των ψυχών μας;…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

ΟΙ ΞΕΧΑΣΙΑΡΗΔΕΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ» ΚΥΠΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΑΓΝΟΥΝΤΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ

Ερώτηση: Με ποιόν τρόπο ακριβώς θα ξεχάσουμε την εισβολή και κατοχή της νήσου Κύπρου;

Απάντηση: Αφού φροντίζουμε ως “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” να επισκεφτόμαστε συχνάκις τα κατεχόμενα για τις απολαύσεις και την ψυχαγωγία μας και να χρηματοδοτούμε με το αζημίωτο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο τους αγαπημένους Πολιορκητές μας.

Εμείς έτσι αγαπάμε τους εχθρούς μας!… Είμεθα χριστιανικότεροι των Χριστιανών.

Τούτο το ψυχολογικό σύνδρομο ή το σαδομαζοχιστικό σύμπλεγμα του ηττημένου και αυτο-θυματοποιημένου δακρυροούντα ραγιά έλληνα της Κύπρου, φαίνεται παράλληλα να ισχύει περίτρανα και το ψυχολογικό «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», όπου το θύμα αποκτά παράδοξα ερωτικά συναισθήματα για τον θύτη του.

Ας το παραδεχθούμε τελικά: Οι κυπραίοι έχουμε διεστραμμένα μάλλον σαδομαζοχιστικά ερωτικά αισθήματα για τον Αττίλα εισβολέα, εξάπαντος σφαγιαστή, άρπαγα και βιαστή μας, αφού με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και την ελεύθερη διέλευση στα κατεχόμενα εδάφη μας τον ευχαριστούμε τα τελευταία 15 χρόνια, εμπράκτως και δουλικώς, με το να επιβεβαιώνουμε την οντότητα και την ύπαρξή του προσφέροντας του εκούσια τον μόχθο και το βιός μας.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει -ομοούσιο σύμπλεγμα- με τους Ελλαδίτες στην Ελλάδα, που πεθαίνουν και λατρεύουν σαν μικρά παιδάκια για ταξίδια αναψυχής (;!) στην Κωνσταντινούπολη, στην Μικρά Ασία και στα Σκόπια.

Τούτη είναι η παγιωμένη νεογραικυλίστικη και νεοελληνική αλλοτρίωση μας.

Δεν έχουμε σιχαθεί τους εαυτούς μας άραγε;

Μια ακόμη πικρή αλήθεια: Συνεπώς το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου μας (την Μικρά Ασία, την Βόρειο Ήπειρο, την Κωνσταντινούπολη κ.ο.κ.), με την νεοελληνική ή «ελληναράδικη» νοοτροπία μας μετουσιώθηκε, βλακωδώς και ραγιαδικώς, στον ανόητο συσκοτισμένο και εμπαθή παραλογισμό μας…

«δεν ξεχνώ, το σύνθημα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»!…

Υπάρχει λογική στο εν λόγω σύνθημα;

Ξαναδιαβάστε το παρακαλώ προσεκτικά.

Αυτή είναι και η μεγίστη κατάρα ή κατάντια μας, ας το στοχασθούμε ήρεμα, χωρίς εθνοφυλετικά και κομματικά κριτήρια, και εν τέλει ας το παραδεχθούμε ομοθυμαδόν.

Στα συνθήματα βέβαια, ελλαδίτες και κύπριοι, είμαστε πρώτοι, μην πω παγκόσμιοι πρωταθλητές στο εν λόγω άθλημα, όπως ακριβώς ο όχλος, οι μάζες και οι οπαδοί του ποδοσφαίρου.

Άραγε υπάρχει ελπίδα σε αυτό το διαβόητο ψυχολογικό θρίλερ της νεοραγιαδικής αλλοτρίωσης των καρδιών και των ψυχών μας;

Πολύ το αμφιβάλλω!…

Του Παναγιώτη Νούνη
Φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής και του Τμήματος Ψυχολογίας (Πανεπιστήμιον Κύπρου)
Σύμβουλος Ψυχικής & Πνευματικής Υγείας – Life Coach
† Θεολόγος/Θρησκειολόγος

Υγ.: Έμπνευση για τα προηγούμενα γραφθέντα μας αποτέλεσε το εν λόγω συγκινησιοκρατικό και δακρύβρεκτο φωτογραφικό τεκμήρειο -εξ Ελλάδος- που μας ορίζει ή προπαγανδίζει ανόητα, ότι, ‘Σαράντα έξι χρόνια μετά δεν ξεχνώ το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»’. Είμαστε για γέλια ή για κλάματα; Εξάπαντος η Αθήνα, οι διαχρονικές κυβερνήσεις των Αθηνών, αφού αν κανείς παρατηρήσει προσεκτικά η φωτογραφία είναι δημιούργημα υπό του εκλεκτού γραφείου του Πρωθυπουργού της χώρας, οι οποίες εκλέγονται απο Ελλαδίτες και μή, ομολογεί, ότι δεν ξεχνά τα συνθήματα. Σας ευχαριστούμε απο καρδίας για την φιλανθρωπία και για την συμπόνια σας.