“Αυτός είναι ο λόγος που τα λουλουδάκια φυτρώνουν στα πιάτα μας. Ποτίζονται από την ευχή και τον Σταυρό του Χριστού”…

Το μεσημεριανό τραπέζι είναι έτοιμο και σήμερα, όπως κάθε μέρα. Τα φαγητά της μαμάς Εμμέλειας μοσχομυρίζουν αγάπη, στοργή, τρυφερότητα και ζεστασιά. Και είναι τόσο νόστιμα, «λουκούμι», όπως λέει και ο μπαμπάς Χαράλαμπος!

Διαφόρων ειδών πίτες, πατάτες φούρνου με μανιτάρια, μελιτζάνες παπουτσάκι, κοτόπουλο με μπάμιες, φασόλια γίγαντες και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει κανείς με το νου και τη φαντασία του. Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα γλυκά της μαμάς –κουταλιού, τρουφάκια, σοκολατίνες, πορτοκαλόπιτες, ρεβανί- πάντα με μέτρο, για να μη χαλάσουν τα δοντάκια του μικρού τους Χριστόφορου. Ειδικά, στη γιορτή του Αγίου Χριστοφόρου, τι γλέντια, τι χαρές, τι φαγοπότι, τι νόστιμες λιχουδιές!

Ωστόσο, αξιοπερίεργη δεν ήταν μόνο η νοστιμιά των φαγητών και των γλυκών της μαμάς. Άλλωστε, όλη η γειτονιά γνώριζε την αγάπη και το μεράκι της. Όμως, σε κάθε πιάτο, κάθε φορά, κάθε μέρα, κάθε μεσημέρι, άνθιζαν μικρά-μικρά λουλουδάκια. Αληθινά. Ολάνθιστα. Μοσχομυριστά. Που σκόρπιζαν τη μυρωδιά τους σε όλο το σπίτι! Σε όλη τη γειτονιά! Και όχι μόνο τη μυρωδιά τους, αλλά μια αγάπη Χριστού, πνευματική, άϋλη!

«Ε, δεν πάει άλλο! Σήμερα ήρθε η μέρα, ήρθε η ώρα και στιγμή, σκέφτηκε ο μικρός Χριστόφορος, να ρωτήσω τη μανούλα, να μου εξηγήσει. Μα πώς φυτρώνουν αυτά τα λουλουδάκια στα πιάτα μας; Πώς;»

Και ρώτησε.

Και έλαβε την εξής απάντηση, τόσο από τη μανουλίτσα, όσο και από τον πατερούλη:

«Όταν, αγαπημένο και ευλογημένο μου παιδί, ετοιμάζουμε τα υλικά και μετά τοποθετούμε το καθημερινό μας φαγάκι στο ταψί, στην κατσαρόλα ή στο τηγάνι, σταυρώνουμε τρεις φορές, παρακαλώντας τον Χριστούλη μας να το ευλογήσει. ‘Κύριε ο Θεός ημών ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων Σου’. Έπειτα, όταν το φαγάκι μπαίνει στο πιάτο για να το φάμε, το ξανασταυρώνουμε τρεις φορές. ‘Κύριε ο Θεός ημών ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων Σου’.

Αυτός είναι ο λόγος που τα λουλουδάκια φυτρώνουν στα πιάτα μας. Ποτίζονται από την ευχή και τον Σταυρό του Χριστού».

«Μεγάλο θαύμα!», σκέφτηκε ο μικρός Χριστόφορος, που ήξερε, είχε ακούσει για τα θαύματα της πίστης μας. Τώρα έδωσε ο καλός Θεός να ζήσει ένα.

Από εκείνη τη μέρα και έπειτα, η προσευχή και ο σταυρός δεν έλειπαν ποτέ από τη ζωή του Χριστόφορου, με αποτέλεσμα να γεμίζει ευλογίες το σπιτικό του. Οι δυσκολίες και αυτές αντάμα με τις ευλογίες, όμως ποτέ αξεπέραστες, πάντα κάτι είχαν να διδάξουν την ευλογημένη αυτή οικογένεια.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI