Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἀγαπητά μου παιδιά καί πολύτιμοι φίλοι μου, Χριστός Ἐτέχθη!

Προσεγγίζοντας τή Φάτνη τοῦ νεογεννηθέντος, μία εὐχή ξεπηδᾶ ἀπ’ τήν καρδιά μου. Ἀκούγοντας τούς Ἀγγέλους νά ψάλλουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί τή φύση νά ὑποκλίνεται στή μεγαλωσύνη Του, τούς ποιμένες νά στέκουν ἔκθαμβοι, τούς Μάγους νά καλοῦνται καί τήν Ἔρημο νά ἀνθίζει, ἡ εὐχή γίνεται ξεκάθαρη ἐλπίδα καί βεβαιότητα. Ἀξίζει ὅλοι μαζί νά βρεθοῦμε στόν Παράδεισο. Νά ἀπολαμβάνουμε τή δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας, καθώς σάν μιά ὕπαρξη θά βιώνουμε τήν εὐλογημένη σχέση μας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, τήν Κυρία Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους μας!  

Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου ὁ δρακί τήν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. 
Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο Θεοτόκο Εκείνος, που στη χούφτα Του κρατάει ολόκληρη την κτίση.

Ράκει καθάπερ βροτός σπαργανοῦται ὁ τῆ οὐσίᾳ ἀναφής.
Με κουρέλια, σαν άνθρωπος θνητός, περιτυλίγεται, Εκείνος, που, κατά την ουσία Του, είναι αψηλάφητος και απροσέγγιστος. 

Θεός ἐν φάτνη ἀνακλίνεται, στερεώσας τούς οὐρανούς πάλαι κατ’ ἀρχάς.
Στη φάτνη αποθέτουν Εκείνον, που παλιά από τη στιγμή κιόλας της Δημιουργίας, έκανε το ουράνιο στερέωμα. 

Ἐκ μαζῶν γάλα τρέφεται ὁ ἐν τῆ ἐρήμῳ μάννα ὀμβρίσας τῶ λαῶ.
Από μαστούς τρέφεται με γάλα Εκείνος, που στην έρημο έθρεψε με μάννα το λαό Του. 

Μάγους προσκαλεῖται ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.
Σοφούς της Ανατολής καλεί κοντά Του ο Νυμφίος τής Εκκλησίας.

Δῶρα τούτων αἴρει ὁ Υἱός τῆς Παρθένου.
Δώρα από αυτούς δέχεται ο Υιός της Παρθένου.

Προσκυνοῦμεν Σου τήν Γένναν Χριστέ, 
Προσκυνούμε τη Γέννα Σου Χριστέ.

Δεῖξον ἡμῖν καί τά θεῖα Σου Θεοφάνεια.
Δείξε μας τώρα και τα άγιά Σου Θεοφάνεια.

(Μεγάλες Ώρες: Δοξαστικό Ιδιόμελων Ενάτης Ώρας)