ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
Μέ συμμάχους «Ὀρθοδόξους»

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Δέν ἡσύχασε ὁ Διάβολος οὔτε θά ἡσυχάσει ἀπό τό νά διώκει καί νά πολεμεῖ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν διάρκεια τῆς πρώτης χιλιετίας ξεσήκωσε τούς Ἑβραίους κατ᾽ ἀρχήν καί κατόπιν τούς εἰδωλολάτρες, πού προκάλεσαν φοβερούς διωγμούς καί μαρτύρια ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, δέν κατόρθωσαν ὅμως νά τήν ἐκθεμελιώσουν, ὅπως ἐπεδίωκαν, γιατί ἀκρογωνιαῖος λίθος καί θεμέλιό της εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Μετά τόν θρίαμβο πού τῆς ἐξασφάλισε, θεόθεν παρακινηθείς, ὁ ἰσαπόστολος αὐτοκράτωρ Μ. Κωνσταντῖνος ἀντιμετώπισε χειρότερους ἐχθρούς, ἐσωτερικούς τώρα, ἀπό τά σπλάγχνα της, τίς πάμπολλες αἱρέσεις καί τά σχίσματα, τά ὁποῖα ἀπέκοψε μέ τούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες ὡς σεσηπότα τμήματα καί διεφύλαξε τήν ὑγεία καί τήν πνευματική της δύναμη καί ἰκμάδα.

Ἡ μεγάλη ἀπειλή τοῦ ἀντιχρίστου Ἰσλάμ ἀπό τόν 7^ο αἰώνα ἀφήρεσε ζωτικό χῶρο τῆς κοσμοεξάκουστης χριστιανικῆς αὐτοκρατορίας σέ ἐπαρχίες τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἀφρικῆς καί προσέθεσε νέους μάρτυρες στό Ἁγιολόγιό της, ὡς ἀντιστάθμισμα ὅμως αὐτῆς τῆς ἐδαφικῆς ἀπωλείας προνόησε ὁ Θεός τήν ἐξάπλωση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στόν Βορρᾶ, στούς σλαβικούς λαούς, μεταξύ τῶν ὁποίων ἡ Μεγάλη καί Ἁγία Ρωσία ἐδόξασε τήν Ὀρθοδοξία καί δοξάσθηκε ἀπό αὐτήν.

Ἀσφαλῶς δέν εἶναι τυχαῖο τό ὅτι λίγο πρίν ἀπό τήν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία στά μέσα τοῦ 11^ου αἰῶνος, τό 1054, καί τήν προσπάθεια τῶν Δυτικῶν νά καταστρέψουν τήν Ὀρθοδοξία μέ τίς σταυροφορίες καί τήν Οὐνία, ἡ Κωνσταντινούπολη εἶχε ἀποκτήσει ἕναν ὁμόδοξο δυνατό σύμμαχο, τούς Ρώσους, εἰς τούς ὁποίους μετέδωσε βέβαια τήν Ὀρθοδοξία, ἀπολαμβάνοντας ὅμως ἐπί αἰῶνες ἀφοσίωση, ὑποστήριξη, παρηγορία καί ἀπέναντι τῶν Φράγκων τοῦ πάπα, ἀλλά καί ἀπέναντι τοῦ νέου ἰσχυροῦ Ἰσλάμ τῶν Ὀθωμανῶν στούς ὁποίους ὑπετάγη κατά τήν τραγική ἅλωση τοῦ 1453.

Κανένας δέν θά περίμενε ὅτι στίς ἀρχές τῆς τρίτης χιλιετίας, καί ἀφοῦ παρά τίς προσπάθειές της ἡ Δύση καθ᾽ ὅλην τήν διάρκεια τῆς δεύτερης χιλιετίας δέν μπόρεσε νά διασπάσει καί νά διαιρέσει τούς Ὀρθοδόξους, κατορθώνει τώρα στίς ἀρχές τῆς τρίτης χιλιετίας νά προκαλέσει ἀντιπαλότητα καί σύγκρουση, μεταξύ τῶν δύο ἰσχυρῶν τους κέντρων, τήν ἱστορική Κωνσταντινούπολη, ἐξασθενημένη τώρα πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά, καί τήν ἰσχυρή κοσμοκράτειρα Μόσχα, τήν ὁποία οἱ Δυτικοί ὑπολογίζουν, φθονοῦν, πολεμοῦν καί ἐπιδιώκουν μέ κάθε τρόπο νά τήν ταπεινώσουν.

Δέν μπόρεσαν νά τό καταφέρουν με τήν ὑπό ἀμερικανική προστασία καί στέγη φιλοπαπική καί φιλοπροτεσταντική ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τό 2016. Τό ἐπιχειροῦν τώρα μέ μεγαλύτερο θράσος ὡς νέα σταυροφορία ἐναντίον τῆς Ρωσίας, μέ ἀφορμή τό Οὐκρανικό Ζήτημα καί σταυροφόρους τούς Οὐνίτες καί τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, στούς ὁποίους ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, συμμαχώντας μέ τούς νέους σταυροφόρους τοῦ πάπα, ὁ ὁποῖος προσποιεῖται τόν οὐδέτερο, προσέδωσε κῦρος καί ἰσχύ μέ τήν ἀντικανονική καί ἀντισυνοδική παραχώρηση αὐτοκεφαλίας, ἀγνοώντας τήν κανονική καί νόμιμη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά καί τήν ἰσχυρή Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στήν ὁποία ἐκκλησιαστικά ἀνήκει ἡ Οὐκρανία.

Γιά πολλούς Ὀρθοδόξους εἶναι καί θά εἶναι ἀδύνατο καί ἀδιανόητο νά συστρατευθοῦμε μέ τούς νέους Φράγκους σταυροφόρους τοῦ Βατικανοῦ καί τῆς Ἀμερικῆς. Γι᾽ αὐτό καί ὅπως ἀντιδράσαμε, ὄχι μόνο μέ λόγια «πτεροέντα», ἀλλά καί μέ ἔργα, μέ τήν εὐλογημένη ἀποτείχιση, ἐναντίον τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἀντιδροῦμε καί τώρα μέ λόγια καί μέ ἔργα ἐναντίον τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας πού παρεχώρησε ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας ἐνισχύοντας τήν ἄσκηση βιαιοτήτων ἐναντίον τῶν ἐκεῖ Ὀρθοδόξων καί διακινδυνεύοντας πανορθόδοξο σχίσμα. Τρίβουν τά χέρια τους, χαίρουν καί ἀγάλλονται οἱ αἱρετικοί Παπικοί καί Προτεστάντες, γιά τήν διαφαινόμενη ὁριστική ρήξη Κωνσταντινούπολης καί Μόσχας.

Ἡ «Θεοδρομία» τό ἐπιστημονικό θεολογικό περιοδικό τῆς «Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν» ἔκλεισε τήν εἰκοσαετία τῆς ἔκδοσής του (1999-2018) δημοσιεύοντας τά «Πρακτικά» τῆς ἐπιτυχημένης Ἡμερίδας μέ τίτλο: «Ὀρθοδοξία καί Κολυμπάρι. Δύο χρόνια μετά», πού ἔλαβε χώρα στήν Θεσσαλονίκη στίς 16 Ἰουνίου τοῦ 2018. Ἀρχίζουμε σύν Θεῷ τήν νέα περίοδο μέ τήν δημοσίευση ἐντός τοῦ Ὀκτωβρίου, τῶν «Πρακτικῶν» τῆς ἐπίσης πολύ ἐπιτυχημένης Ἡμερίδος μέ τίτλο «Τό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καί ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου». Στό πρῶτο μέρος τοῦ διπλοῦ τεύχους παρατίθενται οἱ ἐνδιαφέρουσες ὀκτώ εἰσηγήσεις καί τά «Πορίσματα» τῆς Ἡμερίδας, ἐνῶ στό δεύτερο ἐπιλέξαμε καί δημοσιεύουμε σχετικά μέ τό Οὐκρανικό Ζήτημα κείμενα, κληρικῶν καί λαϊκῶν. Μέ πολλή χαρά παραδίδουμε καί αὐτό τό ἐμβληματικό διπλό τεῦχος στούς συνδρομητές καί ἀναγνῶστες τῆς «Θεοδρομίας», ἐλπίζοντες καί εὐχόμενοι νά μήν εὐοδωθοῦν τά σχέδια τῶν νέων σταυροφόρων καί τῶν συμμάχων τους ἐναντίον τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας.