Κήρυγμα τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση

Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἔμφρονως ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἔγενου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ δι’ ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητας, νύμφη ἔχρηματισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ὦ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων χαίροις Μακρίνα θεοφόρε. (Ἀπολυτίκιον)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στο Κήρυγμα που εκφώνησε ο π. Θεόδωρος, την Κυριακή των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρεται στη μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μακρίνης. Τον θαυμάσιο βίο της έγραψε ο αδελφός της, Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Πολύ μεγάλη μοναστική φυσιογνωμία, πρωτότοκο τέκνο αγίας οικογενείας, αποφάσισε από νεαρή ηλικία να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Ίδρυσε υποδειγματικό γυναικείο κοινόβιο Μοναστήρι. Ο ξαφνικός θάνατος ενός εκ των αδελφών της, άλλαξε την κατεύθυνση της ζωής των υπολοίπων μελών της οικογένειας. Η Οσία Μακρίνα ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη από τον αδελφό της Μέγα Βασίλειο. Ο προηγηθείς θάνατος της μητέρας της αλλά ιδιαίτερα ο θάνατος του Μεγάλου Βασιλείου, εκλόνισαν πολύ την υγεία της. Εκοιμήθη το ίδιο έτος που εκοιμήθη ο αδελφός της Βασίλειος.

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης διηγείται με λεπτομέρειες την τελευταία συνάντηση με την αδελφή του και τη συζήτηση που είχε μαζί της. Ο θεολογικός αυτός διάλογος περί Αναστάσεως, αποτελεί ένα σπουδαίο έργο που μας παρέδωσε ο Άγιος, όπου παρουσιάζεται τι εδίδασκε η Οσία Μακρίνα για την ψυχή και για την Ανάσταση.  Μελετώντας τον βίο της, θαυμάζει κανείς πως αυτή η γυναίκα κατηύθηνε παιδαγωγικά τα αδέλφια της αλλά και πως έφτασε σε τέτοιο ύψος θεολογίας.

Ο αδελφός της μας περιγράφει τα χαρίσματά της, την παιδεία που έλαβε από την μητέρα της και πόσο συνδεδεμένη ήταν μαζί της, την κλίση της στον μοναχικό βίο, πώς μετέφερε και στη μητέρα της την τάση που είχε προς τον μοναχισμό. Μετά το ατύχημα του αδελφού της Ναυκρατίου, η Μοναχή Μακρίνα έγινε αυτή δασκάλα για τη μητέρα της.

Η Οσία Μακρίνα, έγινε η ίδια Μοναχή, ίδρυσε σπουδαία μοναστική αδελφότητα, βοήθησε σε δύσκολες καταστάσεις την οικογένειά της, αλλά και βοήθησε ώστε η Εκκλησία να αποκτήσει αυτούς τους δύο μεγάλους Αγίους, τους  γίγαντες της θεολογίας, τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο Επίσκοπο Νύσσης.  

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση -Ι. Ησυχ. Αγίου Γεωργίου Ανύδρου – Εκφων. (19/7/2015)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra