Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ένα κάρφος στον οφθαλμό των οικουμενιστών, αιρετικών, παπόφιλων, λατινοφρόνων και δειλών

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Το αιρετικό σύστημα που διοικεί την Εκκλησία μας, οι οικουμενιστές αρχιερείς, ιερείς, μεγαλογέροντες και καθηγητές θεολογίας αποφεύγουν να πουν ένα όνομα που τους προκαλεί τρόμο, ζάλη, απέχθεια, δυσφορία.

Ένα όνομα που απαγορεύεται να ακουστεί στις πανεπιστημιακές αίθουσες των Θεολογικών σχολών, στα μητροπολιτικά μέγαρα, στα πηγαδάκια των αρχιμανδριτών. Ένα όνομα που απαγορεύεται να γραφτεί ακόμα και ως παραπομπή στις μεταπτυχιακές και διδακτορικές διατριβές που υποβάλλονται στις Θεολογικές μας Σχολές. Ένα όνομα που απαγορεύεται επί ποινή αφορισμού να ακουστεί από τον εκκλησιαστικό άμβωνα. Ένα όνομα, που όταν η προφορά του καθίσταται αναγκαστική για λόγους συνεννόησης και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με αντωνυμίες ή άλλα επίθετα, προκαλεί στους τύπους που συναποτελούν το εν λόγω αιρετικό σύστημα εξουσίας συσπάσεις του προσώπου γεμάτες υποτίμηση και ειρωνεία: ο Ζήσης. 

Αν ένας άγευστος της εκκλησιαστικής μας κατάστασης άκουγε κάποιον από αυτούς τους “τύπους” να προφέρει με την χαρακτηριστική υποτίμηση το όνομα αυτό, Ζήσης, χωρίς άλλα προσδιοριστικά της ιδιότητάς του θα νόμιζε ότι πρόκειται για κάποιον περιθωριακό τύπο, κάποιον παράνομο, κάποιον διαβόητο και καταχωρημένο ονομαστί στη συλλογική συνείδηση, πχ Ρωχάμης, Κουφοντίνας, Παλαιοκώστας. Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο Ζήσης του οποίου το όνομα φοβάται να προφέρει το εκκλησιαστικό μας κατεστημένο; 

Όσο και αν αποφεύγουν να πουν το όνομα του, όσο και αν τον υποτιμούν, όσο και αν κάνουν ότι δεν υπάρχει, ότι δεν υπήρξε ποτέ, όσο και αν προσποιούνται ότι ποτέ δεν τον είχαν δάσκαλο, ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι ο σπουδαιότερος εν ζωή Ορθόδοξος Θεολόγος, αυτός που ανάγκασε τους Παπικούς στο Freising του Μονάχου να καταδικάσουν την Ουνία, είναι η Βασιλική Οδός της Αποτείχισης κατά της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, είναι το κάρφος στον οφθαλμό των οικουμενιστών, αιρετικών, παπόφιλων, λατινοφρόνων και δειλών.

Με τον ομόψυχό του μακαριστό π. Νικόλαο Μανώλη, τον διακριτικό και γενναίο, σήκωσαν το βάρος της ημέρας αντιδρώντας στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου. Ποιος οικουμενιστής μπορεί να σταθεί και να αντιμετωπίσει θεολογικά τον π. Θεόδωρο Ζήση; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το ορθόν της απόφασής του να διακόψει την μνημόνευση του ονόματος του οικείου του επισκόπου για λόγους αίρεσης; Ποιος μπορεί να του καταλογίσει δόλο κατά της Ορθοδοξίας, πρόθεση σχίσματος και σκανδαλισμού, αυτόν που απαρνήθηκε δεδομένες τιμές και δόξες, που δεν ζητά τίποτα για τον εαυτό του; Αδυνατώντας να αντιπαρατεθούν με τον π. Θεόδωρο Ζήση παριστάνουν ότι δεν υπάρχει, εφαρμόζοντας το αισώπειο “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”.  Τουλάχιστον οι παλαιοί αιρετικοί είχαν την αξιοπρέπεια να αντιπαρατίθενται με τους Ορθοδόξους είτε σε δημόσιες συζητήσεις είτε δια της γραφίδος. 

Αλλά και όσοι βαυκαλίζονται ότι υπερασπίζονται την Ορθοδοξία “μένοντας μέσα στην Εκκλησία” αποκηρύσσοντες την Αποτείχιση, ας μας δείξουν τί έχουν πει και έχουν πράξει όλα αυτά τα χρόνια που να συγκρίνεται με τον αγώνα του π. Θεοδώρου. Ας μας δείξουν τί έχουμε αποφύγει από σκάνδαλα και σχίσματα χάρη στον αγώνα τους. Ας μας αποδείξουν ότι είναι επιτυχής ο αγώνας τους πριν ζητήσουν από τον π. Θεόδωρο να αποδείξει αν ο δικός του αγώνας είναι επιτυχής. 

Ειπώθηκε για τον Μ. Αθανάσιο το περίφημο “Athanasius contra mundum”, ο Αθανάσιος εναντίον του κόσμου, τότε που όλη η οικουμένη, βασιλείς, πατριάρχες και λαός παρασύρθηκαν στο χείμαρρο του αρειανισμού. Και σήμερα που ο χείμαρρος του Οικουμενισμού έχει παρασύρει κλήρο και λαό, κατά αναλογία το ίδιο μπορούμε να πούμε για τον π. Θεόδωρο Ζήση, “Theodorus contra mundum”. Καταξίωσε με το κύρος του τα δύο όπλα που έχουν οι Ορθόδοξοι για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, την ομολογία της Πίστεως και την διακοπή πνευματικής κοινωνίας με τους αιρετικούς, την Αγία Αποτείχιση. Απομένει το τρίτο Υπερόπλο της Ορθοδοξίας. Μία Ορθόδοξη Σύνοδος Επισκόπων, λίγων ή πολλών που θα καταδικάσει συνοδικά τον Οικουμενισμό, το Κολυμπάρι και όσους το ακολουθούν.

Η Εκκλησία μας πρέπει να τιμά τον π. Θεόδωρο Ζήση που μένει ακλονητος στη θέση του ριζωμένος στον Βράχο της Ορθοδοξίας, δείχνοντας προς τα που πρέπει ο λαός του Θεού να γυρίσει, προς τα που βρίσκεται ο αχείμαστος λιμένας της Ορθής Πίστεως.  

Άλλη μια απόδειξη της αγιότητας του οσιακώς κοιμηθέντος ομολογητή γέροντά μας π. Νικολάου Μανώλη, είναι ότι μας ένωσε σε ένα σώμα και μία ψυχή με τον π. Θεόδωρο Ζήση. Μέσα στο κύματα του πελάγου που καταπίνουν αβύσσους μάς τοποθέτησε στον σωτηριώδη βράχο της Ορθοδοξίας. Σε ευχαριστούμε γέροντά μας. Σε ευχαριστούμε. 

Ζήτω η Ορθοδοξία!

Ζήτω και όλοι οι άγιοι Πατέρες που έζησαν, κήρυξαν και ομολόγησαν Ορθοδοξία!!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI