της Ε.Ζ.

Δέκα χρόνια έμεινε εκεί ο άγιος προσευχόμενος και απέκτησε πολλές αρετές μέσα από την άσκησή του…

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Ιωάννου του εν τω φρέατι στις 30 Μαρτίου.

Ο Όσιος Ιωάννης έζησε κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες. Από μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα, μαζί με την αδερφή του Θεμιστία που ήταν επίσης μικρή σε ηλικία. Η μητέρα τους η Ιουλιανή, ήταν πλούσια γυναίκα και αγαπούσε τον Χριστό.

Εκείνη την εποχή, οι ασεβείς ειδωλολάτρες βασιλείς, κυνηγούσαν και τιμωρούσαν τους Χριστιανούς. Γι’ αυτόν το λόγο, η Ιουλιανή πήρε τα δύο παιδιά της και πήγε σε ένα σπίτι όπου μπορούσε κρυφά να μαθαίνει στα πολυαγαπημένα της παιδιά για τον Χριστό μας.

Κάποιες φορές ο Ιωάννης όταν έρχονταν η ώρα να προσευχηθεί, άφηνε τη μητέρα του, πήγαινε στην Εκκλησία και προσεύχονταν κρυφά για να μην τον πιάσουν οι ειδωλολάτρες.

Μια μέρα όμως, στο δρόμο για την Εκκλησία συνάντησε έναν Χριστιανό που του πρότεινε να πηγαίνει στο βουνό να προσεύχεται, για να είναι πιο ασφαλής, αφού εκεί δεν θα κινδύνευε από τους ειδωλολάτρες.

Ενθουσιασμένος από τον λόγο αυτό, έτρεξε στη μητέρα του. «Καλή μου μητέρα δώσε μου την ευχούλα σου για να πάω στο βουνό να προσευχηθώ! Εκεί δεν θα κινδυνεύω από τους ειδωλολάτρες όπως με συμβούλευσε και ο καλός χριστιανός που συνάντησα πριν λίγo».

Η μητέρα του, του έδωσε την ευχή της και τον άφησε να πάει νομίζοντας πως θα πήγαινε για λίγο και θα επέστρεφε γρήγορα. Ο Ιωάννης όμως αποχαιρετώντας τη μητέρα του και την αδερφή του, έφυγε για πάντα στην έρημο.

Εκεί στην έρημο βρήκε έναν Αιγύπτιο μοναχό που τον έλεγαν Φαρμουθέ. Αφού πήρε την ευχή του, πήγε πιο βαθιά στην έρημο.

Περπατούσε και περπατούσε, ώσπου βρήκε μπροστά του ένα ξερό πηγάδι γεμάτο σκορπιούς, φίδια και άλλα ερπετά. Τότε ο Όσιος Ιωάννης γονάτισε και προσευχήθηκε. Έκανε τον σταυρό του και μπήκε μέσα στο πηγάδι.

Ένας ολόλαμπρος Άγγελος εμφανίστηκε μπροστά του και τον προστάτευσε από όλα τα ερπετά που βρίσκονταν μέσα στο πηγάδι!

Το πηγάδι ήταν πάρα πολύ βαθύ, περίπου είκοσι μέτρα. Εκεί μέσα, στο σκοτεινό πηγάδι, έμεινε ο Όσιος σαράντα μέρες με τα χέρια απλωμένα σε σχήμα σταυρού και προσεύχονταν.

Όλες αυτές τις μέρες έμεινε χωρίς να φάει, να πιει, να κοιμηθεί ή να κατεβάσει τα χέρια του και όλα τα ερπετά έφυγαν αμέσως.

Ένας Άγγελος που έφερνε τροφή στον γέροντα Φαρμουθέ που ήταν πάνω, έξω από το πηγάδι, έφερνε άρτο και για τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης ήταν μικρός σε ηλικία και ο άγγελος δεν του έδινε ο ίδιος τον άρτο για να μην υπερηφανευθεί.

Για κάποια χρόνια λοιπόν, ο Φαρμουθέ έπαιρνε τον άρτο που του έδινε ο άγγελος και τον πήγαινε στον Ιωάννη. Ο Όσιος, αφού δοξολογούσε τον Κύριο, έτρωγε τον άρτο.

Ο διάβολος που δεν άντεχε να βλέπει τους μεγάλους αγώνες του Αγίου, πήγε στον Φαρμουθέ και αφού τον παραπλάνησε τον οδήγησε στην είσοδο του πηγαδιού και τον συμβούλευσε απρεπή πράγματα. Ο Ιωάννης όμως κατάλαβε ότι ο διάβολος προσπαθούσε να τον απατήσει και διόρθωσε τον γέροντα και ντρόπιασε τον διάβολο.

Αφού λοιπόν δεν κατάφερε ο διάβολος να πετύχει τον σκοπό του με αυτό, συγκέντρωσε πολλούς δαίμονες και τους έδωσε τη μορφή της μητέρας του, της αδερφής του και άλλων συγγενών, φίλων και γνωστών. Αφού πήγαν πάλι στην είσοδο του πηγαδιού, άρχισαν να κλαίνε και να τον παρακάλεσαν να βγει έξω έστω και μόνο για να τον δουν ή να τους μιλήσει. Ο Άγιος τότε τους αγνόησε και συνέχισε την προσευχή του και αυτοί εξαφανίστηκαν κατευθείαν.

Δέκα ολόκληρα χρόνια έμεινε εκεί ο άγιος προσευχόμενος και καλλιέργησε πολλές αρετές μέσα από την άσκησή του. Έφτασε και η ώρα που θα παρέδιδε την αγιασμένη του ψυχή στον Κύριο. Τότε, ένας μοναχός με το όνομα Χρύσιος που ζούσε τριάντα χρόνια στην έρημο, οδηγήθηκε από έναν άγγελο στο πηγάδι. Έμεινε έτσι τρεις μέρες στο πηγάδι παρακαλώντας τον Ιωάννη να μην κρύψει από αυτόν τις αρετές του, αφού οδηγήθηκε εκεί από τον Θεό.

Εκείνη τη στιγμή συνέβη ένα φοβερό θαύμα! Η γη του πηγαδιού που ήταν είκοσι μέτρα βαθιά, ανέβηκε στο ύψος του Χρύσιου και οι δύο Όσιοι συναντήθηκαν. Ο Ιωάννης υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, διηγήθηκε όλη τη ζωή του και αφού αποχαιρέτησε τον Όσιο Χρύσιο, έφυγε για τη Βασιλεία των Ουρανών.

Στη συνέχεια ο Χρύσιος ενταφίασε τον Άγιο και αφού έψαλε, φύτεψε εκεί έναν φοίνικα. Αυτός τότε, ω του θαύματος! έγινε αμέσως ανθισμένο δέντρο και γέμισε καρπούς! Αφού είδε αυτό το θαύμα ο Χρύσιος δόξασε τον Κύριο.

Έπειτα, ένας άγγελος εμφανίστηκε και τον μετέφερε στον τόπο όπου ησύχαζε. Παρακάλεσε τότε έναν ευσεβή άνθρωπο να γράψει τα όσα είδε και άκουσε γι’ αυτόν τον μεγάλο Άγιο που σε νεαρή ηλικία κατάφερε και υπέφερε τόσα πολλά για την αγάπη του Θεού.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαίς,τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἰωάννη Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ε.Ζ.  

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI