της Ε.Ζ.

Πολλά θαύματα έκανε ο Όσιος Θεοφάνης με τη χάρη του Θεού και προσέφερε θεραπείες σε όσους ασπάζονταν με ευλάβεια τα ιερά του λείψανα

Στις 19 Αυγούστου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Θεοφάνους του Νέου. Ο Άγιος Θεοφάνης γεννήθηκε στα Ιωάννινα τον 16ο αιώνα μ.Χ. Όταν έγινε 18 χρονών πήγε στο Άγιο Όρος. Αφού πέρασε από διάφορες Μονές επέλεξε τελικά να μείνει στη μονή Δοχειαρίου. Εκεί έζησε ενάρετα με ξεχωριστό γνώρισμά του την αγάπη προς τους αδελφούς του. Γι’ αυτό και αυτοί μέσα σε λίγα χρόνια τον εξέλεξαν ηγούμενο της Μονής. 

Οδηγούσε τους μοναχούς στην αληθινή ασκητική ζωή και τους δίδασκε με το παράδειγμά του.

Ο μισόκαλος διάβολος όμως, δεν άντεχε να βλέπει την πνευματική προκοπή του Οσίου. Έτσι, μετά από λίγο καιρό έλαβε γράμμα από την αδερφή του

«Αδερφέ μου οι Αγαρηνοί άρπαξαν τον γιο μου και τον πήγαν στην Κωνσταντινούπολη!» 

Όταν το έμαθε αυτό ο Όσιος, φοβούμενος μήπως εξισλαμίσουν τον ανιψιό του, πήγε αμέσως στην Πόλη. Εκεί με πολλές προσπάθειες κατάφερε τελικά να τον απελευθερώσει και να τον πάρει μαζί του στο Μοναστήρι. Τον έκανε μάλιστα μοναχό παρά τη μικρή του ηλικία. 

Οι Τούρκοι όμως αναζητούσαν τον νεαρό στην Κωνσταντινούπολη. Γι’ αυτό οι υπόλοιποι μοναχοί φοβόντουσαν πως αν τον έβρισκαν εκεί μαζί τους θα κινδύνευε η Μονή. 

Έτσι, θείος και ανιψιός, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Άγιο Όρος. Πήγαν στη Βέροια και κατέφυγαν κρυφά στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου.

Σύντομα, η ενάρετη ζωή του Οσίου έγινε φανερή και προσέλκυσε πολλούς ευλαβείς ανθρώπους, γεμάτους θείο ζήλο, που του ζήτησαν να τους κάνει μοναχούς. 

Εκεί ο Άγιος Θεοφάνης έκτισε Ναό και τον αφιέρωσε στην Θεοτόκο. Αφού ο ανιψιός του είχε πλέον ενηλικιωθεί και ωριμάσει πνευματικά, τον άφησε να κατευθύνει τη Μονή, ενώ ο ίδιος πήγε στη Νάουσα.

Στη Νάουσα λοιπόν, πάνω σε ένα βουνό έχτισε τον Ιερό Ναό των Αρχαγγέλων και την ομώνυμη Μονή. 

Όταν ήταν να αρχίσει το κτίσιμο της Μονής υπήρχε ένα πρόβλημα. Ο πρωτομάστορας δεν δέχονταν να την κτίσει στο σημείο που έλεγε ο Άγιος. Έτσι, ο Όσιος Θεοφάνης, ζήτησε από του Αρχαγγέλους να του δείξουν πού πρέπει να χτιστεί το μοναστήρι. 

Ακούμπησαν τα σχέδια σ’ ένα σημείο κι είπαν πως όπου τα μετακινήσουν οι Αρχάγγελοι, εκεί να χτιστεί και το μοναστήρι. Πράγματι, μετά από λίγο βρήκαν τα σχέδια στο σημείο που είχε πει εξαρχής ο Όσιος.

Συνέβη και άλλο θαυμαστό γεγονός κατά το κτίσιμο της Μονής! Οι μάστορες είχαν ένα γαϊδουράκι για να μεταφέρει τα υλικά τους. Μια φορά όμως, εκεί που ήταν μόνο του, το έφαγε μια αρκούδα. Ο Άγιος όμως ημέρεψε την αρκούδα και τελικά χρησιμοποίησαν για να μεταφέρει τα υλικά.

Πολλοί πήγαν σε αυτό το μοναστήρι και έγιναν μοναχοί. Έχοντας ως παράδειγμά τους τον Όσιο, οι μοναχοί έκαναν πολλές ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές για να γίνουν ενάρετοι. 

Στη Μονή αυτή κατέφευγαν και οι ευλαβείς Χριστιανοί της περιοχής αφού εκεί έβρισκαν παρηγοριά στα δύσκολα χρόνια που ζούσαν.

Μετά από λίγο καιρό, επέστρεψε στην άλλη Μονή στη Βέροια για να επισκεφθεί τον ανιψιό του και τους υπόλοιπους αδελφούς και να τους παροτρύνει σε ασκητικούς αγώνες.

Στο Κάθισμα της Παναγίας στη Σκήτη πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι τον θάνατό του. Ο Θεός είχε δείξει στον Άγιο τη μέρα του θανάτου του. Γι’ αυτό φρόντισε να καλέσει όλους τους μοναχούς κοντά του για να τους δώσει τις τελευταίες του συμβουλές.

Όλοι ήταν πολύ στεναχωρημένοι που θα έχαναν τον αγαπημένο τους πατέρα. Και εκείνος δεν ήθελε να τους αποχωριστεί αλλά ήξερε ότι αυτό ήταν πρόσκαιρο. 

Βλέποντας όμως να στεναχωριούνται πολύ που δεν θα τον έχουν άλλο μαζί τους, τους παρηγόρησε λέγοντάς τους πως οι Χριστιανοί δεν πεθαίνουν με τον φυσικό θάνατο γιατί πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής. 

Σε λίγο, παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό, ευχαριστώντας Τον που τον αξίωσε να φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο και να έρθει κοντά Του.

Τα τίμια λείψανά του Αγίου Θεοφάνους κατατέθηκαν στη Μονή της Βέροιας όπου κοιμήθηκε, ενώ η τίμια κάρα του μεταφέρθηκε στη Μονή της Νάουσας. Μετά την καταστροφή της μονής από τους Τούρκους, το τίμιο λείψανο μεταφέρθηκε στην πόλη της Νάουσας, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα και είναι πηγή πνευματικής χάριτος και ιαμάτων.

Μερικά από τα θαύματα που έκανε ο Όσιος Θεοφάνης και ονομάστηκε θαυματουργός θα διηγηθούμε τώρα.

Όταν ο Άγιος γυρνούσε από την Κωνσταντινούπολη προς το Άγιο Όρος είχε μεγάλη τρικυμία και το πλοίο με το οποίο ταξίδευε, κινδύνευε να καταποντιστεί. Όλο το πλήρωμα του πλοίου ήταν τρομαγμένο και είχαν χάσει κάθε ελπίδα. Ο Άγιος, πήγε μόνος του σε μια άκρη και προσευχήθηκε στον Θεό να τους σώσει. Μόλις τελείωσε, γύρισε στους υπόλοιπους επιβάτες του πλοίου και τους ενθάρρυνε «Να έχετε θάρρος γιατί σωθήκαμε!». Τότε -ω του θαύματος- η τρικυμία σταμάτησε αμέσως.

Κάποτε ζούσε ένας Τούρκος που έπασχε από λέπρα για πολλά χρόνια. Είχε ξοδέψει όλη του την περιουσία σε γιατρούς αλλά δεν θεραπεύονταν. Αφού τόσα είχε δοκιμάσει και δεν έβλεπε αποτέλεσμα, κάποιοι φίλοι του τον προέτρεψαν να πάει στο Μοναστήρι των Αρχαγγέλων. Έτσι και έκανε. Πήρε νερό το οποίο είχε ακουμπήσει πριν το λείψανο του Αγίου και με αυτό έπλυνε το σώμα του. Ο Άγιος σαν Ανάργυρος ιατρός ψυχών και σωμάτων τον θεράπευσε εντελώς! Ο Τούρκος γύρισε στην πατρίδα του ευχαριστώντας τον αληθινό Θεό και τον Όσιο Θεοφάνη που τον θεράπευσε.

Ένας που είχε χάσει τα λογικά του θεραπεύτηκε μόλις άγγιξε με ευλάβεια το κεφάλι του στο λείψανο του Αγίου.

Κάποτε στην πόλη της Νάουσας έπεσε πανώλη και περισσότερο από το ένα τρίτο των κατοίκων της πέθανε μέσα σε λίγες μέρες. Ο λαός παρακαλούσε τον Όσιο Θεοφάνη, που είναι και ο πολιούχος της πόλης, να τους απαλλάξει από αυτό το δεινό. Έκαναν λοιπόν λιτανεία με την τίμια καρά του Αγίου γύρω από την πόλη και η επιδημία έφυγε σύντομα και δεν ξανά έπληξε την πόλη τους.

Μια άλλη φορά, έπιασε φοβερή ανομβρία στη Νάουσα και τα σπαρτά θα καταστρέφονταν εντελώς. Έτσι οι κάτοικοι στράφηκαν πάλι να ζητήσουν βοήθεια από τον Άγιο. Έκαναν πάλι λιτανεία με την τίμια κάρα του αλλά αυτή τη φορά γύρω από τα χωράφια. Ενόσω κάναν τι λιτανεία, άρχισε ξαφνικά να βρέχει. Η βροχή αναζωογόνησε τη ξεραμένη φύση και όλοι όσοι είδαν το θαύμα δόξασαν τον Θεό και τον Όσιο που τους βοηθούσε σε κάθε δυσκολία.

Ας πάρουμε αυτά τα δύο γεγονότα ως παράδειγμα για να τα μιμηθούμε και εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί. Στους δύσκολους καιρούς πρέπει να παρακαλούμε τον Θεό και τους Αγίους του να μας βοηθάνε και να μην στηριζόμαστε μόνο στην επιστήμη. Να κάνουμε λιτανείες με τα τίμια λείψανα των αγίων και αυτοί θα μας σώζουν από κάθε κακό.

Κάποια φορά ένας κλέφτης μπήκε κρυφά στη Μονή που φυλάσσονταν το λείψανο του Αγίου και έκλεψε διάφορα χάλκινα μαγειρικά αγγεία. Μόλις βγήκε από την Μονή, τα χέρια του και τα πόδια του παρέλυσαν εντελώς και δεν μπορούσε να προχωρήσει για να φύγει! Μετανόησε όμως και το ομολόγησε και υποσχέθηκε στον Άγιο ότι θα επιστρέψει τα διπλάσια από όσα έκλεψε. Ο Άγιος δέχθηκε τη μετάνοιά του και η παράλυση έφυγε.

Πολλά ακόμη θαύματα έκανε ο Όσιος Θεοφάνης με τη χάρη του Θεού και πρόσφερε θεραπείες σε όσους ασπάζονταν με ευλάβεια τα ιερά του λείψανα. 

Παρακαλούμε και εμείς τον Όσιο Θεοφάνη τον θαυματουργό να μας βοηθάει σε κάθε δυσκολία. 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧΙ