«Η αγάπη και η πίστη των Αγίων της Εκκλησίας μας έχει τη δύναμη να εξημερώνει ακόμα και τα πιο άγρια ζώα»…

Η μνήμη του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη εορτάζεται στις 4 Μαρτίου.

Πεντακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, ζούσε στην έρημο του Ιορδάνη ένας μοναχός με το όνομα Γεράσιμος. Ζούσε ασκητικά υπομένοντας τις δυσκολίες της ερήμου και είχε ολοκληρωτικά αφιερώσει την ψυχή του στον Κύριο, τον οποίο και τόσο αγαπούσε. Η αγάπη του αυτή στον Θεό, αντανακλούσε και αγάπη προς όλη την Πλάση.

Έτσι, μια μέρα που βρίσκονταν στις όχθες του ποταμού Ιορδάνη άκουσε ένα πονεμένο λιοντάρι να βρυχάται. Ο Άγιος πλησίασε το πονεμένο λιοντάρι συμπονετικά και αυτό -ω  του θαύματος!- πλησίασε τον Άγιο και του έδειξε το τραύμα του. Ένα καλάμι είχε καρφωθεί στο πόδι του ζώου. Τότε ο Άγιος Γεράσιμος το έβγαλε προσεκτικά και περιποιήθηκε το τραύμα με φροντίδα.

Το λιοντάρι έδειξε την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο και υποτάχθηκε σε αυτόν. Μάλιστα ο Άγιος Γεράσιμος το ονόμασε Ιορδάνη γιατί το είχε βρει δίπλα στο ποτάμι.

Ο Άγιος ανέθεσε στον πιστό του ακόλουθο να συνοδεύει το γαϊδουράκι που μετέφερε το νερό από τον ποταμό στο μοναστήρι. Αυτό γίνονταν για πολύ καιρό και ο Ιορδάνης φρόντιζε να φτάσει το γαϊδουράκι στον προορισμό του με τη μέγιστη ασφάλεια. (Αν και λιοντάρι πρόσεχε το γαϊδούρι και δεν το πείραξε ποτέ!)

Μια μέρα καθώς το λιοντάρι κοιμόταν, πέρασαν από εκεί κάποιοι καμηλιέρηδες και έκλεψαν το γαϊδούρι. Όταν ξύπνησε άρχισε να το ψάχνει. Μάταια όμως, αφού δεν το έβρισκε πουθενά. Μόλις είδαν το λιοντάρι να επιστρέφει μόνο του, όλοι το κατηγόρησαν πως έφαγε το γαϊδούρι λόγω της άγριας φύσης του. Αυτό πλησίασε ταπεινά και λυπημένα τον Άγιο Γεράσιμο. Ο Άγιος τότε το τιμώρησε αναθέτοντάς του το διακόνημα του γαϊδουριού. Έτσι ο Ιορδάνης με πλήρη υπακοή στον Γέροντα, μετέφερε καθημερινά το νερό όπως έκανε πριν το γαϊδουράκι.

Μια μέρα, καθώς το λιοντάρι εκτελούσε το διακόνημά του, συνάντησε στο μέρος όπου είχε χάσει το γαϊδούρι, τους καμηλιέρηδες που το είχαν κλέψει. Είχαν σταματήσει εκεί για να ποτίσουν τα ζώα τους και να ξεκουραστούν. Το λιοντάρι μόλις είδε το γαϊδουράκι που το είχαν μαζί τους, όρμησε κατά πάνω τους με έναν βροντερό βρυχηθμό. Αυτοί κατατρομαγμένοι έτρεξαν να ξεφύγουν, αφήνοντας πίσω το γαϊδουράκι. Ο Ιορδάνης, χαρούμενος που βρήκε το γαϊδουράκι, επέστρεψε μαζί του στον Γέροντα. Ο Άγιος τότε χαμογέλασε και  βλέποντάς το κατάλαβε ότι άδικα κατηγόρησαν το λιοντάρι. Έτσι, το διακόνημα της μεταφοράς δόθηκε πάλι στο γαϊδούρι και ο Άγιος απάλλαξε το λιοντάρι από αυτό. Ο Ιορδάνης με σεβασμό αποχαιρέτησε τον Γέροντα με μια υπόκλιση και έφυγε στην έρημο. Βέβαια ερχόταν εβδομαδιαία στον Άγιο να τον προσκυνήσει μη ξεχνώντας την ευεργεσία που του είχε προσφέρει.

Αυτό γίνονταν για πολλά χρόνια από τότε που έφυγε ο Ιορδάνης. Μια μέρα όμως που πήγε να προσκυνήσει τον Άγιο κατά τη συνήθειά του δεν τον έβρισκε όπου και αν έψαχνε. Βλέποντάς το ένας μοναχός να ψάχνει απεγνωσμένα, του είπε πως ο Γέροντας έφυγε και το οδήγησε στον τάφο του. Το λιοντάρι καταλαβαίνοντας τι είχε συμβεί άρχισε να κλαίει πάνω από τον τάφο του, όπου στη συνέχεια έγειρε και ξεψύχησε εκεί σαν πιστός ακόλουθος του Αγίου.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η αγάπη και η πίστη των Αγίων της Εκκλησίας μας έχει τη δύναμη να εξημερώνει ακόμα και τα πιο άγρια ζώα, όπως συνέβη και με τον Ιορδάνη. Το άγριο και υπερήφανο λιοντάρι -ο βασιλιάς των ζώων – ταπεινώθηκε και υποτάχθηκε στον Άγιο, υπακούοντάς τον.

Ε.Ζ.  

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI