της Ε.Ζ

Ο Απόστολος Πέτρος του φανέρωσε σε όραμα ότι θα γίνει επίσκοπος Αιθιοπίας και θα επιστρέψει χιλιάδες Εβραίους στον Χριστιανισμό

Σήμερα 19 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τον Αγίου Γρηγεντίου Επισκόπου Αιθιοπίας.

Ο Άγιος Γρηγέντιος γεννήθηκε το 518 στα Μεδιόλανα. Γονείς του ήταν οι ευσεβείς χριστιανοί Αγάπιος και Θεοδότη. Από μικρός ο Άγιος είχε μάθει να αγαπά τον Χριστό και ξεχώριζε για τις ενάρετες πράξεις του.

Όταν μεγάλωσε, τον χειροτόνησαν διάκονο και άρχισε με θείο ζήλο να κάνει περισσότερες ασκήσεις και να αποκτά ακόμα περισσότερες αρετές με την Χάρη του Θεού. 

Εκεί στα Μεδιόλανα, υπήρχε ένα γέρος ερημίτης ο οποίος προφήτεψε όλα όσα θα του συνέβαιναν στη ζωή του. Ακόμα και ο Απόστολος Πέτρος του φανέρωσε σε όραμα ότι θα γίνει επίσκοπος Αιθιοπίας και θα επιστρέψει χιλιάδες Εβραίους στον Χριστιανισμό.

Εκείνο τον καιρό, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο ευσεβής Ιουστίνος Α΄. Αυτός βασίλεψε μέχρι το 527μ.Χ. Ύστερα βασιλιάς έγινε ο Ιουστινιανός ο Α΄.

Στην Αιθιοπία βασίλευε ο ευσεβής Ελεσβαάν. Όταν πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Αιθιοπίας, ο βασιλιάς ζήτησε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να του στείλει έναν Αρχιερέα. Ο Πατριάρχης, φωτισμένος απ’ τον Θεό, χειροτόνησε τον Γρηγέντιο και τον έστειλε στην Αιθιοπία. Εκεί βασιλιάς και λαός, τον υποδέχθηκαν με πολλές τιμές και σεβασμό.

Ο Άγιος Γρηγέντιος, ήταν άριστος ποιμενάρχης. Δίδασκε και νουθετούσε τον λαό με πολύ ζήλο.

Εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλοί Εβραίοι στην Αιθιοπία. Αυτοί ήταν φανατικοί στην πίστη τους και ο Άγιος προσπάθησε με πολύ αγώνα να τους φέρει στον χριστιανισμό.

Αντίστοιχα, η χώρα των Ομηριτών κυριαρχούνταν τότε από τους Εβραίους, αρχηγός των οποίων ήταν κάποιος που τον έλεγαν Δουνουάν. Αυτός ο άρχοντας πολεμούσε πολύ τους χριστιανούς, ειδικά στην πόλη Νεγρά. Ο Ελεσβαάν είχε πολεμήσει αρκετές φορές μαζί του και τον είχε νικήσει. 

Ο Ελεσβαάν με την συμβουλή του Ιουστίνου και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας έκανε εκστρατεία ενάντια στον Δουνουάν. Τον νίκησε και ελευθέρωσε και πάλι τις περιοχές αυτές. Άφησε εκεί και τον Γρηγέντιο για να τακτοποιήσει εκκλησιαστικά το κράτος των Ομηριτών.

Ο Άγιος τότε χειροτόνησε Πρεσβύτερους και διακόνους, έχτισε εκκλησίες και έβαλε επισκόπους στις διάφορες πόλεις. Κατάφερε με τα σοφά λόγια του και με τα θαυμαστά έργα του να προσελκύσει πολλούς Ιουδαίους στην Αληθινή πίστη του Χριστού. Ο Άγιος Γρηγέντιος νικούσε με τις γνώσεις του τους γραμματείς των Ιουδαίων. Μόνο ο νομοδιδάσκαλος Ερβάν που ήταν ο πιο έξυπνος και μορφωμένος μεταξύ των Ιουδαίων, προκαλούσε καθημερινά των Άγιο σε λογομαχίες λέγοντας του λόγια μάταια. Όμως ο θεόπνευστος Γρηγέντιος νικούσε τον Ερβάν με ευκολία.

Όταν συζητούσαν μεταξύ τους για πολλές μέρες και αφού είδε ο Εβράν ότι ο σοφότατος Γρηγέντιος τον νικούσε είπε προς αυτόν «Γιατί να σπαταλούμε τον χρόνο μας μάταια σε τόσες συζητήσεις; Ας μην λέμε μόνο λόγια και ας περάσουμε και στις πράξεις. Δείξε μου τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, να τον δω με τα μάτια μου και να μιλήσω μαζί του και τότε θα πιστέψω χωρίς αμφιβολίες». 

Ακούγοντας τα λόγια του οι υπόλοιποι Ιουδαίοι που βρίσκονταν εκεί τρόμαξαν με αυτά που άκουσαν και άρχισαν να φωνάζουν στον Ερβάν «Δάσκαλε σε παρακαλούμε μη πλανηθείς και γίνεις Χριστιανός. Μείνε σταθερός στην πίστη μας. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός πέρα από τον Θεό των πατέρων μας». Ο Ερβάν τότε τους απάντησε με αυστηρότητα «Τι φλυαρείτε; Αν ο Γρηγέντιος μου δείξει ότι ο Χριστός είναι πράγματι ο Θεός των προφητών και δεν πιστεύσω σε αυτόν θα είμαι εντελώς ανόητος».

Βλέποντας ο Άγιος ότι ο Ερβάν τα έλεγε αυτά χωρίς να υποκρίνεται, τον ρώτησε χαμογελαστά «Με ποιόν τρόπο θέλεις να βεβαιωθείς;» Ο Ερβάν ζήτησε και πάλι να τον δει με τα ίδια του τα μάτια. Τότε, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι φώναξαν με μια φωνή «Δείξε τον Χριστό στον δάσκαλό μας όπως σου λέει και τότε θα πιστέψουμε και εμείς χωρίς καμία αμφιβολία!» Αυτά που φώναζαν όμως ήταν ψέματα αφού μεταξύ τους έλεγαν πως ακόμα και αν το έκανε αυτό ο Άγιος, αυτοί δεν θα γινόντουσαν Χριστιανοί ακόμα και αν κολαζόντουσαν. 

Άλλοι ήταν δύσπιστοι και έλεγαν «Έχουν περάσει τόσα χρόνια από την σταύρωσή του. Είναι δυνατόν τώρα να αναστηθεί;»  

Ο Άγιος, κατάλαβε ότι αν δεν έκανε αυτό το θαύμα οι σκληροτράχηλοι Ιουδαίοι δεν θα πείθονταν. Έτσι, είπε προς αυτούς «Επειδή θέλω όλοι σας να σωθείτε και να μην καείτε στην κόλαση, θα παρακαλέσω τον πολυεύσπλαχνο Θεό να σας φανερωθεί εδώ όπως κάθεται στους ουρανούς και όσοι ακόμα δεν πιστέψετε θα σας σκοτώσουν δίκαια».

Όλοι λοιπόν δέχτηκαν την συμφωνία αφού πίστευαν πως είναι αδύνατο να αναστηθεί κάποιος που έχει πεθάνει και ταφεί τόσα χρόνια πριν. Ο Άγιος όμως ήξερε ότι ο ίδιος ο Κύριος είπε πως αν πιστεύουμε στα λόγια του Ευαγγελίου θα κάνουμε μεγαλύτερα θαύματα από αυτά που έκανε Εκείνος. Τότε βγήκε μόνος του έξω για να προσευχηθεί και ζήτησε από τον βασιλιά να μην φύγει για να μην διαλυθεί το συνέδριο. Βγαίνοντας, στάθηκε απέναντι από τον λαό και στραμμένος προς την ανατολή έκανε τρεις μετάνοιες και προσευχήθηκε με θερμά δάκρυα. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί τον κοιτούσαν.

Ξαφνικά έγινε ένας μεγάλος σεισμός και ακούστηκε δυνατή βροντή προς την ανατολή. Όλοι έπεσαν κάτω από τον φόβο τους. Μετά από λίγο, σηκώθηκαν και είδαν τον ουρανό σχισμένο και μια νεφέλη που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατέληγε σε αυτούς. Κοιτώντας καλύτερα είδαν τον Χριστό να κατεβαίνει από τον Ουρανό προς το μέρος τους καθισμένος πάνω στο σύννεφο και στάθηκε πάνω από τον Αρχιεπίσκοπο. Ήταν πολύ όμορφος, ντυμένος με μια κόκκινη νεφέλη από την οποία εξέρχονταν θεϊκές ακτίνες. Στο κεφάλι του είχε ένα στέμμα που ακτινοβολούσε τόσο που έμοιαζε με ακάνθινο στεφάνι. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα βιβλίο και στο δεξί του ένα ξίφος.

Ο βασιλιάς και οι υπόλοιποι ευσεβείς βλέποντας τον Κύριο σε αυτή τη μορφή έμειναν τόσο έκπληκτοι που έμειναν εντελώς άφωνοι και κοιτούσαν με χαρά το υπέρλαμπρο θέαμα. 

Από την άλλη ο Ερβάν και οι υπόλοιποι Ιουδαίοι φοβήθηκαν με τα όσα είδαν και έστρεφαν το βλέμμα τους δεξιά και αριστερά ψάχνοντας να βρουν τρόπο να φύγουν.

Τότε ο Άγιος φώναξε τον Ερβάν λέγοντας «Βλέπεις αυτό το φοβερό μυστήριο που ζήτησες; Πληροφορήσου πως μόνος αληθινός Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός!»

Ο Ερβάν και οι Ιουδαίοι όμως ήταν αχάριστοι και δεν πίστεψαν αλλά κοιτούσαν σιωπηλά θαυμάζοντας. Τότε ο Κύριος είπε προς αυτούς «Φανερώθηκα σε εσάς, που οι πατέρες σας με σταύρωσαν, χάρη στην θερμή παράκληση του Αρχιεπισκόπου.» 

Όταν το άκουσαν αυτό οι Ιουδαίοι έπεσαν κάτω τρομαγμένοι και τυφλωμένοι σαν τον Απόστολο Παύλο. Μετά από λίγο σηκώθηκαν και ενώ είχαν ανοιχτά τα μάτια τους, δεν έβλεπαν. 

Αντιθέτως, οι ευσεβείς χριστιανοί όχι μόνο έβλεπαν, αλλά φωτίσθηκαν περισσότερο. Έβλεπαν τον Κύριο να ανεβαίνει πάλι στους ουρανούς ώσπου τον σκέπασε η νεφέλη και πλέον δεν φαινόταν. 

Ο βασιλιάς και οι υπόλοιποι Χριστιανοί μαζί με τον Άγιο ευχαριστούσαν και δοξολογούσαν τον Θεό και φώναζαν γεμάτοι δάκρυα ευχαριστίας «Κύριε ελέησον». Μετά σηκώθηκαν και προσκύνησαν όλοι, μαζί και ο βασιλιάς, τον Αρχιεπίσκοπο τιμώντας τον ως Άγιο.

Από την άλλη πάλι οι δυστυχείς Ιουδαίοι ρωτούσαν μεταξύ τους ο ένας τον άλλο αν βλέπουν τίποτα αλλά κανείς τους δεν έβλεπε. Τότε είπαν στον Ερβάν «Αλλοίμονο σε εμάς! Τι θα απογίνουμε τώρα που δεν βλέπουμε τίποτα;» Ο Ερβάν τότε ρώτησε  «Άραγε μόνο εμείς χάσαμε την όρασή μας μόλις είδαμε τον Χριστό ή και οι Χριστιανοί;»

Κάποιοι από τους ευσεβείς που τον άκουσαν, απάντησαν «Δεν είναι δυνατό να συνέβαινε κάτι τέτοιο! Εμείς οι χριστιανοί μόλις είδαμε τον Χριστό φωτισθήκαμε και αρχίσαμε να βλέπουμε καλύτερα». Ο Ερβαν τότε πήγε στον Αρχιερέα και του είπε «Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό παίρνουν καλά από Αυτόν. Εμείς όμως μόλις Τον είδαμε τυφλωθήκαμε. Τόσο καλός είναι λοιπόν Ο Θεός;» 

Ο Άγιος Γρηγέντιος τότε του απάντησε «Εσείς τυφλωθήκατε γιατί είδατε τον Θεό με ανάξια μάτια. Αν θέλετε να ξαναδείτε πρέπει πρώτα να βαπτισθείτε». Ο Ερβάν όμως με την δυσπιστία του είπε στον Άγιο «Αν όμως μας βαπτίσεις και μετά δεν δούμε τι θα γίνει;» Ο Άγιος πρότεινε τότε σαν λύση «Ας βαπτιστεί ένας μόνο από εσάς και αν δεν φωτιστεί η ψυχή και το σώμα του ας μην βαπτιστεί άλλος».    

Ο λόγος αυτός άρεσε σε όλους τους Ιουδαίους. Έτσι ο Άγιος βάπτισε πρώτα έναν από αυτούς και αμέσως – ω του θαύματος!- άνοιξαν τα μάτια του και φώναξε «Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός αληθέστατος και πιστεύω και εγώ ο ανάξιος σε Αυτόν!» Μόλις το άκουσαν αυτό και οι άλλοι Ιουδαίοι έτρεξαν και αυτοί να βαπτισθούν. 

Αφού βαπτίστηκαν και ο Ερβάν και οι υπόλοιποι Εβραίοι μπορούσαν και πάλι να βλέπουν. Μετανόησαν για τα όσα έλεγαν και έκαναν πριν και δόξαζαν όλοι μαζί τον Κύριο. 

Θαυμαστή ήταν μάλιστα η μετάνοια του σοφού Ερβάν που με πολλά δάκρυα, χτυπώντας το στήθος του φώναζε μετανοημένος «Αλοίμονο σε εμένα τον ανόητο! Στους ουρανούς είναι ο Δεσπότης μας Ιησούς Χριστός τον οποίο οι αχάριστοι πατέρες μας σταύρωσαν και εμείς νομίζουμε ότι βρίσκεται στον Άδη! Ω Δέσποτα πολυέλεε Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του ζώντος, συγχώρεσε με, με το μέγα σου έλεος για τις αμαρτίες που έκανα από άγνοια». 

Άρχισαν λοιπόν να τιμούν πολύ το Άγιο Γρηγέντιος από τότε. Ο Ερβάν μάλιστα είχε τόση πολύ αγάπη για τον Άγιο που δεν μπορούσε να φύγει από κοντά του. 

Και ο βασιλιάς αγαπούσε πολύ τον Ερβάν. Του έδωσε το όνομα Λέοντας στη βάπτισή του και τον τίμησε με το αξίωμα του πατρικίου. 

Ο ευσεβέστατος αυτός βασιλιάς πρόσταξε να βαπτισθούν όλοι στις συναγωγές των εβραίων της επαρχίας του. Και οι χριστιανοί έφτασαν τους πέντε χιλιάδες. Έβγαλε μάλιστα νόμο οι νεοφώτιστοι αυτοί χριστιανοί να παντρεύονται μόνο  με χριστιανούς άλλων φυλών.  Με αυτό το διάταγμα μέσα σε λίγο καιρό, όλη η βασιλεία των Ομηριτών αποτελούνταν από χριστιανούς, που ζούσαν με χαρά και ομόνοια.

Ο βασιλιάς και ο Αρχιεπίσκοπος δοξολογούσαν συνεχώς τον Κύριο με αγρυπνίες και άλλα θεάρεστα έργα. Βοηθούσαν τα ορφανά, τις χήρες και τους φτωχούς με πολλές ελεημοσύνες. 

Ο βασιλιάς μάλιστα αναθεώρησε τους νόμους του και τους έκανε σύμφωνους με τον Νόμο του Κυρίου. Αφού έκανε τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού όλα πήγαιναν καλά στο βασίλειό του.

Μετά από τριάντα χρόνια πέθανε. Ο Άγιος Γρηγέντιος όμως το είχε προβλέψει αυτό και ο βασιλιάς είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τον θάνατό του.

Τον ευσεβή αυτόν βασιλιά διαδέχτηκε ο γιός του Έρδιδος ο οποίος ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και υποτάχτηκε στον Άγιο.

Ο Άγιος Γρηγέντιος έκανε πολλά θαύματα στη ζωή του. Πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου του 522μ.Χ.   Όλοι είχαν συγκεντρωθεί στον ενταφιασμό του. Στεναχωριούνταν όμως πολύ που θα έχαναν έναν τόσο φιλάνθρωπο Επίσκοπο που ήταν για όλους σαν στοργικός πατέρας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἐκμιμησάμενος, καὶ τὴν χάριν θεόθεν ἔνδον δεξάμενος, ἐν τῇ ἁγίᾳ σου ψυχῇ Πάτερ Γρηγέντιε, γέγονας νεύσει θεϊκῇ, ποιμὴν προβάτων τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀρχιποίμενος μάκαρ, Αἰθιοπίας τὸ κλέος, Ἱεραρχῶν τὸ ἐγκαλλώπισμα.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI