“… ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται“.
Προς Εβραίους 12:6

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάποτε μια ναυαγισμένη ψυχή έγραψε μέσα στην αγνωσία της για το Φάρο: 

Αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ, γιατί στη φιλόξενη τούτη καταφυγή της Κατανύξεως μου δίδεται χώρος έκφρασης. Εκτρέπονται συχνά τα γραπτά μου σε λιγότερο ή περισσότερο εξομολογητικά κείμενα, μάλλον συναισθηματικά φορτισμένα, και από τα σχόλια των καλών φίλων διεγείρουν συναισθήματα και εγείρουν προβληματισμούς. Όλο αυτό τουλάχιστον βοά πως είμαστε ακόμα ζωντανοί!

Σήμερα θέλω να σας γράψω για το Φάρο που με αξίωσε ο Θεός να απολαμβάνω στη ζωή μου. Αφού ελευθέρως επέλεξα στη ζωή μου την πορεία της υπακοής, το καράβι της ψυχής μου το κουμαντάρει ορθόδοξα ο γέροντας μου. Δοξάζω τον Πανάγαθο που οδήγησε τα βήματά μου σε αυτό το γέροντα και προσεύχομαι τούτο το δώρο να μη πάει στράφι.

Δε σας γράφω κάτι καινούριο… Είναι γνωστό σε όσους αγωνίζονται πως, ως αδύναμοι άνθρωποι στον κόσμο, ο αγώνας αυτός έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Έπεσα-σηκώθηκα, έπεσα-σηκώθηκα, έπεσα-σηκώθηκα, έπεσα-σηκώθηκα, έπεσα-σηκώθηκα . έπεσα-σηκώθηκα, έπεσα-σηκώθηκα …, όπως πολύ παιδευτικά μας παρηγόρησε ο γέροντας Αγάθωνας. Αισθάνομαι πως είμαι μετά βίας κάπου ανάμεσα στο πρώτο έπεσα και στο δεύτερο σηκώθηκα, μετά από σχεδόν δεκαοκτώ χρόνια προσπάθειας. 

Δε χάνω την ελπίδα μου και απολαμβάνω την κάθε ημέρα, με όσες δυσκολίες, πειρασμούς ή χάρη  επιτρέψει ο Κύριος. Είναι όμως κάποιες στιγμές δοκιμασίας, ιδιαιτέρως προς το πρόσωπο του γέροντα, που, από τη δίνη του πειρασμού και αναλόγως της εντάσεως του εγωισμού και των δικαιωμάτων που δώσαμε, δυσκολευόμαστε να δούμε καθαρά τις ευεργεσίες του Θεού στη ζωή μας, ώστε να αρχίσει η εσωτερική αντίσταση, να θερμανθεί η ψυχή, να καταφύγει στην προσευχή και να υψώσει ορθόδοξη ασπίδα, να αποκρούσει τον κλύδωνα..

Η πρόνοια όμως του Θεού μας οικονομεί να έχουμε ανθρώπους στη ζωή μας που αγωνίζονται τον ίδιο δρόμο. Είναι γεμάτοι εμπειρίες ανελέητου πολέμου και αμέτρητων δοκιμασιών. Εμένα μου χάρισε ένα τέτοιο άνθρωπο, που η λεπτότητα, η σεμνότητα, η ακρίβεια, η κατανόηση, και η αγάπη που μπορώ και απολαμβάνω, με στήριξε, με κράτησε, μου έδωσε κουράγιο στα εύκολα και στα δύσκολα. 

Από φοιτητάκι, ανερμάτιστο ακόμη, ως σύζυγο στη συνέχεια μαζί με την καλή γυναικούλα μου και τώρα σαν πατέρα με οικογένεια, υπήρξε για μένα Φάρος αγέρωχος, χτισμένος γερά πάνω σε βράχο. Αψηφώντας αγέρηδες και λυσσασμένα κύματα που έσκαγαν με μανία, στις θύελλες των πειρασμών και στης μπόρας τον σκοτασμό, φώτιζε σταθερά, με υπομονή και αγάπη την πορεία μου, μακριά από τον κίνδυνο, και οδήγησε τα βήματά μου σε λιμάνι ασφαλές… στον γέροντα.

Είναι φτωχές οι λέξεις μου, για να περιγράψω πώς στην ανεξέλεγκτη χαρά μου, με ένα βλέμμα της με ισορροπούσε αμέσως, για να μη παρασυρθώ. Πώς στον πόνο της ασθένειας μεριμνούσε και με καθοδηγούσε να στηριχτώ και να στηρίξω. Πώς στην απόκοσμη αίσθηση του θανάτου παρέμεινε σταθερή και ακλόνητη, να φωτίζει τα βήματά μου προς το γέροντα. Πώς πότιζε με την προσευχή της και κράτησε ανθισμένο το λουλούδι της ελπίδας μας στο Θεό. 

Έγινε μητέρα στη θέση της ασθενούσας μητέρας, και κράταγε τα παιδάκια μου στην αγκαλιά της. Πέρασε και η ίδια της πολλά, μα τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε… Έχει αυτή την αρετή των βλογημένων ανθρώπων που στέργουν και συντρέχουν όποιον έχει ανάγκη, μα τα δικά τους τα κρύβουν. Ακόμη και όταν μας χάρισε ο θεός το οικογενειακό θαύμα, πρώτη μου υπενθύμισε να δοξάσω το Θεό, μην από τη χαρά μου το ξεχάσω ο αχάριστος.

Εχθές της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνας είχε την ονομαστική της εορτή, και άλλο δώρο από ένα μεγάλο ευχαριστώ δεν ξέρω να της χαρίσω. Όπως στον πόλεμο ο Ερυθρός Σταυρός φροντίζει ανάμεσα από τις σφαίρες του εχθρού, τις βόμβες που πέφτουν και τις εκρήξεις, έτσι και αυτή είναι ο δικός μας Ερυθρός Σταυρός: Σταυρός, και μας διδάσκει με το παράδειγμά της πώς να τον σηκώνουμε αγόγγυστα στην υπακοή του γέροντα μας και Ερυθρός, βαμμένος από το αίμα της θυσίας της που γίνεται για όλους μας. 

Αισθάνομαι πως είναι στο πρόσωπο του Θεού μάρτυρας «..τη προαιρέσει». Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου κάθε ευλογία από το Θεό και όλοι μαζί στον Παράδεισο.

Έγραφον εν Θεσσαλονίκη τη 26η μηνός Νοεμβρίου 2013

ευγνωμοσύνης ένεκεν

Ανεπιγνώστως, τότε άγουρος και ασφαλής, του έλαχε τύχη αγαθή, ζαλισμένος να κινδυνεύει από τα κύματα καταμεσής στο πέλαγο του βίου, να τον περιμαζέψει έμπειρος Καπετάνιος, ο γέροντας!

Ωκεανός είναι η ζωή μας τούτη δω η σύντομη. Από τον ουρανό με πνευματικό εξάντα την αδιάλειπτη προσευχή οι έμπειροι Καπεταναίοι, οι άνθρωποι του Θεού, χαράζουν πορεία, γίνονται θυσία, βαστούν γερά το καράβι της Εκκλησίας, με ρότα το ασφαλές λιμάνι της Ορθοδόξης Πίστης, αταλάντευτοι, ατρόμητοι, αγέρωχοι, αλύγιστοι.  

Περιμαζεύουνε, στο καράβι που τους ανέθεσε ο Θεός, την κάθε ναυαγισμένη ψυχή και την οδηγούν με ασφάλεια στο ασφαλές λιμάνι της Πίστης. Κάποτε μια ναυαγισμένη ψυχή έγραψε μέσα στην αγνωσία της και για τον Καπετάνιο: 

Είναι κάποιες στιγμές που δεν ξέρεις αν κάνεις περισσότερη ζημιά με τη σιωπή ή με τα λόγια. Εμείς έχουμε προσδεθεί σε καράβι ορθόδοξο και αντιοικουμενιστικό. Με καπετάνιο που μιλάει ορθά κοφτά τη γλώσσα των πατέρων, έξω από τα δόντια. Γνωρίζουμε πως πολεμιέται και θα πολεμηθεί ακόμη περισσότερο.

Για τον καπετάνιο μας μήτε τα αξιώματα μετράνε, μήτε τα πολυτελή σκαριά μετράνε. Αυτός είναι τόσο ψημένος που και κολυμπώντας θα φτάσει. Για όλους εμάς όμως μετράει η λεύτερη παρουσία του, το να ακούμε τη φωνή του, πότε όρτσα τα πανιά, πότε πρόσω ολοταχώς, πότε βίρα τις άγκυρες. 

Στο πιο ψηλό σκαλί να μας τον ανεβάσουν, σε χρυσοποίκιλτο θρονί να τον καθίσουν, άμα τον φιμώσουνε, άμα τον δέσουν χειροπόδαρα, εμείς ελπίδα δεν έχουμε.

Όσο δεν έχει κηρυχτεί διωγμός της Εκκλησίας, να χωριστούμε ποιοι είναι με το Χριστό και ποιοι με το διάβολο, εμείς τον καπετάνιο μας τον χρειαζόμαστε με φωνή, τον έχουμε ανάγκη λεύτερο, να κουμαντάρει το καράβι μας. 

Είναι και κάποιες φορές που πρέπει ο καθένας μας να μετρήσει το μπόϊ του και θα κριθεί, αν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. 

Όσο λοιπόν νιώθει το μπόϊ του ο καθένας και όσο τον κόφτει να φωνάξει ή να σιωπήσει, τον καπετάνιο και τα μάτια μας. 

Κοινό μυστικό στων καλών Καπεταναίων την αυλή είναι πως όλα τα ταξιδέματα είναι μια ρότα θυσιαστική, “…ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων”, μέχρι να τους καλέσει ο Κύριος.

Όταν τους καλέσει ο Θεός τους έμπειρους Καπεταναίους, που έκαναν πράξη τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα”, χαρά μεγάλη γίνεται στον Ουρανό!  

Ορφάνια και πόνος στο καράβι…

Σιωπή, προσευχή και θλίψη. Το τιμόνι πια κανείς δεν κρατά, αδειανή η θέση του Καπετάνιου και η απεραντοσύνη του Ωκεανού συνάζει θύελλες και τα αστραπόβροντα των πειρασμών, ζητά να καταπιεί αύτανδρο, αν γίνεται, το Καράβι.

Άνδρες γυναίκες και παιδιά, αξιωματικοί και ναύτες, μούτσοι και κωπηλάτες όλοι κοιτάζονται βουβοί. Κάποιοι πήδηξαν ήδη από το καράβι με μιά λέμβο που τηνε λένε σωστική, αυτονομήθηκαν. 

Άλλοι μερόνυχτα βαριά μοιρολογάνε, τους καταπίνει η θλίψη, αδυνατούν να ξαναδώσουν νόημα στη ζωή τους, μετά την απώλεια του Καπετάνιου τους. 

Και μες στης θλίψης το βαρύ κι ασήκωτο θολό τοπίο, μια αχτίδα φως σκίζει το σκοτάδι της ορφάνιας, τον οδυρμό του θρήνου και των δακρύων, τη θλίψη του πένθους… τον ανθρώπινο πόνο του αποχωρισμού: ο Φάρος. 

“… αγέρωχος, χτισμένος γερά πάνω σε βράχο, αψηφά αγέρηδες και λυσσασμένα κύματα που έσκαζαν με μανία, τις θύελλες των πειρασμών και της μπόρας τον σκοτασμό… ”

Το θέλημα του Θεού ήταν να ανεβάσει τον Καπετάνιο μας ίσα με το σκαλί του Ουρανού, για να αντηχεί η διδασκαλία του και το παράδειγμά του σε όλη την οικουμένη.

Ο Φάρος φωτίζει σταθερά σαν να μας καλεί με μια φωνή αυστηρή που αγάπη ξεχειλίζει: “Ει ο Θεός μεθ ημών και ουδείς καθ’ ημών. Θάρρος, έρρωσθε!!! Ενωμένοι, ποτέ νικημένοι!”. 

Στις μέρες μας ήδη έχει κηρυχθεί διττός διωγμός της Εκκλησίας: εξωτερικός από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, μέσω κυβερνητικών εντολών και απαγορεύσεων, και εσωτερικός από την Ιεραρχία, την Εκκλησιαστική διοίκηση και την απόπειρα βίαιης νομιμοποίησης της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στην Ορθοδοξία.    

Το πυκνό σκοτάδι και ο πόνος της απώλειας προκαλούν σύγχυση στο καράβι και δεν βλέπουν όλοι καθαρά το φως του Φάρου. 

Αχ και να γίνει ένα θαύμα! 

Ο Φάρος να γίνει πνευματικός ραδιο-ΦΑΡΟΣ και να εκπέμπει εκτός από φως και δυνατό και καθαρό πνευματικό ραδιοφωνικό σήμα:

Εκπομπή πρώτη:

Έφυγε ο γέροντας ;;;

“Μπορώ να λέω πενθώ επ’αόριστον, με όλες τις δικαιολογίες. Εκείνος από πάνω μας περιμένει.

Σεμνά, ταπεινα αλλά και μαχητικά. Πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, η Ορθόδοξη Εκκλησία απαιτεί αγώνα“. 

“‘Οστις θέλει. Έτσι θα προχωρήσουμε το έργο του παρακάτω. Στην αποστασιοποίηση και στις δικαιολογίες της κρύβεται τεράστιος διάβολος”. 

“Ποιός έχασε το κίνητρο, που ήταν η ανάπαυση του γέροντα; Ναι αλλά… έφυγε ο γέροντας ή ζει ανάμεσά μας; 

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι θέλει από τον καθένα μας, τι ζητούσε και τι ζητά. 

Εμπρός λοιπόν ας μπούμε με ψυχή μέσα σε αυτό, να ξυπνήσουμε. Θα μας ταρακουνήσει εκείνος, θα μας ελέγξει η αγάπη του κι ο ζήλος του. Στώμεν καλώς!

Δεν παίζουμε με το όνομα του γέροντα”.

Εκπομπή Δευτέρα:

Χωρίς επικοινωνία έληξε το θέμα σε όλα τα επίπεδα

“Είμαστε οικογένεια τεράστιων πνευματικών διαστάσεων. Μην υποκύψουμε στον πόνο και στη θολούρα την προσωπική, που δε μας αφήνει να το δούμε. Θυσιάστηκε… ο καλός ο ποιμένας της αληθινής αγάπης, τον κάλεσε ο Θεός τον Καπετάνιο μας. 

Να φύγει αυτή η ομίχλη, το μπέρδεμα. 

Ας γίνει η Κατάνυξη το καμάρι του, ένα παράθυρο Ορθόδοξης ενημέρωσης. 

Η υπερπληροφόρηση είναι δαιμονική κατάσταση. Επιβάλλεται νηστεία στη χρήση του διαδικτύου. Όπως η ώρα της προσευχής απαιτεί νήψη και βία φύσεως διηνεκή, έτσι και η έκθεσή μας στην υπερπληροφόρηση, μέσω τηλεοράσεων, ραδιοφώνου και του διαδικτύου, πυκνώνει την ομίχλη των λογισμών και θολώνει τα μάτια της ψυχής.

Αν ο καθένας βιώνει έστω και λίγο Γέροντα, επιβάλλεται να κάνει επανεκκίνηση! Για να δυναμώνει μέρα με τη μέρα η Κατάνυξη στα χνάρια του γέροντος που έγραφε με σθένος. 

Χρέος έχουμε ως Αποτειχισμένοι στην Κατάνυξη για την επικοινωνιακή υποστήριξη που  πρόσφερε και προσφέρει, σε αντίθεση με άλλα site και ιστολόγια. 

Εμπιστευθείτε αποκλειστικά την ενημέρωσή σας στην Κατάνυξη. Ψηφίστε Κατάνυξη, μονοσταύρι!  Η δική σας εμπιστοσύνη θα στηρίξει και θα μεγαλώσει την ουσιαστική της προσφορά και όχι τις μετρήσεις και τα κοσμικά likes. 

Εκπομπή 3η.

Το ερώτημα κρίσης:

Κάνουμε κάτι επάξιο του; 

Δεν κάνουμε προς το παρόν… , απαντώ εγώ που σας βλέπω με τα μάτια της καρδιάς. 

Αν και όταν ξυπνήσουμε, που επιβάλλεται, γιατί ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, τότε θα γκαζώνουμε χωρίς σταματημό!!! Θα ρουφήξουμε φώτιση και ευλογία από εκείνον… Τα υπόλοιπα είναι το εύκολο πλέον μέρος της υπόθεσης. 

Ο καθένας ας αναρωτηθεί ξεχωριστά τι μπορεί να δώσει μέσα στη βδομάδα αρχικά, που θα αναπαύσει 100% τον Γέροντα; Ιδού πεδίο Δόξης λαμπρό!

Μη φοβείσθε! Όταν έχουμε έναν Άγιο δικό μας επάνω, εμείς οι κάτω θα υποστούμε πολλά. Τα δαιμόνια οργιάζουν!

Θέλουμε αγωνιστές νέους. Στο εξής και τα παιδιά μας πρέπει να είναι πιο ξύπνια, πιο ενεργά, δι ευχών. Μη επιτρέψουμε κανένα να ξαναπεί τα παιδιά μας μαϊμουδάκια και πληγώνεται η ψυχούλα του αγίου Γέροντα.

Αν βελτιώσει ο καθένας την προσπάθεια του, θα αλλάξουν όλα στην Κατάνυξη και θα το χαρούμε ΟΛΟΙ! Όλα μπορούν να γίνουν με ζήλο και προσήλωση

Εκπομπή 4η

Γέροντα Άγιο ποιος αξιώθηκε;

“Δόξα τω Θεώ, θα τον αφήσουμε ανικανοποίητο; Να σταθούμε αντάξια παιδιά του, γιατί έτσι θα διατρανώσουμε την πίστη μας στην αγιότητά του!

Πρώτα εκείνος… , μετά όλα τα άλλα κι όλος ο κόσμος. 

Δεν με νοιάζουν τα likes και τα views τα κοσμικά, εκείνος είναι ο στόχος που μας νοιάζει. Να μας πατάει λάικ από τον ουρανό. Να ευφραίνεται η ψυχούλα του, καθώς θα μας βλέπει ενωμένους… και εννοείται ποτέ, μα ποτέ, νικημένους

Αντήχησε στα πέρατα της πλάσης η πνευματική σειρήνα του ΡΑΔΙΟΦΑΡΟΥ:

Όλα δι ευχών θα βρουν το δρόμο τους… Αρκεί μέρα με τη μέρα να μπούμε σε διαδικασία δράσης και αφύπνισης

Βασιλικότερος του βασιλέως κανείς δε θα γίνει… Διακυβεύεται  το έργο του Γέροντα, γι’ αυτό στώμεν καλώς όλοι!

Δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι, αυτή είναι και η γραμμή μας. Έτσι, και με αυτούς που είναι σε αυτό το πνεύμα, θα προχωρήσουμε…

Ας βγούμε από το καβούκι μας με το λάβαρο της αγάπης Του και του Αγίου Γέροντα μας.

Σας αγαπώ πολύ όλους σας !!! Είμαστε οικογένεια!!

……… 

Όλες αυτές οι εκπομπές του ΡΑΔΙΟΦΑΡΟΥ, το θαύμα που ευχόμαστε, δεν είναι μόνο τροφή για σκέψη. 

Ποιός θα φανεί έξυπνος να συντονιστεί εγκαίρως; 

Όλα θέλουν την επανεκκίνηση τους. 

Ο Καπετάνιος μας τα γλυκανάλατα και τα νερόβραστα πάντα τα απεχθανόταν: Ή το κλείνουμε το μαγαζάκι ή γκαζώνουμε!

Με ταπεινό φρόνημα και ζήλο για την Ορθοδοξία. Η Αποτείχιση είναι ο δρόμος ο φωτεινός, ο Αγιοπατερικός, ο Σύλλογος μας το στάδιο και η Κατάνυξη τα χαρακώματα της μάχης. 

Ο Θεός μεθ’ ημών και ουδείς καθ’ ημών…, κυρίως ο εαυτός μας.

Το θαύμα που ευχηθήκαμε το ζούμε! 

Δι ευχών του γέροντα όλοι να συντονίσουμε τις κεραίες μας!

Θεσσαλονίκη 25 Νοεμβρίου 2021

 Αντί – δώρου. Ευγνωμοσύνης ένεκεν! 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra