Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr
«Ἄς μελετᾶμε συνεχῶς τίς Ἁγίες Γραφές» (Ἅγιος Κασσιανός ὁ Ρωμαῖος)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
ΙΓ΄ Μέρος
Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός ἀπό τήν Γεωργία, μᾶς ἀναφέρει ὅτι γιά τήν ἀντιμετώπιση κάθε ἐπίγειου ζητήματος, ἀλλά καί γιά κάθε προσβολή ἀπό τόν πονηρό πειρασμό νά χρησιμοποιοῦμε πάντοτε τά πνευματικά μας ὅπλα.
Δηλαδή, νά ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό καί καμμία ἐμπιστοσύνη γιά τόν ἑαυτό μας, μαζί μέ τόν διαρκή ἀγῶνα καί τήν ἀδιάλειπτη καρδιακή προσευχή.
Καί τό μεγαλύτερο πνευματικό μας ὅπλο, τό ὁποῖο μᾶς παρέχει ἡ ἀληθινή πίστη μας στό Θεάνθρωπο μαζί μέ τήν ἐλπίδα μας στό Θεό, εἶναι ἡ ἀρετή τῆς ἀγάπης:
– “Ἡ ἀγάπη ὑπερτερεῖ ὅλων τῶν κανόνων καί τῶν νόμων
Ἀγαπήστε τούς πάντες.
Ἄν δέν μπορεῖτε τουλάχιστον νά ἔχετε καλή προαίρεση.
Ἡ καρδιά σου ἀνήκει σέ Αὐτόν πού τήν ἔπλασε.
Ὁ ἄνθρωπος χωρίς ἀγάπη μοιάζει μέ αὐτήν ἐδῶ τήν στάμνα.
Καί νά θυμάστε, παιδιά μου, ὅτι ὅλες οἱ καλές σκέψεις προέρχονται ἀπό τόν Κύριο. Ἐσύ, ὁ ἄνθρωπος τίποτα καλό δέν μπορεῖς νά κάνεις μόνος σου.
Ἄν δεῖς ἕναν ἁμαρτωλό, μήν τόν κατηγορήσεις.
Ὁ Κύριος λέει: “Ἡ κρίση εἶναι θέμα δικό Μου. Ἐγώ εἶμαι Αὐτός πού θά κρίνει τούς ἀνθρώπους. Ποιός εἶσαι ἐσύ, ὁ ἄνθρωπος, πού θά τόν κρίνεις ἀντί γιά Μένα;”
– «Μή ἑαυτούς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλά δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοί ἐκδίκησις, ἐγώ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος» (Ρωμ. 12, 19).
Μέ τήν κατάκριση ἐξυψώνεις τόν ἑαυτό σου καί ὁ Θεός μετά σέ ἀποστρέφεται.
Ὅμως, “ὅποιος ὑψώσει ἀπό μόνος του τόν ἑαυτό του, αὐτός θά ταπεινωθεῖ· καί ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, αὐτός θά ὑψωθεῖ”
– «Ὅστις δέ ὑψώσει ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, καί ὅστις ταπεινώσει ἑαυτόν ὑψωθήσεται» (Ματθ. 23, 12).
Ὅταν κατακρίνεις κάποιον πεσμένο, κατακρίνεις τόν Κύριο.
Ἄν δεῖς στόν δρόμο ἕναν ληστή, μιά πόρνη, ἕναν μέθυσο, μήν τούς κατακρίνεις.
Διότι ὁ Κύριος τούς ἄφησε στίς ἐπιθυμίες τους. Αὐτοί οἱ ἴδιοι πρέπει νά βροῦν τόν δρόμο τοῦ Κυρίου καί νά μετανοήσουν.
Ὅμως, τίς δικές σου ἐπιθυμίες τίς συγκρατεῖ ὁ Θεός, γιατί ἄν σέ ἀφήσει νά πέσεις σέ χειρότερες, δέν θά μπορέσεις νά βγεῖς ἀπό αὐτές καί θά καταστραφεῖς.
Γι’ αὐτό, μή καυχιέσαι γιά τόν ἑαυτό σου. Τόν ἄνθρωπο πού εἶδες ὅτι ἁμάρτησε, τόν εἶδες ὅτι μετανόησε;
Ὅπως ἡ κλωστή πρέπει νά περάσει ἀπό τήν βελόνα, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος παθαίνει ὅ,τι ἀκριβῶς κατέκρινε…»
Τόν ἄνθρωπο πρέπει νά τόν διορθώνεις, ἀλλά ἡ καρδιά σου νά εἶναι γεμάτη ἀγάπη…”
Καί ἄν ὁ Κύριος ἐπιτρέπει τήν πτῶση, ἐσύ, πού κατηγορεῖς τόν ἄνθρωπο, κατηγορεῖς τόν Ἴδιο τόν Θεό, πού ἐπέτρεψε νά περιέλθει αὐτός ὁ ἄνθρωπος σέ μία τέτοια κατάσταση.
Ἄν αὐτός ὁ ἄνθρωπος, πού ἁμάρτησε, καί ἐσύ τόν κατέκρινες, τό βράδυ ἔκλαψε καί μετάνιωσε γιά τό σφάλμα του, ὁ Κύριος θά πεῖ: «Ἐγώ, τόν συγχώρεσα! Ἐσύ, τό εἶδες αὐτό;».
Πόσο φοβερό εἶναι πού οἱ ἄνδρες μοιάζουν μέ τίς γυναίκες! Σχολίασε μία φορά, μέ λύπη, ὁ Γέροντας.
– Ναί, πάτερ Γαβριήλ, τί φοβερό! Σχολίασε, γελώντας, ἕνα πνευματικό του τέκνο.
Καί ἀκούγοντάς τον, ἐξοργίστηκε ὁ ὅσιος τοῦ Θεοῦ.
– «Ξέρεις, τώρα, πόσο θύμωσε ὁ Κύριος γι’ αὐτό; Τί νομίζεις; Πῶς ἐσύ εἶσαι καλύτερος ἀπ’ αὐτούς; Ἐγώ τό εἶπα μέ πόνο καί τούς λυπήθηκα· ἐσύ, ὅμως, γέλασες! Ἄλλη φορά μήν τό ξανακάνεις.
Ὅταν ἐγώ νιώθω πώς εἶμαι “καλύτερος” καί “ἀνώτερος” ἀπό κάποιον ἄλλον, τότε βάζω τήν “χρυσή” κορώνα καί βγαίνω στούς δρόμους ξυπόλητος κάνοντας τούς ἀνθρώπους νά μέ περιφρονοῦν. Τότε ταπεινώνομαι καί βλέπω τί σκουπίδι εἶμαι…».
Μήν φ α ν ε ρ ώ ν ε τ ε τά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων.
Ὁ Θεός εἶναι ὁ Μέγας Κριτής.
Γνωρίζει πόσες φορές θά ἀνασκιρτήσει ἡ καρδιά σου καί πόσες σταγόνες θά περάσουν ἀπό τό νεφρό σου. Καί αὐτά τά μετράει ὁ Κύριος.
Ἀλλά, εἶναι ὁ Δικαστής. Καί κρατάει καί τήν Κόλαση.
Ὁ Θεός, ὅταν θέλει νά καταδικάσει μία χώρα, ἀποστρέφει τό βλέμμα Του ἀπό αὐτήν.
Κόλαση εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό. Κι’ ἀπ’ αὐτό τό μέρος ἔχει ἀποστρέψει τό πρόσωπό Του.
Ἐκεῖ τά βάσανα δέν θά ἔχουν τέλος.
Ὅταν πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος, ἀπομακρύνεται ἀπό μᾶς σωματικά. Καί αὐτό μᾶς στενοχωρεῖ.
Ὅμως πόσο φοβερότερο εἶναι νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τόν Θεό… Τό κακό δέν τό δημιούργησε ὁ Θεός.
Γιατί τό κακό δέν εἶναι αὐθύπαρκτο. Τό κακό εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς καλοσύνης!
Ὁ Σατανάς ἦταν πρῶτα φορέας τοῦ φωτός, δημιουργημένος μέ καλοσύνη, ἀλλά ὅταν περιφρόνησε τήν καλοσύνη τή μετέτρεψε σέ κακό.
Καί ὁ Θεός τόν ἐξόρισε ἀπό τόν Οὐρανό γιά νά ἐγείρει σ’ αὐτόν τή μετάνοια.
Ἄν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὐα εἶχαν μετανοήσει, ὁ Θεός θά τούς ἄφηνε στήν Ἐδέμ.
Γι’ αὐτό εἶπε στόν Ἀδάμ: “Ἀδάμ, ποῦ εἶσαι;”, «καί ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεός τόν Ἀδάμ καί εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ;» (Γένεσις 3, 9 ).
Ἐπιζητοῦσε τήν μετάνοιά του γιά νά τόν ἀφήσει στόν Κῆπο τῆς Ἐδέμ!
– «Πουλοῦσαν κάποτε σέ ἕνα σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά.
Τό ἕνα τό πῆρε κάποιος πού διεύθυνε οἶκο ἀνοχῆς καί μεγάλωσε ἔτσι, πού τό παιδί δέν ἔμαθε ποτέ ἄν ὑπάρχουν Μοναστήρια.
Τό δεύτερο παιδί τό ἐξαγόρασε ὁ ἡγούμενος ἑνός Μοναστηριοῦ.
Αὐτό τό παιδί μεγάλωσε ἔτσι, πού ποτέ του δέν ἔμαθε ἄν ὑπάρχουν οἶκοι ἀνοχῆς.
– Πεῖτε μου, τώρα, πού θά πάνε αὐτά τά παιδιά μετά τόν θάνατό τους;
– Δέν ξέρουμε.
Οὔτε καί οἱ ἄγγελοι ξέρουν πώς θά κρίνει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο…».
(Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός καί Ὁμολογητής, 1929-1995, Μαλχάζι Τζινόρια, μετάφραση Νάνα Μερκβιλάτζε, Ἀθήνα 2013)
Ὁ Ὅσιος Κασσιανός ὁ Ρωμαῖος, ἀναφέρει γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν πονηρῶν πνευμάτων, τά ἑξῆς:
Ἀντιμετώπιση
Γιά τήν ἀντιμετώπιση κάθε πειρασμοῦ καί κάθε δαιμονικῆς ἐπιθέσεως ἄς χρησιμοποιοῦμε τήν προσευχή, καταφεύγοντας στήν προστασία τοῦ Θεοῦ. (13)
Πολύ δυνατή καί ἀποτελεσματική εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη ἐπίκληση:
– «Ὁ Θεός εἰς τήν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τό βοηθῆσαί μοι σπεῦσον» (Ψαλμός 69, 2).
Αὐτή ἡ σύντομη προσευχή εἶναι ἕνα ἀπόρθητο τεῖχος.
Στή μάχη μέ τούς ἀόρατους ἐχθρούς μας ἄς χρησιμοποιοῦμε καί τά πνευματικά ὅπλα, τά ὁποῖα μᾶς προτείνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
– “Τήν πίστη σάν ἀσπίδα, τήν ἀγάπη σάν θώρακα, τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας σάν περικεφαλαία καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ σάν ξίφος”.
– «Ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τόν θυρεόν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα σβέσαι· καί τήν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καί τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ» (Ἐφεσ. 6, 16-17).
– «Ἡμεῖς δέ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καί ἀγάπης καί περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας» (Α΄ Θεσ. 5, 8).
Ἐπίσης:
Ἄς μελετᾶμε συνεχῶς τίς Ἁγίες Γραφές.
Ἄς τ α π ε ι ν ώ ν ο υ μ ε μέ τήν ἄσκηση τό σῶμα.
Κάνοντας μέ προθυμία ἀγρυπνίες καί νηστεῖες, ὥστε ὁ λογισμός μας νά περιφρονεῖ τά γήινα καί νά ἀσχολεῖται μέ τά οὐράνια”.
Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς προειδοποίησε, νά μήν δώσουμε προσοχή σέ ἀλλότριες, καί ψεύτικες φωνές πού θά μᾶς προτρέπουν νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι αὐτές θά πλανήσουν πολλούς. Κυρίως ἐκείνους πού θά ἔχουν τό βλέμμα προσηλωμένο μόνο στίς βιοτικές μέριμνες τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου τούτου, καί ἐκείνους πού θά ἀδιαφοροῦν καί θά ἐκπέσουν ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης πίστης.
Ἐκεῖνοι ὅμως, πού «τά ἄνω φρονοῦν, μή τά ἐπί τῆς γῆς», ἐνῶ ταυτόχρονα διατηροῦν ταπεινό λογισμό μαζί μέ τήν ἀνόθευτη Ὀρθόδοξη πίστη δέν θά πλανηθοῦν, ἀλλά θά ἀναμένουν μέ ὑπομονή καί τό ἀληθινό σημεῖο τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
– «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος· τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς» (Κολ. 3, 1-2).
Ἀμήν, γένοιτο!
Συνεχίζεται…
13. Ἀπό τό τεύχος «Τά πονηρά πνεύματα» – Ἀββᾶ Κασσιανοῦ, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. https://www.imparaklitou.gr καί https://alopsis.gr
Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
