Επικαιρότητα

Περί των πονηρών πνευμάτων (ΙΖ΄ Μέρος)

εικόνα άρθρου: Περί των πονηρών πνευμάτων (ΙΖ΄ Μέρος)
Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Στούς πνευματικούς ὅμως ἀνθρώπους, ὁ πονηρός φέρνει τή διάσταση μέ τή διαφορά τῶν ἀντιλήψεων» (Ἅγιος Κασσιανός ὁ Ρωμαῖος) 

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΖ΄ Μέρος 

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός ἀπό τήν Γεωργία, μιλοῦσε πολύ συχνά γιά τήν καλοσύνη καί τήν ἀγάπη, οἱ ὁποῖες ὡς μέγιστες ἀρετές θά πρέπει πάντα νά βρίσκονται μέσα σέ κάθε μία ἀνθρώπινη καρδιά. 

Ἔλεγε ὅτι, ἐπειδή ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν, γι’ αὐτό τό λόγο, ἐνῶ συνήθως ἐμεῖς λέμε γενικά πώς ἀγαπᾶμε, ἀλλά ἔστω μόνο ἕναν ἄνθρωπο ἄν τόν μισοῦμε, τότε πράγματι εἶμαστε μακριά ἀπό τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Ἄν ὅμως θέλουμε νά τήν κερδίσουμε νά φροντίσουμε νά τούς ἀγαποῦμε ὅλους: 

«Νά κάνετε τό καλό γιά νά σς σώσει ἡ καλοσύνη σας. γ κατά τό ἥμισυ ἔγινε Ἅδης…».

Κάποτε ἕνας διάκονος, ρώτησε τόν ὅσιο Γέροντα γιά τό ποιοί ἄνθρωποι θά σωθοῦν ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριο καί τότε ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:

Ποιοί θά σωθοῦν; Ρώτησε κάποιος διάκος.

«Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου· ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Μαρκ. 13, 13). 

Ἰδού Θεός! Ἰσχυρός καί μέγας, γιά τόνποο δέν γνωρίζουμε οὔτε τήν ἀρχή οὔτε τό τέλος Του. 

σοφία Του εἶναι νεξερεύνητη καί ἡ καλοσύνη Του κρυφή. 

Κύριος πιτρέπει τήν πτώση στήν ἁμαρτία. Ἔτσι φανερώνεται εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ

μως, ὅλοι μποροῦν νά μετανοήσουν κάποτε στό χρόνο πού μεσολαβεῖ μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς τους. 

χρόνος εἶναι τό μεγάλο λεος τοῦ Θεοῦ. Στήν διάρκειά του ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά σωθεῖ, ἀλλά μπορεῖ καί νά καταστραφεῖ. 

ἄνθρωπος πρέπει ἀσταμάτητα νά πιδιώκει νά πλησιάζει τόν Θεό. Τότε ὁ Κύριος θά τόν λεήσει καί θά τοῦ δώσει ὅλα ὅσα τοῦ χρειάζονται.

ἄνθρωπος μία φορά ρχεται στόν κόσμο καί μία φορά τοῦ δίνεται εὐκαιρία νά σωθεῖ. 

Καμμία μετεμψύχωση δέν πάρχει. Ἐπιδίωξή σας –πρέπει– νά εἶναι τό νά γίνετε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Κάθε βαπτισμένος μπορεῖ νά ὀνομάζεται παιδί τοῦ Θεοῦ

Μέ τήν φαρμογή τοῦ Εὐαγγελίου καί τόν ἀσκητικό του βίο, πού θά τόν ὁδηγήσουν στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὁ ἄνθρωπος γίνεται παιδί τοῦ Θεοῦ.

ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Κάιν πάντα σκοτώνει τόν Ἄβελ, καί δρόμος τοῦ τελευταίου κατευθύνεται πρός τήν εὐλογημένη αἰωνιότητα.

Οἱ πόγονοι τοῦ Κάϊν θεωροῦνται καί ατοί παιδιά τοῦ δάμ. 

Ὅμως οἱ πόγονοι τοῦ Σήθ εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή τά παιδιά τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι τά σαρκικά παιδιά, λλά τά ὑπάκουα παιδιά τς Διαθήκης. Μέ ατό ξεχωρίζουν τά παιδιά τοῦ Θεοῦ πό τά παιδιά τοῦ Πονηροῦ. 

Ὅποιος δέν κάνει καλό δέν εἶναι πό τόν Θεό, πως κι’ ἐκεῖνος πού δέν γαπάει τόν δελφό του. μεῖς μως, δέλφια μου, περιμένουμε τήν υἱοθεσία καί τήν ἐξαγορά μας πό τόν Κύριο.

Ὁ πάτερ Γαβριήλ δέν ξεχώριζε ποτέ κανέναν. Τούς γαποῦσε λους καί πάντα ταν ἔτοιμος νά δώσει καί τή ζωή του γιά τόν καθένα. 

Δέν ἔτρωγε οὔτε ἔπινε νερό ση ὥρα συνομιλοῦσε μέ κάποιον πού εἶχε προστρέξει σέ ἐκεῖνον ζητώντας τήν βοήθειά του.

στω καί μόνο ἕναν νθρωπο νά μισεῖς, τότε εἶσαι μακριά πό τή Βασιλεία τν Ορανν. Νά τούς γαπᾶτε λους γιά νά τήν κερδίσετε. 

γάπη εἶναι μητέρα λων τν ρετν, μς ἔλεγε συχνά.

γάπη ὑπερτερεῖ λων τν κανόνων καί τν νόμων. γαπήστε τούς πάντες. 

Ἄν δέν μπορεῖτε τουλάχιστον νά ἔχετε καλή προαίρεση.

Παρατηροῦσε πολύ προσεκτικά τούς νθρώπους. Μερικούς τούς εὐλογοῦσε. Σέ λλους ποκάλυπτε. 

Σέ λους μως δίδασκε τήν γάπη

Ὅλα τά λλα ταν γι’ ατόν σήμαντα. Στούς νέους ἔδινε διαίτερη προσοχή. 

Μετροῦσε τήν ὑπομονή καί τήν ταπείνωσή τους. 

Παρακαλοῦσε τόν Κύριο γι’ ατούς, τούς γκάλιαζε καί τούς εὐλογοῦσε, ἐν ταυτόχρονα ὑπέφερε πό πίστευτους πόνους.

Εναι δύσκολο νά περιγράψει κανείς τήν νεξάντλητη καλοσύνη καί χάρη τοῦ πατρός Γαβριήλ:

Μακάρι λοι νά ξιωθοῦν τς σωτηρίας καί νά μή κριθοῦν ξιοι τιμωρίας, παρακαλοῦσε μέ δάκρυα τόν Δημιουργό.

Πάτερ, λοι θά σωθοῦν;

Ὄχι, παιδί μου. 

Οὔτε Κύριος θά σέ ἐλεήσει οὔτε ἐγώ, ν ἐσύ δέν θέλεις νά ἐλεηθεῖς. 

Ὅποιος φροντίζει γιά τή σωτηρία τς ψυχς του, θά μπορεῖ νά βοηθάει μέ λόγια καί μέ ἔργα τόν λλον.

Ὁ Θεός μς ζητάει οἱ καλές πράξεις πού κάνουμε νά πηγάζουν πό τήν καρδιά μας. Ὅ,τι καλό κάνουμε στούς λλους, νά τό κάνουμε γιά τόν Κύριο.

«Καί ἀποκριθείς ὁ βασιλεύς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. 25, 40). 

Ὅταν κάνεις τό καλό, νεβαίνεις μία σκάλα. Ὅταν μαρτάνεις, τήν κατεβαίνεις. Κι’ aὐτό συμβαίνει σ’ λη μας τή ζωή.

Στούς σχάτους χρόνους οἱ παδοί τοῦ ντιχρίστου θά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, θά βαπτίζονται, θά κηρύττουν γιά τίς εὐαγγελικές ντολές. 

Ὅμως μήν τούς πιστεύετε. Ατοί δέν θά ἔχουν τά καλά ἔργα. Μόνο μέ τά καλά ἔργα μπορεῖ κάποιος νά ναγνωρίσει τόν ληθινό Χριστιανό.

Ὅλους σους πήγαιναν σ’ ατόν γιά ελογία, τούς παρακαλοῦσε κλαίγοντας: 

«Νά κάνετε τό καλό γιά νά σς σώσει ἡ καλοσύνη σας. γ κατά τό ἥμισυ ἔγινε Ἅδης. 

ντίχριστος στέκεται στήν πόρτα καί δέν τή χτυπ ἁπλς, λλά ρμ μέσα. 

σεῖς θά τόν δεῖτε τόν ντίχριστο. 

Θά προσπαθήσει νά βασιλεύσει σέ λον τόν πλανήτη. 

Παντοῦ θά γίνονται διωγμοί… Μή μένετε χώρια. Κρατηθεῖτε μαζί, δέκα δεκαπέντε μαζί. 

Βοηθεῖτε ἕνας τόν λλο».

γάπη εἶναι ἡ μοναδική δύναμη μέ τήν ποία νθρωπος θά μπορέσει ν’ ντέξει τίς παγίδες τοῦ ντιχρίστου. 

μισή Κόλαση εἶναι στή γ. Ὁ ντίχριστος στέκεται στήν πόρτα καί προσπαθεῖ νά μπεῖ

σεῖς θά ζήσετε γιά νά δεῖτε τόν ντίχριστο. Ὁ ντίχριστος θά βασιλεύει παντοῦ, καί θά ὑπάρξουν διωγμοί. 

Γεωργία κληροδοτήθηκε στήν Παναγία καί Ατή θά τήν προστατεύσει. δ θά ὑπάρξουν μικρότεροι διωγμοί. Μήν νησυχεῖτε ταν θά δυσκολεύεστε. 

γώ θά ἔρθω καί θά σς βοηθήσω, μως σεῖς δέν θά μέ βλέπετε. Καί πρίν νόμιζαν τι θά ἔρθει ντίχριστος, λλά δέν ταν ατά τά σημάδια. 

Ἦταν ἁπλς πόλεμος. Τότε δέν ταν οράνια τά σημάδια καί οκουμενικός διχασμός. Ὁ διχασμός εἶναι ἴσος μέ τήν αἵρεση.

λλοίμονο στόν μοναχό στή μοναχή πού δέν νιώθουν τόν πόνο τοῦ λαοῦ τους! 

Πς μπορεῖ ὁ μοναχός νά εἶναι καλά ταν λαός βρίσκεται σέ δύσκολη κατάσταση; Ὅπου εἶναι λαός κεῖ εἶναι καί μοναχός!

Ὁ μοναχισμός εἶναι μία γγελική τάξη. Γιά νά πιτύχουμε τήν τελειότητα, πρέπει κανείς νά περάσει μέσα πό τή φωτιά τοῦ πειρασμοῦ. 

(Ὁ γιος Γαβριήλ διά Χριστόν σαλός καί Ὁμολογητής, 1929-1995, Μαλχάζι Τζινόρια, μετάφραση Νάνα Μερκβιλάτζε, θήνα 2013)

Ὁ Ὅσιος Κασσιανός ὁ Ρωμαῖος, σέ μία συνομιλία μέ ἕναν ἀπό τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου, τόν Ἀββᾶ Ἰωσήφ, ἀναφέρει σχετικά μέ τίς διαφωνίες μεταξύ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, τά ἑξῆς:

1. Πῶς δημιουργοῦνται διαφωνίες μεταξύ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων  

Ἀνάμεσα στούς ἀδελφούς πού ἀκόμη εἶναι ἀδύναμοι καί διέπονται ἀπό τό σαρκικό φρόνημα, ὁ δαίμονας δέν ἀργεῖ νά σπείρει τήν ὀργή καί τήν ἀσυνεννοησία μέ ἀφορμή πράγματα εὐτελή καί τιποτένια. (17)

Στούς πνευματικούς ὅμως ἀνθρώπους, ὁ πονηρός φέρνει τή διάσταση μέ τή διαφορά τῶν ἀντιλήψεων

Αὐτή εἶναι, χωρίς καμμία ἀμφιβολία, ἡ συνηθισμένη αἰτία τῶν προστριβῶν καί τῶν διενέξεων, τίς ὁποῖες καταδικάζει ὁ Ἀπόστολος. 

Αὐτές ἀκριβῶς δίνουν τήν εὐκαιρία στόν ζηλόφθονο ἐχθρό, νά ὁδηγήσει στήν ἀντιδικία καί στό χωρισμό ἀδελφούς πού μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή ἦταν ὁμόψυχοι. 

σοφός Σολομώντας λέει κάτι σχετικό· «Τό μίσος», λέει, «προξενεῖ διαμάχες, ἀλλά αὐτούς πού δέν φιλονικοῦν τούς σκεπάζει ἡ ἀγάπη τῆς φιλίας». 

«Μῖσος ἐγείρει νεῖκος, πάντας δέ τούς μή φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία» (Παροιμίαι Σολομώντος 10, 12).

2. Γιά τό ὅτι πρέπει νά ἐξαλείψουμε καί τίς διχόνοιες πού ἀνακύπτουν ἀκόμα καί πάνω σέ πνευματικά θέματα

Ἡ πρώτη αἰτία πού γεννάει τίς διαφωνίες μεταξύ τῶν ἀδελφῶν ἀφορᾶ σχεδόν πάντα στή διεκδίκηση γήινων καί φθαρτῶν πραγμάτων. 

Πρέπει λοιπόν νά περιφρονοῦμε καθετί πού σχετίζεται μέ τά ἐπίγεια καί νά ἐπιτρέπουμε σ᾿ ὅλους τούς ἀδελφούς νά χρησιμοποιοῦν ἐξίσου ὅλα, ἀκόμα καί τά πιό ἀπαραίτητα γιά μᾶς, ἀντικείμενα. 

Ἀλλά κι αὐτό δέν θά ἦταν ἀρκετό, ἄν δέν καταφέρουμε νά ξεριζώσουμε ἐπίσης καί τή δεύτερη αἰτία τῶν διεκδικήσεων καί τῆς διχόνοιας. 

Καί αὐτή εἶναι ἡ διαφορά τῶν ἀπόψεων πάνω σέ πνευματικά θέματα.

Ἐκεῖνο λοιπόν πού προέχει γιά τή διατήρηση τῆς ἀγάπης, εἶναι τό νά καταφέρει κανείς, μέ τή βοήθεια τοῦ ταπεινοῦ φρονήματος, νά συμπλεύσει μέ τούς ἀδελφούς του μέ σύμπνοια καί ὁμοφροσύνη. 

Νά ἀγωνισθεῖ δηλαδή, ὥστε τό θέλημά του νά συμπορευθεῖ μέ τό θέλημα καί τούς στόχους τῶν ἀδελφῶν του”.

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς προειδοποίησε, νά μήν δώσουμε προσοχή σέ ἀλλότριες, καί ψεύτικες φωνές πού θά μᾶς προτρέπουν νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι αὐτές θά πλανήσουν πολλούς. Κυρίως ἐκείνους πού θά ἔχουν τό βλέμμα προσηλωμένο μόνο στίς βιοτικές μέριμνες τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου τούτου, καί ἐκείνους πού θά ἀδιαφοροῦν καί θά ἐκπέσουν ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης πίστης.

Ἐκεῖνοι ὅμως, πού «τά ἄνω φρονοῦν, μή τά ἐπί τῆς γῆς», ἐνῶ ταυτόχρονα διατηροῦν ταπεινό λογισμό μαζί μέ τήν ἀνόθευτη Ὀρθόδοξη πίστη δέν θά πλανηθοῦν, ἀλλά θά ἀναμένουν μέ ὑπομονή καί τό ἀληθινό σημεῖο τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

«Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος· τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς» (Κολ. 3, 1-2). 

Ἀμήν, γένοιτο!

17. Ἀπό τό βιβλίο: «Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» – Α´ Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Ἰωσήφ. https://paraklisi.blogspot.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Σχετικά άρθρα

Ο Γέροντας Αγάθων είδε το ίδιο το Όραμα του αγ. Πέτρου Αλεξανδρείας

Κήρυγμα του μακαριστού π.Νικολάου Μανώλη. Κήρυγμα του μακαριστού π. Νικολάου Μανώλη στο οποίο μας ομιλεί για τον αγιασμένο Γέροντα Αγάθωνα που είδε το ίδιο Όραμα του αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας...

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.