Γράφει ο Μέτοικος 
αρθρογραφεί για katanixi.gr…

Η ενότητα με αιρετικούς και αλλόθρησκους, που είναι το «Ζητούμενο» για τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο και όχι με τους Ορθοδόξους, οδηγεί την Ελλάδα στην απομόνωση και σε υποχωρήσεις…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Περί των «συμβολισμών» του αρχιτεκτονήματος της Αγιά Σοφιάς

Γράφει ο Μέτοικος

Οι αντιδράσεις στην ημεδαπή και αλλοδαπή Ελλάδα για τη μετατροπή του αρχιτεκτονήματος της Αγιά Σοφιάς από Μουσείο και Πολιτιστικό Μνημείο της UNESCO σε τζαμί, αναπτύσσονται στις «εθνικές» και «πατριδοκάπηλες» κλίμακες της υπερβολής.

Εκφραστής των «εθνικών» αντιδράσεων ο επίσκοπος Πειραιώς κ. Σεραφείμ που, επί της ουσίας, ζητά τη διακοπή διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία με το κλείσιμο των Ελληνικών προξενείων στην Ανδριανούπολη και τη Σμύρνη, την ανάκληση των διπλωματικών εκπροσώπων της Τουρκίας στην Κομοτηνή και στην Ρόδο και, τέλος, την αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητας από Έλληνες πολίτες που ζουν στη Θράκη!

Ανούσιοι έως του σημείου κάνουμε μια δήλωση για το ζήτημα μη και μας πουν πως δεν δώσαμε το παρόν, διάφοροι αγαπούληδες επίσκοποι τονίζουν μεταξύ άλλων: το ότι η απόφαση αυτή είναι ύβρης, είναι ένα ακόμη αγκάθι στις σχέσεις των δυο χωρών, ενώ ρωτούν για να ρωτούν, εάν η πόλις εάλω!

Από κοντά και τα «βαριά» ονόματα της επιστήμης, όπως η κ. Ελένη Αρβελέρ που ακατανόητα δήλωσε ότι :«Σήμερα έγινε η πραγματική άλωση της Πόλης»! Ενώ ως μέλος της επιτροπής «Ελλάδα 2021» συμβουλεύει τους Έλληνες με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την αποτίναξη της τουρκικής βρωμιάς να: «μην ξεκινήσουμε πάλι τις δοξολογίες ότι είμαστε οι καλύτεροι της παρέας! ο περιούσιος λαός…!!!» καθώς, για την κ. Αρβελέρ οι διαφορές με τους γείτονες μας Τούρκους, σκοπιανούς, Αλβανούς κτλ.π, είναι καθαρά περιγραφικές!

Βεβαίως, σε υποκρισία και φωνασκίες πλειοδοτούν οι πολιτικοί μας, οι οποίοι ενώ έχουν επιβάλει την απαλοιφή των Εθνικών Συμβόλων στο σήμα και τις δράσεις της επιτροπής «Ελλάδα 2021» διαμαρτύρονται για την προσβολή από τους Τούρκους των συμβολισμών της Αγιά Σοφιάς!

Πάντως, από τις δηλώσεις των «πατέρων του έθνους» ξεχωρίζει αυτή του κ. Μ.Βορίδη που προτείνει την άμεση εφαρμογή «μιας κίνησης “εξόχως συμβολικής”, [που] έχει να κάνει με το μουσείο του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη και τη μετατροπή του σε μουσείο μνήμης Γενοκτονίας του ελληνισμού»!

Κοντολογίς ο κ. Βορίδης ζητά με την πατριδοκάπηλη πρότασή του, να κάνουμε άμεσα εχθρούς τους εχθρούς του Ερντογάν, που προτίμησε να στηθεί με την πλάτη στον τοίχο αντιμετωπίζοντας τη διεθνή κατακραυγή, παρά να χάσει τις προσεχείς εκλογές από τους κεμαλιστές, καθώς ο φόβος της εκδίκησής τους είναι υπαρκτός.

Ο Ερντογάν υπό την ασφυκτική πίεση της οικονομικής καταβαραθρώσεως και του γεγονότος, ότι η κολόνια λεμόνι σε συνδυασμό με το κάκιστο τουρκικό ντι εν έι δεν αντιμετώπισαν την επέλαση του κορωνοϊού, παίζει τα τελευταία του πολιτικά χαρτιά ενάντια στον κεμαλιστή δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, τον μόνο που μπορεί να απειλήσει την πολιτική του παντοδυναμία.

Με λίγα λόγια, ο Τούρκος πρόεδρος για λόγους στενά πολιτικούς εργαλειοποιεί τους συμβολισμούς του αρχιτεκτονήματος της Αγιά Σοφιάς, όπως εργαλειοποίησε και τη Μονή της Χώρας (Καριέ Τζαμί).

Ο Ναός της Αγίας Σοφίας έπαψε να είναι ορθόδοξη Εκκλησία από την 29^η Μαΐου του 1453, ημέρα που βεβηλώθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους. Το 1934 ο Κεμάλ Αττατούρκ μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά από τζαμί σε μουσείο, όχι ως πράξη «σύνεσης» όπως αφελέστατα διατείνονται ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, μα για να συμβολίσει το γκρέμισμα του οθωμανικού παρελθόντος της χώρας.

Ο Ερντογάν σήμερα κάνει το ακριβώς ανάποδο. Μετατρέπει το μουσείο της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί συμβολίζοντας έτσι την επιστροφή του οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού με όχημα τη δική του πολιτική.

Επιπρόσθετα και για εσωτερική κατανάλωση, παρουσιάζεται ως ο υπερήφανος ηγέτης, που δεν υποτάσσεται στα κελεύσματα και τις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας ενισχύοντας έτσι σε καιρούς δύσκολους τον εθνικισμό των Τούρκων, που έντεχνα καλλιεργείται με τις πομφόλυγες για γαλάζια πατρίδα, για τη μεγάλη Τουρκία που θα ελέγχει την Ασία και την Ευρώπη και άλλα «πράσινα άλογα» που, όμως, θα ήταν τεράστιο λάθος αν κάποιος τα έπαιρνε στην πλάκα.

Μόνο τυχαία δεν επιλέχθηκε η 24^η Ιουλίου ως ημέρα της μουσουλμανικής προσευχής στην Αγιά Σοφιά. Την ημέρα αυτή έχει υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης, την οποία ο Ερντογάν θεωρεί ως ήττα της Τουρκίας, με ευθύνη του Κεμάλ Αττατούρκ.

Στην Τουρκία οι συμβολισμοί, τόσο για τους οπαδούς του Ερντογάν όσο και για τους κεμαλιστές παίζουν μεγάλο ρόλο, σε αντίθεση με την Ελλάδα που συνειδητά πολιτική ηγεσία και διανόηση καταστρέφουν, γιαυτό και πανηγυρίζουμε τα 200 χρόνια ελεύθερης ζωής χωρίς τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και την Ελληνική Σημαία!

Ο Ερντογάν άλλαξε το νομικό καθεστώς του ελληνικού μνημείου για συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους και, οι κεμαλιστές δεν θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να το επαναφέρουν, και πάλι για πολιτικούς λόγους, στην προτέρα του κατάσταση εάν κερδίσουν τις προσεχείς εκλογές.

Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας από την αποφράδα ημέρα αλώσεως της Κωνσταντινούπολης το 1453, την οποία οι παπιστές προσέφεραν στους Οθωμανούς ανοίγοντας την κερκόπορτα, δυστυχώς έπαψε να είναι χριστιανικός ναός, όμως, ποτέ δεν θα πάψει να είναι το διαμάντι της βασιλεύουσας των πόλεων για να θυμίζει στους Τούρκους, είτε ως μουσείο είτε σαν τζαμί, πως στην πόλη του Κωνσταντίνου είναι απλά αιμοσταγείς κατακτητές.

Εν τω μεταξύ η αδυναμία των Ορθοδόξων Λαών, με αποκλειστική ευθύνη του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο αντιμετώπισης των προκλήσεων του Ερντογάν είναι πια πασιφανέστατη, γιαυτό και οι ευθύνες του για τη μετατροπή της Αγιά Σοφίας από μουσείο σε τζαμί είναι μεγάλες.

Η πρόβλεψη του διχαστικού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου πως: «Η τυχόν μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος θα στρέψει εκατομμύρια χριστιανών σε όλο τον κόσμο εναντίον του Ισλάμ. Το ζητούμενο, όμως, είναι η ενότητα» δεν επαληθεύτηκε, αφού, εκτός από τις ελληνόφωνες εκκλησίες καμία ορθόδοξη δεν πείρε θέση θεωρώντας, ότι η μετατροπή αυτή είναι εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας!

Όταν σπέρνεις ανέμους είναι αναμενόμενο να θερίσεις θύελλες. Η ενότητα με αιρετικούς και αλλόθρησκους, που είναι το «Ζητούμενο» για τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο και όχι με τους Ορθοδόξους, οδηγεί την Ελλάδα στην απομόνωση και σε υποχωρήσεις.

Έτσι δεν θα είναι έκπληξη εάν στα προσεχή τουρκικά παζάρια μπουν ξανά σοβαρά ανταλλάγματα για να μην και τάχα «επιδεινωθεί η πολιτική της Τουρκικής κυβέρνησης έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων», όπως πρόδρομα «φοβάται» ο Τούρκος αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος.

Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι το να «ξαναπληρώσουμε  εισιτήριο», για το χιλιοπαιγμένο έργο του «εμπερίστατου» πατριάρχη του «γένους».

Εάν ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος νοιαζόταν για το γένος των Ελλήνων δεν θα έστελνε άρον-άρον Τούρκους υπηκόους στις μείζονος σημασίας για τον Ελληνισμό αρχιεπισκοπές των αποδήμων. Πάντως στο μέτρο και στο βαθμό, που το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, δεν κινδυνεύει ως θεσμός!

Λοιπόν, ας προσεύχονται οι μουσουλμάνοι υπό τη σκέπη των αγίων στα περίφημα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας, ας προσεύχονται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Χριστού στη Μεγάλη Δέηση, ας γονατίζουν, όπως και πρέπει να γονατίζουν, μπροστά στην ανοιγμένη αγκαλιά της Παναγίας Μητέρας.

Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας ό,τι και να κάνουν οι Τούρκοι του Ερντογάν, θα είναι πάντα μια προσφορά των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου και Ιουστινιανού στην Θεοτόκο και μητέρα του Φωτός, μια Ορθόδοξη μαρτυρία στον αιώνα τον άπαντα.

Τέλος και αφού, κατά την ελληνική κυβέρνηση, το ζήτημα με την Αγιά Σοφιά δεν είναι ελληνοτουρκικό αλλά διεθνές, ας μείνουν στην άκρη οι μεγαλοστομίες και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δεσποτάδων.

Η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει, σε κάθε πρόκληση των «γειτόνων» και όχι μόνο της Τουρκίας, με την ανάπτυξη ενός υγιούς πατριωτισμού.

Όμως μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που η εξωτερική της πολιτική έχει ως αρχή το «βλέπουμε και κάνουμε», που κάνει στις Πρέσπες φιέστες για το ξεπούλημα εθνικών της δικαιωμάτων, μια χώρα που η μισή διοίκηση της Εκκλησίας της δεν της ανήκει, μια χώρα που σταθερά μουσουλμανοποιείται με την ανοχή «ορθόδοξων» επισκόπων και ευθύνη πολιτικών κομμάτων, μια χώρα που εκτρέφει σκυλιά αντί να μεγαλώνει παιδιά, μια χώρα που πανηγυρίζει την Ελευθερία της χωρίς εθνικά σύμβολα, που αυτοπαραμυθιάζεται με έναν θεσμό που εδώ και εκατό χρόνια έπαψε να είναι Ελληνικός και επ’ εσχάτων με ευθύνη του αρχιεπισκόπου Βαρθολομαίου οικουμενικός, οδεύει σταθερά σε νέο ραγιαδισμό.