Γράφει ο Mandatoras

Τι έκρυβε η συνάντηση της Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Λουθηρανών;

Η είδηση

Τρίτη Συνάντησις της 18ης Ολομελείας της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, Κάϊρο, Αἴγυπτος, 24-31 Μαΐου 2024.

Από το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

«Έχοντας διαπλεύσει επιτυχώς τις αλμυρές θάλασσες των αιρέσεων και έχοντας χαλυβδώσει την αυτοσυνειδησία Της επί της κόψης της αλλοθρήσκου μαρτυρικής σπάθης, δεν φοβάται σκιώδεις Κύκλωπες και συγχρόνους παγερούς Λαιστρυγόνες, θα παραμένει ο άσβεστος Φάρος της Αποστολικής και Πατερικής παρακαταθήκης, υπό την φως του οποίου κάθε άνθρωπος καλής προαιρέσεως θα συναντά την ανόθευτη Ευαγγελική αλήθεια. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» [1].

Από το αντίστοιχο του Οικουμενικού Πατριαρχείου

«Έτσι ενδυναμώνεται η ελπίδα για ένα μέλλον με περισσότερη αλληλοκατανόηση, ταπείνωση και αλληλεγγύη, χωρίς ασφαλώς απομείωση της αμωμήτου πίστεώς μας, αλλά με διάθεση παραχωρήσεως περισσότερου χώρου στον «πλησίον»» [2].

Η Κατάνυξη έκρουσε τον αγιοπατερικό κώδωνα του κινδύνου

«Ο Λουθηρανισμός, καλυπτόμενος υπό το όνομα της Χριστιανικής Πίστεως, είναι στην πραγματικότητα άρνησις της Πίστεως.

Απορρίπτοντας τις νηστείες και το μοναχισμό η την εν παρθενία ζωή την αφιερωμένη αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού, παραδίδεται στην φιληδονία.

Είναι παράδοσις στην ψευδώνυμο ανθρωπίνη λογική με τις φιλοσοφικές της ασυναρτησίες και την θεοποίησή της, άρνησις της θείας αυθεντίας των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, αυθαίρετη συνάθροισις υπό το όνομα της κεκαθαρμένης, μεταρυθμισμένης Εκκλησίας».

Ένα μήνα σχεδόν μετά έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποκαλυπτικά περιεχόμενα των «θεολογικών» διαλόγων. Συγκεκριμένα:

«Σε μια κοινή δήλωση της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής για τον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Παγκόσμιας Λουθηρανικής Ομοσπονδίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι δύο Εκκλησίες «προτείνουν να χρησιμοποιηθεί η μετάφραση του ελληνικού πρωτοτύπου (χωρίς το Filioque) με την ελπίδα ότι αυτό θα συμβάλει στην επούλωση των αιωνίων διαιρέσεων μεταξύ των κοινοτήτων μας και θα μας επιτρέψει να ομολογήσουμε μαζί την πίστη των Οικουμενικών Συνόδων της Νικαίας (325) και της Κωνσταντινούπολης (381)»».

Η πρώτη αίρεση, μετά το Σχίσμα του 1054 με τους παπικούς, αντιμετωπίζεται στους διαλόγους με τους Λουθηρανούς ως ζήτημα μετάφρασης;

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός έδωσε αγώνες επί τριετία στη Φεράρα – Φλωρεντία, ολομόναχος γι’ αυτόν τον όρο (Filioque), και απέδειξε περίτρανα την παπική αίρεση. Τι άλλαξε σήμερα και αντιμετωπίζεται αυτή η φρικώδης βλασφημία ως ζήτημα μεταφράσεως;

Αυτό το ανακοινωθέν δεν συνιστά «νόθευση της Ευαγγελικής αλήθειας» και «απομείωση της αμωμήτου πίστεως»;

Οι θεματοφύλακες της πίστεως, οι Πατριάρχες των δύο εκ των τεσσάρων Πρεσβυγενών Πατριαρχείων, ενώ διατείνονται πως θα υπερασπιστούν, στην πραγματικότητα υπογράφουν κείμενα που συνιστούν προδοσία της πίστεως.

Κατά τα φαινόμενα, οι «σκιώδεις Κύκλωπες και οι παγεροί Λαιστρυγόνες» του Οικουμενισμού ενώ από τη μια φαντασιώνονται ηρωικά ταξίδια στις αλμυρές θάλασσες των αιρέσεων, από την άλλη προσπαθούν να κρύψουν την δογματική τους γύμνια, στην πλαστική παιδική πισίνα της οικουμενικής κίνησης και την προδοσία της πίστεως στους δια«χριστιανικούς» διαλόγους.

Καλή Παναγιά!

• [1] https://www.patriarchateofalexandria.com
• [2] https://ec-patr.org

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI