Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

Κατά την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη η αλήθεια είναι πρόσωπο, όχι «πράγμα» (π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Α΄ Μέρος

Η αλήθεια είναι ότι από έναν θεολόγο περιμένουμε να ακούσουμε πάντοτε το λόγο της αληθείας. Όμως πολλές φορές περιμένουμε να ακούσουμε και κάποιο λόγο παρηγορίας, για τις θλίψεις και τις δοκιμασίες στη ζωή μας. Ως ορθόδοξοι πιστοί άνθρωποι με βάση την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη, θέλουμε να στηριχθούμε στον Θείο λόγο του Κυρίου. Μάλιστα, επιδιώκουμε κάθε φορά να αναζητήσουμε την αληθινή μετάνοιά μας, η οποία θα μας οδηγήσει ασφαλώς στο Μυστήριο της εξομολόγησης και της εξαγόρευσης όλων των λογισμών μας.

Πάντοτε όμως ας έχουμε και ας διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα της σωτηρίας για την αθάνατη ψυχή μας, μέσα στην αιωνιότητα του Αγίου Τριαδικού Θεού.

Ας γνωρίζουμε όμως μέσα από τους λόγους των Αγίων Πατέρων μας ότι: “Ο θεολόγος που ευφραίνεται και θερμαίνεται στην ψυχή από τα λόγια του Θεού, φτάνει με τον καιρό σε μεγάλα μέτρα απάθειας.

Γιατί μας λέει η Αγία Γραφή: “Τα λόγια του Κυρίου είναι αγνά, διότι είναι ασήμι που πυρακτώθηκε και δοκιμάστηκε σε κλίβανο”. «Τά λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον, δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως. Σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς καί διατηρήσαις ἡμᾶς ἀπό τῆς γενεᾶς ταύτης καί εἰς τόν αἰῶνα» (Ψαλμός 11, 7-8). (1)

Ενώ ο γνωστικός, αυτός δηλαδή που έχει πνευματική γνώση, στηρίζεται στην πρακτική πείρα και κυριαρχεί στα πάθη.

Γεύεται ωστόσο και ο αληθινός θεολόγος, αν διαθέσει πιο ταπεινά τον εαυτό του, την γνωστική πείρα· αλλά και ο γνωστικός γεύεται και αυτός λίγο από την θεωρητική αρετή, αν διατηρεί καθαρό το διακριτικό μέρος της ψυχής, τη διάκριση.

Γιατί και τα δύο χαρίσματα δεν συμβαίνει να βρίσκονται εξ ολοκλήρου στον καθένα, για να θαυμάζει ο καθένας τον άλλο, για εκείνο στο οποίο ο ίδιος είναι ελλιπής και να ταπεινοφρονούν με ζήλο για την αρετή.

Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος λέει: Στον ένα δίνεται από το Άγιο Πνεύμα λόγος σοφίας, και στον άλλο λόγος γνώσεως από το ίδιο Άγιο Πνεύμα: «ᾧ μέν γάρ διά τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δέ λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα, ἑτέρῳ δέ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι,ἄλλῳ δέ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι· ἄλλῳ δέ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δέ προφητεία, ἄλλῳ δέ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δέ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δέ ἑρμηνεία γλωσσῶν·πάντα δέ ταῦτα ἐνεργεῖ τό ἕν καί τό αὐτό Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται» (Α΄ Κορ. 12, 8-11).

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος υπήρξε ένας από τους πιο διαπρεπείς και σοφούς θεολόγους των τελευταίων ετών. Δεν περιορίστηκε στην συγγραφή θεολογικών μελετών ή σε κάποια ακαδημαϊκή δραστηριότητα αλλά αναλώθηκε στην ποιμαντική μέριμνα. (2)

Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος κατηχώντας με το πλήθος των συγγραμμάτων του χρησιμοποιώντας την εμβρίθεια των γνώσεών του και την απλότητα του λόγου του, κέρδισε την καρδιά μας και τον ενθυμούμαστε όλοι με ευλάβεια και αγάπη.

Όμως ο μεγάλος του πόνος ήταν η προφύλαξη του ποιμνίου από την φοβερή λαίλαπα των αιρέσεων και των σεκτών.

Σ’ αυτόν τον τομέα, ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος διέπρεψε βοηθώντας και σώζοντας πάρα πολλές ψυχές, αλλά κυρίως προκαλώντας το μίσος των σκοτεινών δυνάμεων προς το πρόσωπό του”!

Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, γράφει τα εξής:“Ο άνθρωπος αναζητούσε πάντοτε την υπερβατική πραγματικότητα, με σκοπό να βρει απάντηση στα μεγάλα προβλήματα που αναφέρονται κυρίως στο μυστήριο του κόσμου και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αναζητούσε την «αλήθεια».(3)

Όμως το θέμα αυτό δεν τίθεται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Έτσι και οι απαντήσεις που δίδονται και οι συνέπειές τους για τη ζωή του ανθρώπου είναι κάθε φορά διαφορετικές.

Πολύ χαρακτηριστική είναι σ’ αυτό το σημείο η περίπτωση του Ποντίου Πιλάτου. Ρώτησε τον Κύριο Ἰησοῦ Χριστό αν ήταν Βασιλιάς και ο Κύριος του απάντησε:

“Γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήλθα στον κόσμο, για να μαρτυρήσω την αλήθεια. Όποιος είναι από την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου”. «Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεύς εἶ σύ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· σύ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγώ. ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ἰωάν. 15, 37).

Τότε ο Πιλάτος τον ρώτησε: Τι είναι αλήθεια; «Λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· τί ἐστιν ἀλήθεια; καί τοῦτο εἰπών πάλιν ἐξῆλθε πρός τούς Ἰουδαίους καί λέγει αὐτοῖς· ἐγώ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω ἐν αὐτῷ·» (Ἰωάν. 18, 38).

Κατά την αντίληψη του Πιλάτου η αλήθεια πρέπει να είναι κάποια ιδέα, κάποια έννοια και έτσι μπορούμε να ρωτήσουμε: «Τι είναι αλήθεια;». Σ’ αυτήν ακριβώς τη βάση εκινούντο και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι· ζητούσαν την αλήθεια του «τι»!

Δεν είναι όμως ο δρόμος αυτός η προσφορά της Εκκλησίας. Γιατί, σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, η αλήθεια δεν είναι «κάτι», αλλά «κάποιος».

-Η αλήθεια του «ποιος;»

Κατά την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη η αλήθεια είναι πρόσωπο, όχι «πράγμα».

Ο Πιλάτος δεν έθεσε σ’ αυτή τη βάση το θέμα και δεν πήρε απάντηση στο ερώτημά του· ίσως και να μην περίμενε καμμιά απάντηση!

Αλλά ο Χριστός σε άλλη περίπτωση είπε στους μαθητές Του πως μεταβαίνει στον Πατέρα και θα ξανάρθει να τους παραλάβει, για να τους οδηγήσει εκεί, και να είναι πλέον όλοι μαζί Του.

–«Γνωρίζετε πού πηγαίνω», τους είπε ο Κύριος, και γνωρίζετε και το δρόμο.

«Καί ἐάν πορευθῶ καί ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καί παραλήψομαι ὑμᾶς πρός ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, καί ὑμεῖς ἦτε. Καί ὅπου ἐγώ ὑπάγω οἴδατε, καί τήν ὁδόν οἴδατε» (Ἰωάν. 14, 3-4).

Κύριε, είναι αλήθεια ότι γνωρίζουμε από το Άγιο Ευαγγέλιο πού πηγαίνεις, και γνωρίζουμε και τον δρόμο που μας έδειξες. Σε αγαπάμε πολύ και Εσένα μόνο εμπιστευόμαστε, όπως και τους αγίους Πατέρες μας. Θέλουμε να έρθουμε εκεί όπου θα είσαι Εσύ. Θέλουμε να έρθουμε όλοι στόν αληθινό Παράδεισο μαζί Σου.

Άραγε, πόσοι από εμας τους ορθοδόξους πιστούς θα προτιμήσουμε να έρθουμε στον τόπο που ετοίμασες για εμάς και πράγματι θα προτιμήσουμε Εσένα την μόνη Αλήθεια; Πόσοι έως τέλους θα αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε την ορθή Πίστη του Αγίου Ευαγγελίου;

Ο Κύριος αδέλφια μου, θα ξανάρθει ώστε όλους τους καλοπροαίρετους πιστούς να τους παραλάβει, να τους οδηγήσει εκεί στην αιωνιότητα, και να είναι πλέον όλοι στην Βασιλεία των Ουρανών μαζί Του.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 1. Λόγος ασκητικός χωρισμένος σε 100 πρακτικά κεφάλαια πνευματικής γνώσεως και διακρίσεως. Λόγος 72. https://religious.gr
• 2. Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος. https://www.impantokratoros.gr/
• 3. Του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†) Απόσπασμα από το βιβλίο του «Η Ορθοδοξία μας». Περιοδικό Διάλογος.Τεύχος 30. Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2002. https://www.impantokratoros.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra