Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Πίστη πώς κάθε ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε, εἶναι γιά τή σωτηρία μας· ἀπροϋπόθετη ὑπακοή σέ κάθε μία ἀπό τίς ἐντολές Του» (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΣΤ΄ Μέρος

Σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλά καί μέ αὐτή τήν ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, γιά τήν ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἄς ἀναρρωτηθοῦμε κι’ ἐμεῖς προσωπικά, ἄν σ’ αὐτή τήν σύντομη γήινη ζωή μας, ἀναγνωρίζουμε τήν ἀπέραντη εὐσπλαχνία Του, μέσα ἀπό τό ἄπειρο ἔλεός Του.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀποκαλύπτει ἀκόμη στήν ψυχή μας μέσα ἀπό τόν θαυμαστό λόγο του, τά ἑξῆς: “Εἶναι ἀστεῖο καί νά σκεφτοῦμε ἀκόμα πώς θά μπορούσαμε μέ ὁποιοδήποτε ἔργο μας, νά ἀνταμειφθοῦμε ἀπό τόν Κύριο! (6)

Ἀκόμα κι’ ἄν ἀσκούσαμε τή μεγαλύτερη ἀγάπη γιά τόν ἐχθρό μας!

Νά ἀξίζαμε ν’ ἀνταμειφθοῦμε μέ αὐτό πού ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς στούς πιστούς δούλους Του.

Ἄν δίναμε ὅλα τά ὑπάρχοντά μας στούς φτωχούς.

Ἄν νηστεύαμε ὅλες τίς μέρες τῆς ζωῆς μας.

Καί ἄν στεκόμασταν στήν προσευχή σάν ἀναμμένες λαμπάδες ὡς τό τέλος τοῦ χρόνου.

Ἄν χωρίζαμε πνευματικά τό πνεῦμα ἀπό τό σῶμα μας, σά νά ἦταν ψυχρή πέτρα κι’ ἄν ἡ ψυχή μᾶς ἦταν ἀπαθής πρός τόν ὑλικό κόσμο.

Ἄν ἀφήναμε τόν ἑαυτό μας νά τόν φτύνουν καί νά τόν ποδοπατοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἤ ἀκόμα κι’ ἄν παραδινόμασταν τροφή στά πεινασμένα θηρία.

Ἀκόμα κι’ ἄν τά κάναμε ὄλ’ αὐτά, δέ θά ἦταν παρά μία ἀπειροελάχιστη τιμή γιά ὅλα τά ἀγαθά, τή δόξα καί τήν ἀνέκφραστη εὐφροσύνη, πού συνοδεύουν τήν υἱοθεσία τοῦ Θεοῦ.

Δέν ὑπάρχει εὐσπλαχνία στή γῆ οὔτε ἀγάπη στό θνητό ἄνθρωπο πού θά μποροῦσε νά τόν ἀξιώσει νά γίνει «υἱός Θεοῦ», ἀθάνατος πολίτης τῆς οὐράνιας Βασιλείας.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὅμως ἀναπληρώνει αὐτό πού δέν μπορεῖ νά κάνει ὁ ἄνθρωπος.

– Ἄς μήν ἰσχυριστεῖ κανένας μας πώς μπορεῖ μέ τή δική του ἀγάπη νά σωθεῖ, μέ τή δική του ἀξία ν’ ἀνοίξει τίς πύλες τοῦ Παραδείσου γιά νά μπεῖ μέσα.

Ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης γιά τόν πλησίον ἑπομένως, ὅσο μεγάλη καί δύσκολη κι’ ἄν μᾶς φαίνεται, εἶναι μόλις ἕνα μικρό νόμισμα πού ζητάει ὁ Θεός ἀπό μᾶς, γιά νά μᾶς φέρει πιό κοντά Του στήν ὑπέροχη καί πανένδοξη βασιλεία Του.

Δέ μᾶς ζητάει νά τηρήσουμε τήν ἐντολή αὐτή γιά νά κερδίσουμε μέ τήν ἀξία μας τή Βασιλεία καί τήν υἱοθεσία Του, ἀλλά μόνο νά ἐπιθυμήσουμε πάνω ἀπ’ ὅλα τή Βασιλεία καί τήν υἱοθεσία Του.

Ἀπό μᾶς ζητάει μόνο νά πιστεύουμε τά λόγια Του καί νά ὑπακοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ.

– Ἀπό ποιά ἄποψη ὁ Ἀδάμ ἦταν ἄξιος γιά τόν Παράδεισο;

Ἀπό καμμία.

Ὁ Παράδεισος τοῦ δόθηκε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Τί ἔκανε τόν Ἀδάμ νά παραμείνει στόν Παράδεισο ὡς τήν πτώση του;

Ἡ ὑπακοή του στό Θεό, μόνο ἡ ὑπακοή του.

Ὅταν ὅμως ὁ ἴδιος κι’ ἡ σύζυγός του ἄρχισαν ν’ ἀμφισβητοῦν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, καί μόνο ἡ ἀμφισβήτηση αὐτή παραβίασε τήν ἐντολή κι’ ἔπεσε στή θανάσιμη ἁμαρτία τῆς παρακοῆς.

Στή Νέα Κτίση ὁ Κύριος Ἰησοῦς ζητάει ἀπό μᾶς τό ἴδιο πράγμα πού ζήτησε ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα στόν Παράδεισο:

– Πίστη καί ὑπακοή.

Πίστη πώς κάθε ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε, εἶναι γιά τή σωτηρία μας· ἀπροϋπόθετη ὑπακοή σέ κάθε μία ἀπό τίς ἐντολές Του.

Μᾶς ἔδωσε ὅλες τίς ἐντολές, μαζί κι’ αὐτήν γιά ν’ ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς μας, γιά νά ‘χοῦμε πίστη στά λόγια Του καί ὑπακοή.

Ἄν κάποια ἀπό τίς ἐντολές Του δέν ἦταν καλή καί δέν ὑπηρετοῦσε τή σωτηρία μας, δέ θά μᾶς τήν ἔδινε.

Ἐκεῖνος ἤξερε πολύ καλύτερα ἄν ἡ ἐντολή αὐτή ἦταν φυσική ἤ ἀφύσικη, δυνατή ἤ ἀδύνατη.

Τό πιό σπουδαῖο πράγμα γιά μᾶς εἶναι πώς ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή αὐτή κι’ ἐμεῖς, ἄν θέλουμε τό καλό μας, πρέπει νά τήν τηρήσουμε.

Ὅπως ὁ ἄρρωστος παίρνει τό φάρμακο ἀπό τό χέρι τοῦ γιατροῦ μέ πίστη καί κάνει ὑπακοή, εἴτε τό φάρμακο εἶναι γλυκό εἴτε πικρό, ἔτσι κι’ ἐμεῖς.

Ὅπως εἶμαστε ἀδύναμοι ἀπό τήν ἁμαρτία καί μέ σκοτισμένο νοῦ, πρέπει νά τηροῦμε μέ πίστη καί ὑπακοή ὅλες τίς ἐντολές πού μᾶς ἔδωσε ὁ καλός Ἰατρός τῶν ψυχῶν μας καί Κύριος τῆς ζωῆς μας, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

Σέ Ἐκεῖνον πρέπει δόξα καί αἶνος, μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τήν ὁμοούσια καί ἀδιαίρετη Τριάδα, τώρα καί πάντα καί στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων”.

Ἀμήν, γένοιτο.

«Καί πᾶν ὅ,τι ἄν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἤ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καί Πατρί δι’ αὐτοῦ» (Κολ. 3, 17).

Εὐχαριστοῦμε τόν Πανάγαθο Τριαδικό Θεό!

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

6. Ἡ τέλεια ἀγάπη. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Πώς αναγνωρίζουμε την ευσπλαχνία του Θεού; (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄)