π. Νικόλαος Μανώλης: «Εσείς πέφτετε και λέτε “δεν έχω άνθρωπο”, “έμεινα μόνος”, “τα έχασα όλα”. Όχι ρε, δεν τα έχασες όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που σε προσεύχονται. Υπάρχει ο ένας και μοναδικός γέροντάς σου που σε προσεύχεται»…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μία από τις αιτίες που ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει μία ασταμάτητη πνευματική κατρακύλα είναι το γεγονός ότι πείθεται στον λογισμό του. Μικροί και μεγάλοι είμαστε ένα ποίμνιο αποστασιοποιημένο από τον Θεό και βουτηγμένο στα πάθη και στην αμαρτία. Και από την άλλη, η Ιεραρχία πλάθει τη δική της αυθαίρετη “θεολογία”. Έχοντας άγνοια για τα πνευματικά, δεχόμαστε τους βλαβερούς λογισμούς που ψιθυρίζει ο Διάβολος με ιδιαίτερα ασφυκτική μανία λόγω της αντίχριστης εποχής.

Ο Ιερομόναχος Βενέδικτος ο Αγιορείτης, στο βιβλίο με τίτλο «Λογισμοί και η αντιμετώπισή τους», τονίζει τα εξής σημαντικά: Τί εἶναι οἱ λογισμοί καί ἀπό ποῦ προέρχονται; Ὅταν λέμε λογισμούς, δέν ἐννοοῦμε ἁπλῶς τίς σκέψεις, ἀλλά τίς εἰκόνες καί τίς παραστάσεις κάτω ἀπό τίς ὅποιες ὑπάρχουν κάθε φορά καί οἱ κατάλληλες σκέψεις. Οἱ εἰκόνες, λοιπόν, μαζί μέ τίς σκέψεις λέγονται λογισμοί.

Πρώτη καί κύρια αἰτία τῶν λογισμῶν στόν ἄνθρωπο εἶναι τό προπατορικό ἁμάρτημα. Μέχρι τότε ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἦταν “ἐνοειδῆς”, δηλαδή, δέν διεσπάτο σέ ἄλλα πράγματα ἐκτός ἀπό τόν Θεό. Ἀπό τή στιγμή τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἄρχισε νά δουλεύῃ ὁ λογισμός τῆς ἀμφισβητήσεως καί στή συνέχεια ὅλοι οἱ ἄλλοι λογισμοί.

Δεύτερη αἰτία πού προκαλεῖ τούς λογισμούς στόν ἄνθρωπο εἶναι τά αἰσθητήρια ὄργανα, ὅταν αὐτά δέν κυβερνοῦνται ἀπό τόν ἡγεμόνα νοῦ. Ἰδιαίτερα ἡ ἀκοή καί ἡ ὅραση. Σήμερα, μάλιστα, λόγω τῆς τεχνολογίας οἱ αἰσθήσεις δέχονται πολύ περισσότερα ἐρεθίσματα ἀπό ὅ,τι παλαιότερα. Γι᾿ αὐτό καί ὁ ἀγώνας μέ τούς λογισμούς εἶναι πιό ἔντονος.

Τρίτη αἰτία εἶναι τά πάθη τά ὁποῖα ὑπάρχουν στόν ἄνθρωπο. Ἀπό αὐτά οἱ δαίμονες “λαμβάνουσι τάς ἀφορμάς τοῦ κινεῖν ἐν ἡμῖν τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς”. Δηλαδή, ἀπό αὐτά παίρνουν ἀφορμή οἱ δαίμονες, γιά νά κινήσουν ἐναντίον μας τούς κακούς λογισμούς.

Τέταρτη καὶ βασικώτερη αἰτία εἶναι οἱ δαίμονες. Τονίζει χαρακτηριστικά ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης: “Οἱ λογισμοί λόγοι τῶν δαιμόνων εἰσί καί τῶν παθῶν πρόδρομοι”· δηλαδή, οἱ λογισμοί εἶναι λόγια τῶν δαιμόνων καί πρόδρομοι τῶν παθῶν.

Ἀκόμη, τονίζει ὁ ἅγ. Ἰσαάκ ὁ Σύρος, λογισμούς δημιουργεῖ καί “τό φυσικόν θέλημα” πού ὑπάρχει μέσα μας, ἀλλά καί οἱ κλίσεις, οἱ ροπές πού ἔχει ἡ ψυχή μας.

Ἰδιαίτερα ὁ πόλεμος αὐτός εἶναι ἔντονος στούς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές, ἔρχονται μέ τόν δαίμονα σέ πάλη σῶμα πρός σῶμα κατά τήν ἕφοδο τῶν πονηρῶν λογισμῶν. Γι᾿ αὐτό καί τονίζει ὁ ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὅτι ὁ πόλεμος αὐτός εἶναι πολύ πιό δύσκολος ἀπό τόν αἰσθητό πόλεμο “τοῦ διά τῶν πραγμάτων πολέμου ἐστί χαλεπώτερος”.

Ἀκόμη πονηροί λογισμοί μπορεῖ νά παρουσιασθοῦν καί ἀπό τήν κρασί τοῦ σώματος, ἀλλά καί ἀπό τήν καθημερινή δίαιτα, καθώς καί ἀπό τίς κινήσεις τῆς ἴδιας της σάρκας.

Ἀπό τίς παραπάνω αἰτίες προέρχονται οἱ αἰσχροί λογισμοί.

Ο μακαριστός πνευματικός μας πατέρας, στην ομιλία του με τίτλο «Αντιμετωπίζουμε τους λογισμούς όπως το γαϊδούρι τον λύκο», τοποθετήθηκε επί του θέματος.

«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει στον κόσμο, είναι ο φόβος. Εσύ για παράδειγμα και όχι μόνο εσύ και εγώ το ίδιο, παθαίνουμε ό,τι παθαίνουν και τα γαϊδουράκια, τα γαϊδουράκια όταν μυρίζουν τον λύκο. Εσύ μόλις μυρίσεις τον λύκο δεν γίνεσαι άλογο, γίνεσαι γαϊδούρι. Το άλογο όταν μυρίσει, γιατί έχουν όσφρηση και το άλογο και το γαϊδούρι, μεγάλη όσφρηση. Μόλις μυρίσει το άλογο τον λύκο, αρχίζει και δεμένος να είναι ο αλογάς, αρχίζει και τρέχει. Τρέχει… Μέχρι που μπορεί να βγάλει το παλούκι και να αρχίσει να τρέχει, δηλαδή αντιδράει. Βέβαια, ο λύκος, ο πονηρός, πλησιάζει και κάνει τον ψόφιο. Και το άλογο το χαζό, πάει και μυρίζει την αναπνοή του λύκου. Και ο λύκος του πιάνει την μουσούδα. Αλλά αντιδράει όμως το άλογο, δεν κάθεται. Αντιδράει, τρέχει. Το γαϊδούρι μόλις μυρίσει, ξέρετε τι κάνει; Κάθεται και τρέμει. Έρχεται ο λύκος και το τρώει.

Έτσι την πατούμε, δεν αντιδρούμε στον Διάβολο και δεν τον καταλαβαίνουμε κ’ όλας εμείς. Δεν αντιδρούμε και τρέμουμε μόνο. Και μας κάνει ο Διάβολος του χεριού του μετά. Μας τρώει. Αντίδραση θέλει!

Ο φόβος καταπλάκωσε τις ψυχές μας και είμαστε φοβισμένοι. Δεν ξέρουμε τι θα πει Θεός. Να ζούμε άνετα, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, να απολαμβάνουμε. Δεν απολαμβάνουμε. Είμαστε με τα ψυχικά μας προβλήματα, ψυχοπλακωμένοι, κολλάμε στον λογισμό, κυβερνιόμαστε από τον λογισμό. Ο λογισμός, μας παιδεύει… μας παιδεύει… μας παιδεύει…. Μας ζορίζει, και είμαστε εκεί. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε. Ένας λογισμός είναι ικανός να μας εξολοθρεύσει. Ένας λογισμός! Να σε ρίξει στην απογοήτευση ένας λογισμός μόνο! Φοβερό πράγμα!

[…] Και εγώ την έχω πατήσει και έχω πάει χάλια στον γέροντα, αλλά μέσα μου πάντα είχα την ελπίδα και την αισιοδοξία, ότι υπάρχει η αγάπη του Θεό. Δεν είπα ποτέ “είμαι μόνος”, δηλαδή δεν αισθάνθηκα να μην έχω τον Θεό, να μην έχω τον γέροντα. Μόνο τον γέροντα που έχω και την ευχή του, δεν αισθάνθηκα ποτέ μόνος. Εσείς πέφτετε και λέτε “δεν έχω άνθρωπο”, “έμεινα μόνος”, “τα έχασα όλα”. Όχι ρε, δεν τα έχασες όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που σε προσεύχονται. Υπάρχει ο ένας και μοναδικός γεροντάς σου που σε προσεύχεται […]

Προσέξτε, ο πνευματικός μου, ο δικός μου πνευματικός κάνει θαύματα στη ζωή μου. Από αυτό παραδειγματιστείτε και όλοι τον πνευματικό σας, να τον έχετε στην προσευχή σας και να ζητάτε τη βοήθειά του, να τον επικαλείστε και κάνει θαύματα στη ζωή σας η Χάρη του πνευματικού διά του Αγγέλου σας. Παιδιά! Είμαστε Ορθόδοξοι! Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει απελπισία. Υπάρχει μόνο Ανάσταση και ελπίδα. Τίποτε άλλο.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra