Κήρυγμα Πρωτοπρεσβυτέρου Χαραλάμπους Μανώλη

“Άκαρδοι, ασυγκίνητοι και ανυποχώρητοι οι γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, εγκαταλείπουν αυτό το μεγάλο θησαυρό τον οποίο τους εμπιστεύθηκε ο Θεός”

Τον περίφημο διάλογο του Κυρίου, με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα, περιλαμβάνει η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, αγαπητοί μου. Εδώ στο πηγάδι του Ιακώβ, θα γίνει ο πιο πνευματικός και θεολογικός διάλογος που ακούστηκε ποτέ.

Κατάκοπος ο Κύριος μέσα στο μεσημέρι, ήλθε στο πηγάδι του Ιακώβ. Ήλθε για να συναντήσει την αμαρτωλή και περιφρονημένη γυναίκα. Όλοι την περιφρονούσαν. Βάδισε χιλιόμετρα, σαν τον τσοπάνο που χάνει το πρόβατό του και τρέχει να το βρει σε γκρεμούς και χαράδρες. Πήγε εκεί για να βρει το χαμένο πρόβατο. Κάθεται κοντά στο πηγάδι. Το στόμα του Διδασκάλου στέγνωσε από την κούραση της οδοιπορίας. Και ο πλάστης και δημιουργός μας, θα ζητήση νερό από το πλάσμα του. Αρχίζει ο διάλογος. Είναι γνωστός από την Ευαγγελική περικοπή.

Εμείς για λόγους συντομίας θα αναφερθούμε μόνο, για ένα σπουδαίο ζήτημα και μια κοινωνική πληγή της εποχής μας που είναι το διαζύγιο. Αυτή η πληγή πάει να διαλύσει την οικογένεια, και να ξεθεμελιώσει τον κοινωνικό μας βίο. 

Ο Κύριος αποκαλύπτοντας στη Σαμαρείτιδα την προηγούμενη ζωή της της λέγει. «Πέντε άνδρας έσχες, και ον έχεις ουκ εστί σου ανήρ». Στην αποκάλυψη αυτή περιλαμβάνεται όλο το προσωπικό δράμα της Σαμαρείτιδος, αλλά και το δράμα της εποχής μας. Το διαζύγιο είναι πραγματικά μια από τις μεγάλες κοινωνικές πληγές της εποχής μας. Πληγή οικογενειακή, δυναμίτιδα στα θεμέλια της οικογένειας. Εξαιτίας του διαζυγίου και της διαλύσεως του σπιτιού, άνδρες και γυναίκες και παιδιά, παίρνουν ο καθένας το δρόμο τους που είναι δρόμος ηθικής και κοινωνικής αθλιότητας. Και το κακό αυτό δεν παρατηρείται μόνο στις μεγάλες πόλεις, αλλά έφτασε και στην επαρχία και στα χωριά. Ο νόμος παρέχει τη διευκόλυνση (ο νόμος λέει «εάν εξ υπαιτιότητος του ετέρου επήλθε τόσον ισχυρός κλονισμός εις την σχέσιν του γάμου, ώστε βασίμως η εξακολούθησις της εγγάμου συμβιώσεως αποβαίνει δια τον αιτούντα το διαζύγιον αφόρητος»). Έτσι λέει ο νόμος, και με την πρώτη και παραμικρή διαφωνία, οι σύζυγοι φτάνουν στο δικηγόρο για την αίτηση διαζυγίου.

Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν είναι ο «κλονισμός», που φέρνει τους συζύγους στο δικαστήριο. Στο βάθος, υπάρχουν πάντα άλλα αίτια, που είναι η επιπολαιότητα και η έλλειψη σοβαρότητας, που έχουν οι άνθρωποι για τη ζωή και για τις ευθύνες των στη ζωή.

Με την ίδια ευκολία που ξεκινάνε να κάμουν σπίτι, με την ίδια ευκολία παίρνουν την απόφαση, για να το γκρεμίσουν. Με την ίδια χαρά που πηγαίνουν στον Ιερέα, για να τους ετοιμάσει τα δικαιολογητικά για να βγάλουν την άδεια γάμου, με την ίδια χαρά πάνε και στο δικηγόρο, για την αίτηση διαζυγίου. Και με την ίδια ελαφρότητα που πάνε στην Εκκλησία, για να τους στεφανώσει ο Ιερέας, με την ίδια ελαφρότητα πάνε στο δικαστήριο για να τους χωρίσει ο δικαστής. Και χωρίζουν. Όταν όμως υπάρχουν παιδιά, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Τι θα απογίνουν τα παιδιά; Ποιος θα φροντίσει για την αγωγή τους; Ποιος θα τα περιποιηθεί; Άκαρδοι, ασυγκίνητοι και ανυποχώρητοι οι γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, εγκαταλείπουν αυτό το μεγάλο θησαυρό τον οποίο τους εμπιστεύθηκε ο Θεός. Τα παιδιά με τα αθώα και αγνά ματάκια τους ψάχνουν και αναζητούν τους γονείς τους. Αλλά από αυτά βρίσκονται υπό την κηδεμονία του νέου πατέρα, άλλα χωρίς τη θαλπωρή της φυσικής μητέρας, άλλα μοιρασμένα μεταξύ των χωρισμένων γονέων, άλλα με αδελφούς και αδελφές ετεροθαλείς, και περιπλέκονται σ’ ένα φαύλο και δεν γνωρίζουν πώς να απαλλαγούν. Διχάζεται η προσωπικότητά τους. Χάνουν την ευτυχία τους από τα πρώτα βήματα της ζωής τους. Αλήθεια! Τι φταίγουν αυτά τα παιδιά; και πληρώνουν τις κακίες και τα πείσματα των γονέων; Τα περισσότερα δε από αυτά τα παιδιά έχοντας το παράδειγμα των γονέων τους, γνωρίζουμε που καταλήγουν.

Ο άνδρας και η γυναίκα, που χάλασαν το σπίτι τους δεν καταλαβαίνουν ποιες είναι οι ευθύνες των γονέων; Δεν ξέρουν πως πρέπει να σηκώσουν και αυτοί το σταυρό του έγγαμου βίου; “Παιδί μου σ’ ερωτάω… Προσευχήθηκες καμμιά φορά για το σύζυγό σου;” Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση που τα διαζύγια να φτάνουν σχεδόν τις άδειες γάμου, τότε αργά αλλά σταθερά θα φτάσουμε στην διάλυση του κοινωνικού μας βίου.

Περιμένουμε το τέλος. Υπάρχει τρόπος να σταματήσει το κακό; Ναι. Υπάρχει τρόπος για να σταματήσει το κακό. Δοσμένος από το Θεό στα χέρια των ανθρώπων. Είναι η Εκκλησία και η διδασκαλία της. Η Εκκλησία διδάσκει αλάθητα πώς θεμελιώνονται και πώς στέκουν τα σπίτια. Πώς δένονται με το γάμο και πώς περνάνε μαζί τη ζωή τους οι σύζυγοι. Η Εκκλησία διδάσκει πως ο γάμος δεν είναι απλώς ούτε φυσική συνάφεια, ούτε κοινωνική σύμβαση, ούτε οικονομική επιχείρηση, αλλά είναι Μυστήριο μέγα. Και όταν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να εκτιμήσουν τι τους δίνει ο Θεός, τότε ο Θεός έχει κι άλλους τρόπους, για να τους φέρει στα συγκαλά τους.

Στην εποχή του Νώε, η Θεία Γραφή λέει πώς οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν πότε ήρθε ο κατακλυσμός. Είχαν χάσει τις αισθήσεις τους και τα αισθήματά τους. Είχαν γίνει «σάρκες». Αλλά και σε κάθε εποχή, που οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους και μένουν άδειοι από το Θεό, πού ξεγράφουν το αίσθημα της ευθύνης και ξεχνούν την έννοια του Χρέους, που τα πάντα στη ζωή τα βλέπουν με το μάτι του εγωϊσμού και της απόλαυσης, που όλα τα ζυγίζουν με το μέτρο του συμφέροντος και του υλικού κέρδους. Που δεν θέλουν να σκέφτονται τι είναι; Από πού έρχονται; Πού πηγαίνουν;

Σε κάθε τέτοια εποχή οι άνθρωποι έχουν μεταβληθεί σε σάρκες και δεν αισθάνονται και δεν καταλαβαίνουν. Όταν τα πάντα γύρω διαλύωνται και καταρρέουν δεν το βλέπουν. Ξεθεμελιώνεται το σπίτι, διαλύεται η οικογένεια. Η Εκκλησία οδυνάται. Εκεί φθάσαμε. Και το αποτέλεσμα; Έρχεται η τιμωρία∙ σεισμοί, πλημμύρες, ανομβρίες, καρκίνος, ρύπανση της ατμόσφαιρας. Θα μας τιμωρήσει ο Θεός, γιατί όλοι φύγαμε από κοντά του. Παπάδες, δεσποτάδες, μικροί, μεγάλοι, μαύροι, άσπροι, όλοι ανεξαιρέτως. Τι να κάνουμε; ν’ απελπιστούμε; ΟΧΙ. Μας δίνει ελπίδα η Σαμαρείτις, που ήταν τόσο αμαρτωλή και σώθηκε. Από σκοτεινή που ήταν γίνεται τώρα φωτεινή και ονομάστηκε Φωτεινή. Διέθεσε ολόκληρη τη ζωή της μετά, για να τραβήξει από τα δίχτυα της αμαρτίας και άλλους και να τους οδηγήσει κοντά στο Θεό. Από τη στιγμή εκείνη έκαμε την αρχή. Άφησε τη στάμνα της και έτρεξε κοντά στους συγχωριανούς της και τους κάλεσε να έλθουν στο Χριστό. Έγινε αμέσως Ιεραπόστολος. Αλλάζει στη συνέχεια ολόκληρη την οικογένειά της κάνει τα παιδιά της Ιεραποστόλους. Πηγαίνει στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, Αφρική, καταλήγει στη Ρώμη. Και αφού πολλούς εφώτισε η Φωτεινή, μαρτύρισε με όλα τα παιδιά της. Αυτή είναι η θρησκεία μας. Παίρνει το κοράκι και το κάνει περιστέρι. Παίρνει τη μοιχαλίδα και την κάνει Απόστολο. Παίρνει το ληστή και τον κάνει άγιο. Μεγάλη η δύναμη της μετάνοιας. Γι’ αυτό δε θα μας δικάσει ο Θεός επειδή αμαρτάνουμε∙ θα μας δικάσει επειδή δεν μετανοούμε Αδελφοί μου.

Ας ευχηθούμε σε όλους μας ο Πανάγαθος Θεός, να μας δίνει δύναμη για μετάνοια, και ας ευχηθούμε να έχουμε λιγότερα διαζύγια. Αμήν.Και ας γίνει πράξη ο λόγος του Χριστού «Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω.»

Αμήν.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI