Ἐν ὄψει τῶν ἐθνικῶν γεγονότων ἀναδημοσιεύουμε τό παρόν ποίημα τοῦ π. Νικολάου Μανώλη!

Ο ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΜΕΝΟΣ

Θρηνείς ζωή μου γιατί δες
έζησες μαύρον εφιάλτη
ποτάμια αίμα, οι ψυχές
στου χάροντα το άτι

ξενύχταγες τις ρημαδιές
με μπάσταρδο τραγούδι
ακόναγες τις μαχαιριές
κρυβόσουν στο λαγούμι

ο φόβος που σε πλάκωνε
δεν είπε να λαφρύνει
κάποιος σιμά ξεπάτωνε
τα λούλουδα τ’ Απρίλη

λυσσομαχούσες με το νου
κι άδειαζε η ψυχή σου
με τη φωνή του πετεινού
τ’ άδικο θυμήσου

αρχίνησε να ξεμυτάς
σε περιμένει δρόμος
μέρες καλύτερες για μας
ελπίδες κι όχι πόνος

μόν’ αν τολμήσεις θα γινεί
τ’ ολέθρου η κάθε ημέρα
κάποια ανάμνησ’ αλγεινή
μα όχι παραπέρα

τίμησε τους στεναγμούς
με σφάλματα επορεύθης
και ήλπισε τους ουρανούς
μαζί σου να τους έχεις…

πΝΜ