Με το παρόν σύντομο άρθρο εγκαινιάζουμε σειρά ευσύνοπτων μελετών, σε χωρία της Αγίας Γραφής στα οποία παρατηρείται το φαινόμενο της διακρίσεως Προσώπων στην Θεότητα. Το Τριαδικό Δόγμα, η διδασκαλία δηλαδή της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, ότι ο Θεός είναι Τριάδα Προσώπων, είναι κορυφαίας σημασίας.

Ησαΐας 45 : 1-2 (Κατά το Εβραϊκό κείμενο).

«Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή. Εγώ θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς· θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς».

Στο χωρίο παρατηρούμε διάκριση δύο θείων Προσώπων. Ένα θείο Πρόσωπο λέγει αναφερόμενο στον βασιλιά των Περσών Κύρο ότι «την δεξιάν χείρα εκράτησα» και αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο για το οποίο λέγει σε τρίτο πρόσωπο ότι «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον»!

Ο Προφήτης Ησαΐας έζησε σε προγενέστερη εποχή από τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον ΄Β. Ο Κύρος ευεργέτησε τους Ισραηλίτες και τους επέτρεψε να γυρίσουν στην πατρίδα τους μετά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Κύριος ο Θεός εκράτησε την χείρα του Κύρου και όχι ο Προφήτης. Το Πρόσωπο λοιπόν που ομιλεί και λέγει «την δεξιάν χείρα εκράτησα διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή», φανερώνει με τα λόγια αυτά ότι είναι Θείο Πρόσωπο. Το θείο αυτό Πρόσωπο προηγουμένως είπε όμως ότι «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον». Εν συνεχεία το θείο Πρόσωπο που ομιλεί και αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο, παραθέτει τα λόγια που λέει το άλλο θείο Πρόσωπο: «Εγώ θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς».

Έχουμε λοιπόν δύο θεία Πρόσωπα στο εν λόγω χωρίο. Το ένα θείο Πρόσωπο ομιλεί ως Θεός και λέγει «του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα (הֶחֱזַ֣קְתִּי), διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή», και αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο δια της φράσεως «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού ( לִמְשִׁיחוֹ֮ יְהוָה֮ אָמַ֣ר כֹּה־) , τον Κύρον», του οποίου τα λόγια μεταφέρει και είναι τα εξής: «Εγώ (אֲנִי֙ ) θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς».

Όμοια διάκριση δύο θείων Προσώπων παρατηρούμε στο εν λόγω χωρίο σύμφωνα και με την μετάφραση των Εβδομήκοντα.

«ΟΥΤΩ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆς δεξιᾶς ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω, ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτοῦ θύρας, καὶ πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται. ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω».

Σύμφωνα με το κείμενο των Εβδομήκοντα ένα θείο Πρόσωπο λέγει «τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆς δεξιᾶς ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω, ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτοῦ θύρας, καὶ πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται» το οποίο θείο πρόσωπο αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο δια της φράσεως «ΟΥΤΩ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς» και τα λόγια του οποίου παραθέτει και είναι τα εξής: «ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω».

Είτε δηλαδή δούμε το χωρίο σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο είτε το δούμε από την μετάφραση των Εβδομήκοντα, ένα είναι το συναγόμενο συμπέρασμα: Έχουμε διάκριση δύο θείων Προσώπων στο εν λόγω χωρίο.

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ