Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας μας οδήγησε στην αντικατάσταση του πνευματικού με έναν ψυχολόγο σαν όλους τους άλλους κοσμικούς ψυχολόγους…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο φίλος της Ιστοσελίδας μας, Panayiotis Μ., έγραψε το εξής σχόλιο στο άρθρο: “Γιατί μόνο ψυχολόγοι να ανακουφίζουν την ανθρώπινη ψυχή;‘

Σχόλιο στο άρθρο: Γιατί μόνο ψυχολόγοι να ανακουφίζουν την ανθρώπινη ψυχή;

Ευχαριστούμε γι’ αυτό το πολύ σημαντικό άρθρο και το πολύ σοβαρό το θέμα που εγείρει και το οποίον συχνά διαφεύγει της προσοχής μας.
Είναι άραγε ο πνευματικός της Εκκλησίας του Χριστού, ένας ψυχολόγος ανθρώπων όπως οι άλλοι; Για έναν κοσμικό ψυχολόγο, η ψυχή είναι ένα μόνον πράγμα και βαδίζει παράλληλα και δίπλα με το σώμα. Για τους Αγίους μας, η ψυχή έχει τρία μέρη, το λογιστικό (λογικό), το θυμικό και το επιθυμητό και ο άνθρωπος είναι ενιαίος, μία σωματοψυχή κι όχι σώμα και ψυχή.
Οι ψυχολόγοι του κόσμου συγκεντρώνουν την προσοχή τους μόνον στο θυμικό και μάλιστα σε ένα μόνον κομμάτι του: τη ψυχολογική ευφορία και ηρεμία του ανθρώπου.
Αλλά στο θυμικό περιλαμβάνονται πολλά άλλα πράγματα-πάθη, όπως ο φθόνος, η ζήλεια, η κακία, ο θυμός, ο εγωισμός κλπ., ενώ αγνοούν παντελώς ότι η ψυχή “λογίζεται” κιόλας, ότι το λογικό της είναι ο νους της ψυχής που μπορεί και ελέγχει κι όλα τα άλλα. Μάλιστα, για θεραπεία του πάσχοντος (;) προτείνουν όχι την θεραπεία του νου που είναι ο φύλακας και ρυθμιστής της ψυχής αλλά την περαιτέρω διόγκωση του επιθυμητού (κάνε πάντα αυτό που σου λέει η καρδιά σου, μην εγκρατεύεσαι, μην ενοχοποιείς τον εαυτό σου, ζήσε ελεύθερα) και την ακόμα μεγαλύτερη δέσμευση του λογικού της ψυχής στα υλικά πράγματα και τον κόσμο (να βγαίνεις και να διασκεδάζεις με παρέες, να καλοτρώς, να κάνεις ψώνια, ταξίδια, να απολαμβάνεις τις σχέσεις και το σεξ, πάρε ένα σκυλάκι, κάνε διαλογισμό για να ξεφύγεις από τη δυσάρεστη πραγματικότητα κλπ.).
Το αποτέλεσμα είναι ο άνθρωπος να δεσμεύεται ακόμα περισσότερα στα πάθη του (στην αμαρτία) που τον κρατούν δεσμευμένο, ανήσυχο και δυστυχή ενώ η ευφορία και ηρεμία της ψυχής βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο, στην απελευθέρωση από τα πάθη και τη στροφή του νου και όλης της ψυχής του από τα πράγματα στον Τριαδικό Θεό. Ώστε να δράσει μέσα του η ευεργετική χάρις Του και να φέρει την πολυπόθητη εσωτερική ειρήνη.
Η στροφή στη ζωή μας αποκλειστικά προς το Θεό και η τροπική απομάκρυνση μας από τον κόσμο, το χώρο δράσης του Πονηρού, είναι η μετάνοια. Ο πνευματικός της Εκκλησίας, συνεπώς, διδάσκει τη μετάνοια ως οριστική και σίγουρη θεραπεία της ψυχής, μέσω πάντοτε του Χριστού και όχι τον προσωρινό κατευνασμό του άγχους, της ανασφάλειας, της εσωστρέφειας του ατόμου με διάφορα τρικ, αμφίβολα τις περισσότερες φορές, όπως κάνουν οι ψυχολόγοι.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας μας οδήγησε στην αντικατάσταση του πνευματικού με έναν ψυχολόγο σαν όλους τους άλλους κοσμικούς ψυχολόγους. Μάλιστα, η διοικούσα “Εκκλησία” φρόντισε, για να επιτευχθεί αυτό, να εισαγάγει ευρείας κλίμακας και συνεχή σεμινάρια των ιερέων στην επιστήμη της Ψυχολογίας, “γιατί αυτό ζητάει ο κόσμος” και παραμερίζοντας τον Κύριό μας και την Εκκλησιαστική μας Παράδοση.
Διότι, φαίνεται ότι το κριτήριο των Επισκόπων μας είναι πάντοτε τι ζητάει ο κόσμος (ο άπιστος κι ακατήχητος κόσμος, η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, “η εποχή μας”) κι όχι τι ζητάει ο Τριαδικός Θεός μας. Κι έτσι, σήμερα ζούμε σε μεγάλη έκταση την παθογένεια της αλλοίωσης του Μυστηρίου της Θείας Εξομολογήσεως, ιδίως από “πνευματικούς” που είναι άγευστοι και άοσμοι Ορθοδοξίας, όπου απλώς το Πετραχείλι έχει γίνει το ντιβάνι ή η πολυθρόνα του ψυχαναλυτή και η “κουβεντούλα με τον παπά”, η ψυχανάλυση μας ενώ η μετάνοια είναι παντελώς απούσα.
Και οι εξομολογούμενοι “πηγαίνουν στον παπά” όχι για να βρουν τον Χριστό αλλά μόνον τη ψυχική τους ηρεμία και ισορροπία στις δυσκολίες της ζωής (γάμος, οικογένεια, επάγγελμα, σχέσεις κλπ.) και δεν πολυσκοτίζονται, αν αυτό γίνεται και χωρίς Χριστό.
Και επομένως, δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη ότι τώρα εισάγουμε και ειδικότητα “πνευματικός (ψυχολόγος) Κοιμητηρίου”, λες και δεν κάνει ο κανονικός πνευματικός, εκτός αν ακολουθούμε τη μόδα της εποχής μας με την ειδίκευση των ειδικεύσεων για να φανούμε “εκσυγχρονισμένοι”.
Αν αυτός ο πνευματικός λειτουργεί κατά Θεόν με άξονα και σκοπό την μετάνοια, έχει καλώς. Αλλά σε κάθε περίπτωση, οι βαπτισμένοι που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πένθος και καταρρέουν μπροστά του, έχουν ανάγκη περισσότερο χριστιανικής κατήχησης κι όχι αποκλειστικά παρηγοριάς και ψυχολογικής υποστήριξης. Διότι φαίνεται είναι ασθενή μέλη της Εκκλησίας και δεν πιστεύουν στην Ανάσταση των σωμάτων και την μέλλουσα αιώνια ζωή, όπως αναφέρεται και στο Σύμβολο της Πίστης, και περιορίζονται μόνο στην αξία της προσωρινής βιολογικής ζωής. Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο· ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε οργιστεί με τους χριστιανούς της εποχής του, που έκλαιγαν γοερά και υπέρμετρα, όμοια με τους αλλόδοξους ανθρώπους στις κηδείες και τους επιτίμησε αυστηρά με το λόγο του, που είναι το λαλούν Άγιον Πνεύμα.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Στην Ελλάδα δεν ακολουθείται το πρωτόκολλο ταφής των θανόντων από Covid-19, αλλά από Ebola
– Μας σκάβουν το λάκκο
– «Όσοι κυριαρχούνται από φόβο θανάτου βιώνουν την καταθλιπτική δουλεία»· αυτό ισχύει στο έπακρο σήμερα!
– Η στατιστική μίλησε: «δεν είναι αυτό που νομίζεις!»
– Δημιουργική στατιστική και αβάσταχτα ψέματα (μέρος 3ο από 3)
– Δημιουργική στατιστική και αβάσταχτα ψέματα (μέρος 2ο από 3)
– Δημιουργική στατιστική και αβάσταχτα ψέματα (μέρος 1ο από 3)