Άρθρο της Ελένης Καμπούρη

Επί πέντε μέρες στα Γρεβενά όλη η πόλη κινούνταν σε τρελούς ρυθμούς, γιορτάζοντας το “Happy Patrick’s Day”, με τα δρώμενα να παραπέμπουν σε καρναβαλική πράσινη εκδήλωση, όπως δηλαδή γιορτάζεται από όλους τους αιρετικούς…

Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ξενομανίας, του “στρογγυλέματος”, της “συνύπαρξης”, της “σύζευξης”, της Νέας Εποχής! Προσπαθούμε να παντρέψουμε πολιτισμούς και θρησκείες απροϋπόθετα, με το φόβο της δημιουργίας ενός κράματος μιας νέας θρησκείας, της λεγόμενης Πανθρησκείας, να καλπάζει.

Πρόσφατα στις 17 Μαρτίου, σύμφωνα πάντα με το ορθόδοξο αγιολόγιο, γιόρταζε ο Άγιος Πατρίκιος. Ένας Άγιος Επίσκοπος ομολογητής, με λαμπρό βίο, ιεραποστολική δράση, μοναδική θεολογία και μεγάλη απήχηση στο λαό. Ήταν σκωτσέζος στην καταγωγή και μετά από θεία παραίνεση έφτασε στην Ιρλανδία, με σκοπό να βοηθήσει τους χριστιανούς και τους λοιπούς κατοίκους οι οποίοι ακολουθούσαν τον παγανισμό, τη μαγεία και το μυστικισμό.
Ο κέλτικος πολιτισμός που επικρατούσε στην Ιρλανδία, και όχι μόνο, είχε συνδεθεί με τη θρησκεία των πονηρών πνευμάτων και οι ιεροπραξίες τελούνταν από μια ειδική ιερατική τάξη, τους αποκαλούμενους από τους Ρωμαίους “δρυίδες”, οι οποίοι προέβαιναν σε ανθρωποθυσίες, πίστευαν σε ένα είδος μετεμψύχωσης και τελούσαν φρικτά τελετουργικά σε λίμνες, δάση και έλη. Ο Άγιος πάλευε καθημερινά με τις δυνάμεις του σκότους με κίνδυνο της ζωής του.
Όμως έλεγε πολύ χαρακτηριστικά: «Καθημερινά περιμένω να με δολοφονήσουν, να με αιχμαλωτίσουν, αλλά δεν φοβάμαι τίποτα από αυτά χάρη στις υποσχέσεις του Ουρανού. Έχω εμπιστευτεί τον εαυτό μου στα χέρια του παντοδύναμου Θεού, ο οποίος κυβερνά τα πάντα».

Πολλά τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Άγιος Πατρίκιος στην εποχή του και μάλιστα σε μία δαιμονοκρατούμενη κοινωνία, σε έναν κόσμο ιδιαίτερα σκοτεινό και βάρβαρο. Η προσπάθειά του να διδάξει το μυστήριο της Αγίας Τριάδος σε ψυχές φτωχές πνευματικά και εντελώς ακατήχητες στέφθηκε με επιτυχία. Μάλιστα χρησιμοποίησε ως παράδειγμα το τριφύλλι, του οποίου τα φύλλα αποτελούνται από τρία κομμάτια αλλά στην ουσία είναι ένα, και έτσι πρακτικά αποτύπωσε το μεγάλο μυστήριο της ορθόδοξης πίστης, αυτό της Αγίας Τριάδος.

Σε μία εποχή που επικρατούσε η πολυθεΐα, η αγριότητα και ο παγανισμός, το κήρυγμα του Αγίου Πατρικίου υπήρξε επαναστατικό. Ο λαός της Ιρλανδίας τον αγάπησε πολύ και γι’ αυτό και τον ακολούθησε με μεγάλο ζήλο. Όμως τα χρόνια που έζησε ο Άγιος ήταν προ του σχίσματος, οπότε θεωρείται Άγιος και από τους ορθόδοξους, αλλά και τους μετέπειτα λουθηρανούς, παπικούς και αγγλικανούς. Και κάπου εδώ, δυστυχώς, ξεκινούν οι παρανοήσεις, με ακρότητες, γραφικότητες αλλά κυρίως με οικουμενιστικές φιέστες.

Κατά την προσφιλή τους συνήθεια όλοι οι αιρετικοί μεταλλάσσουν και διαβρώνουν την οποιαδήποτε ορθόδοξη πατερική παράδοση. Εκμεταλλευόμενοι την διδασκαλία του Αγίου με το τριφύλλι άρχισαν τα έκτροπα, χρησιμοποιώντας παντού το πράσινο χρώμα και διοργανώνοντας παρελάσεις και τρελά φαγοπότια επί πολλές μέρες, φεστιβάλ με κέλτικες ενδυμασίες και χορούς και γενικά εκδηλώσεις όπου επικρατεί ένα χάος και οι οποίες δε συνάδουν με την ορθόδοξη διδασκαλία και παράδοση.

Το δυστύχημα, όμως, είναι ότι τα δρώμενα είδαμε να εμφανίζονται και στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Γρεβενά όπου όλη η πόλη κινούνταν σε τρελούς ρυθμούς επί πέντε μέρες, γιορτάζοντας το “Happy Patrick’s Day”. Και φυσικά ενημερωθήκαμε από το σχετικό δημοσίευμα πως πρόκειται για μια καρναβαλική πράσινη εκδήλωση, όπως δηλαδή γιορτάζεται από όλους τους αιρετικούς.

Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι “Για πρώτη φορά στην Ελλάδα διοργανώνεται έκθεση τέχνης αφιερωμένη στο Βιβλίο των Κέλλς (BOOK of Kells) του 9ου μ.Χ. αιώνα, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα κειμήλια καλλιγραφίας και εικονογράφησης του κόσμου και σαφώς του δυτικού πολιτισμού. Για την ακρίβεια είναι ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο Ευαγγελίου στα λατινικά. Το Βιβλίο των Κελλς έχει μείνει στην ιστορία, καθώς ξεπερνά σε λεπτομέρεια και πολυπλοκότητα τα σχέδια άλλων βιβλίων παρόμοιας τεχνοτροπίας εκείνων των εποχών. Το Πανεπιστήμιο Trinity του Δουβλίνου έδωσε την άδεια, ώστε να συμβεί πρώτη φορά στα ελληνικά δρώμενα σχετική έκθεση, η οποία γίνεται με τη συνδιοργάνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών και λαμβάνει χώρα στο Πνευματικό της Κέντρο”.

Να προσθέσουμε ότι, σε σχετική αναζήτηση στην Βικιπαίδεια, αναφέρεται ότι το βιβλίο των Kells θεωρείται “ως αριστούργημα της δυτικής καλλιγραφίας και αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα του διαφωτισμού και ένα από τους καλύτερους εθνικούς θησαυρούς της Ιρλανδίας”.

O ίδιος ο Μητροπολίτης Γρεβενών εγκαινιάζει την έκθεση, μιλώντας με ενθουσιασμό για τα εκθέματα αυτού του βιβλίου και δηλώνοντας ότι “στα Γρεβενά χτυπάει η καρδιά του πολιτισμού όλης της Ευρώπης”. Αναφέρεται στην “σύζευξη του κέλτικου πολιτισμού και του ελληνοχριστιανικού” κι όλο αυτό το δρώμενο θεωρεί ότι “προάγει και δημιουργεί πολιτισμό”. Μιλάει ακόμη “για τον πολιτισμό των Κελτών που είναι ορθοδοξότατος” κι έτσι με αυτήν την έκθεση “τιμάται η προσωπικότητα του Αγίου Πατρικίου”.

Εμείς τίποτα από αυτά που αναφέρει ο Μητροπολίτης Γρεβενών δε γνωρίζουμε. Ως χριστιανοί ορθόδοξοι έχουμε μάθει αλλιώς να τιμούμε το έργο και την προσωπικότητα των Αγίων μας. Χωρίς μπύρες, χωρίς πράσινα ποτάμια και καπέλα και κυρίως χωρίς τα καθιερωμένα φαγοπότια και γλέντια που συνηθίζονται σ΄αυτή τη φιέστα. Γιατί για εμάς τους ορθόδοξους η περίοδος που διάγουμε είναι περίοδος νηστείας, περισυλλογής, πνευματικής ενδοσκόπησης, μετάνοιας και φυσικά καρδιακής προσευχής. Ο Ιερός Χρυσόστομος μας παραγγέλλει πως: “Έτσι πρέπει να πλησιάζουμε στο Θεό και να συνομιλούμε μαζί Του, έχοντας δηλαδή την προσοχή μας συγκεντρωμένη μόνο σ’ Αυτόν. Διότι, αν όταν έχουμε να πούμε κάτι το σπουδαίο στους φίλους μας, τους παίρνουμε σε ένα μέρος απόμερο μόνους και έτσι συνομιλούμε, πολύ περισσότερο αυτό πρέπει να γίνεται στην περίπτωση του Θεού. Να κλεινόμαστε δηλαδή στο πιο απομονωμένο δωμάτιό μας και να προσευχόμαστε, ενώ θα επικρατεί μεγάλη ησυχία”.

Ο πνευματικός μας πατέρας, μακαριστός π.Νικόλαος Μανώλης, έλεγε χαρακτηριστικά ότι πάντα χρειαζόμαστε “πνευματική ευθυγράμμιση και ζυγοστάθμιση”. Και ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής αυτό είναι διπλά επιβεβλημένο. Αποτίμηση δηλαδή των πράξεων, των λόγων και των λογισμών μας, έτσι ώστε να συμμαζευτούμε, να αλλάξουμε πορεία, να διορθώσουμε τα λάθη και να κόψουμε τα πάθη.

Και αν η διήγηση παραμυθιών, τα σεμινάρια τραγουδιού και χορού, οι βραδιές λογοτεχνίας, η γαστρονομία της Μαρμίτα, το face painting, το Photo Booth για μικρούς και μεγάλους είναι συνηθισμένα και επιβεβλημένα έθιμα και δρώμενα για τους ιρλανδούς και τους τιμητές τους ή για προτεστάντες, παπικούς και λοιπούς αιρετικούς, και έτσι εκφράζουν την τιμή τους σε έναν Άγιο, πώς είναι δυνατόν να συναινούν σε αυτό ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι γαλουχήθηκαν με το “τιμή Αγίου, μίμηση Αγίου”; Πιθανόν αυτές οι πολιτιστικές και εθιμοτυπικές εκδηλώσεις να ενθουσιάζουν ή και να ταιριάζουν στους συμπαθείς ιρλανδούς, σε καμία περίπτωση όμως δεν αρμόζουν στους ορθόδοξους. Η μίμηση της ζωής των Αγίων μας είναι η καλύτερη τιμή γι’ αυτούς, να αγωνιστούμε όπως αυτοί, να μιμηθούμε τη βιοτή τους και το παράδειγμά τους κι έτσι μιμούμαστε τον ίδιο τον Κύριο.

Εν κατακλείδι, ας μην τα μπερδεύουμε και τα ανακατεύουμε όλα. Οι φιλότεχνοι και πάσης φύσεως αλλόθρησκοι ας ασχοληθούν με την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους κι ας φροντίσουμε εμείς οι ορθόδοξοι να εφαρμόζουμε το παράδειγμα και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

Καλή μετάνοια και καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!

Δείτε σχετικά:
– Τα Ματς Μουτς του μητροπολίτου Γρεβενών κ.Δαβίδ!
– Ο Μητροπολίτης Γρεβενών δώρισε Καινές Διαθήκες έκδοσης της Βιβλικής Εταιρείας
– Μια ακόμα Θεία Λειτουργία από τον μητροπολίτη Γρεβενών στη Βάλια Κάλντα
– π.Θεόδωρος Ζήσης, ”Η υποτίμηση των Πατέρων της Εκκλησίας από σύγχρονους κληρικούς και θεολόγους”