«…βάπτεται κάλαμος αποφάσεως, παρά κριτών αδίκων».

Γράφει ο Μέτοικος
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Μόνο καλό για την Εκκλησία της Ελλάδος, δεν μπορεί να βγει από την «αναστροφή και αναθέρμανση των σχέσεων» Ιερώνυμου και Βαρθολομαίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, είναι γνωστό, πως δεν ξεχνά. Και πως να ξεχάσει τον επιδεικτικό υποβιβασμό του, όταν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος με κραυγαλέα υπεροψία, τον αποκαλούσε «μητροπολίτα του κλεινού άστεως της πόλεως των Αθηνών», πώς να λησμονήσει τους ενδιάμεσους σταθμούς επιθετικότητας και μισόκαλης πατριαρχικής αδελφοσύνης, όπως την προσπάθεια δημιουργίας από τον φιλοπόνηρο φαναριώτη Αρχιεπισκοπής Δωδεκανήσου, την εκλογή με το έτσι θέλω Μητροπολίτη Ιωαννίνων και, στη συνέχεια, την τοποθέτηση του αποτυχημένου πατριαρχικού οργάνου ως Διευθυντή του γραφείου Εκπροσώπησης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα που, με επιμονή προσπάθησε ο κ. Βαρθολομαίος να μετατρέψει σε «Πατριαρχική Εξαρχία» και, βέβαια και ασφαλώς, πώς να ξεχάσει το κερασάκι στην φαναριώτικη τούρτα των υπονομεύσεων, την υπόθεση του κτήματος Προμπονά;

Ομοίως, ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος που, μόνο για τη συγχωρητικότητά του δεν φημίζεται, καθώς εύκολα κάνει πράξη το «Μισών εφίλει, φιλών επώλει» δεν θα συχωρήσει ποτέ το κατάμουτρα κλείσιμο της αρχιεπισκοπικής πόρτας, όσο και το μοναδικό Ιερωνυμικό χουνέρι, με την απόλυτη απαξίωσή του, τόσο στο Μέγαρο Μουσικής όταν τον τιμούσε ο Ν.Βούτσης όσο και τη θλιβερή «μοναξιά» του στην τέλεση του Τρισάγιου στο Μάτι εκτός και εάν υπάρχει πανίσχυρος λόγος, που εξυπηρετεί τα άμεσα συμφέροντά του αφού, και η θεωρεία του «πρώτος άνευ ίσων» δεν αφήνει περιθώρια για κανενός είδους φιλία εκτός της λυκοσυμμαχίας.

Σήμερα, με πρόσχημα την προβολή του προσωπείου φιλοπτωχείας του κ. Ιερωνύμου «Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως, παρά κριτών αδίκων» της Ορθοδόξου Εκκλησίας που, όσα φιλιά και εάν ανταλλάξουν μόνο αγάπης ασπασμοί δεν θα είναι!

Η πρόσκληση από τον κ. Ιερώνυμο, στον πατριάρχη Βαρθολομαίο, για  εγκαινισμό του έργου Προνοιακής Υποστηρίξεως «Άγιος Πορφύριος» πιθανότατα ξεπερνά κατά «δέκα χιλιάδες θέσεις» την αρχιεπισκοπική ματαιοδοξία.

Είναι πανθομολογούμενο πως, ο κ.Ιερώνυμος λειτουργεί σαν ένα από τα ενεργούμενα Τσίπρα. Περιφανέστατη μαρτυρία αυτής της πραγματικότητας, η αρχιεπισκοπική υπονόμευση των συλλαλητηρίων για το ξεπούλημα της Μακεδονίας και, η «εν κρυπτώ και παραβύστω» μεθόδευση Ιερώνυμου και Τσίπρα σε βάρος των συμφερόντων του ιερού Κλήρου.

Ποια συμφέροντα και «αμοιβαίου ενδιαφέροντος θέματα επί τω κοινώ αγαθώ» θα συζητήσουν οι δύο ιεράρχες, ώστε η «ευτυχής» κατάληξή τους να σηματοδοτήσει την αναθέρμανση των σχέσεών τους με «αγάπη και αλληλοπεριχώρηση»;

Τους εμμένοντες μετά πάθους στα λάθη τους εκκοσμικευμένους και πολιτικοποιημένους ιεράρχες που ξεστράτισαν της αποστολής τους, μόνο δυο θέματα μπορεί να ενδιαφέρουν, ένα για τον καθένα ιδιαίτερης σημασίας.

Έχουμε και λογαριάζουμε. Η υπόθεση Προμπονά τελεσιδίκησε σε βάρος του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και η στις καλένδες της ελληνικής εκκλησιαστικής Ιεραρχίας γνωμάτευση περί των πεπραγμένων της συνόδου στο Κολυμπάρι, τώρα είναι παλιό και ξινισμένο σταφύλι, που δεν μπαίνει στο τραπέζι.

Οπότε, πάνω στον πάγκο συναλλαγής, μόνο δυο θέματα μπορούν να τοποθετηθούν. Πρώτο, η εκκρεμούσα απόφαση από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος για το εκκλησιαστικό πραξικόπημα Βαρθολομαίου στην Ουκρανία και, δεύτερο, το σχέδιο μισθοδοσίας των κληρικών, που συμφωνήθηκε από τους Ιερώνυμο και Τσίπρα ερήμην της Ιεραρχίας, και εξυπηρετεί συγκεκριμένα κομματικά συμφέροντα.

Τι θα παζαρευτή ανάμεσα στους δυο Αρχιεπισκόπους, με «διαιτητή» το «πνευματικοπαίδι» του Ιερώνυμου και «φίλο» του Βαρθολομαίου;

Η ψήφιση του σχεδίου αλλαγής στο μισθολογικό καθεστώς του Κλήρου, είναι για λόγους ιδεολογικού παλιμπαιδισμού και αρχιεπισκοπικού γοήτρου στις προτεραιότητες του κ.Ιερώνυμου. Για να γίνει όμως αυτό, πέρα από τις ψήφους των μητροπολιτών που, αυτός επέλεξε και χειροτόνησε, απαιτούνται τόσο η συγκατάθεση του πατριάρχη όσο και ψήφοι από τους Μητροπολίτες που υπάγονται στην πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου και ελέγχονται από τον κ. Βαρθολομαίο.

Ποιο θα είναι το αντίδωρο εάν «αυθόρμητα» αποφασίσουν να αλλάξουν γνώμη μερικοί από τους Μητροπολίτες των «Νέων Χωρών», πουλώντας τα συμφέροντα των Ιερέων και των οικογενειών τους; Μήπως, η απόφαση κατά πλειοψηφία, υποστήριξης από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος του πατριαρχικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία, με βάση την υποστηρικτική των συμφερόντων του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εισήγηση ή, μια παραλλαγή της, του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, τον οποίο γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι δυνάμεις του «σκότους» ηγγάρευσαν;

Βεβαίως, τόσο το «δώρο» του πατριάρχη όσο και το «αντίδωρο» του αρχιεπισκόπου, ως τεχνάσματα του μισόκαλου διαβόλου, θα πάνε στη συνείδηση του Έλληνα χριστιανού χαράμι, που λένε και οι Τούρκοι πολίτες, κάνοντας όμως, δυστυχώς, αδιόρθωτο κακό στην Ελληνική Εκκλησία τόσο από τον κλονισμό των σχέσεων Επισκόπων και Ιερού Κλήρου όσο και, κυρίως, από την απομόνωσή της στον Ορθόδοξο Κόσμο. Όμως, «επακούσαι Κύριος εν ημέρα θλίψεως» το Λαό Του.

Δείτε σχετικά: «Γέφυρες» Ιερώνυμου σε Βαρθολομαίο