Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Προπάντων να φυλάτε ακριβώς την θεοπαράδοτη πίστη χωρίς να κλωνίζεσθε απο τις περιστάσεις και τους κινδύνους

Στις 28 Σεπτεμβρίου γιορτάζει ο Όσιος πατήρ Χαρίτων ο Ομολογητής!

Ο Άγιος Χαρίτων γεννήθηκε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας κατά την εποχή του Αυτοκράτορα Αυρηλιανού. Από μικρός ανατράφηκε με νουθεσίες Κυρίου αποκτώντας πλήθος αρετών.

Ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός, στην αρχή της βασιλείας του δεν εναντιώθηκε στους χριστιανούς, μολονότι ήταν ο ίδιος ειδωλολάτρης. Αργότερα όμως, κινούμενος από δαιμονική επήρεια, κήρυξε διωγμό κατά των Χριστιανών. 

Ένας από τους Χριστιανούς που συνελήφθησαν απο τους στρατιώτες ήταν και ο Όσιος Χαρίτων. Τον πήγαν μπροστά στον ύπατο και αυτός τον ρώτησε γιατί δεν υπακούει στις εντολές του βασιλιά. Ο Άγιος Χαρίτων, με πίστη και θάρρος απάντησε πως δεν θα θυσιάσει ποτέ στα ψεύτικα είδωλα και πως τίποτα δεν θα τον χωρίσει απ’ την αγάπη του Χριστού, ακολουθώντας και αυτός, ως άλλος μάρτυρας από το Ικόνιο, τα βήματα της πρωτομάρτυρος Θέκλας. 

Ακούγοντας τα αυτά, ο δόλιος κριτής εξαγριώθηκε και διέταξε να τον βασανίσουν σκληρά.

Ο Άγιος όμως υπέμεινε με καρτερία και πίστη κάθε απάνθρωπο βασανιστήριο συνεχίζοντας την ομολογία του.

Αφού τον βασάνισαν αλύπητα, ο κριτής διέταξε να τον ρίξουν στην φυλακή. 

Μετά από λίγο καιρό, ο θεοστυγής βασιλιάς πέθανε με άσχημο τρόπο. Στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο Τάκιτος, ο οποίος μαθαίνοντας απο τα παθήματα του προηγούμενου βασιλιά, σταμάτησε τον διωγμό των Χριστιανών και απελευθέρωσε τον Όσιο και όλους του άλλους φυλακισμένους Χριστιανούς. Αυτό βέβαια έγινε κατά θεία οικονομία, αφού ο Άγιος Χαρίτων πέρα από το στεφάνι του μαρτυρίου έμελλε να κοσμηθεί και με άλλες αρετές από τον Κύριο. Έτσι η Εκκλησία θα ωφελούνταν περισσότερο από αυτό το σκεύος εκλογής. 

Ο Όσιος Χαρίτων ποθούσε ασκητικούς αγώνες στα βάθη της ερήμου. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στους Αγίους Τόπους. Κατά την διαδρομή τον βρήκαν και άλλοι πειρασμοί. Ο Όσιος όμως υπέμενε κάθε δοκιμασία με υπομονή και δοξολογία προς τον Κύριο. 

Τελικά εγκαταστάθηκε στα εκεί σπήλαια και επιδόθηκε σε θεάρεστους ασκητικούς αγώνες. Ο πόθος του όμως για ησυχία δεν εισακούστηκε απο τον Κύριο, αφού το διαμάντι αυτό του Θεού δεν μπορούσε να μείνει κρυφό μες στα βράχια. Η φήμη του Αγίου διαδόθηκε στους πιστούς και χιλιάδες ήταν αυτοί που έτρεχαν στα βάθη της ερήμου για να τον επισκεφτούν, να ακούσουν την διδασκαλία του και να γίνουν μάρτυρες των θαυμάτων του στη ζωή τους. Έτσι βαφτίστηκαν πολλοί Χριστιανοί, ενώ άλλοι που θέλησαν να μιμηθούν την θεοσεβή ζωή του, εκάρησαν μοναχοί και έγιναν υποτακτικοί του. Γι’ αυτό και ο Όσιος έκτησε εκεί Λαύρα, για να αγωνίζεται τον καλό αγώνα με τους μοναχούς του. 

Το πλήθος του κόσμου που συνέρεε στην ασκητική του παλαίστρα εμπόδιζε τους ησυχαστικούς αγώνες του. Επιπλέον ο Όσιος ήθελε να αποφύγει την δόξα των ανθρώπων γνωρίζοντας πως αυτή μπορεί να εξολοθρεύσει κάθε αρετή. 

Έτσι, αποφάσισε να αποχωρήσει απο την Λαύρα. Πριν φύγει βέβαια, φρόντισε να κανονίσει στον πνευματικό αγώνα τους υποτακτικούς του και να ορίσει, με την κοινή γνώμη όλων, το νέο ηγούμενο της Μονής. 

Αφού περπάτησε περίπου μία μέρα βρήκε στην Ιεριχώ μία ερημική σπηλιά κατάλληλη για τους αγώνες του. Για άλλη μια φορά όμως ο Κύριος που θέλει το συμφέρον όλων των ανθρώπων, αποκάλυψε και τώρα αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό. Άρχισε πάλι πλήθος κόσμου να συρρέει εκεί και να αποκομίζει θαυματουργικές ιάσεις παθών και σωμάτων δια των ευχών του Οσίου.

Πολλοί ήταν αυτοί που απέκτησαν τον θείο έρωτα δια του Οσίου Χαρίτωνος και απαρνησώμενοι τον κόσμο, έγιναν Μοναχοί και έμειναν κοντά του. Έτσι ο Όσιος έχτισε μια δεύτερη Λαύρα, του Ελπιδίου.

Τα γεγονότα της προηγούμενης Λαύρας επαναλήφθησαν και ο ασκητικός Όσιος Χαρίτων που επιθυμούσε να “μοιάσει με ερημοπούλι”, έφυγε για μια ακόμη φορά αναζητώντας ήσυχο και ερημικό τόπο. 

Πήγε έτσι σε έναν τόπο καλούμενο Θεκεών. Εκεί, κατα θεία παραχώρηση, η φήμη του Οσίου διαδόθηκε για άλλη μια φορά και ο Άγιος έχτισε τρίτη Λαύρα με το όνομα Σουκά. 

Μην μπορώντας ο Όσιος να παραβλέψει την επιθυμία του για ησυχία, γνωρίζοντας την γλύκα της, βρήκε ένα απόκρημνο και άβατο σπήλαιο κοντά στην τελευταία Λαύρα που έχτισε. 

Έμεινε έτσι εκεί για πολύ καιρό συνεχίζοντας τον θεάρεστο αγώνα του. Απο τα γηρατειά όμως και τους μακροχρόνιους κόπους δεν μπορούσε να κατεβαίνει να παίρνει νερό. Ούτε ήθελε όμως να δυσκολέψει κάποιον βάζοντας τον να τον διακονεί. Έτσι, προσευχήθηκε στον Κύριο και -ω του θαύματος- άρχισε να ξεχειλίζει μέσα στην σπηλιά κρυστάλλινο, δροσερό νερό, το οποίο τρέχει μέχρι και σήμερα από μια μεριά του σπηλαίου και είναι πηγή ιαμάτων.

Πλήρης ημερών, ο Όσιος του Θεού Χαρίτων, προγνωρίζοντας τον θάνατό του κατέβηκε στην Λαύρα του Σουκά και από εκεί, μαζί με τον Ηγούμενο και τους άλλους μοναχούς πήγαν στην Λαύρα Ελπιδίου. Συνοδευόμενος από τους Μοναχούς και των δύο Μονών κατέφθασε στην Μονή των πρώτων ασκητικών παλαισμάτων του, στην Φαράν. Εκεί συνέγραψε την διαθήκην του, έναν πνευματικό οδηγό για τους μοναχούς του, την οποία τους άφησε ως κληρονομιά. 

Αξίζει από εκεί να μνημονεύσουμε την ομολογιακή παρακαταθήκη που άφησε στους μαθητές του.

“ Προπάντων να φυλάτε ακριβώς την θεοπαράδοτη πίστη χωρίς να κλωνίζεσθε απο τις περιστάσεις και τους κινδύνους. Γιατί σε λίγο καιρό, καθώς μου αποκάλυψε ο Κύριος, θα γίνει στην Εκκλησία του Χριστού, μεγάλη ταραχή από τους αιρετικούς, οι οποίοι θα παρασύρουν πολλούς στα αιρετικά τους φρονήματα. Εσείς όμως να είστε στέρεοι στα ορθά δόγματα της Εκκλησίας και μέχρι αίματος αν το καλέσει ο καιρός και η ανάγκη”.

Την ομολογιακή παρακαταθήκη του Οσίου Χαρίτωνος ας προσπαθήσουμε και εμείς αδελφοί μου να εφαρμόσουμε, στον καιρό της μιαρής παναιρέσεως του Οικουμενισμού, στον οποίο ζούμε και να είμαστε έτοιμοι, Χάριτι Θεού να ομολογήσουμε Χριστό και να χύσουμε το αίμα μας για την αγάπη Του.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς ταὶς αὐγαίς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε, σὺ γὰρ ὁμολογία, ἀληθείας ἐμπρέψας, ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκράτειας τοὶς πόνοις.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI