ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Ἀποκλειστικά γιά τό Katanixi.gr

e-mail: synaxisorthkm@gmail.com
Θεσσαλονίκη, 20 Ἰανουαρίου 2020

Παραθέτουμε τά κυριώτερα λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἀπό τόν Δεκέμβριο τοῦ 2015 μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016.

1) 17-12-2015 : Ὁ Πατριάρχης προτρέπει νά προσευχηθοῦμε γιά τήν «ἀνασύνθεση τῆς ἑνότητας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ»!!!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τιμήθηκε ἀπὸ τὸ Πανεπιστημιακὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ παπικοῦ κινήματος «Focolari». Ἡ βράβευση αὐτή, ἀσφαλῶς, ἀποτελεῖ ἐπιβράβευση τῶν ἀγώνων τοῦ κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν Οἰκουμενιστικῶν/Οὐνιτικῶν ἀποφάσεων τῆς Β΄ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μὴ προβληθεῖ ἀπό ἐφημερίδα τῶν Παπικῶν, τὴν «Καθολική», ποὺ δημοσιεύει τὶς ἀνεπίτρεπτες γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο δηλώσεις τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ἐμμένει στὸν αἱρετικὸ κατήφορο, ποὺ ἔχει πάρει, χωρὶς οὐδόλως νά συγκινεῖται ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν. Ἀπὸ ἄλλα συγκινεῖται ὁ Πατριάρχης.

Σύμφωνα μὲ ὅσα δήλωσε, φαίνεται καθαρὰ ὅτι συγκινεῖται ἀπὸ τὸν τιμητικὸ τίτλο, ποὺ τοῦ ἀπένειμαν οἱ αἱρετικοί! Δὲν τὸν δέχεται ψυχρὰ καὶ τυπικά, ἀλλὰ μὲ ἀνείπωτη εὐχαρίστηση. Δήλωσε εὐτυχὴς καὶ συγκινημένος γιὰ τὴν ἀπονομὴ τοῦ διδακτορικοῦ τίτλου ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι τέτοιες τιμὲς ἀπὸ αἱρετικούς, ἀπαγορεύονται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες. [Κι ὅταν λέμε Ἱ. Κανόνες,ἐννοοῦμε τὴν ἔκφραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀποτύπωση σ’ αὐτοὺς τῶν θείων Ἐντολῶν].

Στὴ συνέχεια, μᾶς ἀποκάλυψε μιὰ μεγαλύτερη εὐτυχία του, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὸἐπαινετικὸ τοῦ προσώπου του μήνυμα τοῦἐν Χριστῷἀδελφοῦ ΠάπαΦραγκίσκου!

Καὶ κατόπιν ξεδίπλωσε (στὴν δήλωσή του αὐτή) τήνκακόδοξη ἐκκλησιολογία του περὶ«ἀδελφῶνἘκκλησιῶν»,ποὺ«πρέπεινὰ προχωρήσουν»στήν ἕνωση, χωρὶς λέξη γιὰ μετάνοιακαὶἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν! Ἀντίθετα μίλησε γιὰ «ἀνασύνθεση τῆς ἑνότητας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ,πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία»!!!

Ἡ ἔκπληξή μας καὶ ἡ ἀγανάκτησή μας μεγάλωσε, ὅταν στὴν συνέχεια τοῦ λόγου του, μᾶς ἐξέφρασε τήν πίστη του καὶ τὴν σιγουριά του ὅτι ἡΚιάραΛούμπιτς (ποὺ πέθανε ὡς αἱρετικὴ τὸ 2008)«ἀπόψε εἶναι μαζί μας, δίχως ἄλλο εἶναι μαζί μας, μέ τήνπνευματικήτης παρουσία καί μέ τήνπροσευχήτης»!Καὶ μᾶς διδάσκει ὅτιἡ αἱρετική Κιάρα «χαίρεται μαζί μας καί προσεύχεται γιά τήν ἑνότητα τῶν ἐκκλησιῶν μας!!!

Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα :

«Θά ἔχουμε μιά συνεύρεση στήν Χάλκη» (συνεχίζει), ὅπου ἐκεῖ, παρὰ πάντας τοὺς Ἱ. Κανόνες «ὅλοι μαζί θά προσευχηθοῦμε γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τῆς»Κιάρα!!!

Ἡ ἐφημερίδα δέν μᾶς λέει, ἄν διάβασε καί τρισάγιο!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος παραχώρησε συνέντευξη μέ τήν παρουσία δημοσιογράφων ἀπό πολλές χῶρες.

«Εἶμαι πολύ εὐτυχής, πού βρίσκομαι ἐδῶ στήν μικρή πόλη τοῦ Λοππιάνο. Ὁ λόγος τῆς παρουσίας μου εἶναι ἡ ἀπονομή τοῦ τίτλου τοῦ ἐπίτιμου διδάκτορος καί ἦρθα γιά τήν τελετή. Παράλληλα, συμβαίνει μιά πολύ ὄμορφη σύμπτωση : ἡ πόλη τοῦ Λοππιάνο γιορτάζει τά 50 χρόνια ἀπό τήν ἵδρυσή της ἀπό τήν ἀξιομνημόνευτη Chiara Lubich. Καί ἐγώ, σάν φίλος τοῦ κινήματος τῶν Φοκολάρι, συμμετέχω στήν χαρά αὐτῆς τῆς ἐπετείου. Εἶναι φυσικό νά αἰσθάνομαι εὐτυχής καί συγκινημένος γιά τήν ἀπονομή τοῦ πρώτου τίτλου τοῦ ἐπίτιμου διδάκτορος, πού τό Πανεπιστημιακό Ἰνστιτοῦτο SOPHIA θέλησε νά ἀπονείμει σέ κάποιον. 

Ἀλλά, ἡ πιό μεγάλη χαρά καί εὐτυχία, περισσότερο καί ἀπό τόν διδακτορικό τίτλο, εἶναι γιά τό μήνυμα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, τοῦ ἀγαπημένου μου ἀδελφοῦ, πού θέλησε νά μοῦ ἀπευθύνει. Μέσῳ αὐτοῦ, ὁ Πάπας θέλησε νά μέ τιμήσει ἀκόμη μία φορά. Θέλησε νά ἐκφράσει ἀκόμη καί σέ αὐτή τήν περίσταση τήν ἀποφασιστικότητα νά ἐργάζεται πάντα περισσότερο γιά τήν ἑνότητα τῶν ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν μας.

Ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἶμαι εὐτυχής, πού μπορῶ νά διαβεβαιώσω τήν Α. Ἁγιότητά Του καί ὅλους ἐσᾶς, πού μέ ἀκοῦτε, γιά τήν ἴδια ἀποφασιστικότητα τῆς ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης στήν πρόοδο τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γενικά, ἀλλά ἰδιαίτερα μεταξύ τῆς ὀρθόδοξης καί τῆς Καθολικῆς ἐκκλησίας. Ἐπειδή ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφές ἐκκλησίες, ἔχουμε τόσα πράγματα κοινά, εἴμαστε πολύ πιό κοντά ἀπ’ ὅ,τι μέ ἄλλες ἐκκλησίες καί γι’ αὐτό πρέπει νά προχωρήσουμε. Αὐτό ἦταν τό μήνυμα, πού ὁ Πάπας μᾶς ἔδωσε, ἐρχόμενος στήν Κωνσταντινούπολη πέρσι γιά τήν δική μας γιορτή. Αὐτή εἶναι ἡ κοινή ἐπιθυμία, πού ἐκφράσαμε στήν Ἱερουσαλήμ τόν Μάιο τοῦ 2014, ὅταν συναντηθήκαμε στήν Ἅγια Γῆ, γιά νά γιορτάσουμε καί ὑπογραμμίσουμε τήν 50ή ἐπέτειο τῆς ἱστορικῆς συνάντησης τῶν προκατόχων μας.

Ἤδη ἀπό τήν ἀρχή τῆς Ἀρχιερατείας του, ὅταν εἶχα τήν χαρά νά εἶμαι παρών στήν ἐνθρόνισή του καί εἴχαμε μιά ἰδιωτική συνάντηση μισῆς ὥρας, εἴπαμε ὅτι ὀφείλουμε νά ἐργαστοῦμε καί νά προσευχηθοῦμε μαζί γιά τήν ἑνότητα τῶν ἐκκλησιῶν μας, γιά τήν ἀνασύνθεση τῆς ἑνότητας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. 

Αὐτή τη βραδιά ἀντιλαμβάνομαι τήν ἀποφασιστικότητά του, ἀνανεωμένη μέσῳ του μηνύματός του, καί αἰσθάνομαι πολύ εὐτυχισμένος. Θά γυρίσω στήν Κωνσταντινούπολη πιό δυνατός καί πιό σίγουρος ὅτι ἔχω στή Ρώμη ἕναν ἀδελφό, πού ἐπιθυμεῖ τόσο νά ἐργαστεῖ μαζί μας καί νά προσευχηθεῖ, γιά νά ἐπιταχύνει τήν ἑνότητα τῶν ἐκκλησιῶν μας. 

Πλησιάζουμε στά 50 χρόνια ἀπό τήν πρώτη συνάντηση μεταξύ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καί τῆς Chiara Lubich στήν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν 13 Ἰουνίου 1967… 

«Ἕνα ἀπό τά ἰδανικά τοῦ Κινήματος τῶν Φοκολάρι εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Κιάρα καί οἱ συνεργάτες της ἐργάστηκαν πολύ. Ἐκείνη ἐπισκέφθηκε 23 φορές τόν Ἀθηναγόρα στήν Κωνσταντινούπολη. Στή συνέχεια, συνάντησε τόν Δημήτριο καί μετά ἐμένα. Τό 2008 ἐπισκέφθηκα τήν Κιάρα στό Νοσοκομεῖο Gemelli λίγες μέρες πρίν τόν θάνατό της. Εἶμαι σίγουρος ὅτι ἀπόψε ἡ Κιάρα εἶναι μαζί μας, δίχως ἄλλο εἶναι μαζί μας, μέ τήν πνευματική της παρουσία καί μέ τήν προσευχή της. Χαίρεται μαζί μας καί προσεύχεται γιά τήν ἑνότητα τῶν ἐκκλησιῶν μας.

Θά ἔχουμε μιά συνεύρεση στήν Χάλκη, στή Θεολογική Σχολή, καί ἐκεῖ θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά θυμηθοῦμε ὅλοι μαζί τήν Κιάρα καί νά προσευχηθοῦμε γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της καί νά ἐκφράσουμε τίς ἐμπειρίες μας καί τήν θέληση μας νά ἐργαστοῦμε γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐμεῖς, σάν ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης, εἴμαστε εὐτυχεῖς, εἴμαστε ἕτοιμοι νά σᾶς ὑποδεχτοῦμε, νά ἀνταλλάξουμε τίς ἐμπειρίες μας καί τό φιλί τῆς εἰρήνης ἀνάμεσα στήν Ἀνατολή καί τήν Δύση.

(ΠΗΓΗ : http://paterikiparadosi.blogspot.gr)

2) 01-01-2016 : Ἡ ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τήν πρώτη τοῦ ἔτους 2016

…Ὡσαύτως, ἰδιαιτέραν βαρύτητα ἐδώκαμεν ὡς Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ προσωπικῶς κατὰ τὸ λῆξαν ἔτος καὶ θὰ συνεχίσωμεν ἀσφαλῶς καὶ ἐφέτος, παρὰ τὰ παρουσιαζόμενα ἐμπόδια, εἰς τὴν προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Σύνοδου, ἡ ὁποία πιστεύομεν ὅτι, μὲ τὴν σύγκλησιν καὶ τὸ ἔργον αὐτῆς κατὰ τὸ ἀρξάμενον, τῇ Χάριτι τοῦ Κυρίου, ἔτος, ἄνευ τινὸς ἀπροόπτου, θὰ συμβάλῃ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν πιεστικῶν ἐξωτερικῶν προκλήσεων, αἱ ὁποῖαι προβάλλονται ἐνώπιον τῆς Μιᾶς καὶ Ἑνιαίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας…

(ΠΗΓΗ : http://fanarion.blogspot.gr)

3) 08-01-2016 : Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης στούς Ἀρμενίους τῆς Πόλης

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις

Τήν πρωΐαν τῆς 8ης τ.μ. ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πρωτοσυγκελλεύοντος Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου Στεφάνου, ἐπεσκέφθη ἐν τῷ ἐν Κοντοσκαλίῳ Ἀρμενικῷ Πατριαρχείῳ τόν Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπον κ. Aram Ateşyan, Γεν. Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον, καί συνεχάρη αὐτῷ τε καί τοῖς περί αὐτόν ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις καί τῷ Νέῳ Ἔτει.

Ἀκολούθως ἐπεσκέφθη τόν ἐν τῷ Ἀρμενικῷ Νοσοκομείῳ Surp Pirgiç ἀπό μακροῦ νοσηλευόμενον Πατριάρχην τῶν ἐν Τουρκίᾳ Ἀρμενίων Μακ. κ. Mesrob τόν Β’ καί ἐπεδαψίλευσεν αὐτῷ τήν ἀδελφικήν Αὐτοῦ εὐλογίαν, εὐχηθείς καί τῇ Εὐγενεστάτῃ μητρί αὐτοῦ τά εἰκότα.

(ΠΗΓΗ : https://www.orthodoxcouncil.org)

4) 10-02-2016 : Tά… hot spots Βαρθολομαίου γιά διάλογο καί συνύπαρξη

Ποικίλα μηνύματα περιελάμβαναν οἱ ὁμιλίες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στή Σμύρνη, ὅπου βρέθηκε τίς προηγούμενες μέρες. Ἰδιαίτερες οἱ ἀναφορές στόν διάλογο καί τήν συνύπαρξη, ἀλλά καί τό προσφυγικό ζήτημα. Δεῖτε τά… hot spots τῶν ὁμιλιῶν του :

Α) Ἡ διαφορά εἰς τήν θρησκείαν δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποτελῆ αἰτίαν ἤ ἀφορμήν οἱουδήποτε πολέμου καί οἱασδήποτε πράξεως βίας. Αἱ ἐκδηλώσεις φανατισμοῦ δέν εἶναι δυνατόν νά συνάδουν μέ τήν πίστιν εἰς οἱανδήποτε θρησκείαν, διότι ἀποτελοῦν προσβολήν καί δυσφήμησιν τῆς θρησκείας καί τῆς εἰς αὐτήν πίστεως. Αἱ ὀδυνηραί συνέπειαι τῶν πολέμων μέ πρόσχημα τήν θρησκείαν, καί τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν μέ τήν ἐπίκλησιν δῆθεν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ἄς διδάξουν ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅτι εἶναι προτιμότερον νά ἀναζητοῦμε τήν λύσιν εἰς τάς μεταξύ ἀλλήλων ἀντιπαραθέσεις εἰς τόν διάλογον καί τήν συνεργασίαν μέ ἀμοιβαίαν κατανόησιν καί σεβασμόν τῶν πιστευμάτων ὁ εἰς τοῦ ἑτέρου, ὡς τό περιγράφει ὁ ἀγαπητός κύριος Συριανόγλου εἰς τό ὡραῖον ἀφήγημα αὐτοῦ.

Β) Ἡμεῖς, οἱ σύγχρονοι συνεχισταί καί ὀροφύλακες τῶν ἀξιῶν τούτων, ἔχομεν ἱστορικήν εὐθύνην καί χρέος, ὑπερβαίνοντες μεγαλοψύχως καί ἐν πνεύματι ἀγαθῆς συνεργασίας καί ἀγάπης τάς ἀντιπαλότητας καί τραγωδίας τοῦ παρελθόντος, νά συνεχίσουμε τήν εἰρηνικήν καί δημιουργικήν συνύπαρξιν, πρός κοινόν ὄφελος καί κοινήν πρόοδον. Εἶναι προτιμότερον νά στρέψωμεν τήν προσοχήν μας εἰς ὅσα μᾶς ἑνώνουν καί νά δείχνουμε τήν ἀνοχήν μας εἰς τήν ἑτερότητα τῆς ταυτότητος, εἰς τήν διαφορετικότητά του.

Γ) Ἡ ἐποχή μας χρειάζεται, ὅσον ποτέ ἄλλοτε, τόν διάλογον μέ ὅλους. Τό ἀποδεικνύουν αὐτό τά σύγχρονα δραματικά γεγονότα. Ἔχουμε ἀνάγκην ἀπό κοινωνίαν, ἡ ὁποία θά σέβεται ὅλους καί θά κυβερνᾶται μέ δικαιοσύνην, ἰσότητα καί ἀδελφοσύνην. Οὐδείς εἶναι ἀνεπιθύμητος καί περιφρονητέος. Οὐδείς περισσεύει. Ὅλοι χωροῦν εἰς τήν ἀγκάλην τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε καί νά κατανοήσουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καί γένους, ἐθνότητος ἤ καταγωγῆς, γλώσσης ἤ θρησκείας, ὅτι ὁ Θεός «ἀγάπη ἐστίν», ὅπως τό διεκήρυξε πρό δύο περίπου χιλιετηρίδων ὁ ὄχι μακράν τῆς πόλεως ταύτης διαβιώσας Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Δ) Ἡ διαχείρισις ἑνός προσφυγικοῦ ρεύματος τοιούτων διαστάσεων δέν εἶναι ἀσφαλῶς εὔκολος ὑπόθεσις διά τήν Εὐρώπην, ἀλλά ἡ δυσκολία αὐτῆς δέν εἶναι δυνατόν νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό ἕνα ἕκαστον λαόν ὑπό τήν προοπτικήν τῶν συμφερόντων αὐτοῦ. Θεωροῦμεν καί ἡμεῖς ἀναγκαίαν τήν κατά τό δυνατόν ταχείαν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος εἰς τήν Συρίαν, ὡς καί τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ προσφυγικοῦ προβλήματος ὡς μεγίστης ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως καί προκλήσεως, ἡ ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά συνεχισθῆ ὑπ᾽ αὐτάς τάς συνθήκας, οὔτε ἐπί τῇ βάσει ἰδιωτικῆς τινός πρωτοβουλίας.

Θεωροῦμεν, ὅμως, ἐξόχως ἀξιέπαινον καί συγκινητικήν τήν πρωτοβουλίαν πλείστων ὅσων μεμονωμένων ἀτόμων, κατοίκων τῶν πλησιοχώρων νήσων τοῦ Αἰγαίου, ναυτικῶν καί μελῶν τοῦ λιμενικοῦ σώματος, οἱ ὁποῖοι μέ αὐτοθυσίαν συμβάλλουν εἰς τήν διάσωσιν τῶν κινδυνευόντων προσφύγων, καί μεριμνοῦν διά τήν περίθαλψιν καί ἐνίσχυσιν αὐτῶν παντοιοτρόπως. Διό καί κατά τήν παρελθοῦσαν ἑβδομάδα ἡνώσαμεν καί ἡμεῖς τήν φωνήν μας μέ ὅλους ἐκείνους, τάς πολλάς χιλιάδας, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν νά ἀπονεμηθῆ εἰς τούς νησιώτας τοῦ Αἰγαίου τό Νόμπελ εἰρήνης διά τήν μεγάλην προσφοράν των εἰς τούς πρόσφυγας, καί ἐλπίζομεν ὅτι ἡ μεγάλη αὐτή κινητοποίησις τῶν ὑπέρ τάς ἐξακοσίας χιλιάδας ἀνθρώπων θά εὕρη τήν δέουσαν ἀνταπόκρισιν ὑπό τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν βραβείων Νόμπελ καί, ἐπί πλέον, θά εὐαισθητοποιήση τούς ἡγέτας τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πρός ἐπίλυσιν τοῦ μεγίστου αὐτοῦ προβλήματος καί ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης εἰς τήν περιοχήν.

(ΠΗΓΗ : https://www.ekklisiaonline.gr, http://fanarion.blogspot.gr)

5) 05-01-2016 : Σύναξη θεολόγων στό Φανάρι ἐν ὄψει τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐν ὄψει τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», συγκέντρωσε στίς 5 Ἰανουαρίου 2016 στό Φανάρι, σημαντικούς θεολόγους, ὄχι μόνον ἕλληνες (ἤ ἑλληνικῆς καταγωγῆς) ἀλλά πραγματικά οἰκουμενικῆς ἐμβέλειας.

Τά μέλη, πού ἀνταποκρίθηκαν στήν πρόσκληση τοῦ Πατριάρχη καί συζήτησαν γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἦταν οἱ :

– Fr. John Behr, St. Vladimir’s Seminary

– Fr. Panteleimon Manoussakis, Holy Cross College

– Fr. Chrysostomos Nassis, University of Thessaloniki

– Fr. Nathanael Symeonidis, Greek Orthodox Archdiocese of America

– Fr. Alexander Rentel, St. Vladimir’s Seminary

– Pantelis Kalaitzidis, Volos Academy Nikolaos Asproulis, Volos Academy

– Aristotle Papanikolaou, Fordham University

– George Demacopoulos, Fordham University

– Konstantinos Delikostantis, University of Athens

– Brandon Gallaher, Exeter University

– Perry Hamalis, currently with the Metropolis of Korea

– Philip Kariatlis, St. Andrew’s Theological College

– James Skedros, Holy Cross School of Theology

– Christopher Veniamin, St. Tikhon’s Seminary

– Anton Vrame, Greek Orthodox Archdiocese of America

– Alexis Torrance, Notre Dame University

– Will Cohen, Scranton

– Thanassis Papathanassiou, Editor: Synaxis

– John Klentos, Patriarch Athenagoras Institute

– Athanasios Vletsis, University of Munich

– Nathan Hoppe, Resurrection Academy

– Elizabeth Prodromou, Tufts University

– Gayle Woloschak, Northwestern University (OTSA)

– Elizabeta Kitanovic, Conference of European Churches

– Tamara Grdzelidze, Georgian Ambassador to Vatican

Παρόντες στήν σύναξη τῶν θεολόγων ἦταν καί οἱ Μητροπολῖτες : Γέρων Περγάμου Ἰωάννης, Σασίμων Γεννάδιος, Προύσης Ἐλπιδοφόρος, Σηλυβρίας Μάξιμος.

(ΠΗΓΗ : http://fanarion.blogspot.gr)

6) 05-01-2016 : Ἡ Σύναξη τῶν θεολόγων στό Φανάρι / Ὀ Χαιρετισμός τοῦ Πατριάρχου

Scholars’ Meeting at the Phanar 

The Ecumenical Patriarchate hosted a meeting of thirty scholars on January 4-5, 2016. The purpose of the encounter was to establish connections with theologians and academics working in various disciplines and ministries throughout the world in order to become better acquainted with their interests and aspirations for the church, especially in light of the Holy and Great Council. 

In his address, His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew noted: “We have invited you because we consider you as a small representative group of a much larger segment of our Church, a symbol of our loving concern for all those ministering to the Word of God in manifold ways throughout the world. You comprise theologians and historians, scholars and teachers, women and men from the United States and Europe, as well as from Asia and Australia.” “In this way,” he added, “we can strengthen the bonds between hierarchal ministry and lay diakonia for the benefit of the Body of Christ.” 

The scholars in attendance presented their reflections and responses in their various fields and capacities: as heads of Orthodox seminaries and institutes; as professors in non-Orthodox academic institutions; as theologians serving in mission, religious education and publishing; and as scholar-practitioners in the natural and social sciences, as well as human rights and social justice. 

The afternoon of January 5th was dedicated to an open discussion on preparations for the Holy and Great Council. His Eminence Senior Metropolitan John of Pergamon chaired two extensive sessions and addressed participants, engaging in wide-ranging discussions with the scholars about goals, challenges and opportunities of the Council. 

The presentations will be made available.

Address by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew To the Scholars’ Meeting at the Phanar (January 5, 2016) 

Beloved and distinguished scholars, 

We warmly welcome you all to the Ecumenical Patriarchate, to the Church of Constantinople, the Church of St. Andrew “the first-called of the Apostles” and his disciple, St. Stachys of “the Seventy Apostles,” an institution with a history spanning seventeen centuries, during which it has retained its administrative offices in this very city through times of majesty and times of martyrdom. 

As you all know very well and appreciate through your studies, this extraordinary region is filled with significance for our Church. It is here that St. John (the Apostle of love) wrote his Gospel; it is here that St. Paul (the Apostle to the nations) addressed the earliest Apostolic communities; it is here – in Asia Minor, not in Greece or Italy – that all of the earliest councils of the Church that defined and shaped the Christian doctrine were convened; and it is here that the spiritual treasures of Byzantium – its profound theological, spiritual and cultural legacy – have been faithfully maintained to this day.

Nevertheless, as you are also aware and as you surely understand, Orthodoxy is a faith at once rooted in the past, yet at the same time a Church looking toward the future. It is characterized by a profound sense of continuity with the times and teachings of the Apostolic Church and the Church of the Fathers; but it is also a Church that draws from its rich heritage in order to respond to modern challenges and dilemmas. It is precisely this dual nature that permits Orthodoxy to speak boldly about critical contemporary issues – precisely because it is a “living tradition.” 

Dear friends, you are here at a critical time, a complex time, a challenging time – both for our Orthodox Church but also for the entire world. We have invited you for this personal encounter and exchange at the Phanar because we consider you as a small representative group of a much larger segment of our Church, a symbol of our loving concern for all those ministering to the Word of God in manifold ways throughout the world. You comprise theologians and historians, scholars and teachers, women and men from the United States and Europe, as well as from Asia and Australia. You educate and work with a wide range of people – Orthodox and non-Orthodox, Christian and non-Christian, academic and ecumenical – translating the fundamental principles of our faith in response to the vital challenges of our time. 

Permit us, therefore, to suggest to you that open and honest dialogue is the way of the Church and of theology. God spoke in dialogue when the world was created, when Adam and Eve were fashioned. God spoke in dialogue through the law and the prophets. God spoke in dialogue when the divine Word assumed flesh and dwelt among us. God always spoke in dialogue through the martyrs and saints through the centuries and in our own day. Indeed, God is only comprehended and apprehended in dialogue – in the interpretation of scripture as in the Church councils. In the pithy, yet profound statement of St. John: “In the beginning was the Word . . . and the Word was God.” (John 1.1) 

This is why we invited you here: so that we may talk and listen to one another – “look at each other in the eyes,” as the late Ecumenical Patriarch Athenagoras liked to say. You are undoubtedly informed about the dialogues with which our Ecumenical Patriarchate is engaged: 

– with our sister Orthodox Churches, in an effort to coordinate greater unity and cooperation; 

– with other Christian confessions and other faith communities, in our desire to promote reconciliation and understanding; 

– and with the scientific community, for an informed response to environmental degradation and bioethical questions 

However, there is another dialogue that is of paramount importance in the life and ministry of the Church, namely our dialogue with the world. We are called to hear and discern God’s voice – sometimes “like the rush of a mighty wind” (Acts 2.2), at other times “like a gentle breeze” (Isaiah 55.12) – in every circumstance and in every corner of our planet. We are to hear and speak God’s voice: 

–  in the persecution of Christian minorities all over the world, particularly in the Middle East, where Christianity emerged; 

– in the humanitarian crisis of our brothers and sisters forced to leave their homes and seek refuge throughout the world; 

– in the injustices inflicted on the vulnerable and marginalized members of contemporary societies;

– but also in the use and abuse of religion for political interests and other secular purposes. 

This is precisely why – with the grace of God, the prayers of our faithful, and the support of theologians and scholars such as you – we will convene the Holy and Great Council this year on the Feast of Pentecost, bringing together all of the Orthodox Autocephalous Churches in order to meet in the same place (in the Church of Haghia Irene, where the Second Ecumenical Council was held in 381) and to deliberate with one mind on issues that the Church has confronted in more recent times. We will address internal issues on the unity and administration of the Church, but also matters such as relations with other churches and faiths, in order to present a unified voice and credible witness for the life of the world. 

In this regard, we invite the support of pious Orthodox scholars, who are concerned about the unity of our Church and its role in the public square, where there are so many competing opinions and where the word of Orthodoxy can contribute positively and constructively through dialogue. Our faith should not be regarded as stagnant or even obsolete. It must not be conveyed as verbose or perhaps artificial. And it cannot be dismissed as merely cerebral or uninspired. Our word must express the hope and joy, the light and life of the risen Lord. It must be renewed and renewing, reviving and refreshing. 

That is how the Holy and Great Council must speak to the whole world. That is how we are all called to minister, each of us from his or her own position in the Church and in society, even after the Great Council takes place. And this is how the Church would like to support and advance your own work in seminaries, universities, as well as in ecumenical and other circles. In this way, we can strengthen the bonds between hierarchal ministry and lay diakonia for the benefit of the Body of Christ and the glory of our living God. 

With these few paternal reflections, we welcome you once again and look forward to hearing your response and reaction. We hope that your brief stay in this remarkable city is enjoyable and rewarding.

(ΠΗΓΗ : http://fanarion.blogspot.gr/2016/01/5-1-2016_9.html)

7) 14-01-2016 : Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀναγνώρισε τόν Προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἐσυνέχισε καί σήμερον, 14^ην Ἰανουαρίου 2016, τάς ἐργασίας αὐτῆς, ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Κατά τήν συνεδρίαν ταύτην, ἀπεφασίσθη ὁμοφώνως ὅπως, πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος, ἀναγνωρισθῇ ὡς Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας ὁ Μητροπολίτης Πρέσοβ κ. Ραστισλάβ, ὑπό τούς ἀκολούθους ὅρους, τούς ὁποίους ἀπεδέχθησαν τόσον ὁ ἴδιος καί ἡ ὑποστηρίζουσα αὐτόν μερίς, ὅσον καί οἱ ἀντιτιθέμενοι πρός αὐτούς :

α) Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πρέσοβ κ. Ραστισλάβ θά ἐκζητήσῃ δημοσίᾳ συγγνώμην δι᾿ ὅσα ἀνοίκεια καί προσβλητικά ὡσαύτως δημοσίᾳ ἐδήλωσε κατά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἐξ ἧς αὕτη ἔλαβε τήν εἰς Χριστόν πίστιν, καί κατά τοῦ σεπτοῦ προσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὡς καί κατά ἑλληνοφώνων ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν.

β) Ἀμφότεραι αἱ διϊστάμεναι μερίδες τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας ἀναγνωρίζουσιν ὡς μόνον ἰσχύοντα τόν ἐν ἔτει 1998 ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκδοθέντα Πατριαρχικόν καί Συνοδικόν Τόμον περί ἀνακηρύξεως καί εὐλογίας τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας ταύτης (ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 1058 ἀπό 27^ης Αὐγούστου 1998).

γ) Συνίσταται Μικτή Ἐπιτροπή ἐξ ἀντιπροσωπειῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας (τῇ συμμετοχῇ ἐκπροσώπων ἀμφοτέρων τῶν μέχρι τοῦδε διισταμένων μερίδων), ἧστινος ἔργον εἶναι ἡ ἐναρμόνισις τῶν ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου αὐτῆς πρός τάς διατάξεις τοῦ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐξαπολυθέντος κατά τά ἀνωτέρω Πατριαρχικοῦ καί Συνοδικοῦ Τόμου τοῦ ἔτους 1998, ὡς ἱδρυτικοῦ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Τσεχίας καί Σλοβακίας κειμένου, ὡς καί ἡ ἐν γένει ἀναθεώρησις τοῦ Καταστατικοῦ συμφώνως πρός τά ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα, ἐπί τῷ τέλει τῆς διασφαλίσεως τῆς ἑνότητος καί τῆς ὁμαλότητος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ταύτῃ.

δ) Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ὀλομούτς καί Μπρνό κ. Συμεών ἀναγνωρίζεται νόμιμος καί κανονικός ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἀσκῶν ἀκωλύτως ἅπαντα τά ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Ἐκκλησίας ταύτης ἀπορρέοντα δικαιώματα καί ὑποχρεώσεις ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ αὐτοῦ καί ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας.

ε) Θέλουσιν ἀναγνωρισθῆ, κατ᾿ οἰκονομίαν, ὡς κανονικοί Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, χωρίς νά δημιουργηθῇ κανονικόν προηγούμενον, οἱ ὅπως ποτέ ἐκλεγέντες :

i) Ἱερομόναχος Μιχαήλ Νταρντάρ, ὡς Μητροπολίτης Πράγας, καί

ii) Ἀρχιμανδρίτης Ἠσαΐας Slaninka, ὡς βοηθός παρά τῷ Μητροπολίτῃ Ὀλομούτς καί Μπρνό Ἐπίσκοπος, ὑπό τόν τίτλον τῆς Ἐπισκοπῆς Šumperk.

ς) Ἀμφότεραι αἱ μερίδες ἀναλαμβάνουσι τήν ὑποχρέωσιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ὅπως σεβασθῶσι καί τηρήσωσι τούς ἀνωτέρω ὅρους ἀπαρεγκλίτως, σεβόμεναι τήν θέσιν καί τήν διακονίαν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πάντων τῶν εἰς ἀμφοτέρας τάς ὡς ἄνω μερίδας ἀνηκόντων κληρικῶν καί μοναχῶν, εἰς οὐδεμίαν ἐνέργειαν προβαίνουσαι ἥτις θά ἠδύνατο νά διαταράξῃ τό παράπαν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἀποκαθισταμένων εἰς τάς προτέρας αὐτῶν θέσεις τῶν ἀπομακρυνθέντων κατά τήν διάρκειαν τῶν διενέξων κληρικῶν καί μοναχῶν.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 14ῃ Ἰανουαρίου 2016

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

(ΠΗΓΗ : http://fanarion.blogspot.gr)

8) 23-01-2016 : Ἡ εἰσήγηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στήν Σύναξη τῶν Προκαθημένων

Μακαριώτατοι καὶ πεφιλημένοι ἐν Κυρίῳ Ἀδελφοί, Προκαθήμενοι τῶν κατὰ τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ σεβάσμιοι ἐκπρόσωποι τῶν κωλυθέντων μετασχεῖν εἰς τὴν παροῦσαν Σύναξιν ἀδελφῶν Προκαθημένων, μετὰ τῶν τιμίων συνοδειῶν Ὑμῶν.

Ὡς εὖ παρέστητε ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ χώρῳ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τῷ Κέντρῳ τούτῳ τῷ ἀφιερωμένῳ εἰς τὴν διακονίαν τῆς πανορθοδόξου ἑνότητος, τὸ ὁποῖον ἐφιλοξένησε καὶ φιλοξενεῖ ἤδη ἐπὶ δεκαετίας πληθὺν διορθοδόξων καὶ πανορθοδόξων συναντήσεων, δι’ ὧν σφυρηλατεῖται καὶ προάγεται ἡ ἑνότης τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἀπὸ καρδίας εὐχόμεθα ὅπως ἡ διαμονὴ Ὑμῶν ἐνταῦθα εἶναι δι’ ἕκαστον ἐξ Ὑμῶν κατὰ πάντα ἱκανοποιητικὴ καὶ εὐχάριστος, τὸ δὲ ἔργον ἡμῶν καθοδηγούμενον ἀπὸ τὴν πνοὴν τοῦ Παρακλήτου ἀποφέρῃ καρποὺς πλουσίους εἰς ἀγάπην καὶ οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς δόξαν Θεοῦ.

Ὡς γνωστόν, ἡ παροῦσα Σύναξις ἡμῶν ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθῇ ἐν τῇ ἕδρᾳ ἡμῶν, ἀλλ’ ἔκτακτοι ἀντικειμενικαὶ περιστάσεις, ἐμποδίζουσαί τινας ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὅπως μεταβῶσιν ἐκεῖ, ἐπέβαλον τὴν μετάθεσιν τοῦ τόπου τῆς συναντήσεως ἡμῶν ἐνταῦθα.

Εὐχαριστοῦμεν πάντας Ὑμᾶς διὰ τὴν κατανόησιν τῆς ἀνάγκης τῆς ἀλλαγῆς ταύτης, καὶ διὰ τὴν πρόθυμον ἔλευσιν Ὑμῶν ἐνταῦθα πρὸς πραγμάτωσιν τοῦ ἱεροῦ σκοποῦ τῆς παρούσης Συνάξεως.

Ὄντως, πᾶσα Σύναξις ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἡμῶν τῶν ἐμπεπιστευμένων ὑπὸ τῆς χάριτος καὶ τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ τὴν ἡγεσίαν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Αὐτοῦ εἶναι ἱερά.

Ἡ παροῦσα ὅμως Σύναξις κέκτηται ὅλως ἰδιαζόντως τὸν χαρακτῆρα τοῦτον, διότι συνδέεται πρὸς τὴν θεμελιώδη ἐκκλησιολογικὴν ἀρχὴν τῆς συνοδικότητος τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουσα ὡς κύριον ἀντικείμενον αὐτῆς τὴν προετοιμασίαν τῆς μελλούσης ἵνα συνέλθῃ, σύν Θεῷ, Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν.

Συνήχθημεν, ὅθεν, ἐδῶ, διὰ νὰ ἐπιτελέσωμεν καθῆκον ὄντως ἱερόν, καὶ διὰ τοῦτο ἔχομεν ὅλως ἰδιαιτέρως ἀνάγκην τῆς ἐνισχύσεως καὶ τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Παρακλήτου, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκ μέρους ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν ἀγαθῆς προαιρέσεως, μακρὰν οἱωνδήποτε ἄλλων σκοπιμοτήτων, ὅπως συντελέσωμεν διὰ τῶν ἀποφάσεων ἡμῶν εἰς τὴν πραγμάτωσιν τῆς ἤδη ἐξαγγελθείσης ὑφ’ ἡμῶν Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Διότι εἰς ἡμᾶς ἀνέθηκεν ἡ Θεία Πρόνοια τὸ μέγα χρέος καὶ προνόμιον ὅπως δώσωμεν σάρκα καὶ ὀστᾶ εἰς τὸ ὅραμα τῶν μακαριστῶν προκατόχων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι πρὸ πεντήκοντα καὶ πλέον ἐτῶν συνέλαβον τὴν ἰδέαν τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου ταύτης.

Εἰς ἡμᾶς ἀνήκει πλέον ἡ μεγάλη εὐθύνη ὅπως συντάμωμεν τὸν χρόνον, τὸν ἤδη κατὰ πολὺ συνεσταλμένον, καὶ ἄνευ περαιτέρω χρονοτριβῆς μετατρέψωμεν τὸ ὅραμα εἰς πραγματικότητα.

Τοῦτο ἤδη, ἐκτὸς τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν, ἀναμένει καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οὗτοι οἱ ἔξω τῶν κανονικῶν τειχῶν τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας χριστιανοί, διὸ καὶ πᾶσα περαιτέρω τυχὸν ἀναβολὴ τῆς πραγματώσεως τῆς Συνόδου μόνον τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καὶ τὸν χαιρέκακον Ἀντικείμενον θέλει ἱκανοποιήσει.

Ἡ Σύναξις ἡμῶν αὕτη κέκτηται ὅλως ἰδιαιτέραν σπουδαιότητα διὰ τὸν λόγον ὅτι καλεῖται νὰ διευθετήσῃ ζητήματα καὶ πτυχὰς τῆς τε ὑπολειπομένης προετοιμασίας καὶ τῆς ὅλης λειτουργίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Πρὸς τοῦτο ἐπιθυμοῦμεν νὰ ὑπομνήσωμεν εἰς τὴν Ὑμετέραν ἀγάπην ὡρισμένας ἐκ τῶν βασικῶν ἀρχῶν, τὰς ὁποίας ἡμεῖς αὐτοὶ δι’ ἐπισήμων ἀποφάσεων ἡμῶν ἀπεδέχθημεν καὶ ἐθεσπίσαμεν, καὶ τὰς ὁποίας, ὡς εἶναι φυσικόν, ὑποχρεούμεθα νὰ σεβασθῶμεν καὶ τηρήσωμεν μέχρι τέλους.

1. Ἐπὶ τῆς θεματολογίας

Ὡς γνωστόν, ἡ θεματολογία τῆς Συνόδου καθωρίσθη διὰ πανορθοδόξου ἀποφάσεως τῆς Α’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1976), περιλαμβάνει δὲ τὰ ἑξῆς δέκα θέματα κατὰ τὴν εἰς τὰ Πρακτικὰ τῆς Διασκέψεως σειράν:

α) Ὀρθόδοξος Διασπορά.

β) Τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.

γ) Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.

δ) Τὰ Δίπτυχα.

ε) Τὸ ζήτημα κοινοῦ ἡμερολογίου.

ς) Κωλύματα γάμου.

ζ) Ἀναπροσαρμογή τῶν περὶ νηστείας ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων.

η) Σχέσεις Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον.

θ) Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκουμενικὴ Κίνησις.

ι) Συμβολὴ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῶν χριστιανικῶν ἰδεωδῶν τῆς εἰρήνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν λαῶν καὶ ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καὶ λοιπῶν διακρίσεων.

Κατὰ τὸν ἰσχύοντα Κανονισμόν, ἕκαστον τῶν ὡς ἄνω θεμάτων, θὰ ἔδει νὰ διέλθῃ τὸ στάδιον τῆς προπαρασκευῆς διὰ τῆς ἐξετάσεως αὐτοῦ ὑπὸ Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ἥτις θὰ συνέλθῃ κατ’ ἐπανάληψιν ἕως ὅτου ἐπιτύχει τὴν ὁμόφωνον διατύπωσιν τοῦ σχετικοῦ κειμένου, τὸ ὁποῖον ἐν συνεχείᾳ θὰ ἔδει νὰ τύχῃ τῆς ἐγκρίσεως Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως διὰ νὰ παραπεμφθῇ τελικῶς ἄνευ ἑτέρου εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον.

Ἐκ τῶν ὡς ἄνω θεμάτων τὰ ὀκτὼ διῆλθον ἤδη τὸ στάδιον τῆς προπαρασκευῆς καὶ ἐγκρίσεως αὐτῶν ὑπὸ Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων, ἐνῷ τὰ δύο ἐξ αὐτῶν, τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ τὰ Δίπτυχα δὲν ἔτυχον ὁμοφώνου ἀποδοχῆς κατὰ τὰς ἐπανειλημμένας συναντήσεις τῆς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς ὥστε νὰ τύχουν τελικῶς ἐγκρίσεως ὑπό τινος Προσυνοδικῆς Διασκέψεως καὶ ἀποτελέσουν οὕτω θέματα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἐν ὄψει τῆς οὑτωσὶ διαμορφωθείσης καταστάσεως εὑρέθημεν πρὸ τοῦ διλήμματος ἢ νὰ ἀναβάλωμεν τὴν πραγματοποίησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου ἕως οὗ ἐπέλθῃ συμφωνία καὶ ἐπὶ τῶν δύο τούτων θεμάτων ἢ νὰ χωρήσωμεν εἰς τὴν σύγκλησιν αὐτῆς ἀρκούμενοι εἰς τὰ ὀκτὼ θέματα.

Ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματος τούτου ὑπῆρξε πανορθόδοξος ἀπόφασις ὅπως χωρήσωμεν εἰς τὴν σύγκλησιν τῆς Συνόδου ἀρκούμενοι εἰς τὰ ὀκτὼ θέματα ἅτινα ἔτυχον ὁμοφώνου ἐγκρίσεως ὑπὸ Προσυνοδικῶν Διασκέψεων.

Κατόπιν τούτου, ἡ Σύναξις ἡμῶν κατὰ Μάρτιον τοῦ ἔτους 2014 ὁμοφώνως ἀπεφάσισεν ὅπως συγκληθῇ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἐντὸς τοῦ ἔτους 2016 ἀφοῦ προηγουμένως Εἰδικὴ Διορθόδοξος Ἐπιτροπὴ προβῆ μέχρι τοῦ Πάσχα τοῦ ἔτους 2015 εἰς τὰς ἀκολούθους ἐνεργείας:

α) ἀναθεωρήσῃ (revise) τὰ ὑπὸ τῆς Γ’ Προσυνοδικῆς Διασκέψεως συμφωνηθέντα Κείμενα περὶ τῶν θεμάτων: Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκουμενικὴ Κίνησις. Σχέσεις Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον˙ καί, Συμβολὴ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης κ.λπ.

β) ἐπιμεληθῇ (edit) τῶν κειμένων τῆς Β’ Προσυνοδικῆς Διασκέψεως περί: Προσαρμογῆς τῶν περὶ νηστείας ἐκκλησιαστικῶν Διατάξεων˙ Κωλυμάτων γάμου˙ καί τοῦ ζητήματος Κοινοῦ ἡμερολογίου.

γ) Εἰ δυνατόν («τυγχάνει εὐκταῖον») συζητηθοῦν καὶ τὰ θέματα τοῦ Αὐτοκεφάλου καὶ τῶν Διπτύχων ὑπὸ τῆς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς πρὸς ἐπίτευξιν ἐπ’ αὐτῶν ὁμοφωνίας.

Ἡ ἐν λόγῳ Εἰδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπετέλεσε τὸ ἔργον αὐτῆς ἐντὸς τῆς δοθείσης εἰς αὐτὴν προθεσμίας ὡς πρὸς τὰ σημεῖα (α) καί (β), ἐργασθεῖσα μέχρι τῆς προτεραίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ 2015, μὴ δυνηθεῖσα λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου νὰ ἐκπληρώσῃ τὴν ἐκφρασθεῖσαν εὐχὴν τῆς Συνάξεως περὶ τοῦ σημείου (γ).

Κατόπιν τούτου, παρέμειναν ὡς θέματα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τὰ ἀρχικῶς συμφωνηθέντα ὀκτὼ τοιαῦτα, τὰ ὁποῖα ἔτυχον τῆς ὑπὸ τοῦ Κανονισμοῦ προβλεπομένης ἐγκρίσεως ὑπὸ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως.

Ἐν τῷ μεταξὺ χρόνῳ καὶ παρὰ τὰ ὁμοφώνως ἀποφασισθέντα Ἐκκλησίαι τινές ἐξέφρασαν τὴν ἐπιθυμίαν ἢ καὶ ἀξίωσιν ὅπως ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἀναβληθῇ μέχρις ὅτου συζητηθοῦν καὶ τύχουν ὁμοφώνου ἀποδοχῆς τόσον τὰ θέματα τοῦ Αὐτοκεφάλου καὶ τῶν Διπτύχων, ὅσον καὶ τὰ μὴ τυχόντα ὁμοφώνου τροποποιήσεως ὑπὸ τῆς ἀνωτέρω μνημονευθείσης Εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς Κείμενα τῆς Β’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1982) περὶ Κωλυμάτων γάμου καὶ Κοινοῦ ἡμερολογίου.

Ὡς πρὸς τὰ τελευταῖα δύο θέματα δὲν δυνάμεθα εἰμὴ νὰ ἐκφράσωμεν τὴν ἔκπληξιν ἡμῶν ἐκ τῆς ὡς ἄνω ἀξιώσεως, δοθέντος ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς Συνάξεως ἡμῶν τοῦ ἔτους 2014 οὐδόλως προέβλεπε ριζικὴν ἀναθεώρησιν (revision) τῶν κειμένων τούτων, ἀλλ’ ἁπλῆν «ἐπιμέλειαν» (editing) αὐτῶν ὑπὸ τῆς Εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς, διὸ καὶ ὀρθῶς ὁ προεδρεύων αὐτῆς δὲν ἐπέτρεψε ριζικήν τινα ἀναθεώρησιν αὐτῶν, διότι τοῦτο θὰ ἀπετέλει παράβασιν ἢ ὑπέρβασιν τῆς δοθείσης τῇ Ἐπιτροπῇ ὑπὸ τῆς Συνάξεως ἡμῶν ἐντολῆς.

Ἡ περὶ ἀναθεωρήσεως τῶν ἐν λόγῳ κειμένων ἀξίωσις ὡρισμένων Ἐκκλησιῶν θὰ ἀπῄτει σαφῶς νέαν ὁμόφωνον ἀπόφασιν τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων, διάφορον τῆς ληφθείσης ἐν ἔτει 2014 τοιαύτης περὶ ἁπλῆς ἐπιμελείας τῶν ἐν λόγῳ κειμένων, ἥτις ἐπιμέλεια, ὡς ἐκ τῆς φύσεως αὐτῆς, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ θίξῃ τὸν πυρῆνα τοῦ περιεχομένου τῶν κειμένων τούτων.

Εὑρισκόμεθα, λοιπόν, ἀδελφοί, πρὸ τοῦ διλήμματος, τὸ ὁποῖον θέτουν ἐνώπιον ἡμῶν Ἐκκλησίαι τινές, ἢ νὰ ἐμμείνωμεν εἰς τὴν ληφθεῖσαν ἐν ἔτει 2014 κοινὴν ἀπόφασιν ἡμῶν περὶ συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου μετὰ τῶν ὀκτὼ θεμάτων, τὰ ὁποῖα ἔτυχον ἤδη ὁμοφώνου πανορθοδόξου ἐγκρίσεως, ἢ νὰ ἀναβάλωμεν τὴν σύγκλησιν τῆς Συνόδου μέχρις ὅτου ἐπέλθῃ πανορθόδοξος συμφωνία καὶ ἐπὶ τῶν θεμάτων τοῦ Αὐτοκεφάλου, τῶν Διπτύχων καὶ τῶν περὶ Γάμου καὶ Ἡμερολογίου κειμένων.

Ἐὰν ἐπιλέξωμεν τὸ τελευταῖον, θὰ χρειασθῶμεν σειρὰν ὅλην συναντήσεων τῆς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία κατὰ τὸν ἰσχύοντα Κανονισμὸν προετοιμασίας τῆς Συνόδου δέον νὰ καταλήξῃ εἰς τὴν ὁμόφωνον ἔγκρισιν τῶν σχετικῶν κειμένων, τὰ ὁποῖα θὰ ὑποβληθοῦν εἰς νέαν Προσυνοδικὴν Διάσκεψιν πρὸς τελικὴν ἔγκρισιν.

Τούτων δοθέντων θὰ παραμένῃ ἄγνωστον ἐὰν καὶ πότε θὰ συγκληθῇ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, μὴ ἀποκλειομένης ἐν τέλει τῆς ματαιώσεως αὐτῆς.

Ἡ εὐθύνη ἡμῶν εἶναι ὄντως μεγίστη δι’ ὅ,τι ἤθελε συμβῆ καὶ ὀφείλομεν νὰ τὴν ἀναλογισθῶμεν πρὶν ἢ προτιμήσωμεν τὸ καλλίτερον ἔναντι τοῦ καλοῦ καὶ τὸ μεῖζον ἔναντι τοῦ ἀναγκαίου, ὑπαναχωροῦντες ἐκ τῆς ἀρχικῆς κοινῆς ἡμῶν ἀποφάσεως.

Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία δηλοῖ ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἱστορικὴν εὐθύνην τῆς ἀναβολῆς τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ τὸν ὡς ἐκ ταύτης κίνδυνον ματαιώσεως αὐτῆς.

2. Ἐπὶ τῶν ὑπολοίπων θεμάτων

α) Τὸ Σχέδιον τοῦ Κανονισμοῦ λειτουργίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου

Ὡς γνωστόν, ἡ συνελθοῦσα προσφάτως ἐν Ἀθήναις Εἰδικὴ Ἐπιτροπὴ πρὸς σύνταξιν σχεδίου Κανονισμοῦ λειτουργίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου δὲν κατώρθωσε νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ ἔργον αὐτῆς ἐγκρίνασα τελικῶς μόλις τέσσαρα ἐκ τῶν δεκαὲξ προταθέντων ἄρθρων, ὅπερ σημαίνει ὅτι δέον νὰ ἐξευρεθῇ τρόπος ὁλοκληρώσεως τοῦ ἔργου τούτου, εἰ δυνατὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς παρούσης Συνάξεως, δι’ εἰδικῆς ἐπιτροπῆς, ἐκ τῶν σπλάγχνων ἡμῶν, μετὰ τῆς σαφοῦς ἐντολῆς πρὸς αὐτὴν ὅπως ὁλοκληρώσῃ τὸ ἔργον της ἐντὸς τῶν ἡμερῶν καὶ ὑποβάλῃ αὐτὸ εἰς τὴν ὁλομέλειάν μας ἐνταῦθα πρὸς ἔγκρισιν, ὥστε νὰ μὴ χρειασθῇ νέα Σύναξις Προκαθημένων πρὸς ἔγκρισιν τοῦ Κανονισμοῦ.

β) Τὸ θέμα τῆς προσκλήσεως παρατηρητῶν εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον

Τὸ θέμα τοῦτο πρόκειται ἡμῖν πρὸς ἀπόφασιν κατὰ τὴν παροῦσαν Σύναξιν ἡμῶν ὑπὸ τὴν διττὴν αὐτοῦ μορφήν, ἤτοι τῆς προσκλήσεως παρατηρητῶν τόσον ἐκ τῶν ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, ὅσον καὶ ἐξ ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ Ὁμολογιῶν, ἰδίᾳ ἐξ ἐκείνων ἐξ αὐτῶν, μετὰ τῶν ὁποίων εὑρισκόμεθα ἐν θεολογικῷ διαλόγῳ.

Κατὰ τὴν γνώμην ἡμῶν, ἀμφότεραι αἱ κατηγορίαι αὗται δέον νὰ κληθοῦν ὅπως παραστοῦν εἰς τὰς ἐργασίας τῆς Συνόδου, βεβαίως ἄνευ δικαιώματος λόγου ἢ ψήφου, δοθέντος ὅτι ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἐνδιαφέρει κατὰ τρόπον ἄμεσον καὶ ζωτικὸν τόσον τοὺς Ὀρθοδόξους λαϊκούς, κληρικοὺς καὶ μοναχούς, ὅσον καὶ τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον. Σημειωτέον, ὅτι καὶ κατὰ τὰς ἐργασίας τῆς Β’ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ ἡ ἡμετέρα Ἐκκλησία ἐκλήθη νὰ ἀποστείλῃ καὶ ἀπέστειλε παρατηρητάς.

Ἐφ’ ὅσον ὑπάρξει συμφωνία ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τῆς προσκλήσεως τοιούτων παρατηρητῶν, δέον ὅπως προβῶμεν εἰς τὸν καθορισμὸν τοῦ τρόπου ἐκπροσωπήσεως αὐτῶν, τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς τοποθετήσεως αὐτῶν ἐν τῷ χώρῳ τῆς Συνόδου, ὡς καὶ ἐπὶ παντὸς ἄλλου σχετικοῦ πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ ζητήματος.

γ) Τὸ θέμα τῆς αὐθεντίας τῆς Συνόδου δέον ἐπίσης νὰ ἀπασχολήσῃ τὴν παροῦσαν Σύναξιν.

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος θέλει πραγματοποιηθῆ εἰς μίαν ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ θεσμοὶ γενικῶς διέρχονται κρίσιν αὐθεντίας, ἀμφισβητούμενοι ὑπὸ τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, τοῦτο δὲ τείνει νὰ ἐπηρεάσῃ, δυστυχῶς, καὶ τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας.

Συνοδικαὶ ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἄλλοτε ἐγένοντο σεβασταὶ ὑπὸ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ ὡς φωνὴ Θεοῦ («ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» {Πράξ. ιε’, 28}), σήμερον ἀμφισβητοῦνται ὑπὸ μερίδος πιστῶν, ἐνίοτε πρὶν ἢ ληφθοῦν καὶ ἀνακοινωθοῦν. Εἶναι γνωστὸν ὅτι καὶ ἡ ἀποφασισθεῖσα ἵνα συνέλθῃ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἀμφισβητεῖται ὑπό τινων «ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀποκαλουμένη ὑπ’ αὐτῶν «ληστρική» πρὶν ἢ ἀκόμη συνέλθῃ.

Ποῖον κανονικὸν κῦρος θὰ ἔχουν αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ποίας κανονικὰς συνεπείας θὰ ἔχῃ ἡ τυχὸν ἀνυπακοὴ πρὸς αὐτάς;

Φρονοῦμεν ὅτι τοῦτο δέον νὰ διευκρινηθῇ ὑφ’ ἡμῶν πρὸς ἀποφυγὴν συγχύσεως παρὰ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλων δυσαρέστων συνεπειῶν ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας.

δ) Τέλος, καθίσταται ἀναγκαῖον ὅπως διευκρινηθῇ ἓν ζήτημα, τὸ ὁποῖον προέκυψε, καθ’ ἡμᾶς ἀπροσδοκήτως, ἤτοι τὸ ἐρώτημα περὶ τοῦ ἀκριβοῦς νοήματος τοῦ ὅρου ὁμοφωνία (consensus), τὴν ὁποίαν ἀπεδέχθημεν ὡς τρόπον λήψεως ἀποφάσεων τόσον κατὰ τὴν προετοιμασίαν ὅσον καὶ κατὰ τὰς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου δέον νὰ διευκρινηθῶσι τὰ ἀκόλουθα ζητήματα:

Πρῶτον, ἡ ἔννοια τῆς ὁμοφωνίας ὡς consensus, καὶ ὄχι ὡς unanimity, ἔχει διεθνῶς τὴν ἔννοιαν ὅτι ἐὰν μία ἢ περισσότεραι ἀντιπροσωπίαι διαφωνήσουν πρὸς μίαν συγκεκριμένην πρότασιν καὶ διατυπώσουν ἰδίαν τοιαύτην, δέον νὰ καταβληθῇ προσπάθεια ἀποδοχῆς τῆς ὑπὸ τῶν ἀντιπροσωπιῶν τούτων γνώμης ἢ προτάσεως, εἰς περίπτωσιν ὅμως κατὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἐπιτευχθῇ συναίνεσις (consensus) ἐπὶ τῆς ἀντιπροτάσεως, τότε ἡ διαφωνία αὕτη, ἐφ’ ὅσον οἱ διαφωνοῦντες ἐπιμένουν, καταγράφεται ἀλλὰ δὲν ἀκυρώνει τὴν πρὸς ἣν ὑπῆρξεν ἡ διαφωνία ἀρχικὴν θέσιν, καὶ οἱ διαφωνοῦντες ὑπογράφουν τὸ ἀρχικὸν κείμενον, καταγράφοντες, ἐὰν θέλουν, τὴν διαφωνίαν των. Ἐὰν ὑπάρξῃ ἄρνησις ὑπογραφῆς τοῦ κειμένου, τοῦτο θὰ ἐσήμαινεν ἀρνησικυρίαν (veto), πρᾶγμα τὸ ὁποῖον θὰ ὡδήγει εἰς ἀδιέξοδον.

Δεύτερον ζήτημα, τὸ ὁποῖον δέον νὰ διευκρινηθῇ, εἶναι ἐὰν ἡ ὁμοφωνία ἀναφέρεται εἰς τοὺς παρόντας κατὰ τὰς ἐργασίας «ἑνὸς σώματος ἢ ἀπαιτῇ τὴν φυσικὴν παρουσίαν ὅλων τῶν μελῶν τοῦ σώματος».Ἐὰν ἀποδεχθῶμεν τὸ δεύτερον, τότε ἡ τυχὸν ἀπουσία ἢ ἠθελημένη καὶ σκόπιμος ἀπουσία τινῶν ἐκ τῶν μελῶν θὰ ὡδήγει εἰς διάλυσιν τὰς ἐργασίας τοῦ σώματος ἐπὶ ἐπικλήσει τῆς ἐλλείψεως ὁμοφωνίας.

Τὸ πρῶτον ἐκ τῶν ὡς ἄνω ζητημάτων προέκυψε κατὰ τὰς ἐργασίας τῆς Ε’ Προσυνοδικῆς Διασκέψεως, καθ’ ἣν δύο ἀντιπροσωπίαι ἠρνήθησαν νὰ ὑπογράψουν κοινὸν κείμενον, ἐπὶ τῷ λόγῳ ὅτι αἱ θέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν των δὲν ἔγιναν δεκταὶ ὑπὸ πάντων τῶν μελῶν τῆς Διασκέψεως, καὶ οὕτως εὑρισκόμεθα πρὸ ἀδιεξόδου ὡς πρὸς τὴν προετοιμασίαν τῆς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον ἓν ἐκ τῶν βασικῶν κειμένων αὐτῆς παραμένει ἀνυπόγραφον ὑπό τινων ἐκ τῶν ἀντιπροσώπων.

Τὸ δεύτερον ζήτημα ἠγέρθη κατὰ τὴν πρόσφατον συνάντησιν ἐν Ἀθήναις τῆς Εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς πρὸς σύνταξιν σχεδίου Κανονισμοῦ λειτουργίας τῆς Συνόδου. Κατὰ τὴν συνάντησιν ταύτην ἐζητήθη ἐπιμόνως ὑπό τινων ἀντιπροσώπων ὅπως περιληφθῇ εἰς τὸν Κανονισμὸν πρόβλεψις, καθ’ ἥν, ἐὰν μία Ἐκκλησία δι’ οἱονδήποτε λόγον ἀποχωρήσῃ ἐκ τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, τότε ὁ Πρόεδρος αὐτῆς ὀφείλει νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν παρουσίαν αὐτῆς, διότι ἄλλως ἡ Σύνοδος ἀδυνατεῖ νὰ συνεχίσῃ τὰς ἐργασίας αὐτῆς (δηλαδὴ διαλύεται) λόγῳ μὴ ὑπάρξεως ὁμοφωνίας. Ἐκεῖ ὁδηγούμεθα ὄντως ἐὰν θεωρήσωμεν τὴν ὁμοφωνίαν ὡς ἐφαρμοζομένην ὄχι μόνον ἐπὶ τῶν παρόντων ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἀπόντων.

Ἐπιθυμοῦμεν νὰ δηλώσωμεν εὐθέως ὅτι ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία καὶ ἡμεῖς προσωπικῶς ἀδυνατοῦμεν νὰ ἐννοήσωμεν καὶ ἀποδεχθῶμεν τὴν πραγματοποίησιν μιᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία θὰ τελῇ ὑπὸ τὴν δαμόκλειον σπάθην τῆς διαλύσεως αὐτῆς, ἐὰν μία ἢ περισσότεραι Ἐκκλησίαι ἀπεφάσιζον νὰ ἀποχωρήσουν ἐξ αὐτῆς. Μία τοιαύτη Σύνοδος, τελοῦσα ὑπὸ τὴν ἀπειλὴν τῆς διαλύσεως, εἶναι προτιμότερον νὰ μὴ γίνῃ ποτέ.

Ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζει ἐν τῇ ἐφαρμογῇ τῆς συνοδικότητος πλεῖστα ὅσα παραδείγματα Συνόδων, καὶ μάλιστα Οἰκουμενικῶν, κατὰ τὰς ὁποίας Ἐκκλησίαι τινὲς ἀπουσίαζον, ἄλλοτε ἀκουσίως καὶ ἄλλοτε ἠθελημένως, ἐκ τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, χωρὶς τοῦτο νὰ ἐμποδίσῃ τὸ παράπαν τὴν λειτουργίαν αὐτῶν. Πολλῶν Συνόδων αἱ ἀποφάσεις ἀνεγνωρίσθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων ὑπὸ τῶν μὴ μετασχόντων εἰς αὐτάς. Ἡ ἐξάρτησις τῆς ὁμοφωνίας ἐκ τῆς φυσικῆς παρουσίας δὲν ἔχει, καθ’ ὅσον γνωρίζομεν, ἱστορικὸν προηγούμενον. Καὶ ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου καλούμεθα ἀδελφικῶς καὶ ἐν ἀγάπῃ νὰ διασκεφθῶμεν.

Ταῦτα τὰ θέματα εἰσηγούμεθα εἰς τὴν ἀγάπην Σας, ἀδελφοί, ὡς ἀναμένοντα τὴν διαβούλευσιν καὶ ἀπόφασιν ἡμῶν, ὥστε νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον ἐν ὁμογνωμίᾳ.

Ἐκτὸς τούτων ὑπάρχουν καί τινα πρακτικῆς φύσεως ζητήματα, τὰ ὁποῖα καλούμεθα νὰ διευθετήσωμεν ἐν ὄψει τῆς Συνόδου. Ἀναφέρομεν ἐνδεικτικῶς τινα ἐξ αὐτῶν.

α) Ἡ διάρκεια τῆς Συνόδου. Δὲν γνωρίζομεν τί φρονεῖτε περὶ αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν γνώμην ἡμῶν, ὁ ἀριθμός, ἡ ἔκτασις καὶ ἡ σπουδαιότης τῶν θεμάτων θὰ καταστήσουν ἀναγκαίαν τὴν διάρκειαν τῆς Συνόδου ἐπὶ δύο, τοὐλάχιστον, ἑβδομάδας, λαμβανομένων ὑπ’ ὄψιν καὶ τῶν λατρευτικῶν καὶ ἄλλων ἐκδηλώσεων, αἱ ὁποῖαι θὰ προστεθοῦν εἰς τὰς ἐργασίας αὐτῆς.

β) Ἡ ἀποφασισθεῖσα κατὰ τὴν προηγουμένην Σύναξιν ἡμῶν διάταξις καὶ ταξιθέτησις τοῦ Προέδρου καὶ τῶν Προκαθημένων θέλει δημιουργήσει τοπικὴν ἀπόστασιν μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν μελῶν τῶν ἀντιπροσωπιῶν αὐτῶν, ὅπερ θὰ δυσχεραίνῃ τὴν ἐπικοινωνίαν μεταξὺ τῶν Προκαθημένων καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοὺς ἀντιπροσωπιῶν. Τὸ πρακτικὸν τοῦτο πρόβλημα χρῄζει διευθετήσεως.

γ) Εἶναι ἀνάγκη συντόμως νὰ δημιουργηθῇ ἡ κοινὴ διορθόδοξος Γραμματεία τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία, πλαισιώνουσα τὴν ἤδη ὑπάρχουσαν Γραμματείαν ἐπὶ τῆς Προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου, θὰ ἀναλάβῃ τὸ δυσχερές, ἀλλὰ σημαντικώτατον ἔργον τῆς προβολῆς τῆς Συνόδου πρός τε τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ πρὸς τὸν ἐκτὸς αὐτῆς κόσμον, δημοσιεύουσα καὶ κυκλοφοροῦσα τὰ συμφωνηθέντα κείμενα, ὥστε νὰ ἐνωτισθῇ ἡ Σύνοδος τὰς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν καὶ τοῦ κόσμου, καὶ νὰ λάβῃ αὐτάς, κατὰ τὸ δυνατόν, ὑπ’ ὄψιν εἰς τὸ ἔργον αὐτῆς. Tέλος,

δ) θὰ καταστῇ συντόμως ἀναγκαῖον νὰ ἀντιμετωπίσωμεν τὸ πρακτικὸν θέμα τῆς οἰκονομικῆς δαπάνης τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὡς ἐκ τοῦ μεγέθους αὐτῆς θὰ ὑπερβῇ τὰς δυνατότητας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὡς γνωρίζετε ἤδη, καθ’ ὅλην τὴν ἐπὶ δεκαετίας προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπωμίζετο τὸ βάρος τῆς οἰκονομικῆς δαπάνης τῶν πολλῶν καὶ ἐπανειλημμένων συνεδριῶν τῶν Προπαρασκευαστικῶν Ἐπιτροπῶν καὶ τῶν Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, ὡς καὶ τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθημένων. Τὸ ἔπραξε καὶ πράττει τοῦτο ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτοῦ λίαν εὐχαρίστως. Ἤδη ὅμως θὰ χρειασθῇ ἡ κατὰ τὴν δύναμιν ἑκάστης Ἐκκλησίας συνεισφορὰ εἰς κοινὸν Ταμεῖον ὑπὸ διορθόδοξον ἔλεγχον πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν μεγάλων δαπανῶν, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀπαιτηθοῦν δι’ ἓν τόσον μέγα ἐγχείρημα, ὡς ἡ, σὺν Θεῷ, συγκληθησομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι κατανοοῦν τοῦτο πᾶσαι αἱ ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι, καὶ θὰ συντρέξουν ἅπασαι κατὰ τὴν ἑκάστης δύναμιν.

Προσφιλέστατοι καὶ τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Διεγράψαμεν ἐν συντομίᾳ τὰ κατὰ τὴν ἡμετέραν γνώμην ἐκκρεμῆ ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἀναμένουν τὴν λύσιν αὐτῶν ὑφ’ ἡμῶν τῶν Προκαθημένων τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν. Ὑμεῖς θὰ κρίνητε, ἐὰν καὶ ποῖα ἐξ αὐτῶν τυγχάνουν ἀμέσου προτεραιότητος ἢ ἐὰν ὑπάρχουν καὶ ἄλλα θέματα, τὰ ὁποῖα θὰ ἔδει νὰ ἀπασχολήσουν τὴν παροῦσαν Σύναξιν ἡμῶν. Ἀναμένομεν πρὸς τοῦτο τὰς Ὑμετέρας παρατηρήσεις.

Ὄπισθεν τῶν προτάσεων ἡμῶν ὑπάρχει ἡ βεβαιότης ὅτι ἅπαντες μετὰ τοῦ αὐτοῦ ζήλου ἐπιποθοῦμεν τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἡμῶν ἄνευ, ἐπαναλαμβάνομεν, περαιτέρω χρονοτριβῆς, δοθέντος ὅτι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί» (Α’ Κορ. ζ’, 29), καθότι πεντήκοντα καὶ πλέον ἔτη καθυστερήσεως καὶ ἀναβολῆς ἔχουν ἐκθέσει σοβαρῶς τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν εἰς τὰ ὄμματα ἐχθρῶν καὶ φίλων, ἵνα μὴ εἴπωμεν καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας. Χωρήσωμεν, λοιπόν, ταχὺ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἡμῖν ἔργον «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ιβ’, 2), Ὅστις, πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρὸς καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, «οὐκ ἀφήσει ἡμᾶς ὀρφανούς» (πρβλ. Ἰωάν. ιδ’, 18), ἀλλὰ διὰ τοῦ Παρακλήτου θὰ ἑνώσῃ ἡμᾶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν Συνόδῳ, ὡς ἑνώνει ἤδη ἡμᾶς ἐν τῷ Σώματι καὶ τῷ Αἵματι Αὐτοῦ. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατά παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. ιη’, 27).

«Χαίρετε, λοιπόν, ἀδελφοί, ἐν Κυρίῳ καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ἡμῶν» (πρβλ. Β’ Κορ. ιγ’, 11). Ἀμήν!

(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)

Σύν Θεῷ, θά συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο μας.