Κυριώτερα λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη

---

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Ἀποκλειστικά γιά τό Katanixi.gr

Θεσσαλονίκη, 11 Ὀκτωβρίου 2019

Παραθέτουμε, συνεχίζοντας, τά κυριώτερα λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016.

1) 12-02-2016 : ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΣΧΑΣ – ΠΑΠΑ ΣΤΗ ΚΟΥΒΑ (BINTEO)

Στίς μαῦρες σελίδες τῆς ρωσικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας γράφτηκε ἡ 12^η Φεβρουαρίου 2016, ἀφοῦ 1.000 χρόνια μετά τό Σχίσμα τοῦ 1054, ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλος καί ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας Φραγκῖσκος, συναντήθηκαν στό ἀεροδρόμιο «Ζοσέ Μαρτί» τῆς Ἀβάνας στήν Κούβα.

Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μετέβη στό ἀεροδρόμιο μισή ὥρα πρίν ἀπό τήν συνάντηση μέ τόν Ποντίφικα, ὅπου συνομίλησε μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀβάνας, Καρδινάλιο Λούκας Ὀρντέγκα.

Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος προσγειώθηκε στίς 14.00 τοπική ὥρα Ἀβάνας, καί μετά ἀπό 25 λεπτά περίπου συναντήθηκε μέ τόν Πατριάρχη Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλο.

Οἱ δύο ἄνδρες ἀντάλλαξαν ἀδελφικό ἀσπασμό μπροστά στίς κάμερες, ἐνῶ ἀναφέρθηκαν στήν σημαντικότητα τῆς σημερινῆς συνάντησης.

«Ἡ συνάντηση λαμβάνει χώρα τήν σωστή ὥρα καί σέ στό σωστό τόπο», ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων ὁ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος.

Οἱ δύο πλευρές προετοίμαζαν τήν συνάντηση ἐπί δύο δεκαετίες, καί πλέον ἡ συνάντηση αὐτή «δέν ἀποκλείεται νά ἀναθερμάνει καί τίς διπλωματικές σχέσεις Ρωσίας καί Δύσης».

Ἡ συνάντηση ἔγινε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν. 

(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr, https://www.youtube.com/, https://www.youtube.com)

2) 12-02-2016 : ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΙΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

Τό κείμενο υἱοθετήθηκε κατόπιν συναντήσεως τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κυρίλλου στίς 12 Φεβρουαρίου 2016 στήν Ἀβάνα (Κούβας). 

«῾Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ κοινωνία τοῦ ῾Ἁγίου Πνεύματος μετά πάντων ὑμῶν» (Β’ Κορ. 13, 13). 

1. Διά τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ἐκ τοῦ Ὁποίου προέρχεται πᾶν δώρημα, εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῇ συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐμεῖς, ὁ Φραγκῖσκος, Πάπας Ρώμης, καί ὁ Κύριλλος, Πατριάρχης Μόσχας καί παςῶν τῶν Ρωσιῶν, συναντηθήκαμε σήμερα στήν Ἀβάνα. Ἀποδίδουμε εὐχαριστία στόν Τριαδικό Θεό γιά τήν συνάντηση αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πρώτη στήν ἱστορία. 

Μετά χαρᾶς ἔχουμε συναντηθεῖ ὡς ἀδελφοί ἐν χριστιανικῇ πίστει γιά νά ὁμιλήσουμε «στόμα πρός στόμα» (Β’ Ἰω. 12), ἀπό καρδιά σέ καρδιά, καί νά συζητήσουμε τίς ἀμοιβαῖες σχέσεις μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν, τά καίρια ζητήματα τῶν ποιμνίων μας καί τίς προοπτικές τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ. 

2. Ἡ ἀδελφική μας συνάντηση ἔλαβε χώρα στήν Κούβα, στό σταυροδρόμι Βορρᾶ καί Νότου, Δύσεως καί Ἀνατολῆς. Ἀπό τή νῆσο αὐτή, τό σύμβολο τῶν ἐλπίδων τοῦ «Νέου Κόσμου» καί τῶν δραματικῶν ἐξελίξεων τῆς ἱστορίας τοῦ 20^οῦ αἰώνα, ἀπευθύνουμε τόν λόγο μας πρός ὅλους τούς λαούς τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς καί λοιπῶν ἠπείρων. 

Χαιρόμεθα, πού σήμερα ἐδῶ διαπιστώνουμε τήν δυναμική ἀνάπτυξη τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Tό ἰσχυρό θρησκευτικό δυναμικό τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, οἱ μακραίωνες χριστιανικές παραδόσεις αὐτῆς, τίς ὁποῖες βιώνουν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, ἀποτελοῦν ἐχέγγυο γιά τό μεγάλο μέλλον αὐτῆς τῆς περιοχῆς. 

3. Συναντηθέντες μακράν τῶν παλαιῶν διαμαχῶν τοῦ «Παλαιοῦ Κόσμου», αἰσθανόμαστε κατά τρόπο ἰδιαίτερο τήν ἀνάγκη καταβολῆς κοινῶν προσπαθειῶν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καί τούς Ρωμαιοκαθολικούς, καλούμενοι μετά πραΰτητος καί φόβου νά δώσουμε ἀπολογία ἐνώπιον τοῦ κόσμου περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος (Α’ Πέτρ. 3, 15). 

4. Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τά δῶρα, τά ὁποῖα λάβαμε διά τῆς φανερώσεως στόν κόσμο τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ. Μετέχουμε τῆς κοινῆς Παραδόσεως τῆς πρώτης χιλιετίας τοῦ χριστιανισμοῦ. Μάρτυρες αὐτῆς τῆς Παραδόσεως εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Παρθένος Μαρία, οἱ Ἅγιοι, τούς ὁποίους τιμοῦμε. Ἀνάμεσά τους πλῆθος ἀναρίθμητο μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀπέδειξαν τήν ἀφοσίωσή τους στόν Χριστό καί ἀναδείχθηκαν «σπορά τοῦ χριστιανισμοῦ». 

5. Παρά τήν κοινή Παράδοση τῶν δέκα πρώτων αἰώνων, ἐπί σχεδόν μία χιλιετία οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί οἱ Ὀρθόδοξοι στερούμεθα τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας. Μᾶς χωρίζουν οἱ πληγές τῶν συγκρούσεων τοῦ μακρινοῦ καί τοῦ προσφάτου παρελθόντος, μᾶς χωρίζουν καί οἱ διαφορές ὡς πρός τήν κατανόηση καί τήν ἑρμηνεία τῆς πίστεώς μας στό Θεό, Ἕνα ἐν Τρισί προσώποις, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τίς ὁποῖες κληρονομήσαμε ἐκ τῶν προκατόχων μας. Λυπούμεθα γιά τήν ἐξαιτίας τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας καί ἁμαρτωλότητας ἀπώλεια ἑνότητας, γενομένη ἀσυμφώνως πρός τήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ : «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθώς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καί αὐτοί ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν» (Ἰω. 17. 21). 

6. Ἔχοντας ἐπίγνωση τῶν πολλαπλῶν ἐμποδίων, τά ὁποῖα πρόκειται νά ξεπεράσουμε, ἐλπίζουμε ὅτι ἡ συνάντησή μας θά συμβάλει στήν ἐπίτευξη τῆς ἐντεταλμένης ἀπό τόν Θεό ἑνότητας, περί τῆς ὁποίας προσηύχετο ὁ Χριστός. Ἡ συνάντησή μας ἄς ἐμπνεύσει τούς ἀνά τόν κόσμο χριστιανούς μέ ἀνανεωμένο ζῆλο νά ἐπικαλοῦνται τόν Κύριο, προσευχόμενοι γιά τήν πλήρη ἑνότητα τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ. Ἄς γίνει αὐτή σημεῖο ἐλπίδας γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος ἀναμένει ἀπό μᾶς, ὄχι μόνο λόγια, ἀλλά καί ἔργα. 

7. Μέ τήν ἀποφασιστικότητά μας θά καταβάλουμε κάθε ἀπαραίτητη προσπάθεια πρός ἀντιμετώπιση τῶν διαφωνιῶν, τίς ὁποῖες κληρονομήσαμε ἀπό τήν ἱστορία. Θέλουμε νά ἑνώσουμε τίς προσπάθειές μας γιά τήν μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς κοινῆς κληρονομιᾶς τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετίας, ἀπό κοινοῦ ἀνταποκρινόμενοι στίς προκλήσεις τοῦ σύγχρονου κόσμου. Οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ὀφείλουμε νά μάθουμε νά καταθέτουμε τήν συμπεφωνημένη μαρτυρία τῆς ἀληθείας στούς τομεῖς, ὅπου αὐτή καθίσταται ἐφικτή καί ἀναγκαία. Ὁ ἀνθρώπινος πολιτισμός εἰσῆλθε σέ μία ἐποχή τεραστίων μεταβολῶν. Ἡ χριστιανική συνείδηση καί ἡ ποιμαντική εὐθύνη δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά μείνουμε ἀδιάφοροι ἔναντι τῶν προκλήσεων, οἱ ὁποῖες θέλουν κοινή ἀνταπόκριση. 

8. Τό βλέμμα μας εἶναι στραμμένο κυρίως πρός τίς περιοχές τῆς ὑφηλίου, ὅπου οἱ χριστιανοί ὑφίστανται διώξεις. Σέ πολλές χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς Βορείου Ἀφρικῆς οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί ἀδελφές μας ἐξολοθρεύονται, μαζί καί ὁλόκληρες οἰκογένειες, χωριά καί πόλεις. Οἱ Ναοί τους κατεδαφίζονται βαρβαρικῶς καί ληστεύονται, τά ἱερά καί τά ὅσια βεβηλώνονται, τά μνημεῖα καταστρέφονται. Στή Συρία, τό Ἰράκ καί τίς λοιπές χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μετά πόνου παρακολουθοῦμε τήν μαζική ἔξοδο τῶν χριστιανῶν ἀπό τό ἔδαφος, ἀπ’ ὅπου ἄρχισε ἡ ἐξάπλωση τῆς πίστεώς μας, καί ὅπου αὐτοί συνυπῆρχαν μέ τίς ἄλλες θρησκευτικές κοινότητες ἀπό τά ἀποστολικά χρόνια. 

9. Καλοῦμε τήν διεθνή κοινότητα νά λάβει ἄμεσα μέτρα πρός ἀποτροπή τοῦ περαιτέρω ἐκτοπισμοῦ τῶν χριστιανῶν ἀπό τήν Μέση Ἀνατολή. Ὑψώνοντας τήν φωνή μας ὑπέρ τῶν δεδιωγμένων χριστιανῶν, συμπάσχουμε μέ τήν δυστυχία τῶν ὀπαδῶν τῶν λοιπῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, οἱ ὁποῖοι πέφτουν θύματα τοῦ ἐμφυλίου, τοῦ χάους καί τῆς τρομοκρατικῆς βίας. 

10. Στή Συρία καί τό Ἰράκ αὐτή ἡ βία στοίχισε χιλιάδες ζωές, ἀφήνοντας ἀστέγους καί ἀπόρους ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Καλοῦμε τήν διεθνή κοινότητα νά ἑνωθεῖ, προκειμένου νά τερματισθοῦν ἡ βία καί ἡ τρομοκρατία καί ταυτοχρόνως μέσα ἀπό τόν διάλογο νά συμβάλουμε στήν ταχεία ἐπικράτηση τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ μεγάλης κλίμακος ἀνθρωπιστική βοήθεια πρός τόν δοκιμαζόμενο λαό καί τό πλῆθος προσφύγων στίς ὅμορες χῶρες. 

Καλοῦμε τοὐς πάντες, ὅσοι μποροῦν, νά ἐπηρεάσουν τήν τύχη ὅλων τῶν ἀπαχθέντων, συμπεριλαμβανομένων τῶν Μητροπολιτῶν Χαλεπίου Παύλου καί Ἰωάννη Ἰμπραΐμ, ἀπαχθέντων τόν Ἀπρίλιο 2013, νά πράξουν τό πᾶν ἀπαραίτητο γιά νά ἀπελευθερωθοῦν σύντομα. 

11. Ἀναπέμπουμε τίς δεήσεις μας πρός τόν Χριστό καί Σωτήρα τοῦ κόσμου γιά τήν ἐγκαθίδρυση τῆς εἰρήνης, ἡ ὁποία εἶναι τό ἔργο τῆς δικαιοσύνης (πρβλ. Ἠσ. 32,17), στήν γῆ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, γιά τήν ἀδελφική συνύπαρξη τῶν ἐν αὐτῇ διαφόρων λαῶν, Ἐκκλησιῶν καί θρησκειῶν, γιά τήν ἐπιστροφή τῶν προσφύγων στίς οἰκίες τους, γιά τήν ἐπούλωση τῶν τραυματιῶν καί τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ἀθώων. 

Ἀπευθυνόμαστε πρός κάθε πλευρά, ἡ ὁποία δύναται νά εἶναι ἐμπλεκόμενη στίς συγκρούσεις, μέ θερμή ἔκκληση νά ἐπιδείξει καλή θέληση καί νά καθίσει στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων. Συγχρόνως εἶναι ἀπαραίτητο ἡ διεθνής κοινότητα νά καταβάλει κάθε προσπάθεια πρός τερματισμό τῆς τρομοκρατίας μέσα ἀπό κοινές, συντονισμένες ἐνέργειες. Καλοῦμε ὅλες τίς χῶρες, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐμπλακεῖ στόν ἀγώνα κατά τῆς τρομοκρατίας, οἱ ἐνέργειές τους νά εἶναι ὑπεύθυνες καί μελετημένες.  Καλοῦμε ὅλους τούς χριστιανούς καί ὅσους πιστεύουν στόν Θεό νά προσεύχονται θερμά στόν Δημιουργό καί Προνοητή τῆς εἰρήνης, γιά νά μήν ἀφήσει τό δημιούργημα Αὐτοῦ νά καταστραφεῖ καί νά μήν ἐπιτρέψει νά ἐξαπολυθεῖ ἕνας νέος παγκόσμιος πόλεμος. Προκειμένου ἡ εἰρήνη νά εἶναι σταθερή καί μόνιμη, χρειάζονται ἰδιαίτερες προσπάθειες, οἱ ὁποῖες νά ἀποβλέπουν στήν ἐπαναφορά στίς κοινές ἀξίες, οἱ ὁποῖες μας ἑνώνουν, καί ἐρείδονται ἐπί τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

12. Θαυμάζουμε τό θάρρος ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τήν ζωή τους, γιά νά μαρτυρήσουν περί τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, προτιμῶντας νά πεθάνουν, παρά νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Πιστεύουμε ὅτι οἱ μάρτυρες τῆς ἐποχῆς μας, προερχόμενοι ἀπό διάφορες Ἐκκλησίες, ἀλλά τούς ὁποίους ἑνώνει τό κοινό τους μαρτύριο, ἀποτελοῦν ἐχέγγυο γιά τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν. Πρός ἐσᾶς, ὅσοι ὑποφέρετε γιά χάρι τοῦ Χριστοῦ, ἀπευθύνει τόν λόγο του ὁ Ἀπόστολος : «Ἀγαπητοί… καθό κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καί ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι» (Α’ Πέτρ. 4, 12-13). 

13. Αὐτή τήν ταραχώδη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διαθρησκειακό διάλογο. Δέν πρέπει οἱ διαφορετικές προσεγγίσεις τῶν θρησκευτικῶν ἀληθειῶν νά κωλύουν τούς ἀνθρώπους διαφορετικῶν θρησκειῶν νά συνυπάρχουν ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ. Στίς σημερινές συνθῆκες οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες ἐπωμίζονται ἰδιαίτερη εὐθύνη γιά τήν καλλιέργεια στό ποίμνιό τους σεβασμοῦ πρός τίς πεποιθήσεις ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν σέ ἄλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτες οἱ προσπάθειες νά δικαιολογηθοῦν οἱ ἐγκληματικές πράξεις μέ ἐπίκληση τῆς θρησκείας. Κανένα ἔγκλημα δέν εἶναι δυνατόν νά διαπραχθεῖ ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ˙ «οὐ γάρ ἐστίν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλά εἰρήνης» (Α’ Κορ. 14, 33). 

14. Πρεσβεύοντας τήν ὑψηλή ἀξία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἀποδίδουμε εὐχαριστία στόν Θεό γιά τήν ἄνευ προηγουμένου ἀναβίωση τῆς χριστιανικῆς πίστεως σήμερα στήν Ρωσία καί σέ πολλές χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ὅπου ἐπί δεκαετίες ἐπικρατοῦσαν τά ἀθεϊστικά καθεστῶτα. Σήμερα λύθηκαν τά δεσμά τῆς μαχόμενης ἀθεΐας καί σέ πολλά μέρη οἱ χριστιανοί μποροῦν νά θρησκεύουν ἐλεύθερα. Τήν τελευταία εἰκοσιπενταετία ἔχουν κατασκευασθεῖ δεκάδες χιλιάδες νέοι Ἱεροί Ναοί, ἔχουν λειτουργήσει ἑκατοντάδες Ἱερές Μονές καί ἐκπαιδευτικά θεολογικά ἱδρύματα. Οἱ χριστιανικές κοινότητες ἔχουν ἀναπτύξει ἕνα εὐρύ φιλανθρωπικό καί κοινωνικό ἔργο, στηρίζοντας πολλαπλῶς τούς ἐνδεεῖς. Δέν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις, ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἐργάζονται χέρι μέ χέρι. Ὑπερασπίζονται τίς κοινές πνευματικές ἀρχές τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, καταθέτοντας τήν μαρτυρία τῶν Εὐαγγελικῶν ἀξιῶν. 

15. Ταυτόχρονα μᾶς προκαλεῖ ἀνησυχία ἡ κατάσταση, πού διαμορφώνεται σέ πολλές χῶρες, ὅπου οἱ χριστιανοί ὁλοένα καί περισσότερο ἔρχονται ἀντιμέτωποι μέ τόν περιορισμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ θρησκεύειν καί τοῦ δικαιώματος νά πρεσβεύουν τίς πεποιθήσεις τους καί νά ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτές. Εἰδικότερα δέ διαβλέπουμε σοβαρό κίνδυνο γιά τήν θρησκευτική ἐλευθερία στήν μετατροπή ὁρισμένων χωρῶν σέ ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες, γιά τίς ὁποῖες ξένη εἶναι κάθε μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ. Ἀνησυχοῦμε γιά τό σημερινό περιορισμό τῶν δικαιωμάτων τῶν χριστιανῶν, χωρίς νά κάνουμε ἀναφορά στή διάκριση σέ βάρος αὐτῶν, ὅταν καθοδηγούμενες ἀπό τήν ἰδεολογία τῆς ἐκκοσμικεύσεως, ἡ ὁποία καταλήγει συχνά ἐπιθετική, ὁρισμένες πολιτικές δυνάμεις ἐπιδιώκουν τήν ἐξώθηση αὐτῶν στό περιθώριο τῆς δημοσίας ζωῆς. 

16. Πολλοί προσέβλεπαν μέ ἐλπίδα στήν διαδικασία τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐντάξεως, ἡ ὁποία ἄρχισε μετά ἀπό αἰῶνες αἱματηρῶν συγκρούσεων, ὡς ἐνέχυρο τῆς εἰρήνης καί ἀσφάλειας. Παράλληλα ὅμως προειδοποιοῦμε κατά μιᾶς τέτοιας ἐντάξεως, ἡ ὁποία δέν σέβεται τήν θρησκευτική ταυτότητα. Ὄντες ἀνοικτοί στήν συμβολή τῶν λοιπῶν θρησκειῶν στόν πολιτισμό μας, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἶναι ἀνάγκη ἡ Εὐρώπη νά εἶναι ἀφοσιωμένη στίς χριστιανικές της καταβολές. Καλοῦμε τούς χριστιανούς τῆς Δυτικῆς καί τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης νά ἑνωθοῦμε γιά μιά κοινή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, προκειμένου ἡ Εὐρώπη νά κρατήσει τήν ψυχή της, ἡ ὁποία διαμορφώθηκε ἀπό τήν χριστιανική παράδοση δύο χιλιετιῶν.

17. Τό βλέμμα μας εἶναι στραμμένο πρός τούς ἐμπερίστατους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ζοῦν σέ συνθῆκες ἀκραίας φτώχειας, τήν στιγμή, κατά τήν ὁποία αὐξάνεται ὁ ὑλικός πλοῦτος τῆς ἀνθρωπότητας. Ἀδυνατοῦμε νά μείνουμε ἀδιάφοροι ἔναντι τῶν ἑκατομμυρίων μεταναστῶν καί προσφύγων, οἱ ὁποῖοι κτυποῦν τίς πόρτες τῶν πλουσίων χωρῶν. Ἕνας ἀσυγκράτητος καταναλωτισμός, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει ὁρισμένα ἀπό τά πλέον ἀνεπτυγμένα κράτη, ἐξαντλεῖ ραγδαίως τούς πόρους τοῦ πλανήτη μας. Ἡ αὐξανόμενη ἀνισότητα στόν τρόπο διανομῆς τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν αὐξάνει τό αἴσθημα ἀδικίας τοῦ συστήματος διεθνῶν σχέσεων, τό ὁποῖο ἀναδύεται. 

18. Οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες καλοῦνται νά στηρίζουν τά αἰτήματα τῆς δικαιοσύνης, τοῦ σεβασμοῦ τῶν παραδόσεων τῶν λαῶν καί τῆς ἐμπράκτου ἀλληλεγγύης μέ ὅσους ὑποφέρουν. Ὡς χριστιανοί, δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι «τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ, καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά, καί τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τά μή ὄντα, ἵνα τά ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μή καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Α’Κορ. 1, 27–29). 

19. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἕνα φυσιολογικό κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κοινωνίας. Ἀνησυχοῦμε γιά τήν κρίση τῆς οἰκογένειας σέ πολλές χῶρες. Οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, συμμεριζόμενοι τήν ἴδια ἀντίληψη περί τῆς οἰκογενείας, καλούμεθα νά καταθέτουμε τήν μαρτυρία τῆς οἰκογένειας ὡς ὁδοῦ πρός τήν ἁγιότητα, ἡ ὁποία ἀποδεικνύει τήν ἀμοιβαία πιστότητα μεταξύ τῶν συζύγων, τήν προθυμία τους νά ἀποκτήσουν παιδιά καί νά τά μεγαλώσουν, τήν ἀλληλεγγύη μεταξύ τῶν γενιῶν καί τόν σεβασμό ἔναντι τῶν ἀδυνάμων. 

20. Ἡ οἰκογένεια βασίζεται σέ γάμο ὡς πράξη τῆς ἐλευθέρως δοσμένης καί ἀφοσιωμένης ἀγάπης μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός. Ἡ ἀγάπη σφυρηλατεῖ τόν δεσμό τους, τούς διδάσκει νά βλέπουν ὡς δῶρο ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ὁ γάμος εἶναι σχολεῖο ἀγάπης καί πίστεως. Λυπούμεθα ἐπειδή καί ἄλλες μορφές τῆς συμβιώσεως ἐξισώνονται σήμερα μέ τήν ἕνωση αὐτή, ἐνῶ ἀπό τήν κοινωνική συνείδηση ἐκδιώκεται ἡ εὐλογημένη ἀπό τήν βιβλική παράδοση ἀντίληψη περί πατρότητος καί μητρότητος ὡς εἰδικῆς κλήσεως τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός. 

21. Καλοῦμε τόν καθένα νά σέβεται τό ἀπαράγραπτο δικαίωμα στή ζωή. Ἑκατομμύρια βρέφη στεροῦνται τῆς ἴδιας τῆς δυνατότητας νά δοῦν τό φῶς. Φωνή αἵματος τῶν ἀγέννητων παιδιῶν βοᾶ πρός Θεόν (Γέν. 4, 10). 

Ἡ διάδοση τῆς οὕτως λεγομένης εὐθανασίας ὁδηγεῖ στό ὅτι οἱ ὑπερήλικες καί ἀσθενεῖς αἰσθάνονται τόν ἑαυτό τους ὑπερβολικό βάρος γιά τούς συγγενεῖς τους καί τήν κοινωνία ἐν γένει. Ἐκφράζουμε τόν προβληματισμό γιά τήν ὁλοένα καί αὐξανόμενη χρήση βιοϊατρικῶν τεχνολογιῶν παραγωγῆς, διότι ἡ χειραγώγηση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς εἶναι ἡ ἐπιβουλή κατά τῶν ἀρχῶν τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ πλασμένου κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Χρέος μας θεωροῦμε νά ὑπενθυμίσουμε τόν διαχρονικό χαρακτήρα τῶν χριστιανικῶν ἠθικῶν ἀρχῶν, οἱ ὁποῖες βασίζονται στόν σεβασμό τῆς ἀξιοπρέπειας τοῦ ἀνθρώπου, πού κλήθηκε στή ζωή, ἡ ὁποία νά εἶναι σύμφωνη μέ τό σχέδιο τοῦ Δημιουργοῦ του. 

22. Θέλουμε νά ἀπευθύνουμε σήμερα τόν ἰδιαίτερο λόγο μας πρός τήν χριστιανική νεολαία. Ἐσεῖς, οἱ νέοι, δέν πρέπει νά κρύβετε τό τάλαντό σας στή γῆ (Ματθ. 25, 25), ἀλλά νά χρησιμοποιεῖτε ὅλα τά θεόσδοτα προσόντα γιά τήν ἑδραίωση τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, γιά τήν ἐφαρμογή στήν ζωή τῶν Εὐαγγελικῶν ἐντολῶν τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον. Μήν φοβάσθε νά πηγαίνετε στό ἀντίθετο ρεῦμα, ὑπερασπιζόμενοι τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ὁποία ὄχι πάντα συμμορφώνονται τά σύγχρονα ἐκκοσμικευμένα πρότυπα. 

23. Ὁ Θεός σᾶς ἀγαπᾶ καί περιμένει ἀπό τόν καθένα νά γίνει μαθητής καί ἀπόστολος Αὐτοῦ. Γίνεσθε τό φῶς τοῦ κόσμου, ὅπως οἱ γύρω σας «ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς (Ματθ. 5, 14–16). Μεγαλώστε τά παιδιά σας μέ χριστιανική πίστη. Νά τούς μεταδίδετε τό πολύτιμο μαργαριτάρι τῆς πίστεως (Ματθ. 13, 46), τό ὁποῖο παραλάβατε κληρονομιά ἀπό τούς γονεῖς καί τούς προγόνους σας. Μήν λησμονᾶτε ὅτι «ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς» (Α’ Κορ. 6, 20) μέ τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

24. Τούς Ὀρθοδόξους καί τούς Ρωμαιοκαθολικούς δέν τούς ἑνώνει μόνο ἡ κοινή Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετίας, ἀλλά καί ἡ ἀποστολή νά κηρύσσουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στόν σύγχρονο κόσμο. Αὐτή ἡ ἀποστολή προβλέπει τόν ἀμοιβαῖο σεβασμό τῶν μελῶν τῶν χριστιανικῶν κοινοτήτων καί ἀποκλείει κάθε μορφή προσηλυτισμοῦ. 

Δέν εἴμαστε ἀνταγωνιστές, ἀλλά ἀδελφοί. Αὐτή ἡ κατανόηση πρέπει νά ἀποτελεῖ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἐνεργειῶν μας τοῦ ἑνός ἀπέναντι στόν ἄλλο καί τόν ἔξωθεν κόσμο. Καλοῦμε τούς Ρωμαιοκαθολικούς καί τούς Ὀρθοδόξους σέ ὅλες τίς χῶρες νά μάθουν νά συνυπάρχουν ἐν εἰρήνῃ καί ὁμοφροσύνῃ ἐν ἀλλήλοις (Ρωμ. 15, 5). Εἶναι ἀπαράδεκτη ἡ χρήση ἀκατάλληλων μέσων καταναγκασμοῦ τῶν πιστῶν νά προσχωρήσουν σέ μιά ἄλλη Ἐκκλησία, περιφρονώντας τήν θρησκευτική τους ἐλευθερία καί τίς δικές τους παραδόσεις. Καλούμαστε νά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τήν ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός, ἵνα μή ἐπ᾿ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ» (Ρωμ. 15, 20). 

25. Ἐλπίζουμε ὅτι ἡ συνάντησή μας θά συμβάλει στήν εἰρήνευση ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχουν τριβές μεταξύ τῶν Ἑλληνορύθμων Καθολικῶν καί τῶν Ὀρθοδόξων. Σήμερα εἶναι προφανές ὅτι ἡ μέθοδος τοῦ «οὐνιατισμοῦ» τῶν προηγούμενων αἰώνων, ἡ ὁποία προέβλεπε τήν προσαγωγή μιᾶς κοινότητας στήν ἑνότητα μέ τήν ἄλλη διά τῆς ἀποσχίσεως αὐτῆς ἀπό τήν δική της Ἐκκληςία, δέν ἀποτελεῖ πλέον τρόπο ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητας. Παράλληλα οἱ ἐκκλησιαστικές κοινότητες, οἱ ὁποῖες ἀναδύθηκαν ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἱστορίας ἔχουν δικαίωμα νά ὑπάρχουν καί νά πράττουν πᾶν τό ἀπαραίτητο πρός κάλυψη τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν πιστῶν αὐτῶν, ἐπιδιώκοντας εἰρήνη μέ τούς γείτονες. Οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ἑλληνόρυθμοι Καθολικοί ἔχουν ἀνάγκη νά συμφιλιωθοῦν καί νά ἀναζητήσουν τίς ἀμοιβαίως ἀποδεκτές μορφές συνυπάρξεως. 

26. Θλιβόμαστε γιά τήν ἀντιπαράθεση στήν Οὐκρανία, ἡ ὁποία ἤδη στοίχισε πολλές ζωές, προκάλεσε ἀναρίθμητα δεινά στούς φιλήσυχους ἀνθρώπους καί βύθισε τήν κοινωνία σέ βαθιά οἰκονομική καί ἀνθρωπιστική κρίση. Καλοῦμε ὅλες τίς πλευρές τῆς συγκρούσεως σέ σύνεση, κοινωνική ἀλληλεγγύη καί ἔμπρακτες ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες νά ἀποβλέπουν στήν εἰρήνευση. Καλοῦμε τίς Ἐκκλησίες μας στήν Οὐκρανία νά ἐργάζονται πρός ἐπίτευξη τῆς κοινωνικῆς ὁμόνοιας, νά ἀποφεύγουν τήν συμμετοχή στόν ἀνταγωνισμό καί νά μήν ὑποστηρίζουν τήν περαιτέρω ἐξέλιξη τῆς συγκρούσεως. 

27. Ἐκφράζουμε τήν ἐλπίδα γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ σχίσματος μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν στήν Οὐκρανία μέ βάση τίς ὑφιστάμενες κανονικές ἀρχές καί τήν ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ συνύπαρξη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν στήν Οὐκρανία, ἐνῶ οἱ Ρωμαιοκαθολικές κοινότητες τῆς χώρας ὀφείλουν νά συνεργήσουν σέ αὐτό, προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ ἡ πλέον ὁλοφάνερη χριστιανική μας ἀδελφοσύνη. 

28. Στόν σύγχρονο κόσμο, ὁ ὁποῖος εἶναι πολύμορφος καί ἑνωμένος διά τῆς κοινῆς τύχης, οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί οἱ Ὀρθόδοξοι καλοῦνται νά συνεργάζονται ἀδελφικά, γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, γιά μιά κοινή μαρτυρία τῆς ἠθικῆς ἀξίας καί γνήσιας ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου «ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ» (Ἰω. 17, 21). Αὐτός ὁ κόσμος, ὅπου ὑπονομεύονται ραγδαίως τά πνευματικά θεμέλια τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, περιμένει ἀπό μᾶς μιά χριστιανική μαρτυρία σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς προσωπικῆς καί τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας ἐξαρτᾶται ἐν πολλοῖς ἀπό τό ἐάν σέ αὐτή τήν κρίσιμη ἐποχή μπορέσουμε ἀπό κοινοῦ νά καταθέσουμε τήν μαρτυρία τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας. 

29. Σέ αὐτό τό θαρραλέο κήρυγμα τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηριώδους καλῆς εἰδήσεως νά μᾶς ἐνδυναμώνει ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριος καί ὁ Σωτήρ μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς στηρίζει πνευματικά μέ τήν ἀψευδή παραγγελία Αὐτοῦ : «Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν» (Λουκ. 12, 32). 

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας. Ἡ πίστη σέ Αὐτόν μεταμορφώνει τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τήν πληροῖ μέ νόημα. Αὐτό τό ἔζησαν ὅλοι, γιά τούς ὁποίους μποροῦμε νά ποῦμε τά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου : « Οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δέ λαός Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν δέ ἐλεηθέντες» (Α΄ Πετρ. 2, 10). 

30. Πλήρεις εὐγνωμοςύνης γιά τήν δωρεά τῆς ἀμοιβαίας κατανοήσεως, τῆς φανερωθείσης κατά τήν συνάντησή μας, στρεφόμαστε μέ ἐλπίδα πρός τήν Παναγία Θεομήτορα, δεόμενοι πρός Αὐτήν μέ τήν ἀρχαία εὐχή : «Ὑπό τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν καταφεύγομεν Θεοτόκε Παρθένε». Ἡ Ὑπερευλογημένη Παρθένος Μαρία διά τῶν πρεσβειῶν Αὐτῆς ἄς ἐνδυναμώνει τήν ἀδελφοσύνη τῶν πάντων, ὅσοι τιμοῦν Αὐτήν, ὥστε κατά τήν ὥρα, τήν ὁποία θά ὁρίσει ὁ Θεός, νά συναχθοῦν αὐτοί ἐν εἰρήνῃ καί ὁμοφροσύνῃ ὡς ἕνας λαός τοῦ Θεοῦ πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τῆς Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος! 

Κύριλλος
Πατριάρχης Μόσχας
καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν

Φραγκῖσκος     
Ἐπίσκοπος Ρώμης  
Πάπας Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας

Ἐν Ἀβάνᾳ (Κούβας) τῇ 12ῃ Φεβρουαρίου 2016

(ΠΗΓΗ : https://mospat.ru)  

3) 14-02-2016 : Πατριαχική Θεία Λειτουργία στήν Παναγία τοῦ Καζάν Ἀβάνας (ΦΩΤΟ)

Τῆς Θείας Λειτουργίας κατά τά προεόρτια τῆς Ὑπαπαντῆς, στίς 14 Φεβρουαρίου 2016, προεξῆρχε ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλος στό Ρωσικό Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν Ἀβάνας.

Ἐπίσης, συλλειτούργησαν οἱ Μητροπολίτες Βολοκολάμσκ Ἱλαρίων, Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Μπορίσπολ καί Μπροβάρυ Ἀντώνιος, Πρωτοσύγκελλος τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἐπίσκοποι Σολνετσνογκόρσκ Σέργιος, Διευθυντής τῆς Διοικητικῆς Γραμματείας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Γκορνοαλταΐσκ καί Τσεμάλ Καλλίστρατος, Μπογκορόντσκ Ἀντώνιος, Προϊστάμενος τῆς Διευθύνσεως γιά τά ἱδρύματα ἐξωτερικοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κ.ἄ.

Τήν Θεία Μυσταγωγία παρακολούθησαν ὁ Πρόεδρος τοῦ Κρατικοῦ Συμβουλίου καί Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου τῆς Δημοκρατίας τῆς Κούβας κ. Ραούλ Κάστρο Ρούς καί ἄλλοι ἐπίσημοι.

Ἀνάμεσα στούς παρευρισκομένους ἦταν ὁ Καρδινάλιος Κούρτ Κόχ, Πρόεδρος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιά τήν προώθηση τῆς ἑνότητας τῶν χριστιανῶν καί ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί λοιπῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν τῆς Κούβας.

Τήν Λειτουργία παρακολούθησαν προσευχόμενοι κληρικοί τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ Ἀβάνας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν λήξη τῆς Θείας Συνάξεως ὁ Πρωθιερέας Δημήτριος Ὀρέχοφ, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν, προσφώνησε τόν Προκαθήμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί τοῦ προσέφερε μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν μέ ἀναπαραστάσεις τῶν Ἁγίων καί Ἰσαποστόλων Πρίγκηπος Βλαδιμήρου καί Κυρίλλου, Φωτιστοῦ τῶν Σλάβων.

Ἀπό τήν πλευρά του ὁ Πατριάρχης Κύριλλος στήν ἀντιφώνησή του ἐξέφρασε τήν χαρά του, ἐξαιτίας τῆς εὐκαιρίας νά τελέσει τήν Θεία Λειτουργία στόν Ὀρθόδοξο Ἱερό Ναό Ἀβάνας.

«Αὐτή ἡ ἐπίσκεψη στήν Κούβα συνέπεσε μέ ἕνα ἱστορικό γεγονός γιά τήν Οἰκουμενική Ὀρθοδοξία», τόνισε ὁ Προκαθήμενος της Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. «Εἶχα τήν εὐκαιρία μιᾶς ἀδελφικῆς, ἀνοικτῆς καί πλήρους ἀγάπης συναντήσεως μέ τόν Ἐπίσκοπο Ρώμης Πάπα Φραγκῖσκο. Μέ ὅλες τίς θεολογικές διαφορές νά ὑφίστανται μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἀνατολῆς καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν τῆς Δύσεως συνειδητοποιοῦμε σαφῶς σήμερα τήν κοινή μας εὐθύνη γιά ὅσα γίνονται μέ τούς ἀνθρώπους.

Καί αὐτή ἡ εὐθύνη εἶναι βεβαίως εὐθύνη γιά τήν εἰρήνη στόν πλανήτη μας, ὥστε μέ ὅλες τίς πολιτικές, οἰκονομικές καί λοιπές διαφορές νά ὑφίστανται, οἱ ἄνθρωποι νά μάθουν νά συνυπάρχουν εἰρηνικά, γιά νά μήν χρησιμοποιεῖ ποτέ κανείς βία σέ βάρος τοῦ ἄλλου, γιά νά τόν καθυποτάξει, προκειμένου νά πετύχει οἱονδήποτε σκοπό τῆς ἐξωτερικῆς του πολιτικῆς. Ὅλα αὐτά εἶναι βεβαίως μιά ἐξιδανικευμένη εἰκόνα καί ἕνας ἐξιδανικευμένος κόσμος. Χωρίς ἰδανικά δέν ὑπάρχουν σκοποί. Εἶναι λοιπόν φυσικό ὅτι καλέσαμε ἀπό κοινοῦ ὁλόκληρο τόν χριστιανικό κόσμο νά συμπορευθοῦμε πρός αὐτό τόν σκοπό. Τρέφουμε ἐλπίδα ὅτι θά εἰσακουσθοῦμε ἀπό τόν κόσμο».

Ὁ Πατριάρχης κάλεσε ὅλους νά προσεύχονται, προκειμένου νά βελτιωθεῖ ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων μέσα ἀπό κοινές προσπάθειες ὅλων τῶν χριστιανῶν καί ὄχι μόνο ἀπό ὑλικῆς σκοπιᾶς, κάτι τό ὁποῖο εἶναι σημαντικό ἐπίσης καί ἰδίως γιά τίς φτωχές χῶρες, ἀλλά νά ἐμπλουτισθεῖ ἡ πνευματική ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὥστε «καμμία κρίση, τήν ὁποία διέρχεται σήμερα τό πρόσωπο καί ἡ Πολιτεία, νά εἶναι σέ θέση νά ἀλλοιώσει καί νά ἀναμορφώσει τήν ἠθική φύση τοῦ ἀνθρώπου».

Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καλωσόρισε τούς παρευρισκομένους στήν ἀκολουθία ἐκπροσώπους τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, καθώς καί τόν Πρόεδρο τοῦ Κρατικοῦ Συμβουλίου καί τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου τῆς Δημοκρατίας τῆς Κούβας κ. Ραούλ Κάστρο Ρούς καί εὐχήθηκε στόν λαό τῆς Κούβας «εἰρήνη καί πνευματική καί ὑλική πρόοδο».

Σύμφωνα μέ τόν Πατριάρχη, ἡ πρώτη στήν ἱστορία συνάντηση τοῦ Πάπα Ρώμης καί Πατριάρχου Μόσχας στόν Διεθνή Ἀερολιμένα τῆς Κουβανικῆς πρωτεύουσας «δημιουργεῖ ἰδιαίτερη μοναδικότητα» αὐτοῦ τοῦ χώρου.

Ἐν κατακλεῖδι ὁ Πατριάρχης Κύριλλος συνεχάρη τούς πιστούς γιά τήν ἑορτή καί τούς εὐχήθηκε νά ἔχουν τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας προσέφερε στό Ναό ἀντίγραφο τῆς Παναγίας τοῦ Βλαδιμήρου καί λειτουργικά σκεύη.

 (ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)

4) 20-02-2016 : Ὁ Πατριάρχης Μόσχας προσευχήθηκε στό ἄγαλμα τοῦ Χριστοῦ στό Ρίο ντέ Τζανέιρο

Στό πλαίσιο τῆς ἐπίσκεψής του στήν Βραζιλία ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλος, προσευχήθηκε ἐνώπιον τοῦ 38 μέτρων ἀγάλματος τοῦ Χριστοῦ στό Ρίο ντέ Τζανέιρο, τό ὁποῖο βρίσκεται σέ ὑψόμετρο 700 μέτρων.

Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀποφάσισε νά τιμήσει μέ τόν τρόπο αὐτό τήν Βραζιλία, τῆς ὁποίας τό 91% τῶν κατοίκων εἶναι Χριστιανοί.

Τό ἄγαλμα τοῦ Χριστοῦ Λυτρωτῆ ἀποτελεῖ σύμβολο γιά τήν Βραζιλία, ἐνῶ κάθε χρόνο 1 ἑκατομμύριο ἄνθρωποι ἀνεβαίνουν στή κορυφή τοῦ λόφου Κορκοβάντο.

 (ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)

5) 23-02-2016 : Πατριάρχης Κύριλλος : «Κι ὅλα τά μέλη τῆς Ρ/Καθολικῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης ἱεραρχίας νά συμφωνήσουν, ἕνωση δέν γίνεται. Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

«Ἦταν μιά καλή συνάντηση. Περισσότερο σημαντικό γιά μένα ἦταν ὅτι σέ αὐτή τή συνάντηση δέν ὑπῆρχε τίποτα τεχνητό, σκόπιμο, δέν ὑπῆρχε στάση, προκειμένου νά ἐντυπωσιάσουμε τούς ἄλλους. Ἦταν μιά εἰλικρινής συζήτηση μεταξύ ἐνδιαφερομένων γιά τό τί συμβαίνει σήμερα, δύο ἀνθρώπων σέ μιά χριστιανική οἰκογένεια». Αὐτό δήλωσε ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλος σέ συνέντευξή του σέ ρωσικά ΜΜΕ μέ ἀφορμή τήν περιοδεία του στή Λατινική Ἀμερική καί βέβαια τήν συνάντησή του μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο.

Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος δικαιολόγησε τήν ἀνησυχία ὅσων προβληματίστηκαν μέ τήν συνάντηση αὐτή, ἀλλά τούς καθησύχασε, λέγοντας :

«Δέν ἔχουν τίποτα νά φοβηθοῦν. Πρῶτον, δέν ἔχουμε συζητήσει κανένα θεολογικό ζήτημα. Ὡστόσο, ἡ Διακήρυξη ἔχει μιά πολύ σημαντική δήλωση. Ἀπό τή μία πλευρά, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι γιά χιλιάδες χρόνια ἀνήκαμε στήν ἴδια ἐκκλησία καί ἔχουμε Παράδοση, Παράδοση μέ κεφαλαῖο γράμμα. Πρόκειται γιά μιά σημαντική δήλωση, ἡ ὁποία δείχνει τήν παρουσία ὁρισμένων κοινῶν προελεύσεων, καί, ἐπιπλέον, τήν κοινή χιλιετή ζωή. Ἀλλά, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, μιλᾶμε μέ εἰλικρίνεια γιά τίς διαιρέσεις καί διαφορές. Λέμε ὅτι εἴμαστε ἀκόμα διαχωρισμένοι στήν κατανόηση τῆς Ἁγίας Τριάδος. 

Ὁ σκοπός τῆς συνάντησης δέν εἶχε τίποτα νά κάνει μέ τήν προώθηση κάποιων συμφωνιῶν θεολογικοῦ περιεχομένου. Πρῶτον, θά ἦταν ἐντελῶς λανθασμένη προσέγγιση. Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ κἄν νά πορευτεῖ μαζί, εἰδικά γιά τήν ἕνωση, μόνο μέ συμφωνίες μεταξύ δύο ἡγετῶν. Θά πάω παραπέρα : Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά ἑνωθεῖ ἀκόμα καί μέ τήν συμφωνία ὁλόκληρης τῆς ἱεραρχίας, ἄν συγκεντρωθοῦν ὅλα τά μέλη τῆς Καθολικῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης ἱεραρχίας. Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄν μιλᾶμε γιά τό πῶς θά μποροῦσε νά ἐπέλθει ἡ ἐπανένωση, θά εἶναι ἕνα θαῦμα Θεοῦ, ἄν τό ζήσουμε αὐτό».

Σέ ἐρώτηση ἄν θά ὑπάρξει νέα συνάντηση μέ τόν Πάπα, ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀπάντησε : «Ἄν καί δέν ἔχει προγραμματιστεῖ κάποια συνάντηση, πιστεύω ὅτι ὁ διάλογος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ στόχο τήν ἐπίλυση τῶν ζητημάτων, πού περιγράφονται, θά συνεχιστεῖ».

Τά χριστιανικά κίνητρα τῆς ἐπανάστασης τοῦ Κάστρο

Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον εἶχαν ὅσα εἶπε ὁ Πατριάρχης γιά τά χριστιανικά κίνητρα τῆς ἐπανάστασης τοῦ Φιντέλ Κάστρο στήν Κούβα. «Πάντα βρίσκω πολύ ἐνδιαφέρον νά μιλάω μαζί του, εἰδικά ἀφοῦ μοῦ εἶπε πώς ὁ ἴδιος καί ὁ Ραούλ, μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα τους ἄρχισαν νά σκέφτονται, τί νά κάνουν μέ τήν περιουσία τους. Μετά τήν ἐκπαίδευσή τους στό κολέγιο Ἰησουϊτῶν, ἀποφάσισαν ὅτι θά πρέπει νά κάνουν ὅ,τι τό Εὐαγγέλιο λέει : νά δώσεις σέ ὅλους τούς φτωχούς καί θά ἔχεις θησαυρό στόν οὐρανό (βλέπε Κατά Ματθαῖον 19, 16)».

(ΠΗΓΗ : http://www.agioritikovima.gr)

Σύν Θεῷ, θά συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο μας.

e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra