«Καί δέν ὑπάρχει περίπτωσι νά σοῦ στερήσῃ τήν νίκη, ἄν ἔκανες ἐσύ ὅ,τι μποροῦσες, κι’ ἄν ἀκόμη ἀργήσῃ ὁ Θεός νά σοῦ τήν δώσῃ» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 41ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Κάθε Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἴτε εἶναι Κληρικός εἴτε Μοναχός εἴτε λαϊκός, ὡς ἀληθινός ἀγωνιστής εἶναι ἕνας πνευματικός μαχητής σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του, ἀπό τήν γέννηση μέχρι καί τό θάνατό του.

Ὅμως ἀκριβῶς γι’ αὐτό τό λόγο εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά γνωρίζει τήν τέχνη αὐτοῦ τοῦ «Ἀοράτου Πολέμου». Καθώς θά πρέπει νά μπορεῖ νά γνωρίζει καί νά βλέπει ἀπό ποιό σημεῖο ἔρχεται ἐναντίον του ὁ νοητός ἐχθρός.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, γράφει ὅτι ὁ πειρασμός ἔρχεται ἀπό ὀκτώ σημεῖα ἐναντίον μας.

Ἔρχονται δηλαδή, ἐναντίον μας αὐτοί οἱ ὀκτώ πειρασμοί: Αὐτός ὁ ἀπό ἐπάνω πειρασμός, καί ὁ ἀπό κάτω πειρασμός, αὐτός ὁ ἐκ δεξιῶν καί ὁ ἐξ ἀριστερῶν πειρασμός, αὐτός ὁ ἐκ τῶν ἔμπροσθεν καί ὁ ἐκ τῶν ὄπισθεν πειρασμός, τέλος αὐτός ὁ ἐκ τῶν ἔσω καί ὁ ἐκ τῶν ἔξω πειρασμός.

Ἑπομένως ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας, μόνο πρός τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ, ἀναγνωρίζοντας τή δική μας μηδαμινότητα, πάντοτε μέσα ἀπό τήν προσευχή καί κατάλληλα ἀρματωμένοι μέ τά πνευματικά ὅπλα τοῦ Θεοῦ, νυχθημερόν, ἄς ἀγωνιζόμαστε γιά νά ἐπιτύχουμε πράγματι μία ἀνώτερη καί πνευματική νίκη.

Νά ἐπιτύχουμε τήν ἀληθινή νίκη κατά τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἑαυτοῦ μας, ὥστε νά ἀναδειχθοῦμε ἐμεῖς οἱ πραγματικοί νικητές σέ αὐτόν τόν «Ἀόρατο Πόλεμο».

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Μέρος Β΄. Κεφάλαιον Α´

Τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας

“Μέχρις ἐδῶ σοῦ πρόσφερα, ὅπως εἶδες, ἀναγνώστη μου, τέσσερα ὅπλα, πού σοῦ εἶναι ἀπαραίτητα στόν πόλεμο αὐτόν, γιά νά μπορέσῃς νά νικήσῃς τούς ἐχθρούς σου. (137)

Δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι. 

Τώρα σοῦ δείχνω ἄλλο ἕνα. 

Αὐτό εἶναι τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. 

Διότι ὅπως τό Μυστήριο αὐτό εἶναι ἀνώτερο ἀπό τά ἄλλα, ἔτσι εἶναι καί ὅπλο ἀνώτερο ἀπό τά ἄλλα. 

Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε, παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμι τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς. 

Διότι ὅποιος τρώγει τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί πίνει τό Αἷμα Του, μένει μέ τό Χριστό καί ὁ Χριστός μέ αὐτόν: “Ὅποιος τρώει τή σάρκα μου καί πίνει τό αἷμα μου, μένει σ᾿ ἐμένα κι’ ἐγώ σ᾿ αὐτόν”, «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ». (Ἰωάν. 6, 56).

– Γι᾿ αὐτό καί ἐμεῖς ἄν νικήσουμε τόν ἐχθρό, τόν νικοῦμε μέ τήν δύναμι τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψι: “Νίκησαν μέ τό Αἷμα τοῦ Ἀρνίου”, «καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Καί ἐπειδή αὐτό τό Μυστήριο πού εἶναι τό πιό ἅγιο, καί αὐτό τό ὅπλο, μᾶλλον αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πού βρίσκεται μέσα στό Μυστήριο αὐτό, μπορεῖ νά πραγματοποιῆται –νά βάνεται εἰς πρᾶξιν– μέ δυό τρόπους.

Δηλαδή νά τό δέχεται κανείς μυστηριακά, δηλαδή μέ εὐλάβεια, πολύ συχνά καί ὅσες φορές μπορέσῃ –ἄν βέβαια δέν ἔχῃ κάποιο ἐμπόδιο ἀπό τόν Πνευματικό– μέ τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία, δηλαδή, συντριβή, ἐξομολόγησι, ἱκανοποίησι καί τήν νηστεία πού εἶναι σύμφωνα μέ τήν δύναμί του.

Καί πρέπει κανείς νά τό λαμβάνῃ πνευματικά καί νοερά κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή, γι᾿ αὐτό καί σύ μή σταματήσῃς νά τό λαμβάνῃς μέ τόν δεύτερο τρόπο πολλές φορές, καί ὅταν μπορῇς, σύμφωνα μέ τόν πρῶτο τρόπο πού ἀκολουθεῖ.

Κεφάλαιον Β´

Πῶς πρέπει κανείς νά δέχεται τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, δηλαδή πῶς πρέπει νά δέχεται μυστηριακά τόν Χριστό.

Σέ διάφορες περιπτώσεις μποροῦμε νά πλησιάζουμε σέ αὐτό τό Θειότατο Μυστήριο, τό ὁποῖο γιά νά τό πετύχουμε πρέπει νά κάνουμε διάφορα πράγματα τά ὁποῖα εἶναι διαιρεμένα σέ τρεῖς περιόδους: 

– Πρίν ἀπό τήν Μετάληψι, τόν καιρό τῆς Μεταλήψεως καί μετά τήν Μετάληψι. 

Πρίν ἀπό τήν Μετάληψι πρέπει νά καθαρισθοῦμε μέ τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως ἀπό τόν μολυσμό τόσο τῆς θανάσιμης ὅσο καί τῆς μή θανάσιμης ἁμαρτίας πού κάναμε καί νά φυλάξουμε τόν Κανόνα πού θά μᾶς δώσῃ ὁ Πνευματικός. 

Καί μέ τήν διάθεσι ὅλης μας τῆς καρδιᾶς νά δοθοῦμε ὁλοκληρωτικά μέ ὅλη μας τήν ψυχή, μέ ὅλη μας τήν ἰσχύ καί μέ ὅλες τίς δυνάμεις μας στόν Ἰησοῦ Χριστό καί σέ ὅ,τι τοῦ ἀρέσει. 

Ἐπειδή καί ὁ ἴδιος σέ αὐτό τό Μυστήριο μᾶς δίνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του μέ τήν ψυχή καί τήν Θεότητα καί μέ τίς ἀξιομισθίες Του. 

Καί σκεπτόμενοι ὅτι τό δῶρο μας, συγκρίνοντάς το μέ τό δικό του, εἶναι λίγο καί σχεδόν μηδαμινό, πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε νά ἔχουμε τόσο μεγάλο δῶρο, ὅσο ποτέ δέν τοῦ πρόσφεραν ὅλα τά κτίσματα, ἀνθρώπινα καί οὐράνια, γιά νά μπορέσουμε νά τό δώσουμε στήν Θεία Του Μεγαλειότητα.

Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, ὅταν θέλῃς νά δεχθῇς τό Μυστήριο αὐτό, γιά νά καταστραφοῦν καί οἱ δικοί Του καί οἱ δικοί σου ἐχθροί, προτοῦ νά μεταλάβης, ἄρχισε ἀπό τό ἑσπέρας ἤ καί νωρίτερα νά σκέπτεσαι πόσο ἐπιθυμεῖ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά τοῦ δώσῃς ἐσύ τόπο στήν καρδιά σου μέ τό Μυστήριο αὐτό, γιά νά ἑνωθῇ μαζί σου καί νά σέ βοηθήσῃ νά νικήσῃς κάθε σου πάθος.

Αὐτή ἡ ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου εἶναι τόσο μεγάλη καί ἀμέτρητη πού δέν μπορεῖ νά τήν καταλάβη μέχρι τό ὕψος της κτιστός νοῦς. 

Ἐσύ, ὅμως, γιά νά μπορέσῃς κάπως νά τήν χωρέσῃς στό νοῦ σου, πρέπει νά βάλῃς καλά στό νοῦ σου δυό πράγματα: 

– Τό ἕνα εἶναι ἡ ἀνέκφραστη ἐπιθυμία πού ἔχει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά βρίσκεται μέσα μας. 

Διότι αὐτή τήν ἕνωσι μέ τούς ἀνθρώπους τήν ὀνομάζει τρυφή καί εὐχαρίστησι δική Του: «Ἡ εὐχαρίστησί μου εἶναι μέ τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων». 

Τό ἄλλο εἶναι νά σκεφθῇς καλά ὅτι ὁ Θεός μισεῖ πολύ τήν ἁμαρτία, ἐπειδή αὐτή εἶναι αἰτία στό νά ἑνώνεται ὁ Θεός μαζί μας, πρᾶγμα πού τόσο πολύ ἐπιθυμεῖ, καί εἶναι ἀντίθετη στίς Θεϊκές Του τελειότητες. 

Διότι ὁ Θεός ὄντας ἐκ φύσεως ἀπόλυτο ἀγαθό, καθαρό φῶς καί ἄπειρη ὡραιότητα, δέν μπορεῖ παρά ἐκ φύσεως νά μισῇ καί νά συχαίνεται ἀμέτρητες φορές τήν ἁμαρτία, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἀπόλυτο κακό, σκοτάδι, ἔλλειψι καί ἀνυπόφορη ἀσχήμια στίς ψυχές μας. 

Καί αὐτό τό μῖσος τοῦ Θεοῦ κατά τῆς ἁμαρτίας εἶναι τόσο δυνατό καί τόσο πολύ, ὥστε γιά τήν καταστροφή της δόθηκε διαταγή καί ἔγιναν ὅλα τά ἔργα τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Νέας Διαθήκης καί μάλιστα ἐκεῖνα τοῦ Παναγίου Πάθους τοῦ Υἱοῦ Του. 

Γι᾿ αὐτό καί λέγουν μερικοί θεολόγοι καί διδάσκαλοι, ὅτι γιά νά ἐξαλείψῃ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς κάθε πταῖσμα καί τό πιό μικρό ἀκόμη, ἄν ἦταν ἀνάγκη καί ἔπρεπε, ἦταν ἕτοιμος νά παραδοθῇ καί σέ χιλιάδες πάλι θανάτους.

Ἀπό τίς μελέτες λοιπόν αὐτές καί τίς σκέψεις, ἄν καί σέ πολύ μικρό βαθμό, καταλαβαίνοντας τό μέγεθος τῆς ἐπιθυμίας πού ἔχει ὁ Θεός νά εἰσέλθη στήν καρδιά σου, γιά νά νικήσῃ ἐντελῶς τούς ἐχθρούς τούς δικούς Του καί τούς δικούς σου, θά ἀνάψης μέσα σου μία ζωντανή ἐπιθυμία νά τόν δεχθῇς, γιά νά φέρῃ μέσα σου τό ἀποτέλεσμα αὐτό. 

Καί ἔτσι, ἀφοῦ γεμίσῃς ἀπό ἀνδρεία καί παίρνοντας θάρρος ἀπό τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἔλθη νά κατοικήσῃ μέσα σου ὁ ἐπουράνιός σου ἀρχιστράτηγος Ἰησοῦς, κάλεσε δυνατά πολλές φορές σέ πόλεμο τό πάθος ἐκεῖνο πού θέλεις νά νικήσῃς καί κατάβαλέ το μέ διπλές καί τριπλές ἐπιθυμίες καί ὀρέξεις, μισώντας το καί προβάλλοντας πράξεις ἀρετῆς ἀντίθετες πρός τό πάθος ἐκεῖνο. 

– Ἔτσι θά κάνῃς τό ἑσπέρας.

Τό πρωί πάλι, λίγο πρίν ἀπό τήν Θεία Κοινωνία, ρίξε νοερά ἕνα σύντομο βλέμμα μέσα σου στά σφάλματα πού ἔκανες ἀπό τόν καιρό πού μετέλαβες μέχρι τότε, ὅσα ἔκανες μέ τόση ἀφοβία σάν νά μήν ὑπῆρχε Θεός νά σέ βλέπῃ καί νά σέ κρίνῃ, οὔτε νά ὑπέφερε γιά σένα τόσα πάθη ἐπάνω στό Σταυρό. 

Γιατί καί σύ προτίμησες τίς σιχαμερές καί τιποτένιες σου ἐπιθυμίες καί ὄχι τό θέλημα καί τήν τιμή τοῦ Θεοῦ. 

Καί σκεπτόμενος ἔτσι μέ πολλή ντροπή καί μέ ἅγιο φόβο, θά ντραπῆς γιά τήν ἀχαριστία καί γιά τήν ἀναξιότητά σου. 

Ἀλλά ὅμως καί πάλι σκεπτόμενος μετά ἀπό αὐτά ὅτι ἡ ἀμέτρητη ἄβυσσος τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ σου προσκαλεῖ στά Μυστήριά Του τήν ἄβυσσο τῆς ἀχαριστίας σου καί τῆς μικρῆς σου πίστεως, πλησίασε σέ αὐτόν μέ θάρρος, καί χάρισέ του τόπο εὐρύχωρο στήν καρδιά σου, γιά νά γίνῃ σέ αὐτήν ὁλόκληρος Δεσπότης καί Κυρίαρχος. 

– Πῶς καί μέ ποιό τρόπο; 

Ὅταν διώξης ἀπό μέσα ἀπό τήν καρδιά σου κάθε διάθεσι καί ἀγάπη τῶν κτισμάτων, κλείνοντάς την γιά νά μήν εἰσέλθη κάποιος ἄλλος, παρά ὁ Θεός σου.

Καί ἀφοῦ μεταλάβης μπές μέσα ἀμέσως στά ἀπόκρυφα τῆς καρδιᾶς σου, προσκυνώντας πρῶτα τόν Κύριο μέ κάθε ταπείνωσι καί εὐλάβεια καί μίλησέ Του νοερά μέ τόν τρόπο αὐτόν: 

– «Ἐσύ βλέπεις, τό μόνο μου ἀγαθό, πόσο εὔκολα ἐγώ σέ βλάπτω καί πόση δύναμι ἔχει ἐναντίον μου τό πάθος αὐτό πού μέ πολεμεῖ καί μόνος μου δέν ἔχω τήν δύναμι νά ἐλευθερωθῶ. 

Γι᾿ αὐτό δικός σου κυρίως εἶναι ὁ πόλεμος αὐτός καί ἀπό σένα μόνο ἐλπίζω τήν νίκη, μολονότι εἶναι ἀνάγκη νά πολεμῶ κι’ ἐγώ».

Μετά ἀπό αὐτά στρέφοντας τό νοῦ σου στόν ἐπουράνιο Πατέρα, πρόσφερέ Του ὡς εὐχαριστία καί γιά τήν νίκη τοῦ ἑαυτοῦ σου τόν εὐλογημένο Του Υἱό, πού αὐτός σοῦ ἔδωσε στά Μυστήρια καί πού κρατᾷς πλέον μέσα στήν καρδιά σου. 

Καί πολεμώντας γενναῖα κατά τοῦ πάθους ἐκείνου πού σέ πολεμεῖ, περίμενε μέ πίστι τήν νίκη ἀπό τόν Θεό. 

Καί δέν ὑπάρχει περίπτωσι νά σοῦ στερήσῃ τήν νίκη, ἄν ἔκανες ἐσύ ὅ,τι μποροῦσες, κι’ ἄν ἀκόμη ἀργήσῃ ὁ Θεός νά σοῦ τήν δώσῃ”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

– «Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε –δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι– παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 137. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra