«Οἱ πνευματικοί ἄνδρες προσεύχονται καί προσέχουν στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί στά ἔργα τῆς εὐσέβειας, γιά νά ἔχουν τό πολίτευμά τους στούς οὐρανούς» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης) 

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 4ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).   

Αὐτό τό «Πανάγιο πρόσωπο» τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, φανερώνει ποιός εἶναι πραγματικά ὁ τέλειος ἄνθρωπος. Καί ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός προορισμός τοῦ ὄντως πιστοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος τόν ἀκολουθεῖ ταπεινά, εὐλαβικά, ἀγαπητικά, λατρευτικά, καί προσκυνηματικά παραδίδεται μόνο στό θέλημα τοῦ Θεανθρώπου. 

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἔλεγε ὅτι: Ὁ Χριστός εἶναι “ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος”, «ἀποκριθείς δέ Σίμων Πέτρος εἶπε· σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Ματθ. 16, 16). Εἶναι σάν νά τοῦ ἔλεγε: «Εἶσαι ὁ Θεάνθρωπος. Τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος».

Διότι τό «Σύ εἶ ὁ Χριστός» ἀναφέρεται στήν ἀνθρώπινη φύση. Ἐνῶ τό «ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» ἀναφέρεται στήν Θεία φύση.

Ὅμως ἡ ἕνωση μέ τόν Θεάνθρωπο Κύριο, ὁ ὁποῖος εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος σέ μία ὑπόσταση, αὐτό προϋποθέτει ὁπωσδήποτε καί τήν ἐπίτευξη τῆς τελειότητας ἀπό τή πλευρά τοῦ πιστοῦ, πού ἐπιθυμεῖ τήν ἕνωση μαζί Του.

Αὐτή ἡ τελειότητα εἶναι καί ἡ ἐπιταγή τοῦ Θεοῦ, τόσο στήν Παλαιά Διαθήκη, «τέλειος ἔσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (Δευτερονόμιον 18, 13), ὅσο καί στήν Καινή Διαθήκη: «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. 5, 48).

Ὁ Ὅσιολογιώτατος Ἁγιορείτης Μοναχός κηρύττει γιά τόν Πόλεμο τοῦ Κυρίου καί καλεῖ ὅλους ἐμᾶς τούς πιστούς Του νά συμμετέχουμε ἐνεργά σέ αὐτόν τόν «Ἀόρατο Πόλεμο». 

Διότι ἐκεῖνος πού συμμετέχει ἐνεργά σέ αὐτόν καί μαθαίνει τήν τέχνη αὐτοῦ τοῦ «Ἀοράτου Πολέμου» εἶναι πράγματι ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀληθινοῦ Παναγίου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς καλεῖται μέσα στήν Ἁγία Γραφή ἀπό τό στόμα τοῦ Προφήτη Του, ὡς ἑξῆς:

– «…Καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγώ γάρ ἄξω εἰρήνην ἐπί τούς ἄρχοντας, εἰρήνην καί ὑγίειαν αὐτῷ» (Ἡσαΐας 9, 6). 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, λέγει ὅτι ἡ πνευματική τελειότητα καί κάθαρση τῆς ψυχῆς ἐπιτυγχάνεται μέ τήν Θεογνωσία μέ τήν ἐπίγνωση «τῆς ἀγαθότητας καί τῆς μεγαλειότητας τοῦ Θεοῦ». Ὅπως ἐπίσης καί μέ τή κατασταλαγμένη πλέον, δική μας αὐτογνωσία, τῆς προσωπικῆς μας μετανοίας μέσα ἀπό τήν αἴσθηση τῆς ἀπόλυτης «μηδαμινότητας». 

Κυρίως στήν πράξη ὅμως ἔχει νά κάνει μέ τήν ἐν μετανοία «ἀποστροφή» καί «ἐκκοπή» τοῦ ἰδίου θελήματος, ὅπως καί μέ τήν «τελεία ὑπακοή» στό Θεῖον θέλημα.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

“Καί ὅτι μέν εἶναι πολύ δυνατά ὄργανα, γιά τήν ἀπόλαυσι τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία, γιατί βλέπουμε πολλούς ἐναρέτους πού τά μεταχειρίζονται ὅπως πρέπει, μέ αὐτό τόν σκοπόν. (6)

Γιά νά ἀποκτήσουν δηλαδή ἰσχύ καί δύναμι κατά τῆς κακίας καί τῆς χαλαρότητας, γιά νά δυναμώνουν ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί τῆς πλάνης τῶν τριῶν κοινῶν ἐχθρῶν:

– Δηλαδή, τῆς σάρκας, τοῦ κόσμου καί τοῦ διαβόλου.

Γιά νά παίρνουν ἀπό ἐκεῖνες τήν πνευματική βοήθεια, πού εἶναι ἀναγκαῖες σέ ὅλους τούς δούλους τοῦ Θεοῦ, καί μάλιστα στούς ἀρχαρίους, καί ἁπλά, γιά νά ἀξιωθοῦν νά πάρουν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Δηλαδή, “Πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας· Πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος· Πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως· Πνεῦμα φόβου Θεοῦ”, καθώς τά ἀπαριθμεῖ ὁ Ἡσαΐας. 

– «Καί ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτόν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας· ἐμπλήσει αὐτόν πνεῦμα φόβου Θεοῦ. Οὐ κατά τήν δόξαν κρινεῖ οὐδέ κατά τήν λαλιάν ἐλέγξει» (Ἡσαΐας 11, 2-3).

“Ὅτι αὐτές οἱ πράξεις εἶναι καί καρπός τοῦ Πνεύματος καί ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τήν “ἀγάπη, χαρά, πίστι, ἐγκράτεια”, «ὁ δέ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατά τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος» ( Πρός Γαλ. 5, 22-23), ὅπως εἶπε ὁ Παῦλος, καί αὐτό εἶναι χωρίς ἀμφιβολία. 

Γιατί οἱ πνευματικοί ἄνδρες παιδεύουν τό σῶμα μέ αὐτές τίς σκληραγωγίες, γιατί λύπησε τόν Ποιητή τους (7) καί γιά νά τό κρατᾶνε πάντα ταπεινωμένο καί ὑποτεταγμένο στό νά ἐργάζεται τά τοῦ Θεοῦ. Σιωποῦν καί μονάζουν, γιά νά ἀποφεύγουν καί τήν παραμικρή λύπη πρός τόν Θεό. 

Προσεύχονται καί προσέχουν στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί στά ἔργα τῆς εὐσέβειας, γιά νά ἔχουν τό πολίτευμά τους στούς οὐρανούς. 

Μελετᾶνε τή ζωή καί τό πάθος τοῦ Κυρίου μας, ὄχι γιά τίποτα ἄλλο, παρά νά γνωρίσουν περισσότερο τήν δική τους κακία, καί τήν ἀγαθότητα καί εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ.

Ἀκολουθοῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τό νά ἀπαρνοῦνται τόν ἑαυτό τους καί μέ τό σταυρό στούς ὤμους, γιά νά θερμαίνωνται περισσότερο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί στό μῖσος τοῦ ἑαυτοῦ των.

Οἱ ἀρετές ὅμως πού ἀναφέρθηκαν, μποροῦν νά προξενήσουν σέ ἐκείνους, πού θέτουν ὅλο τους τό βάρος σέ αὐτές, περισσοτέρη βλάβη ἀπό τίς φανερές ἁμαρτίες· ὄχι ἐξαιτίας αὐτῶν –γιατί, αὐτές εἶναι ὅλες ἁγιώτατες– ἀλλ᾿ ἐξ αἰτίας ἐκείνων πού τίς μεταχειρίζονται.

Ἐπειδή, αὐτοί προσέχοντας σ᾿ αὐτές μόνο, ἀφήνουν τήν καρδιά τους νά τρέχῃ στά δικά τους θελήματα καί τά θελήματα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος βλέποντάς τους πώς πηγαίνουν ἀπό τόν εὐθύ δρόμο, τούς ἀφήνει ὄχι μόνον νά ἀγωνίζωνται μέ χαρά σέ αὐτούς τούς σωματικούς ἀγῶνες, ἀλλά ἀκόμη νά ἐπεκτείνωνται, μέ τόν μάταιο λογισμό τους, καί ὡς στά μεγαλεῖα τοῦ Παραδείσου. 

Ὅθεν καί νομίζουν οἱ τοιοῦτοι πώς ὑψώθησαν μέχρι τα τάγματα τῶν Ἀγγέλων καί πώς αἰσθάνονται τόν Θεό μέσα τους.

Καί κάποτε, βυθισμένοι μέσα σέ κάποιες σκέψεις καί λογισμούς περίεργους καί ὑψηλούς, νομίζουν πώς ἄφησαν σχεδόν τόν κόσμο αὐτόν καί ἁρπάγησαν μέχρι τόν τρίτο οὐρανό.

Ἀλλά, σέ πόσα σφάλματα εἶναι μπλεγμένοι αὐτοί καί πόσο εἶναι μακριά ἀπό τήν ἀληθινή τελειότητα, μπορεῖ νά τό καταλάβη ὁ κάθε ἕνας ἀπό τήν ζωή καί τά ἤθη τους. 

Γιατί, αὐτοί θέλουν νά προτιμοῦνται ἀπό τούς ἄλλους σέ κάθε τί πού ὑπάρχει· εἶναι ἰδιόρρυθμοι καί ἰσχυρογνώμονες στό θέλημά τους, εἶναι τυφλοί σέ ὅλα τά δικά τους.

Μέ ἐπιμέλεια ὅμως ἐξετάζουν τούς λόγους καί τίς πράξεις τῶν ἄλλων, ἄν τούς ἀγγίξῃ κάποιος λίγο στή μάταιη ὑπόληψι τῆς τιμῆς τους, πού αὐτοί νομίζουν πώς ἔχουν καί πού –σέ ὑπόληψι– θέλουν νά τούς ἔχουν καί οἱ ἄλλοι.

Ἤ ἐάν τούς ἐμποδίση κάποιος ἀπό κεῖνες τίς εὐλάβειες καί τίς ἀρετές, μέ τίς ὁποῖες καταπιάνονται –ὁ Θεός νά φυλάει!– ἀμέσως συγχύζονται, ἀμέσως ἀνάβουν ὅλοι ἀπό θυμό καί γίνονται ἔξαλλοι.

Καί, ἄν ὁ Θεός θέλοντας νά τούς φέρῃ σέ ἀκριβή γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ τους καί στόν ἀληθινό δρόμο τῆς τελειότητας, τούς στείλη θλίψεις καί ἀρρώστειες ἤ παραχωρήσῃ νά τούς ἔρθουν διωγμοί –οἱ ὁποῖοι εἶναι τό δοκιμαστήριο πού δοκιμάζει τούς γνήσιους καί ἀληθινούς δούλους Του– τότε φανερώνουν τά κρυφά τῆς καρδιᾶς τους, πώς εἶναι διεφθαρμένοι ἀπό τήν ὑπερηφάνεια. 

Γιατί, σέ κάθε λυπηρό γεγονός πού συμβαίνει, δέν θέλουν νά ἀκολουθήσουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μένουν ἀναπαυμένοι στίς δίκαιες –ἄν καί κρυφές κρίσεις τοῦ Θεοῦ– οὔτε θέλουν κατά τό παράδειγμα τοῦ ταπεινωθέντα καί παθόντα Υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ταπεινωθοῦν κάτω ἀπό ὅλα τά κτίσματα, ἔχοντας γιά ἀγαπητούς φίλους τους τούς διῶκτες, σάν ὄργανα τῆς Θείας ἀγαθότητας καί συνεργούς τῆς σωτηρίας τους.

Ὁπότε εἶναι φανερό πώς βρίσκονται σέ μεγάλο κίνδυνο. 

Γιατί, ἔχοντας τό ἐσωτερικό μάτι, δηλαδή τόν νοῦ τους, σκοτεινό, βλέπουν μέ ἐκεῖνο τόν ἑαυτόν τους· καί σκεπτόμενοι νά πετύχουν τίς ἐξωτερικές πράξεις πού κάνουν, πώς εἶναι καλές, νομίζουν πώς ἔφτασαν στήν τελειότητα.

Καί κατά αὐτόν τόν τρόπο ὑπερηφανευόμενοι, κατακρίνουν τούς ἄλλους. 

Γι᾿ αὐτό δέν εἶναι δυνατό νά ἀλλάξη ἄλλος κάποιους ἀπό αὐτούς, παρά μόνο μία ξεχωριστή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. 

Γιατί εὐκολώτερα μετατρέπεται στό καλό ὁ φανερός ἁμαρτωλός, παρά ὁ ἀπόκρυφος καί σκεπασμένος μέ τό κάλυμμα τῶν φαινομενικῶν ἀρετῶν”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 6. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 7. Σημείωσε, ὅτι, κατά τούς θεολόγους, βλάβη τοῦ Θεοῦ λέγεται, κάθε ἁμαρτία ἁπλά, γιατί βλάπτει, πληγώνει καί ἐναντιώνεται στό Θεόν. Καί κατά τό ὅτι αὐτή μέν δέν ὑπάρχει σάν ζωντανός ὀργανισμός, βλάπτει καί ἐναντιώνεται στό εἶναι τοῦ Θεοῦ, καί καθότι εἶναι κακό, βλάπτει τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, καθότι εἶναι ἀσθένεια καί ἀδυναμία, βλάπτει τήν δύναμί Του, καθότι ἀγνωσία, βλάπτει τήν σοφία Του. Καί ἁπλά, καθότι αὐτή εἶναι καί λέγεται ἀτελειότητα καί παράλειψη, βλάπτει καί ἐναντιώνεται στίς ἄπειρες τελειότητες τοῦ Θεοῦ καί καθότι παράβαση καί ἀνομία βλάπτει καί πληγώνει τούς νόμους καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί καθώς, κάθε λόγος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὀνομάζεται βλασφημία, γιατί βλάπτει τήν φήμη καί τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί κάθε ἁμαρτία βλάβη λέγεται τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο γιατί ἀπό μόνη της ἐναντιώνεται σάν μεγαλύτερο κακό στό μεγαλύτερο κακό, ἀλλά γιατί καί σάν γίνεται στά κτίσματα τοῦ Θεοῦ, κάνει νά βλασφημῆται ὁ Κτίστης αὐτῶν, πώς εἶναι καί αὐτός τέτοιος κακός, καί στή συνέχεια ὅτι ἔκτισε καί τέτοια κακά· καθώς καί ἡ ἀρετή τῶν κτισμάτων, κάνει νά δοξάζεται καί ὁ Κτίστης τους.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Διαβάστε επίσης :
Όλη η σειρά των άρθρων με θέμα “Τα όπλα του αρόρατου πολέμου” εδώ