«Μέ τά τέσσαρα λοιπόν αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης) 

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 6ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).   

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος μέσα ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, προβάλλει μέ τή δέουσα σημασία τήν ἀξία, τήν ὑπεροχή καί τό μεγαλεῖο μέ τήν ἰδιαίτερη τιμή στό σεπτό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, παρουσιάζει τό μαρτυρικό βίο ἀπό τά Συναξάρια τῶν παλαιῶν καί νέων μαρτύρων, ὡς στιβαρά πνευματικά στηρίγματα καί πρότυπα ἁγιότητας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. 

Ἐνῶ ταυτόχρονα ἀπορρίπτει ὅλα τά προτεινόμενα «οὐμανιστικά» πρότυπα ἀπό τό σύγχρονο ρεύμα τῆς ἐποχῆς του, αὐτά τά δῆθεν πρότυπα τῆς ἄθεης Δύσης.

Σκοπός του εἶναι νά διδάξει μέσα ἀπό τό προσωπικό βίωμά του τήν ἁγιότητα καί νά προφυλάξει μέ τή διδασκαλία του, ὅλους τούς πιστούς ἀπό μέγιστους κινδύνους, κυρίως αὐτόν τῆς ἐκκοσμίκευσης, τῆς αἵρεσης καί τῆς ἀποστασίας. 

Μέ τήν διατήρηση τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, ὅπως τήν δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μέ τή συνεχή Θεία Μετάληψη, καί μέ τήν συνειδητή συμμετοχή τῶν πιστῶν στά Ἅγια Μυστήρια, πράγματι τονώνει τό γνήσιο ὀρθόδοξο φρόνημά τους. 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Κεφάλαιο Γ´

Ἡ ἐλπίδα καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό 

“Εἶναι πολύ ἀναγκαῖο σέ αὐτόν τόν –ἀόρατο– πόλεμο, τό νά μήν ἐμπιστευώμαστε τόν ἑαυτόν μας, ὅπως εἴπαμε· παρόλα αὐτά, ἐάν ἀπελπισθοῦμε μόνο, δηλαδή, ἐάν ἀποβάλουμε, μόνον κάθε πεποίθησι τοῦ ἑαυτοῦ μας, βέβαια, ἤ τραποῦμε σέ φυγή, ἤ θά νικηθοῦμε, καί θά κυριευθοῦμε ἀπό τούς ἐχθρούς. (17)

Γι᾿ αὐτό, κοντά στή ὁλοκληρωτική ἀπάρνησι τοῦ ἑαυτοῦ μας, χρειάζεται ἀκόμη καί ἡ πλήρης ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ἐλπίζοντας δηλαδή ἀπό αὐτόν μόνο κάθε καλόν καί κάθε βοήθεια καί νίκη. 

Γιατί, καθώς ἀπό τόν ἑαυτό μας, ὅπου εἴμαστε τό τίποτα, τίποτα ἄλλο δέν περιμένουμε, παρά γκρεμίσματα καί πτώσεις, γιά τά ὁποῖα καί πρέπει νά μήν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας τελείως.

Κατά αὐτό τόν τρόπο θά ἀπολαύσουμε ὁπωσδήποτε ἀπό τόν Θεόν κάθε νίκη, ἀμέσως μόλις ὁπλίσουμε τήν καρδιά μας μέ μίαν ζωντανή ἐλπίδα σέ Αὐτόν, ὅτι θά λάβουμε τήν βοήθειά Του σύμφωνα μέ ἐκεῖνο τό ψαλμικό “σ᾿ Αὐτόν ἔλπισε ἡ καρδιά μου καί βοηθήθηκα”.

– «Κύριος βοηθός μου καί ὑπερασπιστής μου· ἐπ᾿ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καί ἐβοηθήθην, καί ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου· καί ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ» (Ψαλμός 27, 7).

Αὐτήν τήν ἐλπίδα, μαζί καί βοήθεια, μποροῦμε νά πετύχουμε γιά τέσσερις λόγους.

Ὁ α΄ λόγος, γιατί τήν ζητᾶμε ἀπό ἕνα Θεό, ὁ ὁποῖος μέ τό νά εἶναι Παντοδύναμος, ὅ,τι θέλει μπορεῖ νά τό κάνῃ καί στή συνέχεια μπορεῖ νά βοηθήσῃ καί μᾶς.

Ὁ β΄ λόγος, γιατί, τήν ζητᾶμε ἀπό ἕνα Θεό ὁ ὁποῖος, ὄντας ἄπειρα σοφός, ὅλα, τά πάντα γνωρίζει μέ πλήρη τελειότητα, καί ἑπομένως γνωρίζει ὅλο ἐκεῖνο πού ταιριάζει στή σωτηρία μας.

Ὁ γ΄ λόγος, γιατί ζητᾶμε αὐτή τήν βοήθεια, ἀπό ἕνα Θεό, ὁ ὁποῖος, γιά νά εἶναι ἀτέλειωτα ἀγαθός, μέ μία ἀγάπη καί θέλησιν πού δέν περιγράφεται, εἶναι πάντα ἕτοιμος γιά νά δώσῃ ἀπό ὥρα σέ ὥρα, καί ἀπό στιγμή σέ στιγμή, ὅλη τή βοήθεια πού μᾶς χρειάζεται, γιά τήν πνευματική καί ὁλοκληρωτική νίκη τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀμέσως ὅταν τρέξουμε στήν ἀγκαλιά του μέ σταθερή ἐλπίδα.

– Καί πῶς εἶναι δυνατόν, ὁ καλός ἐκεῖνος Ποιμένας μας, πού ἔτρεχε τριαντατρία χρόνια ἀναζητώντας τό χαμένο πρόβατο, μέ τόσο δυνατές φωνές, πού βράχνιασε ὁ λάρυγγας, πού περπάτησε δρόμο τόσο κοπιαστικό καί ἀκανθώδη, πού ἔχυσε ὅλο του τό αἷμα καί ἔδωσε τή ζωή, πῶς εἶναι δυνατόν, λέω, τώρα πού αὐτό τό πρόβατο ἀκολουθεῖ πίσω Του, καί μέ ἐπιθυμία φωνάζει, καί τόν παρακαλεῖ, νά μή γυρίσῃ σέ αὐτό τούς ὀφθαλμούς Του; 

– Πῶς μπορεῖ νά μήν τό ἀκούσῃ; 

– Καί νά μήν τό βάλῃ στούς Θείους του ὥμους, κάνοντας γιορτή μέ ὅλους τούς Ἀγγέλους τοῦ οὐρανοῦ; 

– Καί ἄν ὁ Θεός μας δέν παύει ἀπό τό νά γυρεύῃ μέ μεγάλη ἐπιμέλεια καί ἀγάπη, νά βρῇ κατά τήν εὐαγγελική παραβολή, τή χαμένη δραχμή, τόν τυφλό καί κωφό ἁμαρτωλό, πῶς γίνεται τώρα νά ἐγκαταλείψη αὐτόν, πού σάν χαμένο πρόβατο, φωνάζει καί καλεῖ τόν δικό Του Ποιμένα; 

– Καί ποιός θά πιστέψη ποτέ, πώς ὁ Θεός, πού χτυπάει πάντα τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἐπιθυμώντας νά μπῆ μέσα καί νά δειπνήσῃ, σύμφωνα μέ τήν ἱερή Ἀποκάλυψι (18), δίνοντας σέ αὐτόν τά χαρίσματά Του, ὅτι, ὅταν τοῦ ἀνοίγῃ τήν καρδιά ὁ ἄνθρωπος καί τόν προσκαλῇ, Αὐτός θά ἔπρεπε νά κάνῃ μέ τήν θέλησί Του τόν κωφό καί νά μή θέλῃ νά μπῆ;

Ὁ δ΄ τρόπος γιά ν᾿ἀποκτήσῃ κάποιος αὐτήν τήν στό Θεόν ἐλπίδα καί βοήθεια, εἶναι τό νά τρέξη μέ τήν μνήμη του στήν ἀλήθεια τῶν Θείων Γραφῶν, οἱ ὁποῖες, σέ τόσα μέρη ἄς δείχνουν φανερά, ὅτι δέν ἔμεινε ποτέ ντροπιασμένος καί ἀβοήθητος, ὅποιος ἔλπισε στόν Θεό. 

– “Κοιτάξτε τίς ἀρχαῖες γενεές καί στοχασθῆτε· ποιός ἐμπιστεύθηκε στόν Κύριο καί καταντροπιάσθηκε;”. «Ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεάς καί ἴδετε· τίς ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καί κατῃσχύνθη; Ἤ τίς ἐνέμεινε τῷ φόβῳ αὐτοῦ καί ἐγκατελείφθη;» (Σειράχ 2, 10) (19).

Μέ τά τέσσαρα λοιπόν αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου. 

Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς, ὄχι μόνον τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό, ἀλλά καί τήν ὁλοκληρωτική ἀπελπισία στόν ἑαυτό σου, γιά τήν ὁποία δέν παραλείπω νά σοῦ ὑπενθυμίσω καί σέ αὐτό τό κεφάλαιο, ὅτι ἔχεις πολλή ἀνάγκη ἀπό τήν γνῶσι της. 

Ἐπειδή, στόν ἄνθρωπο εἶναι τόσον πολύ προσκολλημένη ἡ ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό του, ὅτι εἶναι κατά κάποιον τρόπο κάτι καί τόσο λεπτή, πού σχεδόν πάντα ζῇ κρυφά μέσα στήν καρδιά μας, καί μᾶς φαίνεται πώς δέν ἔχομε ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας καί ἔχομε ἐλπίδα στό Θεό. 

Ὁπότε, γιά νά φεύγῃς ἐσύ, ὅσο μπορεῖς, αὐτή τήν μάταιη ὑπόληψι, καί νά ἐργάζεσαι μέ τήν ἔλλειψι ἐπιστοσύνης στόν ἑαυτό σου καί μέ τήν ἐλπίδα στό Θεό, εἶναι ἀνάγκη νά προπορεύεται ἡ σκέψις τῆς ἀδυναμίας σου, πιό πρίν ἀπό τήν σκέψη τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ, καί πάλι αὐτές οἱ δυό μαζί νά προπορεύωνται πρίν ἀπό κάθε μας πρᾶξι”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 17. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr και https://www.imaik.gr
• 18. Τά λόγια τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι αὐτά: “Νά, στέκομαι μπροστά στήν πόρτα καί κτυπῶ. Ἄν κάποιος ἀκούσῃ τήν φωνή μου καί μοῦ ἀνοίξῃ τήν πόρτα, θά μπῶ στό σπίτι του καί θά δειπνήσω μαζί Του κι’ αὐτός μαζί μου”. «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καί αὐτός μετ᾿ ἐμοῦ» (Ἀποκ. 3, 20).19. Γιά αὐτό καί ὁ βασιλεύς Αὔγαρος, ἀφοῦ ἀναστήλωσε τήν ἀχειροποίητη εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας, πάνω στήν Πόρτα τῆς πόλης Ἔδεσσα, ἔγραψε καί αὐτά τά λόγια σέ αὐτή «Χριστέ ὁ Θεός, ὁ εἰς σέ ἐλπίζων, οὐκ ἀποτυγχάνει ποτέ» (ἀπό τόν Συναξαριστή τῆς ις΄ τοῦ Αὐγούστου).

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra