της Μαρίας Κοσμίδου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Τα παιδιά του νέου καθεστώτος δεν πρέπει να χαρίζουν το κολατσιό τους, παρά να το κρατούν μόνο για τον εαυτό τους!…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Τα σχολεία της νέας κανονικότητας

της Μαρίας Κοσμίδου

Τα αναγκαία μέτρα του Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, που οφείλουν να ακολουθήσουν οι σχολικές μονάδες με σκοπό τον περιορισμό της πανδημίας, η οποία πέρασε και δεν ακούμπησε την ορθόδοξη Ελλάδα μας, πλαισιώθηκαν και από ιδιωτικής πρωτοβουλίας ενημερωτικά βίντεο ή αφίσες, με εικονογραφημένες οδηγίες για την επιστροφή των μικρών μαθητών στα θρανία, με ασφάλεια και υγεία. Η παραγωγή και προβολή στο διαδίκτυο τέτοιου υλικού συνηθίζεται στην εκπαιδευτική κοινότητα, ειδικά όταν απευθύνεται σε παιδιά μικρής ηλικίας, αλλά και σε γονείς, καθώς βοηθά στην κατανόηση κάποιων κανόνων.

Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει, είναι τι υπάρχει πίσω από τις εκ πρώτης όψεως χαριτωμένες εικόνες και τις χρωματιστές λεξούλες. Συνήθως οι οδηγίες παρουσιάζονται σαν ποιηματάκι που μπορούν εύκολα να αποστηθίσουν τα παιδιά. Με πολύχρωμα γραφικά, με χαρούμενα παιδικά προσωπάκια, δίνουν με απλά λόγια τις εντολές της νέας κανονικότητας σε ότι αφορά τη σχολική ζωή. Τα χρώματα και τα στιχάκια όμως, στην πραγματικότητα κρύβουν το σκοτεινό πρόσωπο της νέας τάξης πραγμάτων.

Η νέα κανονικότητα δε μας τα λέει καλά ούτε στα σχολεία. Τα παιδιά του νέου καθεστώτος πρέπει να κάθονται μόνα τους στα θρανία και απαγορεύεται να αγκαλιάζουν τους φίλους τους στο χώρο του σχολείου. Αφήνεται μόνο μια αόριστη ελπίδα ότι κάποτε θα επιτραπούν οι αγκαλιές. Τα παιδιά του νέου καθεστώτος απαγορεύεται να δανείζουν τα πράγματά τους και πρέπει να τα κρατούν όλα δικά τους! Τα παιδιά του νέου καθεστώτος δεν πρέπει να χαρίζουν το κολατσιό τους, παρά να το κρατούν μόνο για τον εαυτό τους! Για να πιεί νερό από μπουκάλι άλλου παιδιού ούτε λόγος. Κι αν στραβοκαταπιεί ένα παιδάκι, κι αν χρειάζεται λίγο νεράκι και δεν έχει δικό του μπουκάλι, πάει… χάθηκε…

Οι οδηγίες περί σαπουνιού και απολύμανσης  φαίνονται αστείες, αφού είναι μόνιμος καημός των μαμάδων μαζί με το «βάλε ζακέτα θα κρυώσεις». Δε χρειάζεται να ανησυχεί το Υπουργείο για την υγιεινή των παιδιών μας, όπως τα φροντίζαμε προ κορωνοϊού, έτσι τα φροντίζουμε και τώρα. Οπότε ποιος ο σκοπός τόσο αυστηρών εντολών περί απομόνωσης ειδικά στα σχολεία; Άραγε για ποιο λόγο χρειάζεται να εκπαιδευτούν τα μικρά παιδιά στη μοναξιά και στη φροντίδα του «εγώ» τους;

Ο σκοπός είναι η προετοιμασία των πολιτών του μέλλοντος. Εκπαιδεύονται οι μαθητές να κρατούν αποστάσεις. Αγκαλιές, χαρές και πανηγύρια τέλος. Εκπαιδεύονται να αγαπούν και να φροντίζουν μόνο τον εαυτό τους και να κάνουν παρέα με το «εγώ» τους. Η πιο γλυκιά, η πιο ανθρώπινη κίνηση, το να μοιράζεται δηλαδή ένα παιδάκι το κολατσιό του με ένα συμμαθητή, που δεν πήρε μια μέρα δικό του και δεν έχει κάτι να φάει στο διάλειμμα ή επειδή έτσι θέλει να το μοιραστεί απλά με το φίλο του, δεν είναι αποδεκτή στη νέα κανονικότητα. Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει οι άνθρωποι να είναι άσπλαχνοι, να μη μοιράζονται πράγματα, να μη γίνονται στήριγμα ο ένας για τον άλλον, να είναι μόνοι τους, σε ικανές αποστάσεις, ώστε να τους ελέγχει καλύτερα. Τα παιδιά, τα αθώα αυτά πλάσματα που έχουν έμφυτη στην καρδούλα τους την καλοσύνη, εκπαιδεύονται για να γίνουν σκληροί άνθρωποι, άκαρδοι, να αδιαφορούν για το διπλανό τους, στο όνομα κάποιων κανόνων ασφαλείας.

Συζητώντας με ορισμένους από τους εκπαιδευτικούς των σχολείων της περιοχής μας, μου έκανε εντύπωση το ότι διστάζουν να εκφραστούν ελεύθερα για τα νέα μέτρα. Ίσως να φοβούνται. Τελικά, μετά από λίγη ώρα συζήτησης, ξεδιπλώνεται η αλήθεια: «δεν ήταν πανδημία, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να ακολουθήσουμε τις οδηγίες της Κυβέρνησης».

Πλέον είναι ανάγκη να είμαστε σε επαγρύπνηση. Πριν προλάβουμε να αντιληφθούμε τις αλλαγές στη σχολική ύλη και να ανησυχήσουμε γι’ αυτές, έρχονται άλλες, χειρότερες αλλαγές. Αλλάζει το σχολικό περιβάλλον, αλλάζουν οι άνθρωποι. Το σχολείο που ξέραμε, με τα γέλια, τις φωνές και τις παρεούλες στην αυλή, δεν είναι αρεστό. Στόχος είναι η δημιουργία μίας κοινωνίας χωρίς ανθρωπιά, οργανωμένη έτσι ώστε να μην έχει ο ένας την ανάγκη του άλλου, αφού θα καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες απομακρυσμένα και άρα ελεγχόμενα. Φρίκη…

Δόξα τω Θεώ προς το παρόν τα μικρά παιδιά δείχνουν να αγνοούν τις δέκα εντολές της νέας κανονικότητας. Δόξα τω Θεώ, προς το παρόν τα μικρά παιδιά δεν κρατούν αποστάσεις. Δόξα τω Θεώ, ακόμα μοιράζονται το κολατσιό τους και δανείζουν τα μολύβια τους στους συμμαθητές τους. Δόξα τω Θεώ μπορούν ακόμα να αγκαλιάζουν τους φίλους τους, να επιστρέφουν παρέα στο σπίτι και να γεμίζουν τις γειτονιές με τις φωνές τους.

Εύχομαι όλα τα παιδιά, τώρα που επέστρεψαν στα σχολεία μετά από τόσο καιρό απομόνωσης, να αγκάλιασαν πολύ σφιχτά τους φίλους τους. Εύχομαι να είναι υγιή και να μεγαλώνουν με όλη την αγάπη των οικογενειών τους και των δασκάλων τους. Να παραμείνει το σχολείο, αυτό το ανθρώπινο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε κι εμείς, το σχολείο που αγαπήσαμε και από το οποίο έχουμε όλες αυτές τις όμορφες αναμνήσεις και όχι να γίνει ο προθάλαμος μιας κοινωνίας βγαλμένης από σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, όπου οι άνθρωποι ζουν σαν ρομπότ υπό τον πλήρη έλεγχο ενός απάνθρωπου συστήματος διακυβέρνησης. Εύχομαι γονείς και εκπαιδευτικοί να δείχνουμε περισσότερο ζήλο για την τήρηση των εντολών του Θεού και όχι των ανθρώπων. Αμήν.