Γράφει ο Μέτοικος 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

…Ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος διδάσκει νεωτερισμό ή απλά εκφέρει βέβηλη κενοφωνία;…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Θεολογικές ακροβασίες του π. Νικόλαου Λουδοβίκου… πάνω από την άβυσσο της κακοδοξίας και το χάος της αίρεσης

του Μέτοικου

Το κλείσιμο των Εκκλησιών την εποχή της έξαρσης της πανδημίας του κορωνοϊού Covid-19 προκάλεσε δεινό σάλο και δυσπερίγραπτη σύγχυση στους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που κορυφώθηκε, τόσο με τη βλάσφημη επίθεση διανοούμενων εναντίον της Αγίας Ευχαριστίας όσο και, κυρίως, με τα «νεωτερίσματα και της αληθούς πίστεως ημαρτημένα και απεσχοινισμένα φρονήματα» «ορθόδοξων» αρχιερέων και ιερέων με τις νεοφανείς και προκλητικές παρεμβάσεις τους στο ουσιωδώς σπουδαίο τμήμα της κοινωνίας των πιστών.

Τη σύγχυση, με θεολογικά άρθρα που ακροβατούν πάνω από την άβυσσο της κακοδοξίας και το χάος της αίρεσης, επέτεινε η παρέμβαση του π. Νικόλαου Λουδοβίκου, καθηγητή δογματικής και φιλοσοφίας στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, παρεμβαίνοντας σε διαμάχη διανοουμένων για την  αποϊεροποίηση της Θείας Κοινωνίας, στο άρθρο-παρέμβαση: «Μεταλαμβάνοντας σε καιρούς πανδημίας (ή τα Χριστολογικά βάθη του εαυτού και η Θεία Κοινωνία)» αρχικά υποστηρίζει: «πως στα πλαίσια της Ορθόδοξης θεολογίας η Ευχαριστία δεν έχει καθόλου χαρακτήρα συμβολικό ή μεταφορικό, ή κάτι παρεμφερές – πρόκειται για μετοχή πραγματική και οντολογική στο ίδιο το θεωμένο, λόγω της υποστατικής ένωσης με την Θεία φύση του Χριστού, ανθρώπινο σώμα του Χριστού…», ενώ στη συνέχεια αποφαίνεται ότι η καθαγιαστική ρήση την ώρα της αγίας αναφοράς στη Θεία Λειτουργία «μεταβαλών τω πνεύματί σου τω Αγίω» δεν μετουσιώνει τα προκείμενα δώρα!

Δηλαδή, υποστηρίζει ο καθηγητής της Δογματικής π. Ν.Λουδοβίκος: «Δεν πρόκειται, πράγματι για μετουσίωση»! Αφού «Η ουσία των προσφερθέντων υλικών στοιχείων, όπως ακριβώς και η ανθρώπινη φύση του Χριστού, παραμένει αναλλοίωτη»!

Οπότε η παράκληση του ιερέως στην Αγία Αναφορά, το Άγιο Πνεύμα να ποιήσει «τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου… το δε εν τω ποτηρίω τούτω τίμιον αίμα του Χριστού σου», προφανώς είναι χωρίς νόημα.

Λίγο πριν το τέλος αυτού του άρθρου ο π. Νικόλαος βρίσκει, πάνω από την άβυσσο της κακοδοξίας, την ορθόδοξη ισορροπία του και αναιρεί τα όσα προηγούμενα έχει υποστηρίξει δηλώνοντας πως: «… για να επιστρέψουμε, το Θείο επέκεινα ζη (τι απόλυτη και εξαίσια και μοναδική ευτυχία!) ανάμεσά μας και ο άρτος και ο οίνος έχουν μεταβληθεί όντως και απολύτως σε σώμα και αίμα Χριστού».

Στην κατακλείδα αυτού του άρθρου ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος εκφράζοντας την ποιμαντική του αγωνία και το ενδιαφέρον του για τα «ολιγόπιστα παιδιά της Εκκλησίας» προτείνει, αντί η Εκκλησία να καταδικάζει την ολιγοπιστία «κάποιων παιδιών της», να κάνει συγκατάβαση αφού «αυτή υπήρξε και η πρακτική του Χριστού άλλωστε».

Τώρα, που είδε τη συγκατάβαση στο έργο του Θεανθρώπου ο π. Λουδοβίκος είναι άξιο απορίας, αφού ο Χριστός δήλωσε πως: «Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» και «ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν [τους κερματιστάς και εμπόρους] εκ του ιερού» απαγορεύοντας, έως της συντελείας του παρόντος αιώνος του απατεώνος τη μετατροπή του «οίκου του Πατρός Του σε οίκο εμπορίου».

Πάντως και, αυτό είναι το σκανδαλιστικό, ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος τη συγκατάβαση της Ορθοδόξου Εκκλησίας την αντιλαμβάνεται με την αντιγραφή της καθαυτό γελοίας πρακτικής της ανέπαφης Θείας Κοινωνίας, την οποία «εσκιασμένως άγαν» προτείνει ως μια λύση έμπρακτης ανεκτικότητας.

Αυτή η σκέψη-πρόταση του π. Ν.Λουδοβίκου περί «ανέπαφης Θείας Κοινωνίας», που εφαρμόστηκε στο μικτό μοναστήρι στο Essex της Αγγλίας κατά «συγκατάβαση σε παραγγελίες των αρχών» από τον Σωφρόνιο Σαχάρωφ, εκφράζει την πίστη του πως μπορεί να υπάρξει αλλαγή στο τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας ή ήταν παγωμένη πνοή βοσπορίτικου αέρα, προάγγελου των αιρετικών ανέμων που προσπάθησε να σπείρει ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης Βαρθολομαίος με την επιστολή του για το συντονισμό και την ομοιομορφία «μεταξύ των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών ως προς το καίριον θέμα της Θείας Ευχαριστίας και του τρόπου μεταδόσεως αυτής εις τούς πιστούς»; 

Με διαφοροποιήσεις, το κείμενο «Μεταλαμβάνοντας σε καιρούς πανδημίας…» μεταδόθηκε από τα ερτζιανά της Εκκλησίας της Ελλάδος τη Μεγάλη Εβδομάδα, με τίτλο «Η σάρκα του ανθρώπου, η ενσάρκωση του Θεού και η Θεία Μετάληψη».

Τη συνέντευξη αυτή, που δημοσιεύτηκε σε ιστότοπο, σχολίασε ο κ. Μιχαήλ  Βασ. Γαλενιανός σε άρθρο του με τίτλο: «Αδιανόητα δογματικά σφάλματα του π. Νικολάου Λουδοβίκου».

Ο κ. Γαλενιανός με την υπερβολή του γενικού αφορισμού στο τέλος του άρθρου για τα πολλά «δογματικά λάθη που μπορεί να έχει υποπέσει στις αμέτρητες ώρες των παραδόσεων, των ομιλιών και των υπολοίπων συνεντεύξεων του» ίσως αδικεί τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο, όμως έχει απόλυτο δίκαιο που επισημαίνει και καταδικάζει την εκτροπή του από την Ορθόδοξη θεολογία με τη δήλωση πως, η μεταβολή των Τιμίων Δώρων είναι «ευχαριστιακή  ενσάρκωση», δηλαδή «είναι μεταβολή όχι της ουσίας· η ουσία  παραμένει ίδια, είναι ψωμί, είναι κρασί»! 

Με την ευλογία!!! Του επισκόπου του Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ Φραγκάκου, ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος απάντησε στην κριτική των αντιορθόδοξων θέσεων του από τον κ. Μ.Γαλενιανό με το άρθρο: «Περί μιάς συκοφαντικής «κριτικής», ή η Ορθόδοξη ανθρωπολογία σε διερώτηση».

Κατ’ αρχάς, είναι απολύτως εγωιστικό να απαιτεί ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος να του ασκηθεί κριτική από τον κ. Γαλενιανό επί τη βάσει του συνολικού και πλουσιότατου θεολογικού έργου του, αλλά σαρκικός και αυτός «κατά άνθρωπον περιπατεί», οπότε συγχωρητέα η αξίωσή του.

Μα δεν είναι αυτό το μείζον θέμα. Ίσως θέμα μεγάλο δεν είναι και το πρόβλημα που δημιουργεί ο αφορισμός του π. Ν. Λουδοβίκου πως: «υπάρχει πολύς πλατωνισμός μες στον χριστιανισμό», αφού αδικεί κατάφορα τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας που, κατά τον G. Florofsky «εδημιούργησαν μίαν νέαν φιλοσοφίαν, πολύ διάφορον του Πλατωνισμού και του Αριστοτελισμού, ή οιουδήποτε άλλου συστήματος σκέψεως». 

Το μείζον και σοβαρό θεολογικό πρόβλημα είναι η παρέκκλιση του καθηγητή δογματικής και φιλοσοφίας στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης π.Ν.Λουδοβίκου από «του κοινού κτήματος, του πατρικού θησαυρού της υγιαινούσης Ορθοδόξου πίστεως».

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος αφού επί μακρόν αναπτύσσει στο άρθρο: «Περί μιάς συκοφαντικής «κριτικής»…», «τη νέα περί σωματοψυχής χριστιανική διδασκαλία», που μόνο νέα δεν είναι αφού την υποστηρίζει ο Άγιος Ιγνάτιος από την πρώτη εκατονταετία, μετά τη θεία ενσάρκωση, διατυπώνει ξεκάθαρα τη θεολογική του θέση βεβαιώνοντας το ακροατήριό του: «πως η ουσία των στοιχείων [των Τιμίων Δώρων] παραμένει η αυτή, όπως το σώμα του Χριστού παρέμεινε πάντοτε ανθρώπινο, μεταβαλλομένου του τρόπου της υπάρξεως των – η θέση του Γ(αλενιανού) είναι λοιπόν πως στην Θ. Ευχαριστία μεταβάλλονται κατ’ ουσίαν τα προσφερθέντα στοιχεία».

Κα για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, για τη δογματική εκτροπή του, συμπληρώνει: «Δεν πρόκειται, πράγματι για μετουσίωση […]»!

Εάν αυτή είναι, που είναι! η επίσημη θέση και γνώμη του π. Ν.Λουδοβίκου για τη μετουσίωση των Τίμιων Δώρων, προφανώς τη μεταλαμπαδεύει και στους σπουδαστές της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, οπότε εξηγείται το γιατί οι νέοι κυρίως αρχιμανδρίτες, ξεφουρνίζουν από τον Άμβωνα τόσες κακοδοξίες.

Ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ Φραγκάκος, πνευματικό τέκνο του νέου Αγίου της Εκκλησίας Καλλίνικου Μητροπολίτου Εδέσσης συμφωνεί με τη θέση του π. Ν. Λουδοβίκου πως: «η ουσία των [Τιμίων Δώρων] παραμένει ίδια, είναι  ψωμί, είναι κρασί» και άρα η καθαγιαστική ρήση «μεταβαλών τω πνεύματί σου τω Αγίω» δεν έχει καμία ισχύ;

Αν «Δεν πρόκειται πράγματι για μετουσίωση» των Τίμιων Δώρων, τότε ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος όταν ιερουργεί, λέει ψέματα την ώρα της Κοινωνίας των Πιστών στους πιστούς πως: «Μεταδίδοταί σοι το σώμα και το αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον»;

«Δεν πρόκειται, πράγματι για μετουσίωση […]. Η ουσία των προσφερθέντων υλικών στοιχείων, όπως ακριβώς και η ανθρώπινη φύση του Χριστού, παραμένει αναλλοίωτη – και οφείλει να παραμείνει αναλλοίωτη…» υποστηρίζει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος.

Αν όμως η ουσία των Τίμιων Δώρων (άρτος και οίνος) παραμένει αναλλοίωτη, «όπως ακριβώς και η ανθρώπινη φύση του Χριστού», τότε έκαναν λάθος οι Άγιοι και ομολογητές; Πλανήθηκαν οι Πατέρες της Εκκλησίας που δογμάτιζαν εν Συνόδω τη μετουσίωσή τους;

Πλανήθηκαν οι Συνοδικοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου π. Νικόλαε Λουδοβίκε που, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, ο οποίος «αποτελεί ένα εξαιρετικό πρότυπο πειθαρχίας στους ιερούς κανόνες!!!, ένας αληθής κανόνας! της Ορθόδοξης πίστης μας», κατά τον γαλίφη αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, αποφάσισαν πως: «Το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας είναι αδιαπραγμάτευτον, διότι πιστεύομεν ότι δι΄ αυτού μεταδίδεται εις τούς πιστούς αυτό τούτο το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον»;

Κενός νοήματος ή απλά ψιλός ο λόγος του Θεανθρώπου: «εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» και «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ»;

Ποιο το νόημα των λόγων: «λάβετε, φάγετε, τούτο έστι το σώμα μου» και «πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο έστι το αίμα μου» εάν «η κτιστή αυτή ύλη [ο άρτος και ο οίνος] υπάρχει πλέον, εν αγίω Πνεύματι, ελεύθερη από τα κτιστά της όρια, δηλαδή υπάρχει με τον τρόπο υπάρξεως της άκτιστης φύσης, «ενεργουμένη και ενεργούσα υπέρ τον εαυτής θεσμόν», πλήρης της χάριτος του θεωμένου σώματος του Χριστού» όπως υποστηρίζει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος;

Τι ακριβώς διδάσκει ο π. Ν.Λουδοβίκος πως: «ου γαρ είναι σώμα Χριστού αληθινόν τον ορώμενον και εσθιόμενον άρτον»;

Στην ομολογία της Ανατολικής Εκκλησίας Μητροφάνους Κριτοπούλου υπάρχει η διαβεβαίωση πως, ο ιερουργούμενος άρτος μετουσιώνεται σε «αληθώς σώμα Χριστού και αίμα Χριστού».

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, «ο μεγαλύτερος συμβολικός και δογματικός ορθόδοξος θεολόγος της εποχής του» στην Ορθόδοξη Ομολογία Πίστεως βεβαιώνει πως: «αληθώς και πραγματικώς, μετά τον αγιασμόν του άρτου και του οίνου μεταβάλλεσθαι, μετουσιούσθαι, μεταποιείσθαι, μεταρρυθμίζεσθαι τον μεν άρτον εις αυτό το αληθές του Κυρίου σώμα, όπερ εγεννήθη εν Βηθλεέμ εκ της αειπαρθένου και θεοτόκου Μαρίας… τον δε οίνον μεταποιείσθαι και μετουσιούσθαι εις αυτό το αληθές του Κυρίου αίμα, όπερ κρεμάμενον επί του σταυρού εχύθη υπέρ της του κόσμου ζωής».

«Έτι μετά τον αγιασμόν του άρτου και του οίνου ουκ έτι μένειν την ουσίαν του άρτου και του οίνου [όπως υποστηρίζει ο π. Λουδοβίκος], αλλ’ αυτό το σώμα και το αίμα του Κυρίου εν τω του άρτου και του οίνου είδει και τύπω, ταυτόν ειπείν, υπό τοις του άρτου και του οίνου συμβεβηκόσιν».

«Αν και στο ελάχιστο μέρος του μεταβληθέντος άρτου και οίνου υπάρχει όλος και ολικώς ο Δεσπότης Χριστός κατ’ ουσίαν» τότε πως «η κτιστή αυτή ύλη [ο άρτος και ο οίνος] υπάρχει πλέον, εν αγίω Πνεύματι, ελεύθερη από τα κτιστά της όρια» όπως υποστηρίζει ο π. Ν.Λουδοβίκος;

Με τη λέξη «μετουσίωση» την οποία απορρίπτει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, προφανώς για να στηρίξει την κακοδοξία ότι: «η ουσία των προσφερθέντων υλικών στοιχείων… παραμένει αναλλοίωτη» οι νεότεροι πατέρες της Εκκλησίας δηλώνουν πως: «μετά τον αγιασμόν ου τυπικώς, ουδ’ εικονικώς, ουδέ πνευματικώς… ουδέ χάριτι υπερβαλλούση…αλλ’ αληθώς και πραγματικώς και ουσιωδώς γίνεται ο μεν άρτος αυτό το αληθές του Κυρίου σώμα, ο δε οίνος αυτό το αληθές του Κυρίου αίμα».

Λοιπόν τι; «Κατά μετωνυμίαν είναι τον άρτον σώμα και τον οίνον αίμα και μη κατά μεταβολήν»;

Ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος διδάσκει νεωτερισμό ή απλά εκφέρει βέβηλη κενοφωνία;

Δανείζεται τη φωνή του Κορυδαλλέως ή το όπλο του Καρυοφύλλη, ως συνεχιστής των αντιδρώντων ανατολικών θεολόγων στην χρήση της λέξεως «μετουσίωση», αντιτιθέμενος στην περί μετουσιώσεως διδασκαλία της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, που οι πολέμιοι παντελώς λανθασμένα θεωρούν ότι πρόκειται περί παραδοχής «λατινικού δόγματος», κρυμμένου πίσω από την αντίστοιχη λατινική λέξη «transsubstantiatio;

Για την ιστορία, τον δογματικό όρο «μετουσίωση» χρησιμοποίησαν εκτός του Αγίου Γεννάδιου του Σχολάριου οι θεολόγοι: Μελέτιος Πηγάς, Γεώργιος Κορέσσιος, Μελέτιος Συρίγος κ.α., οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων Νεκτάριος, Δοσίθεος και Χρύσανθος καθώς και τοπικές Σύνοδοι.

Ο π. Ν. Λουδοβίκος για να κάνει εμφαντικότερη την κακοδοξία του, την αντιπαραθέτει με τη θέση του κ. Γαλενιανού. «Θεωρώ [γράφει ο π.Νικόλαος] πως η ουσία των στοιχείων παραμένει η αυτή, όπως το σώμα του Χριστού παρέμεινε πάντοτε ανθρώπινο, μεταβαλλομένου του τρόπου της υπάρξεως των [ενώ] – η θέση του Μιχαήλ  Βασ.  Γαλενιανού είναι… πως στην Θ. Ευχαριστία μεταβάλλονται κατ’ ουσίαν τα προσφερθέντα στοιχεία».

Μέμφεται ο π. Ν.Λουδοβίκος έναν θεολόγο που ακολουθεί την υγιά δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πανηγυρίζει με την δική του ετεροδοξία!

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος υποστηρίζει, ότι μετά τον αγιασμό τα Τίμια Δώρα δεν μετουσιώνονται οπότε, οι αρχιερείς και Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής της Τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως του 1691 που αποφαίνονται ότι: «μετά τον αγιασμόν του άρτου και του οίνου μεταποιείσθαι και μεταβάλλεσθαι τον μεν άρτον εις αυτό το…σώμα Χριστού, τον δε οίνον εις αυτό το αληθές και επί του σταυρού εκχυθέν του αυτού Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και Θεού αίμα, και ουκέτι μένειν την ουσίαν του άρτου και του οίνου, αλλ’ είναι αληθώς και πραγματικώς αυτό το σώμα και το αίμα του Κυρίου…» κάνουν τεράστιο δογματικό λάθος!

«Νυν δε ουκ οιδ’ [γράφει ο πρόεδρος της Τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης Καλλίνικος] όπως ενεφανίσθησαν σχέδια τινα, εν προσχήματι μεν δοκούντα μάχεσθαι τη λέξει της μετουσιώσεως, ως δήθεν καινή και μη αρχαία ούση, τη αληθεία δ’ όμως στρατεύονται κατ’ αυτής της ολοκληρίας του μυστηρίου, καθ’ ότι αρνούνται, ει και υποκεκαλυμμένως, την πραγματικήν και ουσιώδη του Σωτήρος εν αυτώ παρουσίαν»!

Ο πατήρ Νικόλαος «υποκεκαλυμμένως» ή ευθέως τι ακριβώς υποστηρίζει, όχι με «αποσπώμενα φρασίδια» μα μήτε και με «πιθανολογούμενες και μόνον (!) παντοειδείς εκτροπές του απολύτως απορριπτομένου φανταστικού αντιπάλου» αλλά με τη σαφή ομολογία του ότι «θεωρεί πως η ουσία των στοιχείων παραμένει η αυτή»;

Αν «ου κατ’ ουσίαν σώμα και αίμα, τον ορώμενον και εσθιόμενον άρτον και οίνον» τότε τι;

Αν ο εσθιόμενος, «ο ηγιασμένος δηλαδή άρτος, ουκ έστιν αυτό το του Χριστού σώμα… ποίον έτερον έσται; Ει δε έστι τις ετέρα χάρις ενούσα τω αγίω άρτω, [όπως υποστηρίζει ο π. Λουδοβίκος με το «υπάρχει πλέον η κτιστή αυτή ύλη ελεύθερη από τα κτιστά της όρια»] ου σώματος Χριστού μεταλαμβάνετε, [αποφαίνονται εν Συνόδω το 1718 οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής] αλλά χάριτος, ήτις ούτε ουσία έστιν ούτε σώμα Χριστού, αλλά τι πνευματικόν δώρημα. Ουκ ακούετε του Κυρίου [πάτερ Νικόλαε] ειπόντος «τούτο έστι το σώμα μου»;

Επαναλαμβάνεται το ερώτημα: συμφωνεί «ο επίσκοπος [Εδέσσης Ιωήλ] και οι [εν Χριστώ] αδελφοί του» με το κακόδοξο δίδαγμα του καθηγητή δογματικής και φιλοσοφίας στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης π. Ν.Λουδοβίκου «πως η ουσία των στοιχείων παραμένει η αυτή» και «η κτιστή αυτή ύλη [ο άρτος και ο οίνος] υπάρχει πλέον, εν αγίω Πνεύματι, ελεύθερη από τα κτιστά της όρια»;

Οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολικής Εκκλησίας το 1718 απαντώντας σε ερωτήσεις των αγγλικανών ανωμότων γράφουν: «ο άρτος της προθέσεως του θυσιαστηρίου της νέας χάριτος μεταβάλλεται εις σώμα Χριστού…μενόντων μόνων των συμβεβηκότων αμεταβλήτων, αγιαζομένων όμως και αυτών, άρτου δε ουσίας ουκέτι ούσης υπ’ εκείνα τα συμβεβηκότα, σώματος δε αληθούς του Κυρίου, άτε δη της ουσίας του άρτου μεταβληθείσης εις αυτό το εν ουρανοίς ιδρυμένον το του Χριστού σώμα και εν συν εκείνω γεγενημένης…».

Επειδή ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος υποστηρίζει πως «ακολουθεί την Πατερική θεολογία» καλό είναι να θυμηθεί την ευχή της Θείας Μεταλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ, ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος είμι εγώ. Έτι πιστεύω, ότι τούτο αυτό έστι το άχραντον Σώμα σου, και τούτο αυτό έστι το τίμιον Αίμα σου…».

«Ανάγνωτε [γράφουν οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες] τους προ ημών και υμών αγίους πατέρας, τους απ’ αυτών των Αποστόλων και μέχρι τούδε λαμπρώς διαλάμψαντας, και εν πάσιν αυτοίς [πάτερ Νικόλαε] ευρήσετε, ότι ο άρτος της προθέσεως μεταβάλλεται, μεταρρυθμίζεται, μεταποιείται, μετουσιούτου εις αυτό το τίμιον και πανακήρατον του Κυρίου σώμα, και ουκέτι μένει άρτος. Μεταβέβληται γαρ εις εκείνο, ο ουκ ην προ του αγιασμού…».

Πως ο καθηγητής δογματικής και φιλοσοφίας στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης π.Νικόλαος Λουδοβίκος υποστηρίζει ότι: «η ουσία των στοιχείων παραμένει η αυτή», όταν ως ιερέας σφραγίζοντας «τον άγιον Άρτον λέγει μυστικώς»: «Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Χριστού Σου» «το δε εν τω ποτηρίω τούτο τίμιον Αίμα του Χριστού Σου»; Και όταν ευλογώντας αμφότερα τα Άγια λέγει: «Μεταβαλών τω Πνεύματί Σου τω Αγίω», ποια μεταβολή αντιλαμβάνεται, ότι «η κτιστή ύλη (ο άρτος και ο οίνος) υπάρχει πλέον, εν αγίω Πνεύματι, ελεύθερη από τα κτιστά της όρια»;

Πάντως στην ομολογία πίστεως της «εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του 1727» οι συνοδικοί αρχιερείς επιβάλλοντας σε όλους τους θεολόγους και θεολογούντας «ευσεβεί χαλινόν τοις λογισμοίς, και μη υπερβαίνειν τους όρους και τα μέτρα…της υγιαινούσης εν τη πίστει διδασκαλίας, μηδέ υπέρ τα εσκαμμένα πηδάν» αποφαίνονται ορθοδόξως ότι τα προκείμενα δώρα «δια της εντεύξεως και επικλήσεως του ιερέως, επιστηριζομένης τη δυνάμει των κυριακών λογίων» «μεταβάλλεσθαι υπερφυώς τον μεν άρτον εις το ζωαρχικόν εκείνο δεσποτικόν σώμα, τον δε οίνον εις το τίμιον αυτού αίμα υπό του παναγίου Πνεύματος…» και αναμφιβόλως δεν υπάρχουν ως «κτιστή ύλη… εν αγίω Πνεύματι, ελεύθερη από τα κτιστά της όρια», όπως κακόδοξα υποστηρίζει ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος.

«Πως ένι μη φρίξαι των ευσεβών έκαστον ενταύθα τοιαύτας ακούοντα (τολμώ ειπείν) βλασφημίας» ρωτούν το 1718 εν Συνόδω οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής. «Το γαρ μη βούλεσθαι τον ιερουργηθέντα άρτον και εις σώμα μεταβεβλημένον Χριστού προσκυνείν, ταυτόν έστι μηδέ αυτόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον δημιουργόν και σωτήρα, μη βούλεσθαι (φευ) προσκυνείν!».