του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

…Στους Αγίους ερωτική εξομολόγηση είναι η προσευχή. Σε μας τα πράγματα μολύνονται από το θόρυβο της καθημερινότητας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Είχα διαβάσει κάποτε πως ερωτική εξομολόγηση είναι όταν πριν μιλήσεις δεν ξέρεις τι θα πεις και αφού τελειώσεις δε θυμάσαι τι είπες. Στα συναξάρια των Αγίων μας διαβάζουμε πως παρακινούμενοι από Θείο Έρωτα, άλλοι υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια και αξιώθηκαν τον του μαρτυρίου στέφανο, άλλοι ασκήτεψαν, άλλοι εμόνασαν, πολλοί εκύρηξαν.

Στους Αγίους ερωτική εξομολόγηση είναι η προσευχή. Σε μας τα πράγματα μολύνονται από το θόρυβο της καθημερινότητας. Ο θόρυβος αυτός μας εμποδίζει τελικά να πετύχουμε στόχο στα πνευματικά. Ίσως μερικοί να θεωρήσουν υπερβολική τη θέση αυτή, παραθέτω στη συνέχεια, αποκαλυπτικά ντοκουμέντα από τον κόσμο της φυσικής. Επικαλούμαι και τον γέροντα εδώ που λέει πως η προσευχή είναι η επικοινωνία μας με το Θεό, καθώς και ο γέροντας Παϊσιος έλεγε πως «…οι μοναχοί είναι οι ασυρματιστές του Θεού στον κόσμο»:

Διαβάζουμε από το μάθημα της Ηλεκτρονικής του τμήματος μηχανικών των ηλεκτρονικών υπολογιστών του πανεπιστημίου Πατρών:

 …« 2. ΘΟΡΥΒΟΣ 
Ο θόρυβος είναι πιθανώς το µοναδικό κεφάλαιο στα ηλεκτρονικά και στις τηλεπικοινωνίες για το οποίο πρέπει κανείς να είναι ενηµερωµένος ανεξάρτητα µε τον τοµέα εξειδίκευσης του… Είναι πάντοτε παρών και περιορίζει την αποδοτικότητα σχεδόν κάθε συστήµατος…». 

Όποιος κι αν είσαι, όποια δουλειά και αν κάνεις, άμα προσπαθήσεις να προσευχηθείς ο θόρυβος σε αφορά και πρέπει να δεις τι θα κάμεις με δαύτον. Πώς να τον αντιμετωπίσουμε όμως άμα δεν γνωριζόμαστε; Ας συστηθούμε λοιπόν με τον κ. θόρυβο:

«… Ο θόρυβος µπορεί να οριστεί µε την ηλεκτρονική έννοια ως κάποιο ανεπιθύµητο είδος ενέργειας που τείνει να αναµειχθεί µε το επιθυµητό σήµα κατά την διάρκεια λήψης και αναπαραγωγής του σήµατος….
…. Στους ραδιοφωνικούς δέκτες για παράδειγµα ο θόρυβος µπορεί να προκαλέσει το χαρακτηριστικό hiss στα ηχεία του ραδιοφώνου, ενώ στους δέκτες της τηλεόρασης απεικονίζεται χιόνι ή κοµφετί (χρωµατιστό χιόνι)…».

Οποιοδήποτε είδος ανεπιθύμητης ενέργειας που μπερδεύεται με το επιθυμητό σήμα κατά την επικοινωνία μας με το Θεό, είναι θόρυβος! Χαρακτηριστικό είναι αντί την μονολόγιστη ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με να ακούγεται hiss-hiss-hiss από τα χείλη μας ή το να πετάει το μυαλό μας σε χιονισμένα τοπία ή πολύχρωμες άσχετες εικόνες, γνωστό ζήτημα και από τους νηπτικούς πατέρες και ως μετεωρισμός του νου!

«… Είναι ωστόσο πιο εύκολο να χωρίσουµε τον θόρυβο σε δύο µεγάλες κατηγορίες : στο θόρυβο του οποίου οι πηγές βρίσκονται έξω από τον δέκτη (εξωτερικός) και στον θόρυβο που δηµιουργείται µέσα στον δέκτη (εσωτερικός)…».
Θόρυβος μπορεί να προέρχεται από εξωτερικές πηγές (τυχαίος θόρυβος) γνωστός σε όλους μας ως φασαρία ή από το κεφάλι μας ( λογισμοί).

Είναι πιστεύω φανερό, πως την υπόθεση της προσευχής μας στο Θεό πρέπει να την επιμεληθούμε, ως προς τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο. Ασφαλέστερος οδηγός σε τούτη την υπόθεση από τον γέροντα, δεν είναι. Μη νομίσει κανείς πως η προσευχή καταφέρνεται χωρίς καθοδήγηση, έχει σκοπό να αγιάσει τον άνθρωπο, έχει εχθρό τον διάβολο και χωρίς το γέροντα θα ηττηθούμε κατά κράτος. Είναι η πιο στρατηγική, η πιο ευφυής, η πιο μελετημένη, μοχθηρή και αποτελεσματική τακτική του μισόκαλου, η απομάκρυνση του πνευματικού παιδιού από τον γέροντα. Τον διαβάλει τόσο τον γέροντα στο πνευματικό του τέκνο, που αναλόγως και του εγωισμού, από Χριστό τον βλέπει διάβολο, τον εχθρεύεται, τον κατακρίνει, σκληραίνει η καρδιά του απέναντι στο πρόσωπο του γέροντα, και αφού απομακρυνθεί ψυχικώς από αυτόν, τότε είναι εύκολη λεία στα νύχια του διαβόλου.

Εάν όμως παλληκαρίσια και όχι μεσοβέζικα και χλιαρά, λάβουμε τη απόφαση να υποταχτούμε σε γέροντα να μας κανονίζει εκείνος την βιωτή μας, τότε η αγάπη που σπέρνεται μικρά σποράκια από το γέροντα στην άγονη ψυχή μας, ποτίζεται με προσευχή, άτσαλα και ακανόνιστα στην αρχή, πιο προσεκτικά και με πρόγραμμα στη συνέχεια, τότε η αγάπη αυτή φυτρώνει, βλασταίνει, ανθίζει, θεριεύει, καρπίζει καρπούς γλυκείς του Θείου ελέους. Η αγάπη αυτή έχει αρχή και τέλος τον γέροντα, δεν χωράει λογική στα της αγάπης, η Χάρη του Θεού γίνεται στόχος, η αγάπη στο πρόσωπο του γέροντα είναι ο τρόπος, ο Θείος Έρωτας σαν ατμός θέτει σε κίνηση την ατμομηχανή της ψυχής στην κατεύθυνση της προσευχής, τότε και ο θόρυβος νικιέται, παύει, φιλτράρεται από το φίλτρο της αγάπης του γέροντα.

Άμα λοιπόν εκείνος ο γέροντας μας ζητάει μια μικρή υπακοή, παρακαλάει δηλαδή, εκλιπαρεί για μια μικρή υπακοή, και του χαρίζουμε την αδιαφορία, την μιαρά περιφρόνηση, και την βδελυρά πονηρία, τότε με τι κουράγιο θα του ζητήσουμε βοήθεια στην πτώση, στον πόνο και στο θάνατο;

Την μετάνοιά μου.