Υπάρχει εκκλησιαστική δημοσιογραφία;

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Δημοσιογραφία εξ’ ορισμού

Αναζητώντας τον ορισμό σχετικά με το τι είναι δημοσιογραφία, θα αρκεστούμε στην υπερφίαλη άποψη που έχει η ίδια η δημοσιογραφία για τον εαυτό της και τολμά να συστήνεται ως η τέταρτη εξουσία.

Από τη δεκαετία του ’80 που έχω προσωπικές προσλαμβάνουσες, ιδιαίτερα μάλιστα προς τα τέλη της ή καλύτερα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την βίαιη εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης, ούτε μια φορά δεν υπήρξε δημοσιογραφική επιτυχία δίχως το αντίστοιχο κομματικό ή πολιτικό όφελος.

Με ξεδιάντροπο τρόπο η τέταρτη εξουσία έγινε το σφουγγαρόπανο της εξουσίας, το “αναγκαίο” κακό των πολιτικών.

Σήμερα η δημοσιογραφία, γερασμένη, ξεπεσμένη, γεροντοκόρη, ξεχασμένη και ανυπόληπτη, ασκείται από μεγαλοεκδότες δημοσιογράφους, δίχως να υπάρχει ασυμβίβαστο!

Άραγε τι οδήγησε αρχικά σε αυτή την ανωμαλία; Μήπως το γεγονός πως οι εκδότες υπηρέτησαν απροκάλυπτα την εξουσία;

Η δημοσιογραφία ασκείται επίσης από τα ίδια τα πολιτικά γραφεία των πολιτικών με ελάχιστο κόστος.

Επίσης η δημοσιογραφία μας σερβίρεται από δημόσιους υπαλλήλους των κρατικών ειδησεογραφικών πρακτορείων.

Τέλος ασκείται και από εξαρτημένους – ανεξάρτητους δημοσιογράφους, οι οποίοι επιβιώνουν μόνο χάρη στις διαφημίσεις κρατικών ή συστημικών οργανισμών.

Δημοσιογραφία των πολιτών

Η ραγδαία εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αμφισβήτησε το μονοπώλιο στην πληροφόρηση από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους.

Οι ακαδημαϊκοί ερευνητές βάφτισαν το φαινόμενο δημοσιογραφία των πολιτών, και είναι αλήθεια πως για πρώτη φορά, με μηδενικό κόστος, όποιος είχε την τρέλα, το χρόνο και την υπομονή να συντηρεί καθημερινά ένα διαδικτυακό ημερολόγιο (blog) ή μια προσωπική ιστοσελίδα (site) ή έναν προσωπικό λογαριασμό σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης (Twitter, Facebook, Instagram, LinkedIn, Tumblr, Medium… η λίστα είναι ατελείωτη) ασκούσε δημοσιογραφία ενημερώνοντας τους διαδικτυακούς του “φίλους” ή ακόλουθους (followers).

Έτσι ακόμη και σήμερα, όταν πέφτει για παράδειγμα χαλάζι σε μέγεθος μικρού ροδάκινου σε μια περιοχή στην Ελλάδα, σε μερικά δευτερόλεπτα κάποιος χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει βγάλει βίντεο, έχει βγάλει φωτογραφίες, τα έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο και η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου σε μερικά δευτερόλεπτα.

Δυστυχώς η δημοσιογραφία των πολιτών δεν έχει κάποιο δομημένο σύστημα αυτο-εκπαίδευσης, ώστε να φιλτράρονται κάποιες ειδήσεις που είναι ψευδείς, ούτε και κάποια στοιχειώδη γνώση σχετικά με τη διασταύρωση ειδήσεων στο διαδίκτυο.

Καταντήσαμε από την υποδούλωση στην εξουσία της επαγγελματικής δημοσιογραφίας στη θορυβώδη κακής ποιότητας ελευθερία της γνώμης των πολιτών, με αποτέλεσμα η δημοσιογραφία να καταντήσει ασυδοσία, ο καθένας να έχει και από μία… άποψη.

Δημοσιογραφία εξ ουρανού

Μία μικρή παρωνυχίδα των φαινομένων που επιγραμματικά εκτέθηκαν προηγουμένως αποτελεί και η λεγόμενη εκκλησιαστική δημοσιογραφία.

Αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, ο όρος είναι καταχρηστικός, και σαφώς η Ορθόδοξη Εκκλησία δε χρειάζεται επαγγελματίες δημοσιογράφους.

Όταν ο λαός συγκεντρώνεται κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, είναι ενημερωμένος από τον ποιμένα του για κάθε τι που τον αφορά.

Αφού εξομολογείται στον ποιμένα του, εκείνος γνωρίζει κάθε του αγωνία.

Το ατομικό καλό ή κακό νέο αφορούσε την οικογένεια, μα το αγκάλιαζε ολόκληρη η Ενορία. Υπήρχε το κέντρο της κοινωνικής ζωής, το σημείο αναφοράς.

Πρόκειται θα λέγαμε για μια δομή τόσο συμπαγή και συγκροτημένη στο όνομα του Χριστού, που θα ζήλευαν όλοι οι κοσμικοί άρχοντες και πολιτικοί.

Και τη ζήλεψαν.

Αντικαταστάθηκε σιγά σιγά και στρατηγικά η Θεία Λειτουργία της Κυριακής από τις εφημερίδες της Κυριακής.

Αντικαταστάθηκε η Ευχαριστιακή σύναξη και η κοινωνία σώματος και αίματος Χριστού από εκδρομές και αθλητικές δραστηριότητες για το σώμα… του πιστού.

Οι Εκκλησίες άδειασαν.

Οι ενορίες αποξενώθηκαν.

Οι ποιμένες αλλοτριώθηκαν.

Δημοσιογραφία σε καιρό παναιρέσεως

Επειδή όλα τα άλλα είναι φθαρτά και εφήμερα σε τέτοιες καταστάσεις που χαρακτηρίζονται ως κρίσιμες στην ιστορία μας, η αρχή, το ξεκίνημα της αλλαγής πρέπει να γίνει από τα σπουδαία, από τα σημαντικά, εκείνα που αντέχουν στο χρόνο.

Η ψυχή μας είναι αιώνια, η σωτηρία της λοιπόν θα πρέπει σε τούτη τη χρονική συγκυρία να γίνει η προτεραιότητα μας.

Ο δρόμος για τη σωτηρία της είναι ένας. Η κακή νοοτροπία που αποκτήσαμε στα Social media, η κακή δημοσιογραφία, η διαλυμένη Ενορία και η υποδουλωμένη κοινωνία, αναζητούν σημείο αναφοράς.

Κοιτούν προς τον ποιμένα και βλέπουν φοβισμένα και τρομοκρατημένα ανθρωπάκια, που έχουν χάσει τον δρόμο τους.

Η παναίρεση του Οικουμενισμού ΔΕΝ αναγνωρίζεται ως απειλή, αλλά αντιθέτως βραβεύεται και επιβραβεύεται.

Σε αυτό το αδιέξοδο βρισκόμαστε σήμερα.

Δείτε προσεκτικά το περιεχόμενο των μέσων τα οποία θεωρείται πως ασκούν εκκλησιαστική δημοσιογραφία.

Μια αδιάκοπη πασαρέλα ματαιοδοξίας στην οποία είναι αδύνατον να κρυφτεί ο φόβος, η παρέκκλιση και η απομάκρυνση από την πρώτη μας προτεραιότητα: την ορθή πίστη.

Η Κατάνυξη δεν ασκεί εκκλησιαστική δημοσιογραφία, ούτε θεωρεί τον εαυτό της ένα είδος δημοσιογραφίας των πολιτών ή των πιστών.

Η Ορθοδοξία δε χρειάζεται δημοσιογραφία. Χρειάζεται Ορθόδοξη Ομολογία, Ορθόδοξη Κατήχηση και Ορθόδοξη Ιεραποστολή.

Αταλάντευτη θέση και σκληρή στάση απέναντι στην εκτροπή και την αίρεση.

Το δρόμο αυτό τον χάραξε ο γέροντας μας, ο μακαριστός ομολογητής παπα – Νικόλας Μανώλης.

Με το παράδειγμά του υπήρξε το κέντρο της ενορίας για πάνω από είκοσι πέντε χρόνια.

Ήταν το σημείο αναφοράς για όλους τους ενορίτες, και όχι μόνο, στις χαρές, στις λύπες, νύχτα και μέρα, στις ατελείωτες ώρες εξομολόγησης, στις αμέτρητες ώρες προσκομιδής.

Όταν ήρθε ο καιρός να δώσει τον ομολογιακό αγώνα του για την Ορθοδοξία ήταν ανυποχώρητος… έως τέλους.

Τότε δημιούργησε το μέσον δια του οποίου προσέφερε με προσωπικό κόστος θυσίες και αδυσώπητο πόλεμο: Ορθόδοξη Ομολογία, Ορθόδοξη Κατήχηση και Ορθόδοξη Ιεραποστολή.

Τότε δημιούργησε την Κατάνυξη, αυτοδίδακτος ων ως προς την χρηση των υπολογιστών!

Αντί Επιλόγου

Έχουμε λοιπόν το πρόβλημα μιας κοινωνίας σε πτώση.

Η χρεοκοπία του δυτικού πολιτισμού, φαρμακώνει το νου και τις ψυχές μας με την υποδούλωση στα Social media.

Ο κόσμος έχει χάσει τον εαυτό του και έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στα θέλω και στα ζηλεύω του. Κάπου ανάμεσα στα όνειρα και στους εφιάλτες του.

Η υπερκατανάλωση ήπιων ηρεμιστικών, μετά από αλλεπάλληλες καραντίνες, αυτό φανερώνει.

Το ατελείωτο κλίμα τρόμου που καλλιεργείται από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους επιβάλλει την αναζήτηση λύσης επειγόντως.

Ο ποιμένας πρέπει ο ίδιος σε πολλές περιπτώσεις να επανακατηχηθεί κυρίως αντιοικουμενιστικα και να ξαναγίνει το σημείο αναφοράς για την Ενορία.

Ο πιστός λαός να συσπειρωθεί γύρω από την Εκκλησία.

Απροϋπόθετα; Όχι βέβαια.

Υπό έναν όρο: την ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ.

Η καταδίκη του Οικουμενισμού, ή παραδειγματική τιμωρία των Οικουμενιστών Πατριαρχών Αρχιερέων και Κληρικών, η Συνοδική καταδίκη της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου και η αποκατάσταση της Ορθοδοξίας είναι η βάση μας.

Κατάνυξη είναι ο ανυποχώρητος αγώνας, η Ορθόδοξη ομολογία σε καιρό παναιρέσεως, η Αγιοπατερική αντίδραση, η διακοπή μνημόνευσης αιρετιζόντων και αιρετικών Επισκόπων και η Αποτείχιση από την αίρεσή τους.

Είναι ο δρόμος που άνοιξε διάπλατα με τη θυσία του ο γέροντάς μας και είναι ανοιχτός για όλους.

Καλή ομολογία έως τέλους, με την ευχή του!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra