Ποίημα του Ιωάννη Πουναρτζόγλου

Ποίημα αφιερωμένο στην 34η επέτειο χειροτονίας εις πρεσβύτερον του μακαριστού γέροντά μας π.Νικολάου Μανώλη…

Γλυκύτατε μου Ιησού
μέγα Αρχιερέα
σαν σήμερα απέκτησες
καινούργιο ιερέα

Του φόρεσες στον τράχηλο
το άγιο πετραχήλι
αυτό αξιοποίησε
και ξέφυγε απ’ την ύλη

Ο θηρευτής του άυλου
ο λειτουργός Κυρίου
με φόβο στέκονταν εμπρός
του θυσιαστηρίου

Κι ο φόβος τον αξίωσε
στεφάνι ομολογίας
υπέμεινε τoυς άκανθας
άδικης τιμωρίας

Μνημόνευε ασύστολα 
“βουνό” μεσ’ στο δισκάρι
κι εμείς εκτός του Ιερού
δεν παίρναμε χαμπάρι…

Τι έβλεπε; Τι βίωνε;
ποιανού ο νους να φτάσει;
τα μέτρα που ‘φτασε αυτός
ποιος να τα ξεπεράσει

Ήταν η ευκαιρία μας
μ’ αυτό το πετραχήλι
μέσω αυτού να γίνουμε
του Ιησού οι φίλοι

Αυτό που μας απέμεινε
είν’ η κληρονομιά μας
να μείνουμε στα βήματα
τ’ αγίου γέροντά μας

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI