Του Παναγιώτη Νούνη
Αποκλειστικά για katanixi.gr

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

---

TO ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ (9/10-14/10) ΤΟΥ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ (Μέρος Γ’)

Συνέχεια από το Α΄ μέρος και το Β΄ μέρος.

Δ΄. ΤΟ ΕΝ ΚΥΠΡΩ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΛΟΓΟΥ π. Θ. ΖΗΣΗ

Την Δευτέρα 9 Οκτωβρίου του 2017 παραλαμβάνονται από τον αερολιμένα της Λάρνακας ο π. Θεόδωρος μετά του κατά σάρκα υιού του και Μοναχού Σεραφείμ Αγιοσαββαΐτου από Μοναχούς της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου και μεταβαίνουν προς την Μονή για να τακτοποιηθούν και ξεκουραστούν από το ταξίδι. Στην Μονή ο π. Θεόδωρος και ο π. Σεραφείμ δέχθηκαν θερμή υποδοχή από τον Γέροντα Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη μετά της αδελφότητος αυτού και παρακάθησαν σε μεσημεριανό γεύμα. Μετά την μεσημεριανή ξεκούραση της αδελφότητος και των φιλοξενούμενων Θεσσαλονικέων πατέρων, μετά από καταιγισμό ερωτήσεων από Μοναχούς της ι. μ. Σταυροβουνίου, άρχισε υπό του πατρός Θεοδώρου η λεπτομερής ανάλυση και επεξήγηση, δηλ. εδόθηκαν τεκμηρειωμένες απαντήσεις, στα περί της διακοπής του Λειτουργικού Μνημοσύνου του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου της Θεσσαλονίκης. Τυχούσες δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες ενστάσεις από συγκεκριμένους διακριτικούς πατέρες της Μονής, απαντήθησαν και επιλύθησαν υπό το πατρός Θεοδώρου  με κάθε σαφήνεια και πληρότητα.

Κατά την δεύτερη ημέρα της διαμονής τους την Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017, δι΄ευχών του Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτη, απεφασίσθη οι δύο εκλεκτοί φιλοξενούμενοι μετά τινών Σταυροβουνιωτών πατέρων να ξεκινήσουν ένα παγκύπριο οδοιπορικό προσκυνηματικό ταξίδι, ώστε ο ιερώς αποτειχισθής π. Θεόδωρος Ζήσης μετά του πατρός Σεραφείμ Ζήση να γνωρίσουν τόσο τα ανδρώα όσο και τα γυναικεία ιερά Κοινόβια της Κύπρου αλλά και για να ενημερώσουν και να πληροφορήσουν χαρτί και καλαμάρι Γέροντες και Γερόντισσες, Μοναχούς και Μοναχές, Κληρικούς και Λαϊκούς, για τα διαδραματισθέντα πρό κατά και μετά της ληστρικής Συνόδου της Κρήτης.

• Πρώτος προσκυνηματικός προορισμός: Η ιερά Μονή της Αγίας Θέκλας.

Όπου βρίσκεται εις τους πρόποδες του θεοκρεμάστου όρους της ιεράς μονής Σταυροβουνίου. Το εν λόγω γυναικείο ιερό Κοινόβιο εμπίπτει στην μητροπολιτική επαρχεία του Μητροπολίτου Τριμυθούντος κ. Βαρνάβα (πρώην Σταυροβουνιώτης). Γέροντας και πνευματικός των μοναζουσών είναι ο ίδιος ο σεβασμιώτατος. Η ηγουμένη απουσίαζε και έτσι η φιλοξενία γέγονε υπό τινών άλλων μοναζουσών της μονής. Καθ΄όσον φάνηκε στη συζήτηση που ανοίχτηκε στο αρχονταρίκι οι Μοναχές πέραν της αγαπητικής και θαυμάσιας φιλοξενίας που επροσφέραν ανιδιοτελώς στους πατέρες,  δυστυχώς δεν ήτο και τόσο καλά ενημερωμένες για τα δυσεπίλυτα προβλήματα και τις κακόδοξες αποφάσεις της μοιχοΣυνόδου της Κρήτης. Δηλαδή με απλούστερα λόγια, θέλω να πώ, ότι ο σεβασμιώτατος και Γέροντας της γυναικείας αδελφότητας, από το καλοκαίρι του 2016 μέχρι τη σήμερον Οκτώβριον 2017, δεν έχει πληροφορήσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα του και το επίλεκτον σώμα των Μοναχών/ουσών για τις όποιες ενέργειες του στο Κολυμπάριον. Μία ακόμη απόδειξη, κατά του σεβ. Τριμυθούντος, όπου τον αφήνει άκρως εκτεθειμένο, διότι, φαίνεται ότι αφήνει στα κατάμαυρα μεσάνυκτα τον Κλήρο του τον Μοναχισμό και τον Λαό της επαρχίας του με την σκόπιμη και αδικαιολόγητη εγκληματική δυσπραγεία και κραυγαλέα σιωπή του στα περί των κακοδόξων αποφασισθέντων της Κρήτης.

Ο Πατρολόγος και Ομότιμος Καθηγητής του Α.Π.Θ. π. Θεόδωρος Ζήσης συνεπικουρούμενος μετά του οσιολογιωτάτου Μοναχού Σεραφείμ, επ΄ευκαιρίας τινών καταιγιστικών, εύλογων αποριών και ερωτημάτων, όπου του ετέθησαν υπό τινών Μοναζουσών και λαϊκών προσκυνητών, πληροφόρησε για πρώτη φορά το γυναικείο ι. Κοινόβιο στα περί της ιεροκανονικής διακοπής του Λειτουργικού μνημοσύνου (περί της ιεράς Αποτείχισης) και ποια ακριβώς ήτο είναι και παραμένει η σημαίνουσα κακόδοξη «συνοδική» απόφαση της κακοΣυνόδου της Κρήτης. 

Πρώτη φορά σε κοινόβιο του σεβ. Τριμυθούντος διεξήχθη τέτοια σοβαρή και θεολογική διαλογική συζήτηση περί της Αποτειχίσεως. Ο π. Θεόδωρος μετά του Μοναχού Σεραφείμ, επιπλέον, ξεσπάθωσαν ρωμαλέα, στηλιτευτικά και ονομαστικά κατά τινών συγκεκριμένων Ελλαδιτών αρχι-Οικουμενιστών ταγών. Έδωσαν με πλήρη ικανοποιητική επάρκεια και λεπτομερή σαφήνεια κάποιες ειδικές εξηγήσεις στα περί του προσωπικού και εν αδίκω διωγμού του από τον αρχι-Οικουμενιστή Μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο. Διευκρίνησε επιπρόσθετα, με κάθε τρόπο και με κάθε θεολογική αποδεικτική επιχειρηματολογία, ότι η ιερά αποτείχιση, προβλέπεται, ΔΥΝΗΤΙΚΩΣ, βάσει των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας (και όχι υποχρεωτικώς, καθώς διαλαλώσι «επτάκις της ημέρας» και προπαγανδιστικά μερικοί πλανημένοι αποσχισθέντες «Αγιορείτες» οπαδοί του «Ζηλωτισμού») από τους κακοδόξους Μητροπολίτες, Αρχιεπισκόπους και Πατριάρχες ενώ δεν είναι Σχίσμα (καθώς προπαγανδίζουν, μόνον: οι αδαείς, οι αμαθείς, οι ανόητοι, καθώς και οι παμπόνηροι αρχι-Οικουμενιστές). 

Δήλωσε ξεκάθαρα, ότι η ιερά αποτείχιση (η λεγομένη και ως Διακοπή Μνημοσύνου) είναι κατά των αιρετικών αποφάνσεων της Συνόδου και κατά των ορκισμένων αρχι-Οικουμενιστών εκκλησιαστικών ταγών, και δεν είναι καθόλου απόσχιση ή σχίσμα από την Μία Αγία Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία. Και εν τέλει με ισχυρά Εκκλησιολογικά και Κανονικά επιχειρήματα απέδειξεν ο ίδιος, τρανώς, την ληστρικότητα της «Πανορθόδοξης Συνόδου» της Κρήτης. 

Ευχαρίστησεν εγκάρδια τις Μοναχές, και ως αντιπελάργωσιν και αντίδωρον για την καλή πληροφόρηση που έλαβαν οι Μοναχές του επρόσφεραν ευλογίες και δώρα, ενώ ο ίδιος τους εχάρησεν ως συμβολική ευλογία του ένα νέο του  βιβλιαρίδιον, που φέρει τον τίτλον: «Δεν είναι σχίσμα η Αποτείχιση (Οφειλόμενες εξηγήσεις)», σειρά: «ΚΑΙΡΟΣ», εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον», Α΄ έκδοση 2017, σσ. 54. Μαζί με το εν λόγω βιβλίον, εδίδετο και μια περίφημη έγγραφως Επιστολή-Ομολογία κατά της ψευδοΣυνόδου της Κρήτης (γραφθέν την 12 Ιουλίου 2017) του Επιτίμου Προέδρου παρ΄Αρείω Πάγω, του γνωστού Ομοτίμου Αρεοπαγίτου και πρώην Δικαστού κ. Βασιλείου Νικοπούλου.

• Δεύτερος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή του Αγίου Ηρακλειδίου. 

Το εν λόγω μοναστήρι είναι γυναικείο Κοινόβιο της μητροπολιτικής περιφέρειας του σεβ. Μητροπολίτου Ταμασσού και Ορεινής κ. Ησαΐα του Κυκκώτη. Ο σεβ. κ. Ησαΐας είναι ορκισμένος φιλοΟικουμενιστής. Όμως ο Γέροντας και ο κατ΄εξοχήν πνευματικός της μονής είναι ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος. Εξ όσων παρατηρήθηκε και διαπιστώθηκε τόσο ο οικείος μητροπολίτης όσον και ο Γέροντας της μονής επίσης δεν έχουν πληροφορήσει με θεολογική ακρίβεια τις Μοναχές για τα εν λόγω συνοδικά ζητήματα. Γιατί άραγε τις αφήνουν στην άγνοια και στα σκοτάδια; Προφανώς για να τις διοικούν καλύτερα και άνευ τινών εύλογων διαμαρτυριών. 

Βέβαια ο γράφων θεωρεί, ότι οι Μοναχές δεν είναι καθόλου χαζές, ίσως μάλιστα μερικές να συμβιβάζονται και να υποκρίνονται την άγνοια άχρι καιρού… Πρόκειται όμως από μια άλλη οπτική, για μία καθαρή ανεπισκοπική και αποίμαντη παράλειψη, τουτέστιν νομίζω, ότι μπορεί να θεωρηθεί και ως εκκλησιαστική εγκληματική ενέργεια εις βάρος του Χριστεπώνυμου πληρώματος και της καθολικής Πίστεως. 

Εάν οι Μητροπολίτες και οι Γέροντες των Μοναστηρίων δεν πληροφορούν περί την Πίστην τους υποτακτικούς τους και δεν ομολογούν την πάσα αλήθεια εν διακρίσει, τότε ο Θεός εφευρίσκει άλλους τρόπους να διαδοθεί η αλήθεια Του.

Μια Μοναχή ανέλαβε την φιλοξενία και το κέρασμα των Σταυροβουνιωτών και Θεσσαλονικέων πατέρων. Και σ΄αυτό το μοναστήρι επίσης η Ηγουμένη απουσίαζε. Οι πατέρες άνοιξαν τότε διάλογο με τις αδελφές του αγίου Ηρακλειδίου και επεκτάθην η συζήτηση στα περί της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης και για τα αιρετικά αποφασισθέντα των αρχι-Οικουμενιστών. 

Μια Μοναχή εδήλωσε κατά λέξη, περί των ζητημάτων της Πίστεως, την πάγια και φτηνή –εξάπαντος κλασική (!) δικαιολογία– όπου εκπηγάζει από ένα νοσηρό Ησυχασμό (προερχόμενον από την χλιαρότητα και την εκκοσμίκευση των νεοΒατοπαιδινών απογόνων του θεοπάλαβου Μοναχού Ιωσήφ του Βατοπαιδινού) , ότι, «εμείς οι Μοναχές δεν ξέρουμε απ΄αυτά (τα θέματα της Πίστεως), διότι εμείς ξέρουμε μόνο το κομποσχοίνι». Τρομάρα τους! Δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς εδήλωσε, ότι δηλώνουν άπαντες όσοι δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη τους, ότι εμείς ως καλόγριες και καλόγεροι είμεθα άνθρωποι της προσευχής. Υπονοείται βέβαια, άστοχα, ότι όσοι ασχολούνται θεωρητικά με την μελέτη και την εμβάθυνση των θεολογικών ζητημάτων, ότι δεν (!;) είναι άνθρωποι της προσευχής. Βέβαια, την αδικαιολόγητη πλήν, μάλλον καλύτερα την δικαιολογημένη (εξ αιτίας του ακτιστοφωτιστού και κομποσχοινάτου Γέροντα τους) άγνοια τους την ξεπλήρωσαν εγκάρδια με πάμπολλες ευλογίες και δώρα από την αγορά και το βιβλιοπωλείο τους. Κατά τον αποχαιρετισμό μοναζουσών και της συνοδείας του Ζήση έκανε και την εμφάνιση της η Ηγουμένη όπου απουσίαζε στον οδοντίατρο. 

• Τρίτος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή της Θεοτόκου. 

Η εν λόγω μονή εμπίπτει στην περιφέρεια της ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου. Γέροντα και πνευματικό οδηγό τους και σύμβουλο στα θεολογικά θέματα έχουν τον Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο Τροοδιτίσσης και τον Χωρεπίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστοφόρον Τσιάκκα. Ο μέν Τροοδιτίσσης είναι φημισμένος Γέρων για την αρετή του. Ο δε χωρεπίσκοπος Χριστοφόρος είναι αρκετά διάσημος και γνωστός για το πλούσιο αντιαιρετικό και συγγραφικό του έργο. 

Το αδύνατο σημείο του Χωρεπισκόπου Καρπασίας, είναι (κατά την προσωπική μου εκτίμηση): η μονόπλευρη απολυτοποίησις του αντιαιρετικού και πολεμικού του αγώνα έναντι σε Παραθρησκευτικές Οργανώσεις, καταστροφικές-εναλακτικές και θεραπευτικές Λατρείες, Νεοπαγανισμόν, κατά των νεοΑρειανιστών ψευδοΙεχωβάδων, Ολιστικές θεραπείες κ.ο.κ. Το ζήτημα του Διαχριστιανικού ή και Διαθρησκευτικού Συγκρητισμού (ή άλλως πως, το πυρίκαυτο ζήτημα του Πανθρησκειακού Οικουμενισμού) δεν το ακουμπάει… ως ώφειλεν να πράττει διό μη τυχόν και του καεί ο θρόνος. 

Ο Χωρεπίσκοπος Καρπασίας πρόκειται για μεγάλο αντιαιρετικό ανάστημα, ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, όπου αδυνατεί ή μάλλον καλύτερα δεν θέλει παντελώς να αντιμετωπίσει την πολύ-αίρεση του Οικουμενισμού. Και αν τυχόν αποπειραθεί να το ακουμπήσει το εν λόγω ζήτημα, έστω σε ελάχιστο βαθμό, τα κάνει κυριολεκτικά θάλαττα-θάλαττα. Εννοώ, ότι κατά όλως περίεργον και παράδοξον τρόπο, με τόσο έντονη και πλούσια αντιαιρετική δράση, συντάσσεται ο αθεόφοβος με το στρατόπεδο των αρχι-Οικουμενιστών. Πράγμα άκρως απαράδεκτον για  τέτοιον εκλεκτόν και σοβαρόν επίσκοπο. Βέβαια, αυτό είναι το λιγότερον… 

Η μέχρι στιγμής γνωστή «Εκκλησιολογική προσέγγιση» του χωρεπισκόπου (π.χ. αναγνωρίζει «εκκλησιαστικά στοιχεία» (=Καλβινίζουσα δοξασία) στις ετερόδοξες και αιρετικές Ομολογιακές Κοινότητες) μπάζει από άκρως πεπλανημένες νεοΦαναριώτικες επιρροές και αμφίβολες επιδράσεις από την φιλοσοφίζουσα και κακόδοξη θεολογία των σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών και αρχιΟικουμενιστών εκκλησιαστικών ανδρών του Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα και του Μεσσηνείας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου. Συνεπώς, ο Χωρεπίσκοπος κ. Χριστοφόρος είναι μία εκ των πολλών εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, όπου βραχυκυκλώνουν βαθέως την Εκκλησία της Κύπρου, τον Μοναχισμό Της, τον Κλήρο και τον Λαό Της, και έτσι υπνώττουμεν, ύπνον βαθύ, στα περί της Οικουμενιστικής Κινήσεως.

Έχουμε αποκαλύψει σε προηγούμες κριτικές μας κατά των παραδόξων ενεργειών του Χωρεπισκόπου, ότι οι (παρα)πλανημένες και κακόδοξες αντιλήψεις του, βραχυκύκλωσαν σημαντικά το Ιερό Κοινόβιο της Τροοδιτίσσης και την Ιερά Μονή της Θεοτόκου. Εξάπαντος, βραχυκύκλωσαν σημαντικά και τους εν Κύπρω οργανωσιακούς «Σωτηρικούς», πλήν ελαχίστων και λαμπρών εξαιρέσεων. Τα προειρρημένα Κοινόβια κ.ά., εξασκούν πλέον τον δικηγόρο του Διαβόλου προπαγανδίζοντας, είτε ανοικτά είτε δια ψιθυρισμού, ότι αναγνωρίζουν και άρα συντάσσονται υπέρ των αιρετικών αποφασισθέντων της Ληστρικής Συνόδου του Κολυμπαρίου. 

Η πραγματικότητα είναι, ότι, μετά της εποχής του Κολυμπαρίου, το νοσηρό και φαριζαϊκό Εκκλησιαστικό κατεστημένο της Κύπρου έχει κατασκανδαλίσει και απαγοητεύσει, σε μέγιστο βαθμό, σύσσωμη την πιστεύουσα Κοινότητα, δηλ. το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας της Κύπρου.

Παρ΄όλα αυτά και για αυτά, στο εν λόγω ιερό Κοινόβιο της Θεοτόκου, καλώς ή κακώς, δεν δέχονται ετεροδόξους τουρίστες!… πράγμα που εξάφνιασε ευχάριστα τους φιλοξενούμενους και άδραξε τότε της πολύτιμης ευκαιρίας ο ιερώς Αποτειχισθής και Πατρολόγος Καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης μετά των Σταυροβουνιωτών πατέρων, και αμφότεροι επληροφόρησαν την καλήν πληροφορία, περί της ιεράς Αποτειχίσεως από τις κακοδοξίες του Κολυμπαρίου και την διακοπή κοινωνίας από την πολύ-αίρεση του Οικουμενισμού, και ενημερώθηκαν οι Μοναχές εκτενώς για τα σωρηδόν κακόδοξα διαδραματισθέντα και αποφασισθέντα της δήθεν «Πανορθόδοξης Συνόδου».

Μερικές μοναχές της Θεοτόκου, φάνηκαν αρκετά καλοπροαίρετες στον διάλογο σε βαθμό που ομολόγησαν, ότι μελετούν μάλιστα τα ακαδημαϊκά και θεολογικά συγγράμματα του Καθηγητού π. Θ. Ζήση. 

Ασχέτως με την επίσημη διοικητική γραμμή του Κοινοβίου τους, ίσως και μετά από κάποιες δημόσιες κριτικές που εξάσκησε γράφων, μερικές Μοναχές φάνηκαν διαλλακτικές, ώστε να διαχωρίζουν κάπως την θέση τους με την επίσημη γραμμή που επιβάλλει η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου υπέρ του Νεορθόδοξου Συγκρητισμού. Τα Μοναστήρια έπρεπε ή και πρέπει να γίνουν πολύτιμα φυτώρια του αντιΟικουμενιστικού αγώνος. Ελπίζω μόνον να μη ήτο και είναι λόγια του αέρα… ο καιρός θα το αποδείξη.

• Τέταρτος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή Παναγίας του Μαχαιρά. 

Το εν λόγω Κοινόβιο είναι από τον απόλυτο έλεγχο και εποπτεία, όχι και τόσον του Ηγουμένου και Χωρεπισκόπου Λήδρας κ. Επιφανίου αλλά κυρίως από τον Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιον. Η τυφλώττουσα και αδιάκριτη υπακοή είναι το κλασικό και παγιωμένο μότο των νεοΒατοπαιδινών απογόνων του πλανεμένου παππού τους μ. Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. Οι μοναχοί του Μαχαιρά εφιλοξένησαν λίαν καλώς τους οδοιπορούντες Σταυροβουνιώτες μετά των  Θεσσαλονικέων πατέρων. Στο Αρχονταρίκι της μονής ενεμφανίσθη και ο καλοκάγαθος Ηγούμενος του Μαχαιρά ο Χωρεπίσκοπος Λήδρας κ. Επιφάνιος. 

Κατά τον επίσκοπο Επιφάνιο, μια παράδοξη και πεπλανημένη πεποίθηση του, ήτο, ότι η Κύπρος δεν έχει κανένα πρόβλημα με την «Σύνοδο» της Κρήτης… και εννοούσε, ότι εμείς οι Χριστιανοί της Κύπρου δεν διαμαρτυρώμεθα για την ληστρικότητα των Κολυμπαριστών. Αλλά τούτο πρόκειται για την εσφαλμένη νοοτροπία των εξαρτώμενων του Λεμεσού. Μη μου τον θρόνον και την ησυχίαν τάραττε. Εφ΄όσον «εμείς» αισθανόμεθα ορθόδοξοι και ζούμε στην ασφάλεια του Μοναστηριού και της επισκοπής μας δεν μας απασχολεί τι κάνουν όλοι οι άλλοι, και κατ΄ουσίαν απαξιώνουν έτσι την καθολική Εκκλησία. Εδόθηκε συνεπώς, εκεί στον Μαχαιρά και μια μεγάλη ευκαιρία στον Ζήση για να συζητηθούν τα ζητήματα του ληστρικού Κολυμπαρίου και με μέλος της Ιεράς Συνόδου της Κύπρου… το αποτέλεσμα δεν ήτο και τόσο γόνιμον.

Ο Μαχαιριώτης Ηγούμενος είναι ένας εξ αυτών, όπου δεν υπέγραψαν το κακόδοξο Κείμενο όπου οι Προκαθήμενοι των Τοπικών Εκκλησιών ανεγνώρισαν ιστορικήν εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς Χριστιανούς, δηλ. στις ετερόδοξες Ομολογίες και θρησκευτικές Κοινότητες. Το ίδιον πράγμα έπραξε και ο Λεμεσού. Η βαριά σκιά του Λεμεσού όμως επεσκίασε τους χωρεπισκόπους του. Βέβαια από την άλλη ο Χωρεπίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος υπέγραψεν (με την ευλογία του Λεμεσού) με αρκετές επιφυλάξεις ίνα μη κακοκαρδίσει τον Μακαριώτατον Κύπρου. Αυτό που αγνοούσαμε και το απεκάλυψε ο άγιος Λήδρας ήτο, ότι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, όχι μόνον υπέγραψε «αντ΄ Αυτών» όπου παρεβίασε την ελευθερία και πλαστογράφησε την αλήθεια για την αρνητική στάση και θέση του Μόρφου και του Λεμεσού, αλλ΄ υπέγραψεν και «αντ΄Αυτών» των Χωρεπισκόπων Λήδρας, Αμαθούντος και του Τριμυθούντος. Είναι γνωστό τις πάσι, ότι ο Μακαριώτατος συμπεριφέρεται ως απόλυτος Μονάρχης και Τσάρος της Εκκλησίας της Κύπρου.

Ο ιερώς Αποτειχισθής και Πατρολόγος παπαΘόδωρος Ζήσης ανέλυσε την εγκληματική και περιρρέουσα εκκλησιαστική ατμόσφαιρα που διενεργήθη στην «Πανορθόδοξη Σύνοδο».  Εξήγησε το σημαίνον κακόδοξο σημείο της Ληστρικής Συνόδου. Έδωσε πληροφορίες για τον εν αδίκω διωγμό που υπόκειται υπό του σεβ. Θεσσαλονίκης. Απεσαφήνισε άριστα τα περί της ιεράς Αποτειχίσεως και επεσήμανε ιδιαίτερα το σημαντικότατο ρόλο που διαδραματίζουν οι Επισκόποι και οι Μοναχοί σε καιρό όπου η Πίστη είναι το κινδυνευόμενον. Ο παπα-Θόδωρος αντιμετώπισε παράλληλα τα σαθρά και αναιμικά επιχειρήματα του Λήδρας με αγία παρρησία με ευγένια και ανδρεία ψυχής. Διότι ο Λήδρας, δυστυχώς, προσπαθούσε μονοσήμαντα να αυτοδικαιωθεί, στο σημείον, ότι δήθεν διέπραξε το καθήκον του στην Κρήτην  με την άρνηση του να υπογράψει το κακόδοξο Κείμενο. Ο Ζήσης αντιπρότεινε όμως έξυπνα, ότι όσοι κύπριοι Επίσκοποι δεν υπέγραψαν το ληστρικότατο Κείμενο όπου αναγνωρίζονται οι αιρέσεις, ως «Ετρόδοξες Εκκλησίες», να συντάξουν ένα Επισκοπικό ομολογιακό και αντιρρητικό θεολογικό κείμενο για να ενημερώσουν το πλήρωμα της Κύπρου. Για να δούμε θα το πράξουν;

Ωστόσο δημιουργείτε μια εύλογη κριτική απορία: άραγε, ο Λήδρας και η παρέα του, γιατί θεωρούν αφελώς (και εφυσηχάζουν αυτοδικαιωμένοι), ότι η εκκλησιαστική ιστορία εσταμάτησεν στο Κολυμπάριον; Γιατί άραγε δεν καλλιεργούν την καλή ανησυχία, έστω προφορικά, προς το Χριστεπώνυμο πλήρωμα; Τούτο δεν είναι και η μεγίστη πλάνη τους; Ο καλογερίστικος εφησυχασμός και η αυτοδικαίωσις. Ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ του Βατοπαιδίου γιατί εξεστράτευσεν τότε κατά όσων διαμαρτύρονται κατά της Ληστρικής Συνόδου; Οι Μαχαιριώτες δεν φέρουν καμμία ευθύνη για τα καραγκιοζιλίκια και τις ελεϊνές προπαγάνδες του Εφραίμ και του Λεμεσού; Η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου γιατί άραγε δεν εφυσηχάζει; Δεν προβληματίζονται οι Μαχαιριώτες; 

Όχι βέβαια, διότι, φαίνεται τούτο το προνόμοιο το να προβληματίζεται κανείς λογικά, το έχει μόνον ο Λεμεσού, και αυτό είναι (υπερ)αρκετό για όλους τους υποτακτικούς του όπου περιώρισαν, ευνούχησαν, λωβοτόμησαν και καρατόμησαν την λογική τους. Για όλα σκέφτεται ΜΟΝΟΝ ο Γέροντας τους και κοιμούνται σαν τα πουλάκια με καθάρια και ήσυχη την συνείδηση τους. Μοναχοί, Κληρικοί και Λαϊκοί υ-πο-τα-κτι-κά φερέφωνά του. Για αυτό τον λόγο, είναι (παν)εύκολοι και ταχείς στην κατάκριση και την συκοφαντία, προς κάθε θεολόγον κριτικογράφον, διότι δεν εξασκούν υγειώς και πνευματικώς την λογικήν κρίση τους. 

Ο Λήδρας, στην όλη έντονη θεολογική συζήτηση, υπεραμύνθηκε και παρέπεμπε συνεχώς στις ενέργειες του Γέροντά του, ως ήτο κάπως φυσικό επακόλουθον. Ο Λήδρας εδήλωσε επίσης, ότι ο Λεμεσού έκανε δημόσια ομιλία μετά το Κολυμπάριον και δή κατά της ληστρικής Συνόδου. Και ότι αυτή η μοναδική ομιλία του κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και τους καλύπτει. Προσωπικά, δεν έπεσε στην αντίληψη μου μια τέτοια ενέργεια. Αν κανείς γνωρίζει κάτι επ΄αυτού παρακαλώ πολύ θα ήθελα να μου αποσταλούν τα εν λόγω στοιχεία.  Το μόνο θετικό πράγμα που εντόπισα, διαδικτυακώς, περί του Κολυμπαρίου, είναι ένα τρίλεπτο απόσπασμα τινάς διφορούμενης ομιλίας-απάντησις σε ερώτημα πιστού από τον Λεμεσού: (Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ, https://www.youtube.com/watch?v=mN4eUEbk0UE ).

Βέβαια από την άλλη, σκεφτόμουν, ότι έπεσαν στην αντίληψη μου πάμπολλα άλλα αρνητικά στοιχεία, όπου ο σεβασμιώτατος Λεμεσού εγκωμιάζει τον Οικουμενικό Πατριάρχην, λοιδωρεί και κατηγορεί ψευδώς τους αντιΟικουμενιστές, υποσκάπτει τον αντιΟικουμενιστικό αγώνα, υποδαυλίζει την διένεξην μεταξύ αρχιΟικουμενιστών και αντιΟικουμενιστών,  και υπερασπίζεται δυστυχώς  μετά τραγελαφικής μανίας τον ιεροκρατικό Επισκοπομονισμό των αδαών Κληρικών και Λαϊκών. Κατά τα άλλα, μερικοί αφελείς και ανόητοι, θέλουν να μας τον παρουσιάζουν ως ακτιστοφωτιστή των Κυπρίων και ως «υπερυπτάμενο αστροναύτη» των Λεμεσσιανών, ως «λέοντα της Ορθοδοξίας» και ως έναν θεόπεμπτον Αγιορείτη Γέροντα για να διαποιμάνει – ως Αρχιεπίσκοπος– την νήσον μας. 

Οι μασωνικές Στοές της νήσου, τρίβουν τα χέρια τους να μας επιβάλλουν έναν δειλό άνανδρο και άλαλο ιεράρχη για Αρχιεπίσκοπον Κύπρου. Έναν ιεράρχη όπου δεν θα εκφράζει διόλου ρωμαλέα άποψη για εθνικές και πατριωτικές θέσεις για το Εθνικό μας πρόβλημα. Έναν Ιεράρχη διεθνιστή και φιλοΟικουμενιστή που να είναι εις πολλά δέσμιος του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.

Ο Ζήσης από την άλλη, απόρησε ευλόγως, και άσκησε ιδιαίτερη πίεση στον Λήδρας, με τα εξής επόμενα: «Γιατί δεν τα γράφετε όλα αυτά; Γιατί τα λέτε μόνον στο δικό σας κύκλο;»…! Με την σημασία, να γίνουν διαδικτυακά και ευρέως γνωστά και σ΄ολόκληρη την οικουμένη οι αντιρρήσεις των κατά της μοιχοΣυνόδου. Οι νεοΒατοπαιδινοί και Μαχαιριώτες όμως, φοβούνται και την σκιάν τους και υπηρετούν στυγνά το νεοΦαναριώτικο κατεστημένο.

Ο Ζήσης επρότεινε μάλιστα και επέμεινε σταθερά σ΄αυτό το σημείον, ότι θα πρέπει ανεξαρτήτως των πολυποίκιλων καλόδοξων ενεργειών του Μητροπολίτου Λεμεσού, να ενεργοποιηθεί μαχητικά αφού είναι επίσκοπος, και ο Χωρεπίσκοπος Επιφάνιος, και να συντάξει  η Ιερά Μονή Μαχαιρά κ.ά. ομόγνωμες αδελφές μονές ένα Ομολογιακό Κείμενο κατά της «Πανορθόδοξης Συνόδου» της Κρήτης. Ο Λήδρας μετα βίας να αναλάβει την επισκοπική του ευθύνη και την καλή πρωτοβολία ως Χωρεπίσκοπος. Αυτό είναι άκρως απαράδεκτο στοιχείο για έναν επίσκοπον της Εκκλησίας. Ως γνωστόν οι Χωρεπίσκοποι του Λεμεσού είναι τα ανδρείκελα και οι μαριονέττες του. Και βέβαια, πολλοί Χριστιανοί ακόμη να αντιληφθούν την πνευματική τρομοκρατία της τυφλής και αδιάκριτης υπακοής στον «ορθόδοξο» Γκουρουϊσμό των νεοΒατοπαιδινών.

Η συνοδεία του Ζήση, ευχαρίστησαν για την γόνιμη συζήτηση και φιλοξενία και ο π. Θεόδωρος Ζήσης δώρισε στον Χωρεπίσκοπο Λήδρας το νεοκδοθέν βιβλίον του περί της Ιεράς Αποτειχίσεως. Που ακριβώς θα χρησιμεύσει στον Λήδρας; Προφανώς για κινέζικο φισερό στον επερχόμενο καλοκαιρινό κυπριακό καύσωνα.

Αμέσως μετά από την επίσκεψη εις το Μοναστήρι του Μαχαιρά, οι πατέρες πήγαν για επίσκεψη αλλά και για φαγητό σε στενούς συγγενείς των Σταυροβουνιωτών πατέρων και επέστρεψαν στην βάση τους όπου ήτο η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

Την επομένη ημέρα Τετάρτην 11 Οκτωβρίου 2017 υπήρξε ένα νέο παγκύπριον οδοιπορικό με νέους προσκυνηματικούς προορισμούς:

• Πρώτος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου.

• Δεύτερος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Σφαλαγγιώττισας. 

Η μονή βρίσκεται στην μητροπολιτική επαρχία της Λεμεσού υπό τον επισκοπικό έλεγχο του Λεμεσού, αλλά έχουν ως πνευματικό πατέρα και Γέροντα τους, διαχρονικά, παραδοσιακούς και διακριτικούς πνευματικούς πατέρες της ιεράς Μονής Σταυροβουνίου. Το εν λόγω γυναικείο Κοινόβιο είναι το αγαπημένο μοναστήρι του Γέροντα της Ι.Μ. Σταυροβουνίου. Γέροντας της γυναικείας μονής είναι ο σεβασμιώτατος Τριμυθούντος κ. Βαρνάβας. Στην εν λόγω γυναικεία ιερά Μονή ανέλαβε την φιλοξενία μας η Προϊσταμένη της Αδελφότητος η Μοναχή Ευγενική καθώς και η Μελετία Μοναχή. 

Επιτρέψτε μου στην εν λόγω περίπτωση να πλατιάσω και να σας αποκαλύψω αρκετά σημαντικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να καταγραφούν για ιστορικούς λόγους.

Εκεί στο Αρχονταρίκι της Σφαλαγγιωτίσσης, ανοίχθη μεγάλη συζήτηση, περί του «Ζηλωτισμού», και οι πατέρες της μονής Σταυροβουνίου μας απεκάλυψαν, ότι: προ καιρού έκαναν στην Μονή τους μια επίσκεψη μια ομάδα «Ζηλωτών» μοναχών όπου συνδέονται με το περιοδικό «ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΕΣ» και οι Σταυροβουνιώτες τους εξεδίωξαν από το Καθολικό της Μονής, διότι επιχείρησαν να ψάλλωσι τροπάρια  εντός του ιερού ναού και εσυκοφαντούσαν μάλιστα τον άγιο Γέροντα Παΐσιον, ως μάγο. Και επειδή οι Μοναχοί του Σταυροβουνίου, έδιωξαν τους σχισματικοαιρετικούς και φανατικούς «Ζηλωτές» από το Σταυροβούνι, οι «Εσφιγμενίτες» και «Αγιορείτες Πατέρες» για να τους εκδικηθούν, έκαναν ειδικό συκοφαντικό αφιέρωμα-λίβελλο κατά του Καθηγουμένου και Γέροντος της Μονής Αρχιμανδρίτου Αθανασίου Σταυροβουνιώτη, ότι δήθεν συμπλέει και συνταυτίζεται με τις κακόδοξες πεποιθήσεις και τις πλάνες των αρχιΟικουμενιστών. 

Είναι πάγια διαπιστωμένο αυτό, ότι οι σχισματικοί «Ζηλωτές» δεν κοιμούνται ήσυχα τα βράδυα τους αν δεν σκαρφιστούν τινά σκάνδαλα συκοφαντίες και ραδιουργίες.

Ανοίχθη επίσης, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση (με ειδική απορία του γράφοντος) περί της άτακτης και παράδοξης οπισθοχώρησις (ενίοτε εύλογης και δικαιολογημένης) τινών σημαντικών μελών της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών (π.χ. περί του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, περί του Καθηγητού π. Γεωργίου Μεταλληνού, του π. Σαράντη Σαράντου, του Δογματολόγου κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη κ.ο.κ.), όπου κάποιοι εξ αυτών των εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, δεν υποστήριξαν με απόλυτη συνέπεια και μέχρι τέλους, στα περί της ιεράς Αποτειχίσεως ή και της διακοπής του Λειτουργικού Μνημοσύνου κατά τινών αρχι-Οικουμενιστών ταγών, τα οποία θεολογικά πράγματα αναντίρρητα εκαταγράφησαν και επροβλέποντο συνεσκιασμένα εις τα συνυπογραφόμενα θεολογικά κείμενα της Συνάξεως Κληρικών Μοναχών και Λαϊκών. 

Μετά την Ληστρικήν Σύνοδο του Κολυμπαρίου και τις ξεκάθαρες ή και ευθύβολες απειλές του Οικουμενικού Πατριάρχου, κάμποσοι Μητροπολίτες, Κληρικοί, Γεροντάδες, Καθηγητάδες, της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών, εδειλίασαν και εφοβήθησαν σφόδρα [αρκετοί δικαιολογημένα] και εκλείσθησαν παντελώς στο καβούκιν τους. 

Βέβαια, τους αναγνωρίζουμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός, παρά την επι μέρους δειλία αρκετών εξ αυτών, ότι δεν παρέδωσαν αμαχητί τα όπλα, προς το παρόν, και μάχονται από το δικό τους μετερίζι τον Οικουμενισμό. Μερικοί εξ αυτών και εξ όσων λέγεται, έπαυσαν και να ομιλούν κατά της Συνόδου των Κολυμπαριστών. Όσον αφορά για αυτό το τελευταίο σημείο πρόκειται για ένα θλιβερό κατάντημα στην παράταξη των ορθοδόξων αντιΟικουμενιστών. Διότι, δεν είναι συνέπεια σοβαρής προσωπικότητας να ξεσηκώνει πρώτα τον Λαό του Θεού και έπειτα να βάζει λ.χ. την ουρά στα σκέλια για τα ιδιοτελή του συμφέροντα. Βέβαια είμεθα άνθρωποι και έμπροσθεν των αντικειμενικών και ρεαλιστικών απειλών άπαντες δειλιούμεν. 

Η έκπληξη μου, ήτο και παραμένει ακόμη, σε όσα αποκαλυπτικά έμαθα περί του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς. Ο ίδιος ο Πειραιώς, εδήλωσε (την κόκκινη γραμμή του) ανοικτά σε πατέρες της Συνάξεως, και πρό της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης, ότι: αν και μόνον αν οι αρχιΟικουμενιστές αναγνωρίσουν εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς και ετεροδόξους τότε και μόνον τότε θα διενεργούσε τη διακοπή Λειτουργικού μνημοσύνου κατά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και κατά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Οικουμενικού Πατριάρχη. 

Μετά την διεξαγωγή της Ληστρικής Συνόδου και μόλις ανεγνωρίσθη η εκκλησιαστικότης των αιρετικών Ομολογιών, ο Πειραιώς, οπισθοχώρησε κάπως με ασυνέπεια στον επισκοπικόν του λόγο, και μετέβαλεν ελάχιστα την πεποίθησή του, ότι στο Κολυμπάριον δήθεν δεν ανεγνωρίσθη η εκκλησιαστικότητα των ετεροδόξων. Εδίστασε προς στιγμήν, δηλ. ο λεοντόκαρδος Πειραιώς, να παραδεχθεί, ότι η μοιχοΣύνοδος ανεγνώρισε ως εκκλησίες τις Θρησκευτικές Κοινότητες των Αγγλικανών, των Προτεσταντών, των Παπικών και Μονοφυσιτών. Δεν ξέρω αν τούτο ήτο και είναι μια καλή υποκρισία ώστε να προετοιμάσει κατάλληλα κλήρον και λαόν. Σε άλλη περίπτωση μπορούμε να απορήσουμε: Τότε σεβασμιώτατε άγιε Πειραιώς γιατί συγκαλέσατε την περιλάλητη και σπουδαία επιστημονική Θεολογική Ημερίδα όπου εξεσήκωσε/τε Κλήρον και Λαόν ώστε για να απορριφθεί εκ των προτέρων και εκ των υστέρων η εν λόγω ληστρική Σύνοδος;

Ο αγωνιστής και ομολογητής Επίσκοπος Πειραιώς με την εν λόγω φαινομενικά άτακτη και παράδοξη οπισθοχώρηση του μου υπενθύμισε προς στιγμής, αντανακλαστικώς, την ιστορία του Οιδίποδα όπου έβγαλε με τα χέρια του τα μάτια του. Καθαρή τραγωδία δηλαδή. Όμως, έχουν έτσι τα πράγματα; Έχω τις αμφιβολίες μου. Θεωρώ ότι τα φαινόμενα συνήθως μας απατούν. Ότι δηλαδή υπάρχουν πάρα πολύ σοβαροί αντικειμενικοί και ουσιαστικοί λόγοι όπου ο Πειραιώς οπισθοχώρησε προσωρινά και δεν προχώρησε εν τέλει στην διακοπή του Λειτουργικού Μνημοσύνου της Ιεράς Συνόδου, και δεν συμπαρατάχθηκε αμέσως μαζί με τους ιερώς Αποτειχισθέντες Κληρικούς. Θεωρώ δηλαδή, ότι ο σεβ. Πειραιώς δεν είπε ακόμη την τελευταία του λέξη. Εξάλλου το κεφάλαιον ιερά Αποτείχιση είναι ένα σπάνιο εκκλησιαστικό φαινόμενο και παραμένει ανοικτό προς εφαρμογή στο διηνεκές γιά κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή Κληρικό και Λαϊκό ενώ είναι παράλληλα και αχαρτογράφητα ύδατα για πολλούς…

Βέβαια το επιχείρημα και η άστοχη υπόθεση του Πειραιώς κατέρρευσε άρδην, όταν με παρέμβαση  δικών του παραδοσιακών Κληρικών συνεκλήθη μία Ιερατική σύναξη στη Μητρόπολη Πειραιώς, όπου προσκεκλημένος ήτο ο ομολογητής  Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος. Σ΄αυτήν την σύναξη πρόσωπον με πρόσωπον, ερωτηθής ο άγιος Ναυπάκτου υπό του αγίου Πειραιώς, αν η Σύνοδος της Κρήτης ανεγνώρισε πράγματι εκκλησιαστικότητα στους ετεροδόξους, ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου απάντησε με πνεύμα ευθύτητος καταφατικά. Ήθελε την υψηλή γνωμάτευση και την θεολογική επιβεβαίωση του Ναυπάκτου για να εννοήσει και να αξιολογήσει τα αντικειμενικά γεγονότα; Πολύ το αμφιβάλλω! Αλλά πιθανόν να το έπραξε για να συμπροβληματιστούν ομοθυμαδόν άπαντες οι Κληρικοί του. Ότι πράγματι στο Κολυμπάριον έγινε όντως η επίσημη εκκλησιαστικοποίηση των αιρετικών Ομολογιών. Έτσι λοιπόν, ο μητροπολίτης Πειραιώς, παραμένει προσωρινά, ίσως, κάπως ασυνεπής και εκτεθειμένος στα υπόλοιπα μέλη της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών. 

Βέβαια ο Ναυπάκτου ετοιμάζει κάποιο βιβλίον με αρκετά αποκαλυπτικές Σημειώσεις, διότι εξ όσων εδηλώθη υπ΄αυτού τα αντικειμενικά συμπεράσματα θα εξαχθώσι καλύτερα μετά την δημοσίευση και των Πρακτικών της παγκακόδοξης Συνόδου. Άραγε οι αρχιΟικουμενιστές θα τολμήσουν να δημοσιεύσουν τα Πρακτικά του Κολυμπαρίου; Ο Πειραιώς, άδραξε τότε της λογικής και πολύτιμης ευκαιρίας και ανέστειλε με επισκοπική σοφία τις όποιες αποφάσεις του μέχρι να δημοσιευθούν και τα συνοδικά Πρακτικά.

Μη ξεχνάτε όμως, ότι ο σεβ. Πειραιώς είναι «ντέ φάκτο» Ομολογητής Επίσκοπος υπό απηνή διωγμό και στενοτάτη παρακολούθηση υπό των αθέων και Μασσώνων κυβερνώντων (μαρκαρισμένος μάλιστα εις την μαύρη λίστα των διαφόρων μυστικών ξένων και ημετέρων Υπηρεσιών), ενώ έχει υπό την εκκλησιαστικήν εξουσία του 200 Κληρικούς μετά των οικογενειών τους, και άλλους τόσους Λαϊκούς και Μοναχούς συνεργάτες. Δηλαδή είναι υψηλά ιστάμενος ταγός και Κληρικός με πολλαπλάσιες ευθύνες εξ όσων έχουν οι απλοί Κληρικοί και Μοναχοί όπου αποτειχίσθησαν. Συνεπώς το ζήτημα θα πρέπει να το δεί άκρως ορθολογικά και στρατηγικά.

Βέβαια, ως γνωστόν, ο σεβασμιώτατος άγιος Πειραιώς, δίδει, ως Μονομάχος της Πίστης, εμπράκτως ρωμαλέους και σκληρούς αγώνες εντός της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για να μη τυχόν και καθαιρεθεί τις Κληρικός από τους ιερώς Αποτειχισθέντες. Άλλοι αντιΟικουμενιστές Ιεράρχες, σιωπούν και δεν τον υποστηρίζουν, καθόλου, διότι είναι δειλοί, θεωρητικοί και σκέττοι καλαμαράδες. Δηλαδή, πάρα πολύ καλοί στα λόγια και  το φλυαρείν ενώ παντελώς προβληματικοί  και ασυνεπείς στην πράξην. 

Επιπρόσθετη θλιβερή πληροφορία που έλαβα, από αψευδή πληροφοριοδότη μου, είναι ότι, ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ έχει απειληθεί ανέντιμα και ύπουλα από μέλη της Ιεραρχίας, ότι αν τυχόν και διανοηθεί να εφαρμόσει την Ιεράν Αποτείχιση με τους Κληρικούς του, την επόμενη ημέρα ακριβώς θα καθαιρεθεί μετά των κληρικών του και θα σταλεί σπίτι του. Η απειλή βέβαια δεν προσμετράει τις τυχούσες και φοβερές αντιδράσεις του κλήρου και του λαού. Το θράσος των αρχιΟικουμενιστών και αρχιΜασσωνιστών Ιεραρχών είναι αδυσώπητον. Καθαρός σατανικός εκβιασμός, κατά σύσσωμης της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, κατά του οικείου Επισκόπου, κατά των Κληρικών και Μοναχών και κατά του Χριστεπώνυμου πληρώματος του λαού του Πειραιά. Ο λαός του Πειραιά πρέπει να συσπειρωθεί αγαπητικά γύρω από τον πολύτιμον Ιεράρχην του.

Επίσης, πληροφορηθήκαμε, χαρτί και καλαμάρι, για διάφορα ψευδο-οικονομικά σκάνδαλα που εξυφαίνουν και ραδιουργώσι οι Μασσωνικές Στοές εν Ελλάδι έναντι τινών ιερών Μητροπόλεων. Όπου ακούτε λοιπόν οικονομικά σκάνδαλα σε Μητροπόλεις, να είστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι πρόκειται για μασσωνικός δάκτυλος. Η πονηρία όμως έγκειται, ότι ναι μέν δημιουργούν οικονομικά σκάνδαλα, αλλά παράλληλα εξυφαίνουν και την λύση του προβλήματος. Αποστέλνουν από μηχανής θεούς και σωτήρες, πιθανόν και «φιλάδελφους» αρχιΟικουμενιστές Μητροπολίτες, ίνα αποσιωπηθεί το δήθεν σκάνδαλον και έτσι αιχμαλωτίζονται άπαξ και διαπαντώς οι επισκόποι μας. Οι ιερές Μητροπόλεις τόσον εν Κύπρω όσο και εν Ελλάδι ή και αλλού έχωσι αιχμαλωτισθεί κατά κόρον από τις λεγόμενες Οικονομικές Θρονικές Επιτροπές, όπου σημαντικά μέλη τους είναι μεγαλοΜασσώνοι. Δηλαδή, αναγκαστικώς, αφελείς και παμπόνηροι Μητροπολίτες συνεργάζονται άριστα με αρχιΜασσώνους (αντί να τους ξαποστείλουν και παραδώσουν στο Διάβολο) για να μη τους δημιουργούν προβλήματα στις Μητροπόλεις τους.

Επιπρόσθετα, ο π. Θεόδωρος Ζήσης μετά του Μοναχού Σεραφείμ, στην Ιερά Μονή της Σφαλαγγιωτίσσης, κατήγγηλαν στηλιτευτικά κατά τινών συγκεκριμένων Ελλαδιτών αρχι-Οικουμενιστών ταγών. Έδωσε με ικανοποιητική σαφήνεια κάποιες ειδικές εξηγήσεις στα περί του προσωπικού και εν αδίκω διωγμού του από τον αρχι-Οικουμενιστή της Θεσσαλονίκης  κ. Άνθιμο. 

Ειπώθηκε επίσης και το μισοαστείον και μισοσοβαρόν χαριτολόγημα, ότι ο Θάσιος παπαΘόδωρος Ζήσης έβγαλε και δεσπότη στην Θάσον…! Διευκρίνησε επίσης, με κάθε δυνατό τρόπο και με κάθε θεολογική αποδεικτική επιχειρηματολογία, ότι η ιερά αποτείχιση προβλέπεται ΔΥΝΗΤΙΚΩΣ βάσει των Ιερών Κανόνων και ότι αυτή δεν είναι Σχίσμα καθώς ψευδολογούν τα αντίθετα οι Οικουμενιστές. 

Μας δήλωσε ωστόσο, ξεκάθαρα, ότι η ιερά αποτείχιση είναι κατά των αιρετικών αποφάνσεων της Συνόδου και κατά των ορκισμένων αρχι-Οικουμενιστών, και δεν είναι καθόλου απόσχιση ή σχίσμα από την Μία Αγία Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία. Και εν τέλει με ισχυρά Εκκλησιολογικά και Κανονικά επιχειρήματα, απέδειξαν τρανώς την ληστρικότητα της «Πανορθόδοξης Συνόδου» της Κρήτης. 

Ευχαριστήσαμε τέλος, εγκάρδια, τις Μοναχές της Σφαλαγγιώτισσας, οι Μοναχές έμειναν ικανοποιημένες και ωφελήθηκαν πολλά από την επίσκεψη των πατέρων, και κατά τον αποχαιρετισμόν μας ο Ζήσης τους εχάρισεν το πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι του όπου πραγματεύεται συνοπτικά τα περί της ιεράς Αποτειχίσεως.

• Τρίτος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Αμοιρούς. 

Στο εν λόγω γυναικείο κοινόβιο ο π. Θεόδωρος Ζήσης μετά της συνοδείας αυτού ενημέρωσε την Γερόντισσα και αδελφές της μονής για τα ίδια προειρρημένα ζητήματα. Απολαύσαμε την φιλοξενία τους και αποχωρήσαμε προς ολοταχώς για τον Σαϊτά και τον Μέσα Ποταμό προς την ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου.

Κατά την διαδρομή μας πρός το εν λόγω γυναικείο Κοινόβιον της Αμοιρούς, ο γράφων ζήτησε από τον παπαΘόδωρον επιπρόσθετες θεολογικές πληροφορίες για τα εν Ελλάδι εκκλησιαστικά δρώμενα. 

Κατά πρώτον και κύριον, εθέλησα να μάθω και να επιλύσω κατί το σημαντικό: κατά πόσον ευσταθεί η διαδεδομένη φημολογία υπό των φίλων και των ιδίων «Αγιορειτών Πατέρων», ότι ο παπαΘόδωρος Ζήσης συμπορεύεται και συντάσσεται πλέον με εκείνους; Δηλαδή, άδραξα της ευκαιρίας να επιλύσω το Γόρδιον δεσμό όπου με προβλημάτιζε προσωπικά (διότι είχα και μία δημόσια γραπτή αντιπαράθεση με τον δημοσιογράφο Λοΐζον Λοΐζου), ώστε να επιλύσω διαπαντώς εκείνα τα ζητήματα που καταγράφω και θίγω λεπτομεριακώς στο Εισαγωγικό Σημείωμα μου περί των αγιορειτών Μοναχών Σάββα Λαυρεώτη και Επιφανίου Καψαλιώτη κ.ά.

Η δήλωσις του πατρός Θεοδώρου Ζήση, περί των «Αγιορειτών Πατέρων», ήτο, ότι: καθόλου,  μα καθόλου, δεν τα βρήκανε μαζί τους, και μου επεσήμανε, ότι η στάση μου εναντίον τους είναι ορθή. Κατά λέξη, μας είπε, ότι: «εμείς έχουμε πάρει αποστάσεις από αυτούς τους Αγιορείτες, και είναι σωστή η στάση σου». Απεκάλυψα τότε προς τον π. Θεόδωρο, εκείνη την δεδομένη στιγμή, μέρος των δύο παρελθοντικών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων που είχα με τον Μοναχό Σάββα Λαυρεώτη. 

Ο παπαΘόδωρος μας ετόνισε με έμφαση, ότι «δεν έχουν αλλάξει θέση εκείνοι που μας έχουν οδηγήσει στη ρήξη του Ωραιοκάστρου». Εμμέσως πλήν σαφώς, χωρίς όμως να κατανομάζει κανέναν τους, μας επισήμανε ότι οι εν λόγω Αγιορείτες παραμένουν εμμονικά στο σχισματικό τους φρόνημα. Η πληροφορία τότε που φημολογείται, ότι ο παπαΘόδωρος συλλειτούργησε (και άρα τα βρήκανε και στις θεολογικές αντιρρήσεις) με τον Μοναχό Σάββα Λαυρεώτη, είναι ανυπόστατη και παραπλανητική. Διότι, μπορεί πράγματι να ήτο καλεσμένος ο παπαΘόδωρος και να μετέβη στο Μηλοχώρι, αλλά δεν ήτο καθόλου ενημερωμένος και πληροφορημένος ότι θα ενεμφανίζετο και ο Λαυρεώτης Μοναχός, αλλά ούτε υπήρξε κάποια σοβαρή αλλαγή στην στάση και την θέσην των αγιορειτών σε όσα δημόσια κατήγγειλε ο παπαΘόδωρος.

Ιδιαίτερα ο κατά σάρκα υιός του ο Μοναχός Σεραφείμ Ζήσης, μας απεκάλυψεν, ότι τόσο πολύ παραμένουν αμετανόητοι στις σχισματικές πλάνες τους, ώστε διενεργήσαν μία σύναξη και απαίτησαν από τα μέλη τους να καταγραφούν τεκμηρειωμένα οι θεολογικές απόψεις «περί της εγκυρότητος ή ακυρότητος των Μυστηρίων των Οικουμενιστών», «περί της εγκυρότητας των Μυστηρίων όσοι δεν είναι Οικουμενιστές αλλά μνημονεύουν Οικουμενιστές», «περί της εγκυρότητα των Μυστηρίων των Αποτειχισθέντων» και «περί του Παλαιού Ημερολογίου». Το οποίο τελευταίο ζήτημα αφαιρέθηκε την τελευταία στιγμή. Γίνεται μια απέλπιδα προσπάθεια από μέρους των σχισματικών αγιορειτών πατέρων να επαναφερθεί δηλαδή το ζήτημα του Ωραιοκάστρου. Ενώ κατά τα άλλα δεν ασχολούνται με την ακυρότητα/εγκυρότητα των ιερών Μυστηρίων.

• Τέταρτος προσκυνηματικός προορισμός: Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου (Μέσα Ποταμού).  

Το εν λόγω ανδρώο Κοινόβιο είναι από τον έλεγχο του Λεμεσού. Εκεί μας υποδέχθη φιλόξενα ο Μοναχός Ιωσήφ όπου και εκεί ανοίχθηκε μεγάλη συζήτηση για τα Εκκλησιαστικά δρώμενα και έλαβε λεπτομερή πληροφόρηση για να ενημερώσει τον Ηγούμενο Παΐσιον και την λοιπήν αδελφότητα. 

Στον Μέσα Ποταμό και στα επόμενα προσκυνήματα ήτο παρόν και μας εσυνόδευσε και ο Μοναχός Αρκάδιος ο Αγιοσαββαΐτης, ο οποίος ησυχάζει, εξόριστος στην Κύπρον πλέον, σ΄ ένα απομονωμένο χωριουδάκι. Ο ίδιος φυσικά συνδέεται πνευματικά και με τον Μοναχόν Σεραφείμ (Ζήση) τον πρώην Αγιοσαββαΐτην.

Ο Αγιοταφίτης  Μοναχός Αρκάδιος βρίσκεται προσωρινά στην Κύπρο, διότι είναι εν αδίκω και δια της βίας εξορισθής εκ των Αγίων Τόπων με τυρρανική διαταγήν υπό του αρχιΟικουμενιστού Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Ο εν λόγω Αγιοσαββαΐτης Μοναχός ήλεγξεν σφόδρα και με παρρησία τον Πατριάρχην Ιεροσολύμων για τις αντικανονικές (άνευ Συνοδικής διαγνώμης) ενοικιαγορές και άνομες πωλήσεις της γής των Αγίων Τόπων. Αποτέλεσμα αυτών των ευλόγων και δυναμικών ενεργειών του μ. Αρκάδιου ήτο να ξεσηκωθούν και να αντιδράσουν δυναμικά οι Παλαιστήνιοι και να προβληματιστούν σοβαρά τινές Συνοδικοί Ιεράρχες της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. 

Ο ίδιος ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, έβαλε στο ληστρικόν στόχαστρο του την Ιερά Μονή και Λαύρα του Αγίου Σάββα, και από το 2009 μέχρι το 2012, επέτυχεν, να διαλύσει ολοσχερώς την Αγιοσαββαϊτικήν Αδελφότητα. Ο Ιεροσολύμων εξεδίωξε έντεχνα και τον Μοναχό Σεραφείμ Ζήση καθώς κ.ά. Ο ίδιος ο Ιεροσολύμων εξεδίωξε μεθοδικά (άλλοι αυτοεξορίσθησαν μετά το ληστρικότατο Κολυμπάριον)  αρκετούς Αγιοσαββαΐτες από την Μονή του Αγίου Σάββα, διαίρεσε, απέσπασε και μετέθεσε τους Μοναχούς, διότι δεν ήθελε ένα ισχυρό και κραταίο ανδρώο αντιΟικουμενιστικόν Κοινόβιον το οποίον θα του αναχαίτιζε τα Οικουμενιστικά του παίγνεια.

 Στο Μέσα Ποταμό τώρα, ο π. Θεόδωρος Ζήσης, πληροφόρησε με αρκετή ακρίβεια τον Αρχοντάρη για τα διαδραματισθέντα της αντιΟικουμενιστικής κινήσεως πρό κατά και μετά του Κολυμπαρίου. Υπενθύμισε τους αγώνες 6-7 σημαντικών Μητροπολιτών μετά της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών όπου συνέβαλαν σημαντικά στην σύγκληση μιας σημαίνουσας Θεολογικής Ημερίδας όπου απέδειξεν εκ των προτέρων, ως ληστρικήν, την «Πανορθόδοξη Σύνοδον». Μίλησε για τον άδικον διωγμό του και για τις αβάσιμες κατηγορίες που του εξαπέλυσεν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μετά του Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, και για την δίκην παρωδίαν όπου έλαβεν χώρα ερήμην του στο επισκοπικό (κατά)δικαστήριον των αθεολόγητων ταγών του Θεσσαλονίκης και του Καβάλας. 

Εξεφράσθη παράλληλα μια σοβαρή εκτίμηση, ότι ο Θεσσαλονίκης δεν δύναται να καθαιρέσει αυτόβουλα και ετσιθελικά τον παπαΘόδωρο Ζήση αλλά θα πρέπει κανονικά να τον παραπέμψει στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ο Αθηνών όμως, για τα δικά του συμφέροντα ως γνωστόν δεν επιθυμεί να κάνει τα σωρηδόν θελήματα του Οικουμενικού Πατριάρχου και συνεπώς αφήνει άκρως εκτεθειμένον τον Θεσσαλονίκης να βγάλει μόνος του το «φίδι απ΄την τρύπα». Ενδέχεται όμως ο «παναγιώτατος» της Θεσσαλονίκης, άκρως εκδικητικά, να θέτει σε διαδοχικές αργίες τον π. Θ. Ζ. ώστε να του κάνει τον βίον αβίωτον και να τον ταλαιπωρεί για να του κατατροπώσει το ποιμαντικό και ακαδημαϊκόν κύρος του. 

Βέβαια όλο αυτό το άδικο συναπάντημα θα φροντίσουμε να σημειωθεί και να καταγγελθεί με τα μελανώτερα χρώματα στη σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία διά των διαδικτυακών Ιστοχώρων, Ιστολογίων και Ιστοσελίδων, στα κατά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου όσο και του στενού συνεργάτη αυτού του μόλις πρόσφατα ΑΝΑΞΙΩΣ εκλεγέντα και χειροτονηθέντα Μητροπολίτη Καβάλας και Θάσου κ. Στέφανου Τόλιου. Εν τέλει ποια είναι εκείνα τα κριτήρια προς επισκοποίησιν των κληρικών; 

Προφανώς, το σύγχρονο «κυνήγι μαγισσών», η «ορθόδοξη» Ιερά Εξέταση του Θεσσαλονίκης και του Καβάλας, και ο ανά την οικουμένη, υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αδυσώπητος διωγμός των αντιΟικουμενιστών Κληρικών Μοναχών και Λαϊκών. Περί τούτων των μανιοδέστερων επισκόπων-κατασκόπων και εκκλησιαστικών ζητημάτων ο πολύς και Μέγας Ψυχίατρος του Σύμπαντος π. Βασίλειος Θερμός τι σόϊ επιστημονικήν διάγνωση δύναται να εξαγάγει;

Ο γράφων παρακολουθούσε προσεκτικά την όλη συζήτηση μεταξύ των πατέρων, καθώς και την ιδιαίτερη επιμονή του μοναχού Ιωσήφ να εγκωμιάζει κάθε τρίς και ολίγον τον Γέροντά του τον Λεμεσού στο σημείο εκείνο που αντίδρασε σε ένα κκαόδοξο Κείμενο του Κολυμπαρίου. 

Τότε παρενέβην προσωπικά και επεσήμανα ευγενικά την παράδοξη (ή μήπως κακόδοξη;) ενέργεια του Λεμεσού (μετά το Κολυμπάρι) να δώσει ευλογία και να αναγνωσθεί μια απαράδεκτη και κακοδοξότατη Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος, όπου αναγνωρίζει τις αποφάσεις της «Πανορθόδοξης Συνόδου» και μάλιστα την θεωρεί και ως μία επόμενη των αγίων (!) Οικουμενικών Συνόδων. 

Δεν επεκτάθηκα όμως, και σε άλλες κακόδοξες και κακόβουλες ενέργειες του νεωτεριστή Λεμεσού (περί τινών δημοσίων συνεντεύξεων και ομιλιών  του είτε στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, είτε στη Ρουμανία είτε ακόμη και στο ΡΙΚ με την Ελίτα Μ.), διότι υπέθεσα ότι εν λόγω μοναχός θα αγνούσε την όλη περιρρέουσα τηλεοπτική δραστηριότητα του Λεμεσού. Με την δική μου παρέμβαση συμφώνησε και παρενέβη παράλληλα και ο Μοναχός Αρκάδιος ο Αγιοσαββαΐτης για να επιβεβαιώσει εξίσου ότι πράγματι, δυστυχώς, αναγνώσθηκε η εν λόγω κακόδοξη Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος ανά το παγκύπριον με τις ευλογίες(;!) απάντων σχεδόν των Μητροπολιτών. Να σημειωθεί, ότι ο Μοναχός Αρκάδιος ξεκίνησε από δόκιμος Μοναχός από την ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

Επομένως, ποια ακριβώς είναι η «αδιάλακτη» και «σταθερή» θέση του Λεμεσού κ.ά.; Μήπως και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ; Μήπως και με τους Οικουμενιστάς και με τους αντιΟικουμενιστάς; Εν τέλει, πότε με τον Χριστόν και πότε με τον Βελίαρ; Ένα είναι το πλέον σίγουρο, ότι στην μητροπολιτικήν επαρχία μας μας έσπειρε  την θεολογική σύγχυση. Αυτό το ομολογούσι με παράπονο και τα δικά του πνευματικά παιδιά όπου μερικά άρχισαν κάπως αμυδρά να προβληματίζονται σοβαρά για την διφορούμενη και προκλητική στάση του και αποκόπτουν τις ιδιαίτερες σχέσεις με την μητρόπολη Λεμεσού. 

Ο μ. Ιωσήφ υπεραμύνθηκε των ενεργειών (πρό και κατά την διάρκεια του Κολυμπαρίου) του Λεμεσού, ότι δηλ. οι θέσεις του Γέροντα του παραμένουν οι ίδιες και μετά το Κολυμπάρι. Η αντικειμενική πραγματικότητα όμως είναι άκρως διαφορετική. Ο κάθε μοναχός, ως γνωστόν, δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρίνει τις όποιες ενέργειες του Γέροντά του. Αυτό ως ένα βαθμό είναι πνευματο-λογικόν. Και μου αντέταξε μάλιστα, από μοναστική νοοτροπεία μάλλον, ότι και ο γράφων, ως Λαϊκός θεολόγος, δεν μπορώ να κρίνω τις ενέργειες του Μητροπολίτη Λεμεσού…!  Ώφείλω μου δήλωσε κατά λέξη: να τις αξιολογήσω και να τις κρίνω μαζί με τον Λεμεσού!… 

Το ακούσαμε και αυτό το θρησκευτικό παραλήρρημα. Δηλαδή τι ακριβώς εννοούσε ο μοναχός του Μέσα Ποταμού; Ότι, οι ενέργειες του Λεμεσού, ερμηνεύονται ΜΟΝΟΝ δια του Λεμεσού. Επί λέξει μου εδήλωσε, ότι: «δεν μπορείς να κρίνεις από μόνος σου»… Προφανώς, διότι με εσύγκοψεν, μάλλον, ότι είμαι κουζουλός ή περιορισμένης εγκεφαλικής λειτουργίας και δυσλειτουργικής κριτικής και ά-θεο-λογικής σκέψης. Ένα «Α» αδιόρατο αυτισμό τον κουβαλλώ βέβαια από τα γενοφάσκια μου. Ή διότι, μόνον, εικάζω ο ταλαίπωρος, ο Λεμεσού είναι εκείνο το απλανές και αλάθητο κριτήριον περί της αξιολογήσεως και κριτικής των δικών του ενεργειών. Όπου αυτό υπονοούσε και μου το εξεκαθάρισε σαφώς, «να βρώ κατ΄ιδίαν και να ερωτήσω τον ίδιον τον Λεμεσού» για να συζητήσουμε από κοινού τις δικές του κακόδοξες ενέργειες. 

Και απορώ και προβληματίζομαι, ετεροχρονισμένα, όταν κάθομαι και συλλογίζομαι την περιοδεία μας: Άραγε, θα μου παραδεχθεί ο Λεμεσού, ότι ενήργησε κακόδοξα; Θα παραδεχθεί ο Λεμεσού, ότι μαζί με τον Εφραίμ Βατοπαιδίου, υποσκάπτουν ΔΗΜΟΣΙΑ τον αντιΟικουμενιστικό αγώνα; Γιατί τότε, σώνει και καλά, να διαλεχθώ ιδιωτικά και προσωπικά μαζί με τον Λεμεσού για τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ κακόδοξες ενέργειές του; Αυτό επιβάλλει η «θεολογική ορθότητα»;

Ο ιερός Χρυσόστομος και ο Απόστολος Παύλος, αμφότεροι, μας συμβουλεύουν και μας εντέλουν, ότι τα δημόσια λεχθέντα και πραχθέντα ΔΗΜΟΣΙΑ και να ελέγχονται. Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συζητήσω προσωπικά με τον Λεμεσού, διότι δεν έχουμε προσωπικά ή μυστικά ζητήματα για να επιλύσουμεν. Δυστυχώς, όμως, κυκλοφορεί ανάμεσα στα πνευματικά παιδιά των νεοΒατοπαιδινών πατέρων μας και μία μεγάλη δόση παλαβωμάρας και αφέλειας ελέω της φανατικής προσκολλήσεως στα εν λόγω πρόσωπα (προσωπολατρία και «ορθόδοξος»  Γκουρουϊσμός).

Εμμέσως πλην σαφώς, οι καλόγεροι, οι καλόγριες και τα πνευματικά παιδιά του Λεμεσού, θεωρούν τον Λεμεσού, ωσάν μια «ιερή αγελάδα», που κατέχει αφ΄εαυτού του το αλάθητον της εκκλησιαστικής αυθεντίας. Δεν έχουν έτσι τα πράγματα και κατά βάθος το γνωρίζουν. Ο Λεμεσού δεν είναι αλάθητος ταγός. Η πραγματικότητα είναι, ότι μετά το Κολυμπάρι ο Λεμεσού και ο Εφραίμ Βατοπαιδίου άρχισαν συντονισμένα μίαν ψευδολόγο εκστρατεία (κατά)σπιλώσεως και (κατά)συκοφαντήσεως απάντων των αντιΟικουμενιστών και θερμής υποστηρίξεως υπέρ των αρχιΟικουμενιστών. Πράγμα απαράδεκτον για το σχήμα τους. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι διάσπαρτα στον διαδικτυακό χώρο. Η απορία μου όμως, παρέμεινε αναπάντητη, καθώς και αρκετών εκατοντάδων και χιλιάδων αναγνωστών/τριών μας.

Στην εν λόγω  συζήτηση μας μετά του καλογέρου, παραινέβη ενισχυτικά υπέρ του γράφοντος, και ο π. Θεόδωρος Ζήσης, όπου μας επεσήμανε, ότι: παρόμοιο γεγονός έγινε και στην Ελλάδα, όπου η εν Ελλάδι Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος που ήτο καθώς λέγεται, κείμενο περισσότερο αρνητικό κατά της «Συνόδου» της Κρήτης, ενώ η αρχ. Εγκύκλιος της Κύπρου ήτο θετικότατο κείμενο προς τη μοιχοΣύνοδο αρκετοί Ελλαδίτες Αρχιερείς αρνήθηκαν να διαβασθεί στις επαρχίες τους. Επί λέξει τόνισε ο Ζήσης, ότι: «θα μπορούσε να αρνηθεί ο Λεμεσού να διαβάσει το εν λόγω Κείμενο». Είχε την επιλογή να κρατηθεί απόλυτα συνεπής με την ομολογιακή στάση και άρνηση του να υπογράψει στο Κολυμπάρι και όμως υπέκυψε στις αρχιεπισκοπικές πιέσεις. Και όμως αδελφοί και πατέρες, ο Λεμεσού συμβιβάστηκε ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ,  υπέκυψεν και διενήργησεν κολοτούμπα και άπαντες οι Κληρικοί και οι Λαϊκοί Ιεροψάλτες ένα μήνα μετά το Κολυμπάρι ανέγνωσαν την ληστρικοτάτη Εγκύκλιο στην μητροπολιτικήν επαρχία της Λεμεσού όπου ανεγνώριζε την ληστρική Σύνοδο, ως αγία Κανονική και Οικουμενική Σύνοδο της Εκκλησίας.

Συνεπώς: εν τέλει ποια είναι η απαρασάλευτη στάση και η «ομολογιακή» θέση του Λεμεσού, όταν από την μια αρνείται να υπογράψει ένα Κολυμπαρίστικο Κείμενο και από την άλλη, ευλογεί να αναγνωσθεί η αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος υπέρ του Κολυμπαρίου; 

Και η εμμονή μας, κατά πρώτον, εστιάζει στον Λεμεσού, διότι είναι ο οικείος μητροπολίτης μας.  Και κατά δεύτερον, διότι λανσάρεται και φημολογείται ως δήθεν παραδοσιακός Αγιορείτης Γέροντας και δή «μέγας» αντιΟικουμενιστής. Που ακριβώς έγκειται ο αντιΟικουμενισμός του Λεμεσού, όταν αποδειδειγμένα και δημόσια συντάσσεται, αδιακρίτως, και ιδιοτελώς με τους αρχιΟικουμενιστές; Τα ψέματα κάποτε τελειώνουν.

• Πέμπτος προσκυνηματικός προορισμός: Η Ιερά Μονή Συμβούλου Χριστού (Επισκοπή-Κούριον).

Στην εν λόγω μονή μας υποδέχθηκε φιλόξενα  ο Ηγούμενος π. Νείλος και άλλοι μοναχοί. Ο π. Νείλος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ερώτησε πολλά και διάφορα τον π. Θεόδωρον και ειδικά στα περί της ιεράς Αποτειχίσεως. 

Ο π. Θ. Ζήσης άδραξε της ευκαιρίας να συζητήση εξ απ΄αρχής το όλο ζήτημα: Υπενθύμισε ο Ζήσης, ότι η Ελλαδική Ιεραρχία είχε ξεκάθαρη Συνοδική εντολή πρό του Κολυμπαρίου, την οποία Συνοδική εντολή ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την αχρήστευσε την παρέκαμψε  και την απαξίωσε, στο Κολυμπάρι, μετά των στενών συνεργατών του. Ο Ιερώνυμος κάμφθηκε ενώποιον του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον εκβιασμό του ζητήματος των «Νέων Χωρών», και ως γνωστόν, ο πρώτος οπισθοχώρησε εις βάρος της εν Ελλάδι Συνοδικής αποφάνσεως. 

Επιβεβαίωσε ο π. Θ. Ζήσης, ότι αυτή η παναίρεση του Οικουμενισμού έλαβεν πλέον και «Πανορθόδοξη» και «Συνοδική» θεσμική κατοχύρωση διά της «Συνόδου» της Κρήτης. Ετόνισε με έμφαση ότι το μείζον ζήτημα που πρέπει να προβληματίζει άπαντες είναι, ότι: «παγιώνεται Συνοδικά η παναίρεση του Οικουμενισμού». 

Το Εκκλησιαστικό ζήτημα όμως, πρόσθεσε, δεν είναι, αν υπέγραψαν ή όχι μερικοί Μητροπολίτες, αλλά το ζήτημα βαραίνει κυρίως σ΄εκείνο το σημείο όπου τόσον ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου όσο και ο Αθηνών υπέγραψαν το σημαίνον κακόδοξο Κείμενο και φαίνονται έτσι διεθνώς, ότι αμφότεροι οι δύο Έλληνες Προκαθήμενοι συμφωνούν και δεσμεύουν Κλήρον και Λαό μαζί και  τις Τοπικές και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Ο π. Θ. Ζ. μας υπενθύμισε μάλιστα, πάλιν και πολλάκις, και το ρηθέν τινός παπόφιλου Σέρβου Μητροπολίτου του Ειρηναίου Μπούλοβιτς όπου έγραψε περί του Κολυμπαρίου, επιτυχημένα, ότι «οι Προκαθήμενοι στο Κολυμπάρι ενήργησαν ωσάν συλλογικός τις Πάπας». 

Δηλαδή, χωρίς περιστροφές, οι δέκα Προκαθήμενοι κατήργησαν και απαξίωσαν την Αποστολική και Πατερική Συνοδικότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών και την αντήλαξαν με τα ολοκληρωτικά ή μοναρχικά Βατικάνεια νάματα και συστήματα του νεοΜεσσαιωνικού Παπισμού. Πως αλλιώς να το διατυπώσουμεν;

Εξαιρετικά εύστοχη για τον όλο διάλογο, στον άγιο Γεώργιον του Σύμβουλα, ήτο η παρέμβασις και του Μοναχού Ιλαρίωνα Σταυροβουνιώτη, όπου μας επεσήμανε το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός: όπου η εν Ελλάδι Ιεραρχία εξ αρχής και εν Συνόδω απεφάσισε να κρατήσει μίαν παραδοσιακή γραμμή (ασχέτως αν ετεροχρονισμένα και στο Κολυμπάρι πιέστηκε από το Φανάρι να υποκύψει). Η στάση της Σερβικής Ιεραρχίας, όπου πρό του Κολυμπαρίου έδωσε τα μηνύματα ότι δεν επρόκειτο να συμμετάσχει στην «Πανορθόδοξη Σύνοδο», ασχέτως του ότι εν τέλει δια της βίας συμμετείχεν, κατά την διάρκεια των εργασιών της η συντριπτική πλειοψηφία (οι 17 από τους 24) των Σέρβων Ιεραρχών ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να υπογράψουν τα κακόδοξα κείμενα της συνόδου. Επίσης η στάση άλλων Πατριαρχείων που αρνήθηκαν ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ να συμμετάσχουν στο εν λόγω συνοδικό φιάσκο, είναι ένα περίλαμπρο και  τρανό παράδειγμα και σημαντικό μήνυμα προς όλους μας, ότι μια συντριπτική πλειοψηφία Ορθοδόξων ανά την οικουμένη θεωρεί ως ληστρικήν και προβληματικήν την Σύνοδο της Κρήτης.

Αυτό έχει ως μεγίστην αρνητική συνέπεια, δήλωσε ο Ζήσης, στο παιδευτικό και παιδαγωγικό σύστημα τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου, στο να εισαχθώσι δόλια και προκλητικά οι ληστρικές αποφάσεις της ψευδοΣυνόδου, μέσα στα Σχολικά εγχειρίδια των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, και έτσι να έχουμε και την «θεσμική» αλλοίωση του ορθοδόξου Θρησκευτικού Μαθήματος, και την μετάλαξή του σε άκρως Θρησκειολογικό και Συγκρητιστικόν. Παράλληλα γίνεται και ακαδημαϊκά συγκρητιστικόν μάθημα, περί της «Πανορθόδοξης Συνόδου» της Κρήτης, εξάπαντος  χρηματοδοτούμενο μάθημα (από τα ΕΣΠΑ) στις Θεολογικές Σχολές. Εν τέλει λεφτά υπάρχουν μόνον για τις μπαγαποντιές και τις ληστρικές φιέστες των Οικουμενιστών.

Κατά τα άλλα και σύμφωνα με μερικούς κακόφρονες νόες  θεωρούσι, ότι η εν λόγω σύνοδος των Κολυμπαριστών «απέθανεν και ετάφην». Πώς ακριβώς θάβεται και καταδικάζεται μια σύνοδος, αν δεν προηγηθεί σημαντική προεργασία της καταδίκης της; Χωρίς επίσημο πιστοποιητικό θανάτου, και έπειτα επίσημης Νεκρώσιμης Ακολουθίας, πώς προχωρεί κανείς αυθαίρετα σε κηδείες, τρισάγια και επιμνημόσυνες τελετές; Μάλλον, και προφανώς για όσα ενάντια λέγονται, κατά την δική μας άποψη, έχουμε το φαινόμενο της «νεκρανάστασης του Λαζάρου»!… Διότι με τις πάμπολλες και «συμπτωματικές» ενέργειες που εξυφαίνονται υπό των ορκισμένων Κολυμπαριστών, υπέρ των ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ αποφάνσεων του Κολυμπαρίου, οι κακόδοξοι νόες που εκήδεψαν και τελούν πλέον τα δήθεν «μνημόσυνα» της μοιχοΣυνόδου, έπεσαν στη φοβερή πλάνη της νεκροφάνειας. Το λεγόμενο, συγκλονιστικό και μακάβριο θάψιμο ζωντανών ανθρώπων, ως δήθεν νεκρών! Τουτέστιν, στα περί της κακοΣυνόδου, ότι η λεγόμενη Σύνοδος, «ετάφην» ως «ζωντανή», και αυτό θεωρείται  ΜΟΝΟΝ υπό τινών αδαών ανοήτων και απροσέκτων Κληρικών, χωρίς καν την επίσημη και τελεσίδικη επιβεβαιώση υπό τινός λ.χ. ειδικού εμπειρογνώμονα π.χ. ιατροδικαστού ή, και άλλου «συλλογικού οργάνου» όπου να εκδίδει τα επίσημα «πιστοποιητικά θανάτου». Δηλαδή κατά το κοινώς λεγόμενον στην Κυπριακήν μας διάλεκτον «αθκιασεροί παπάδες, θάφκωσιν τζαί τους ζωντανούς».

Με την ολοκλήρωση και της εν λόγω πέμπτης προσκυνηματικής περιοδείας, οι πατέρες επέστρεψαν εις την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, για να αναπαυθούν.

Την επομένη ημέρα Πέμπτη 12/10/2017 προγραμματίστηκε μία νέα προσκυνηματική περιοδεία και προστέθηκε εις την συνοδεία του πατρός Θεοδώρου Ζήση και ο Πνευματικός της ιεράς Μονής ο Ιερομόναχος π. Σάββας Σταυροβουνιώτης.

• Πρώτος προσκυνηματικός προορισμός: Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσας της Τρικκουκιώτισσας. 

Το εν λόγω γυναικείο Κοινόβιο υπάγεται εις την Ιερά Αρχιεπισκοπή της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά έχουν ως Γέροντά τους τον Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιον. Οι αδελφές ξενάγησαν τους πατέρες και οδηγήθηκαν εις το Αρχονταρίκι όπου φιλόξενα προσφέρθηκαν κεράσματα. 

Διεξήχθη μια γόνιμη θεολογική συζήτηση περί του Κολυμπαρίου, της Ιεράς Αποτείχισης και του Οικουμενισμού. Αντηλάγησαν δώρα και ενθυμία, και ο παπαΘόδωρος Ζήσης πρόσεφερε ως συνήθιζε το νεοκδοθέν σύγγραμμά του περί της ιεράς Αποτείχισης.

Η Ηγουμένη της Τρικουκκιώτισσας αν και εσπούδασε και γνωρίζει καλά την ακαδημαϊκήν Θεολογία και ζεί εμπράκτως και την Χαρισματικήν Θεολογία διά του Ησυχασμού, εδήλωσε, ότι δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Κολυμπάρι, διότι ελέχθη, ότι εις την Κύπρον (μετά τις Προεδρικές Εκλογές του 2018) πρόκειται να ακολουθήσουν και οι Αρχιεπισκοπικές Εκλογές…! 

Προφανώς και δεν έχει ευλογία από τον μητροπολίτη Λεμεσού όπου είναι και ο Γέροντας της Μονής για να ασχοληθεί σοβαρά και με τα ζητήματα της ληστρικής Συνόδου. Αυτή η δήλωσις εμμέσως πλήν σαφώς, μας αποδεικνύει κάλλιστα, ότι ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, έχει βραχυκυκλώσει άπαντα τα Καλογέρια και τις Καλογριές του, ώστε να μη ασχολούνται με ζητήματα της Πίστεως και δή με το Κολυμπάρι, ελέω των Αρχιεπισκοπικών Εκλογών. 

Αυτό αποδεικνύεται και με την παχυλή άγνοια ή και την αδιαφορία των Μοναχών και των Μοναζουσών στα ανάλογα εν Κύπρω ιερά Κοινόβια όπου διενεργεί πνευματική εποπτεία ο Λεμεσού. Όχι πώς σε άλλα Κοινόβια, οπου δεν είναι υπό την ποιμαντική επίβλεψή του, ότι δεν υφίσταται τέτοια χλιαρή αδιαφορία ή και «πνευματικό» βραχυκύκλωμα.

• Δεύτερος προσκυνηματικός προορισμός: Ιερά Μονή Παναγίας Τροοδιτίσσης. 

Το έχουμε ξαναγράψει, και θα το επαναλαμβάνουμε, ότι το εν λόγω ανδρώο Κοινόβιο έχει δηλητηριασθεί από τις εσφαλμένες Εκκλησιολογικές πλάνες του Χωρεπισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου Τσιάκκα. Μάλλιστα έχει καταστεί άνδρον προπαγάνδας υπέρ των κακοδόξων αποφάνσεων του Κολυμπαρίου. Αποφάνσεις που προσυπέγραψε ως «ορθόδοξες» και με μεγάλη χαρά ο «αντιαιρετικός» Καρπασίας.

Στο εν λόγω μοναστήρι, οι πατέρες προσκύνησαν και έφυγαν. Εντοπίστηκαν, μόνον, δύο ηλικιωμένοι Καλόγεροι της Τροοδίτισσας, όπου τους επροσφέρθη για ευλογία το αντιΟικουμενιστικό και αντιΚολυμπαριστικό βιβλιαράκι του πατρός Θεοδώρου, και τέλος ανεχώρησε η συνοδεία για το Μοναστήρι του Κύκκου.

• Τρίτος προσκυνηματικός προορισμός: Ιερά Μονή Παναγίας του Κύκκου. 

Στο εν λόγω ανδρώο Κοινόβιο ένας Κυκκώτης Μοναχός έβαλε την Σταυροβονιώτικη συνοδεία και τους Θεσσαλονικείς πατέρες, στο ιερό για να προσκυνήσουν τα άγια Λείψανα. Άλλος Κυκκώτης Κληρικός ανέλαβε την ξενάγηση στο Μουσείο και την φιλοξενία των πατέρων. 

Στο εν λόγω μοναστήρι έγινε για μία ακόμη φορά η αποκάλυψη και συνεπώς η επιβεβαίωση, στη συνοδεία των πατέρων, για τον υπόγειο αρχιεπισκοπικό προεκλογικό αγώνα που ξεκίνησε να μαίνεται, αδιόρατα, για τις μελλοντικές Αρχιεπισκοπικές εκλογές.

Η ευχάριστη αποκάλυψη (έκπληξη και για τον γράφοντα) ήτο, ότι μερικοί μοναχοί και κληρικοί Κυκκώτες, σπάνιες προσωπικότητες, αγωνιούν ιδιαίτερα, μελετούν και ερευνούν τα θεολογικά ζητήματα του Κολυμπαρίου. Βέβαια, γιατί αυτό να μας παραξενεύει; 

Μπορεί, ασφαλώς-ασφαλέστατα, και από το μοναστήρι του Κύκκου, ο παντοδύναμος Θεός να αναδείξει σύγχρονους λέοντες και ομολογητές της Ορθοδοξίας. Παρ΄όλην την σε γενικές γραμμές εσφαλμένη και νεωτεριστική θεολογική γραμμή των Κυκκωτών, υπέρ του νεοΦαναριώτικου Συγκρητισμού, υπάρχουν και μερικές καλοπροαίρετες ψυχές ορθοδόξων κυκκωτών Μοναχών και θεολόγων όπου προβληματίζονται με την ισχύουσα κακοδοξούσα γραμμή των μητροπολιτικών Κυκκωτών. 

Βέβαια, να σημειωθεί με έμφαση, ότι: ως γνωστόν άπαντες οι ανά τον κόσμο Κυκκώτες Μητροπολίτες, έχωσι υπογράψει το κακόδοξον Κείμενο του Κολυμπαρίου. Τούτο σημαίνει ότι, επειδή φλερτάρουν προκλητικά με την κακόδοξη «Ελληνική Θεολογία» των αρχιΟικουμενιστών, και όχι με την ορθόδοξη Πατερικήν Θεολογία της Εκκλησίας, θα πρέπει πάσι θυσία να αποκλεισθούν από τις συνειδήσεις μας για τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον.

Παρ΄όλα αυτά και δι΄ αυτά δεν γνωρίζω καθόλου αν πράγματι ευσταθεί μια επιπρόσθετη πληροφορία που έλαβα, ότι ο Κολυμπαριστής αρχιΟικουμενιστής Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ Κυκκώτης (πιστός ακόλουθος και παλαβός οπαδός της «Γερόντισσας» Βασούλας) προορίζεται για Αρχιεπίσκοπος Αγγλίας. 

Ο Κολυμπαριστής σεβ. Ταμασσού Ησαΐας Κυκκώτης πάλιν προετοιμάζει τον εαυτόν του για διάδοχο του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου και σπεύδει ταχέως (μπάς τζαί χάσει) εις το Φανάρι για να γλύψει τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. 

Ποιος θέλει λ.χ. έναν γλύφτην για Αρχιεπίσκοπον Κύπρου; 

Ευχόμαστε, για πολλούς λόγους διακαώς να μη διενεργηθεί το εν λόγω προμελετημένο και προσχεδιασμένο κακόν. Να γίνει, π.χ. ο Ζιμπάμπουε Αρχιεπίσκοπος της Αγγλίας, και ο Ταμασσού ως Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Και ο λόγος είναι απλός: θα διαστρέψουν με σωρηδόν νεωτερισμούς την αγίαν και αμώμητον Πίστην σε υπερβάλλον βαθμό. Βέβαια, οι αρχιΟικουμενιστές, ίνα μη είμεθα αφελείς, θα επιβάλλουν κακόδοξους και σεσημασμένους αρχιΟικουμενιστές διαδόχους των εκασταχού ηλικιωμένων Προκαθημένων. Θα πρέπει το ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Αγγλίας να διαμαρτυρηθεί δυναμικά αν τυχόν και επιλεγεί, όχι μόνον τέτοιου είδους Κυκκώτης, αλλά και για να μη τυχόν και του επιβληθεί τις Οικουμενιστής Κληρικός. Διότι οι Κυκκώτες είναι βαμμένοι Κολυμπαριστές και αρχιΟικουμενιστές.

Μετά από το προσκύνημα στην Ιερά Μονή Κύκκου, οι πατέρες επέστρεψαν στην βάση τους την Ιερά Μονή του Σταυροβουνίου.

Συνεχίζεται….

Δείτε σχετικά:
– Το χρονικό οδοιπορικό του ιερώς αποτειχισθέντα π.Θεοδώρου Ζήση μετά του μοναχού Σεραφείμ εις την Κύπρο (Μέρος Α’)
– Το χρονικό οδοιπορικό του ιερώς αποτειχισθέντα π.Θεοδώρου Ζήση μετά του μοναχού Σεραφείμ εις την Κύπρο (Μέρος Β’)