Του Παναγιώτη Νούνη
Αποκλειστικά για katanixi.gr

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

TO ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ (9/10-14/10) ΤΟΥ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ (Μέρος Β’)

Συνέχεια από το Α΄ μέρος.

Β΄. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΑΨΑΛΙΩΤΗ

Παράλληλα την ίδια εποχή, προσέγγισα και τον λόγιο Μοναχό Επιφάνιο Καψαλιώτη (λέγεται, ότι είναι Μοναχός «ζηλωτικής» κουράς, δηλ. Εσφιγμενίτης, πράγμα που αγνοώ) ο οποίος δεν δίστασε καθόλου να μου γράψει, ότι εκτιμά βαθέως τον π. Θεόδωρον Ζήση, ασχέτως, αν διαφωνεί σε μερικά σημεία μαζί του. Στο ίδιο και το αυτό στρατόπεδο των «Αγιορειτών Πατέρων» υφίστανται αλληλοσυγκρουόμενες και αμφίσημες υποκειμενικές προσωπικές απόψεις περί του πατρός Θεοδώρου Ζήση. Μερικοί τον αγαπούν και τον εκτιμούν, ανιδιοτελώς, άλλοι ιδοτελώς και παρ΄άλλοι εμπαθώς. Αλλ΄ αυτό που προέχει δεν είναι τα όποια θετικά ή αρνητικά συναισθήματα μας για κάποιαν σημαντική εκκλησιαστική προσωπικότητα αλλ΄ είναι κυρίως, ότι υπάρχουν σημαντικότατες αλληλοσυγκρουόμενες ή ασαφείς θεολογικές θέσεις περί των Μυστηρίων που ιερουργούν οι αρχι-Οικουμενιστές. Επικρατεί δηλ. πλήρης σύγχυση, θεολογική σκοτοδίνη και σκοτασμός του νοός περί της Μυστηριολογίας.

Ο μοναχός Επιφάνιος Καψαλιώτης είχε την ευγενή καλωσύνη και μου απάντησε γραπτώς σε μερικές  απορίες μου με τα αμέσως επόμενα, χωρίς να κατακρίνει στο ελάχιστο τον π. Θεόδωρο Ζήση, τα οποία  ο μοναχός Σάββας Λαυρεώτης τα χρησιμοποιεί φαίνεται εν μέρει ως ισχυρά και ακαταμάχητα (;!) επιχειρήματα για να πλήξει το ακαδημαϊκό κύρος και την αξιοπιστία του Ζήση. 

Στο αμέσως γραπτό ηλεκτρονικό μήνυμα του μ. Επιφανίου, προς τον υποφαινόμενο, γίνεται φανερότατο το πλανεμένο σημείο της απολυτοποιήσεως της Ποιμαντικής Ακρίβειας του ΙΕ΄ Ιερού Κανόνα, εις βάρος της Ποιμαντικής Οικονομίας (=δυνητικότητα), (την οποία «δυνητικότητα» ή και ποιμαντικήν οικονομία περί των ιερών Κανόνων ο π. Επιφάνιος ουδεπώποτε (!) εντόπισε στα Πατερικά Συγγράμματα. Πώς ακριβώς να την εντοπίσει, αφού την εξωβέλησεν και την εξόρκισεν, και δεν την θεωρεί μάλλον ως ποιμαντική μεθοδολογία ενώ ούτε κάν την ταυτίζει με την καθιερωμένη εκκλησιαστική πράξη της ποιμαντικής οικονομίας; Η πράξη της δυνητικότητος των ιερών Κανόνων (και δή στα περί του ΙΕ΄ ιερού Κανόνα της Α΄Β΄ Συνόδου) ή, της ποιμαντικής οικονομίας περί της εφαρμογής αυτού, υφίσταται, μόλις πρόσφατα (πρό του 1974) με την απλανή ενέργεια του θεοφόρου Πατρός Παΐσιου του Αγιορείτου, την απλανή ενέργεια του οσίου πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου, την απλανή ενέργεια του Μητροπολίτου κυρού Αυγουστίνου Καντιώτου κ.ά. μητροπολιτών και αγίων Γερόντων, όπου χάραξαν απλανώς στρατηγικά ή, και διέκοψαν προσωρινά το μνημόσυνο του αρχι-Οικουμενιστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα. Ποιόν άραγε υποχρέωσε ο άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης ή ο Γέρων Εφραίμ της Αριζώνας ώστε να διενεργήσει από ποιμαντική ακρίβεια την ιερά Αποτείχιση κατά του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου; Υπάρχει έστω και ΜΙΑ περίπτωση; Προφανώς και δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ! Ποιόν Μητροπολίτην υποχρέωσε ο όσιος Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος να εξασκήσει, υποχρεωτικώς, το κανονικό δικαίωμα της διακοπής του Λειτουργικού Μνημοσύνου; Υπάρχει ΜΙΑ περίπτωση; Ούτε κάν μία! Ποιόν υποχρέωσε ο όσιος Γέρων Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης ώστε να εφαρμοσθεί, υποχρεωτικώς, η ιερά Αποτείχιση; Υπάρχει έστω και ΜΙΑ περίπτωση; Συναφώς, και δεν υπάρχει από καμμία (σύγχρονη ή και παλαιότερη) απλανή και οσιακή εκκλησιαστική προσωπικότητα η διαταγή και εντολή της υποχρεωτικότητος της διακοπής του Λειτουργικού μνημοσύνου των αιρετιζόντων Επισκόπων.

Προφανώς, ο γράφων, αδυνατεί να εντοπίσει, από την σύγχρονη ή και την παλαιά Εκκλησιαστική Ιστορία, μίαν και μόνον μίαν περίπτωση, όπου τινές άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας μας υποχρεώνουν στην διενέργεια και απόλυτη εφαρμογή της Ποιμαντικής ακρίβειας, απάντων των Ιερών Κανόνων, και δή στην απολυτοποίησην της ιεράς Αποτειχίσεως και της διακοπής του Λειτουργικού Μνημοσύνου κατά τινών ψευδεπισκόπων. Όσο και να το ψάχνω το ζήτημα δεν ευρίσκω πουθενά τέτοιαν πατρολογικήν υποχρέωση. 

Συνεπώς οι νεοφανείς και μια χούφτα «Αγιορείτες Πατέρες» μας υποχρεώνουν αφ΄εαυτού των με κοιλιόπνευστα και πεπλανημένα άλαλα ρήματα.

Μου απαντάει ο μοναχός Επιφάνιος εκ της Καψάλας, συναφώς, σε προσωπικό ηλεκτρονικό γράμμα μου:

«Έχω τη τιμή να ανήκω στους Αγιορείτες Πατέρες οπότε, όπως καταλαβαίνεις, στα ζητήματα τα σχετικά με τον π. Θεόδωρο Ζήση, αν και τον τιμώ και τον σέβομαι, πλήν διαφωνώ. Ο περίφημος “ζηλωτισμός” πρώτα απο εμάς τους ιδίους έχει καταγγελθεί και αναιρεθεί και μετά απο τον οιονδήποτε άλλο… Στην Ομολογία Πίστεως των Αγιορειτών Πατέρων ΡΗΤΑ λέμε ότι ΔΕΝ δημιουργούμε νέα “εκκλησία” είτε προσχωρούμε σε κάποια άλλη (εννούμε τις παραταξιακές συνόδους των ΓΟΧ), καθώς και δεν κρίνουμε ή κατακρίνουμε τα μυστήρια των μνημονευόντων (δηλ. η περίφημη θεωρία περί ακύρων μυστηρίων). Σ’ αυτά έγκειται ο “ζηλωτισμός” και δεν κατανοώ πως είμαστε “ζηλωτές”… Βεβαίως ο π. Θεόδωρος διαφωνεί μαζύ μας στο ζήτημα περί του χαρακτήρα του 15 κανόνος της Α’-Β’ Συνόδου επί Μ. Φωτίου. Ο ίδιος πάντως μου ομολογούσε, και το έχει κάνει και δημόσια, οπότε δεν λέω κάτι κρυφό, ότι έως και το καλοκαίρι δεν είχε ασχοληθεί μ’ αυτά τα ζητήματα (για τα οποία μου ζητούσε αν έχω γραψει κάτι). Χάριτι Θεού ασχολούμαι επί 15ετίας με τα σχετικά θέματα, βάσει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ της πατερικής γραμματείας, και όχι σύγχρονων συγγραφέων. Πουθενά λοιπόν δεν υπήρξε στους θεοφόρους Πατέρες έννοια δυνητικού κανόνος.  Παντού και πάντα οι Θείοι Κανόνες είναι υποχρεωτικοί δια πάντας. (…)» (Ηλεκτρονικόν Ταχυδρομείον, του Παναγιώτη Νούνη, 20 Μαΐου 2017).

Αυτά τα εισαγωγικά –έχω ιδιαίτερο λόγο που τα σημειώνω (θα φανερωθεί στην πορεία)– περί του «Γέροντος» Σάββα Λαυρεώτου και του Μοναχού Επιφανίου Καψαλιώτη, ήτο και είναι πασίγνωστα ζητήματα από καιρού σε όλα σχεδόν τα ενεργά μέλη της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών, γι΄αυτό και ο π. Θεόδωρος Ζήσης διενήργησε την γνωστή ΔΗΜΟΣΙΑ αντιρρητική δημοσιογραφική διάσκεψη, διάσκεψη καταπέλτης κατά των «Αγιορειτών Πατέρων» ώστε να μας αποδείξει την μεγίστη ασυνέπεια και το κακόδοξο φρόνημα μερικών αγιορειτών πατέρων. 

Προτού διενεργηθεί η εν λόγω αντιρρητική δημοσιογραφική διάσκεψη, ενημερώθηκα, από έγκριτο και εν ενεργεία ακαδημαϊκό Καθηγητή Δογματολόγο, ότι ο π. Θεόδωρος Ζήσης με επίλεκτα μέλη της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών επήγαν στο Άγιο Όρος, ώστε να ξεκαθαρίσουν και να επιλυθεί το τοπίο με τις «Ζηλωτικές» πλάνες των Αγιορειτών Πατέρων. Όπου και με αυτόν τον τρόπο αποδείχθηκαν οι «αγιορείτες» ως «ντέ φάκτο» αμετακίνητοι στις σχισματικές των απόψεις. Οι εν λόγω μεμονωμένοι «Αγιορείτες Πατέρες» δεν συμφωνούν και αναμεταξύ τους, και αυτό είναι το πλέον τραγικό στη διαίρεση των αγιορειτών, διότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αγιορειτών πατέρων εκτιμά βαθέως και υποστηρίζει μέχρις εσχάτων τον π. Θεόδωρον Ζήσην, ώστε να μπαίνουν ισχυρό ανάχωμα και να αναχαιτίζουν μία άγονη μετωπική σύγκρουση μεταξύ μιας χούφτας ανυπότακτων αγιορειτών Καλογέρων κατά του αδιαφιλονίκητου στρατάρχη των αντιΟικουμενιστών.

Ο μοναχός Επιφάνιος Καψαλιώτης εξ όσων πληροφορήθηκα από πρώτο χέρι, ενοχλείται σφόδρα με την αντι«Ζηλωτική» αρθρογραφία του εξ Αμερικής Ελληνοκύπριου θεολόγου κ. Παναγιώτη Τελεβάντου. Βέβαια όσα καταγράφει ο κ. Τελεβάντος, περί των «Ζηλωτών», δεν είναι προσωπικές του πεποιθήσεις. Είναι παγιωμένη διδασκαλία της καθολικής Εκκλησίας μας εκπεφρασμένη διαχρονικά υπό σωρηδόν σύγχρονων αλλά και παλαιών θεοφόρων και οσίων Πατέρων της Εκκλησίας. Συνεπώς γιατί διαμαρτύρεται ο Μοναχός της Καψάλας; Ο ίδιος εξάλλου μου το δηλώνει ξακάθαρα στο ηλεκτρονικό γράμμα του, ότι είναι απληροφόρητος με τις συγγραφές σύγχρονων συγγραφέων γι΄αυτό δυσκολεύεται να κρίνει και άρα εν τέλει να συγκρίνει ή και να συνθέσει απλανώς και ορθοδόξως το ζήτημα της ιεράς Αποτειχίσεως. Μήπως, η αδυναμία του έγκειται διότι διακατέχεται και εμπνέεται από σχισματικές τάσεις; Να πιστέψω ότι δεν μελέτησε τον σύγχρονο εκκλησιαστικό συγγραφέα και «Ζηλωτή» π. Θεοδώρητον Μαύρον; Αν θεωρεί τον αιρετικό «Ζηλωτισμό» ως μία πεπλανημένη θεωρία και προσωπική άποψη του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, πιο έντιμο θα είναι μάλλον να μας καταγράψει μία αντιρρητική μελέτη, κατά των αντιΖηλωτικών  κειμένων του πατρός Επιφανίου Θ., όπου να μας αποδεικνύει εμπεριστατωμένα που ακριβώς έσφαλλε ο μακαριστός Γέρων.

Ο ίδιος π. Επιφάνιος Καψαλιώτης και η σχισματική φατριά του ενοχλήθηκαν σφόδρα από μεμονωμένα και εν δικαίω επαινετικά λόγια του πατρός Θεοδώρου Ζήση υπέρ των ορθοδόξων θέσεων του θεολόγου κ. Παν. Τελεβάντου, όπου ο δεύτερος ως αρχηγέτης του αγώνα μας επιδιώκει κυρίως την ενότητα του αντιΟικουμενιστικού μετώπου. Οι Σχισματικοί νόες, επιδιώκουν είτε εν γνώσει είτε και εν αγνοία τους την διαίρεση, την διάσπαση και την αταξία του αγώνα. 

Ο ίδιος μοναχός Επιφάνιος Κ., ερωτηθής από σημαντικού λόγιου θεολόγου Μοναχού «αν τα Μυστήρια των Οικουμενιστών είναι έγκυρα ή άκυρα» απάντησε ο μ. Επιφάνιος καθαρά και ξάστερα, ότι θεωρεί τα μυστήρια των Οικουμενιστών, ότι  «είναι έγκυρα αλλά ανυπόστατα»!… Ανυπόστατα είναι, λέγει, διότι μνημονεύονται οι αρχιΟικουμενιστές. Τρικυμία εν κρανίω! Ισχυρίζεται μάλιστα, ότι όσοι συμμετέχουν στα Μυστήρια της Εκκλησίας και αγνοούν τα περί του Οικουμενισμού, λαμβάνουσι την Θείαν Χάρην. Ενώ οι υπόλοιποι που είμεθα κάπως καλά ή μέτρια υποψιασμένοι, περί της παναιρέσεως του Συγκρητισμού και συμμετέχουμε στα θεία Μυστηρία που ιερουργούν ή, και μνημονεύονται οι αρχιΟικουμενιστές, δεν λαμβάνουμε την θεία Χάρη διότι κοινωνούμε εις κρίμα και κατάκριμα. Όταν ερωτήθη ο μ. Επιφάνιος, από πού αντλεί και από πού εκπηγάζουν οι εν λόγω θεωρίες του και δή από πού  εμπνεύσθη την προηγούμενην διάκριση «έγκυρων/ανυπόστατων» παρέπεμπεψε  γενικά και αόριστα στην Εισαγωγή του Πηδαλίου!… 

Δύναται τις καλός άνθρωπος και έρευνητής να μας παραπέμψει με ακρίβεια σε κάποιο Εκκλησιολογικό Σύγγραμμα ώστε να πληροφορηθούμε τα περί εγκύρων αλλά ανυποστάτων Μυστηρίων; Οι «Αγιορείτες Πατέρες» φαίνεται, δυστυχώς, ότι αυτοπροσδιορίστηκαν και μετεβλήθησαν ως «Τροχονόμοι» της Θείας Χάριτος. Αυτή η ενέργεια τους σύμφωνα με το κοσμικό Δίκαιο δεν είναι αντιποίηση Αρχής; Στο Εκκλησιαστικό και Κανονικόν Δίκαιον η εν λόγω ενέργεια τους δεν είναι καθαρά βλασφημεία; Ποιος τους όρισε να αποφαίνονται περί του εγκύρου/ακύρου ή περί του υποστατού/ανυπόστατου των ιερών Μυστηρίων; Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους γιατί δεν τους συμμαζεύει;

Γίνεται φανερό τις πάσι, ότι η εν λόγω ομάδα του Γέροντος Σάββα του Λαυρεώτη (πρώην Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας), όπου λέγεται κατ΄ουσίαν ότι  διοικείται από τον Μοναχό Επιφάνιο Καψαλιώτη, είναι βαθιά νυκτωμένοι και αθεολόγητοι,  διότι προττάσουν μίαν «Ζηλωτική» Εκκλησιολογία και μιά προβληματική Μυστηριολογία. Η οποία έχω τον λογισμό, ότι εκπηγάζει από τις σοβαρές πλάνες του πατρός Θεοδώρητου Μαύρου. Πρόκειται, θεωρητικά, για μία καθαρά σχισματική κατάσταση, όπου δύναται πρακτικώς και να εξελιχθεί σε κανονικό εκκλησιαστικό Σχίσμα αν δημιουργηθούν επιπρόσθετες προϋποθέσεις. Όμως, οι εν λόγω αγιορείτες πατέρες είναι εν δυνάμει και εν εξελίξει σχισματικοί αντιΟικουμενιστές, όπου κυρίως εφαρμόζωσι μια πλανεμένη εκδοχή της ιεράς Αποτειχίσεως. 

Να σημειωθεί επιπρόσθετα, ότι οι τω όντι Αγιορείτες Πατέρες, ο Γέρων Ευστράτιος και ο Γέρων Γαβριήλ, διαφωνούν απόλυτα με τις εν λόγω προσωπικές και πλανεμένες πεποιθήσεις των Μοναχών Σάββα και Επιφανίου. Μέσα στην εκκλησιαστική παράταξη των Αγιορειτών Πατέρων όπου αποτειχίσθησαν ενυπάρχει είδη το σπέρμα της διχογνωμίας και της διαιρέσεως. Ας τους αφήσουμε λοιπόν να τα βρούνε (ανα)μεταξύ τους… και έπειτα εις την πορεία ας τους λάβουμε στα σοβαρά. Ο Γέρων Ευστράτιος, γνωρίζω αρκετά καλά, μέσω τινών έμπιστων πληροφοριοδοτών μου, ότι οικονομεί, ποιμαντικώς, κάποιους απ΄ αυτούς… τούτο δεν σημαίνει δική του αδυναμία ή, ότι ανέχεται και αποδέχεται και τις σχισματικές δοξασίες τους. Ας το λάβουν σοβαρά υπόψιν οι διάφοροι οπαδοί των «Ζηλωτών» αγιορειτών.

Γ΄. Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΑ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

Μέσα στο προειρρημένο εν Ελλάδι και εν Αγίω Όρει θολερό και δύσβατο εκκλησιαστικό τοπίο και πλαίσιο, εμείς, το Βασίλειον ιεράτευμα της Κύπρου (Κλήρος, Μοναχισμός και Λαός) αγωνιούσαμε (πλήν του Αρχιεπισκόπου μας μετά των Μητροπολιτών και άλλων επισκόπων μας που τυρβάζουν και μεριμνούν ΜΟΝΟ περί των μελλοντικών επικείμενων Αρχιεπισκοπικών εκλογών) περί των ενδο-αντιΟικουμενιστικών διενέξεων και θέλαμε να ξεκαθαρίσει κάπως αντικειμενικά και με κάθε σαφήνεια η περιρρέουσα κατάσταση. 

Ο ιερώς Αποτειχισθής και Πατρολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης, ως γνωστόν, διατηρεί από παλαιά μία ιδιαίτερη και στενότατη πνευματική σχέσιν και επαφή με την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Ο άγιος Καθηγούμενος της Μονής ο υπέργηρος πλέον Γέρων Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης τον υποδέχεται πάντοτε με υπερπερισσήν εγκαρδιότητα αμοιβαίο σεβασμό  και Αβραμιαίαν φιλοξενία. Οι Σταυροβουνιώτες Μοναχοί και αρκετοί Λαϊκοί φίλοι της Μονής τον υποδέχονται ως σύγχρονο διδάσκαλον του Γένους της Ρωμηοσύνης μας. 

Ο γράφων, είμαι αυτόπτης μάρτυς για την ιδιαίτερη εν Χριστώ αγάπη που ενυπάρχει μεταξύ του Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτου μετά της αδελφότητος του και του Πατρολόγου Καθηγητού π. Θεοδώρου Ζ. Ο Γέρων Αθανάσιος μετά της Στουδιτικής αδελφότητος αυτού, ως γνωστόν και πάλιν, συμπορεύεται και συμπαρατάσσεται, απόλυτα, με τους ορθοδόξους ομολογιακούς αγώνες του πατρός Θεοδώρου Ζήση, και η αντικειμενική απόδειξη επ΄αυτού είναι η προσυπογραφή του Γέροντος μετά σύσσωμης της Σταυροβουνιώτικης αδελφότητος εις τα ομολογιακά Κείμενα της Συνάξεως Κληρικών Μοναχών και Λαϊκών. 

Εξαίρεση αποτελούν μερικές μεμονωμένες και προσωπικές ενέργειες μερικών σεβαστών τινών εκκλησιαστικών προσώπων, όπου καλλιεργούν, συγκριτικώς, παντελώς διαφορετική στάση και νοοτροπεία (μη αγωνιστική και μή ομολογιακή) εξ αυτήν του Γέροντος Αθανασίου. Ο σε βαθύτατον γήρας, ο Γέρων Αθανάσιος, ως Καθηγούμενος ιδιαίτερα, καθημερινά αγωνιούσε και αγωνία μέχρι την σήμερον, περί των ζητημάτων της Πίστεως μας. Αυτήν την καλή και ωφέλιμη ανησυχία, φαίνεται ότι δεν την κληρονόμησαν άπαντες τα πνευματικά του παιδιά. Ή μάλλον την κληρονόμησαν αλλά την καταπιέζουν και την συστέλλουν ελέω εξωτερικών αντικειμενικών και δυσμενών συνθηκών που εκπηγάζουν λόγω της θέσεως και του χαρακτήρα τους. 

Ένα τρανό παράδειγμα, είναι: ο σεβασμιώτατος Τριμυθούντος κ. Βαρνάβας (πρώην Ιερομάναχος Σταυροβουνιώτης), όπου πέραν από άκρως μετριοπαθής, ήπιων τόνων αλλά και άλαλος ιεράρχης, μεριμνά και τυρβάζει κυρίως περί τινών κτιστών οικοδομικών κατασκευών, παρά το επισκοπειό του, με άμεση χρηματοδότηση ΚΥΡΙΩΣ εκ του αρχι-Οικουμενιστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου, αντί να μεριμνά για την προδομένη και αιμοροούσα Πίστη μας από τους ορκισμένους Κολυμπαριστές/ Συγκρητιστές. Και όταν ο μακαριώτατος χρηματοδοτεί πάρα πολύ γερά την ανοικοδόμιση ειδικών κτηριακών εγκαταστάσεων του Τριμυθούντος, ο Τριμυθούντος, μάλλον, νοιώθει και αισθάνεται «έξ άκρας υπακοής και ταπείνωσις» δεσμευμένος και υποχρεωμένος να τηρήσει δια παντώς, αφωνότερη σιγήν εκ του ιχθύος, διότι, για μίαν και μόνον αίθουσα εξ όσων πληροφορούμαι, δόθηκαν πάμπολλες χιλιάδες ευρωπουλάκια. Ο μακαριώτατος Κύπρου, φαίνεται να γνωρίζει άριστα «την τέχνη των τεχνών» να εξαγοράζει συνειδήσεις συνεπισκόπων του. (Δείτε εδώ και εδώ αντιρρητικά δοκίμια περί του Τριμυθούντος). 

Βέβαια, υπάρχουν και άλλα τρανά παραδείγματα «παραφωνίας» γνωστά σε αρκετούς από εμάς, παραδείγματα πνευματικά, όπου δυστυχώς εσίγησαν ή και εβραχυκύκλωσαν πράγματα και καταστάσεις, ίνα μη ακούγεται καμμία αντι-Οικουμενιστική και Ομολογιακή διαμαρτυρία ελέω, πιθανόν, εξ ιδιοτελών σκοπιμοτήτων, είτε από δειλίας  είτε και απο άλλων ευλόγων ή και αλόγων φοβικών ψυχολογικών και ψυχικών συνδρόμων. Δεν θα επεκταθώ άλλο σ΄αυτό το σημείο, διότι δεν είναι της παρούσης ώρας, αλλά αν και μόνον αν κρίνω μετά των πεπειραμένων αδελφών και πατέρων συμβούλων μου, ότι η κατάσταση είναι και παραμένει νοσηρά αδιόρθωτη και σταθερά αμετάκλητη ίσως και να επανέλθουμε δριμύτεροι. Όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερα ας ανατρέξει λοιπόν στα προηγούμενα αντιρρητικά κείμενα που παραπέμπω τα οποία και προβλημάτισαν βαθέως τον σεβασμιώτατο Τριμυθούντος.

Ελάχιστοι δεν προβληματίζονται και τόσον για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως λ.χ. ο Πρωτοσύγκελλος του Τριμυθούντος, ο σεβαστός Λέκτορας της Λειτουργικής στη Θεολογική Σχολή της Κύπρου, ο π. Γρηγόριος Ιωαννίδης, όπου αυτός μάλλον ανέρτησε στην Ιστοσελίδα της Μητροπόλεως του το Τυπικόν όπου εγκωμιάζεται η ληστρική «Πανορθόδοξη Σύνοδος» ως Αγία Οικουμενική. Στην Θεολογική Σχολή της Εκκλησίας της Κύπρου αυτός και άλλοι Κληρικοί (π.χ. ο Αμμοχώστου και ο Καρπασίας) ή και λαϊκοί συναδέλφοι του εξ όσων πληροφορούμαι, δυστυχώς, διδάσκουν (προπαγανδίζουν) τους ιεροσπουδαστές φοιτητές μας υπέρ της παγκακόδοξης Συνόδου του Κολυμπαρίου. 

Μετά θλίψης μου, να σας πληροφορήσω, ότι μόλις πρόσφατα μου έχει αποσταλλεί ένα βιβλιαράκι από το Γ΄ Ετήσιο Επιστημονικό Συνέδριο για τους εκπαιδευτικούς της Μέσης Εκπαίδευσης για τα «150 χρόνια από τα εγκαίνια του καθολικού της Ιεράς Μονής Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία». Εντός αυτού και στην σελ. 11 σημειώνεται το βιογραφικό του π. Γρηγορίου Ι. Δεν με απασχολεί και τόσον οι μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές του εις το Βατικανό. Σημασία έχει να μη σχετικοποιήσει και αλλοτριώσει την Δογματική και Πατερική Θεολογία επειδή έλαβε δύο σημαντικά πτυχία από το Ποντιφίκιο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών. Με απασχολεί όμως, ιδιαίτερα, ο κομπασμός και η διαφήμιση του π. Γρηγορίου, ότι συμμετείχε στην αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Κύπρου στην δήθεν «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας». Από πότε θεωρείται ως επιπρόσθετο και καλόδοξο προσόν και μάλιστα άξιο τιμητικής διατυπώσεως και αναγραφής του σε βιογραφικό η συμμετοχή των Κληρικών σε μια ιδιότυπη και αμφιλεγόμενη ψευδοΣύνοδο ή αν θέλετε και Σύναξη Προκαθημένων στην οποία ελήφθησαν μη ορθόδοξα αποφασισθέντα; 

Ποιάν ορθοδοξία και ποιαν Εκκλησία υπηρετούν και διακονούν οι Λέκτορες και Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής της Εκκλησίας της Κύπρου; 

Την «ορθοδοξία» των Ληστρικών Συνόδων; Την «ορθοδοξία» των «Ετερόδοξων Εκκλησιών»; Με ποιόν ακριβώς τρόπον η Εκκλησία της Κύπρου (και οι εκπροσώποι Της) διέσωσαν και διεφύλαξαν την Αποστολική Παράδοση; Με το να συναινέσουν και να προσυπογράψουν το κακόδοξο συνοδικό Κείμενο έξι (6) όπου σχετικοποιεί την ιερά Αποστολική και Πατερική Εκκλησιολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας; Τι πνευματική ολοκλήρωση –και πράσινα άλογα– θα λάβουμεν τώρα με το ληστρικότατο αποφασισθέν, ότι άπαντες οι ετερόδοξες Θρησκευτικές Κοινότητες είναι ετερόδοξες Εκκλησίες;

Η τελευταία φορά της προηγούμενης προσκυνηματικής καθόδου του πατρός Θεοδώρου Ζήση στην Ιερά Μονήν Σταυροβουνίου στην Κύπρο ήτο τον Φεβρουάριο του 2015, πρό δύο ετών, και αυτό καταγράφεται στο πρόλογο τινός νέου εγχειριδίου του ένα ειδικό αφιέρωμα προς τους Ισαποστόλους, τον Άγιο και Μεγάλο Κωνσταντίνον και την Αγίαν Ελένη, με τίτλο: «Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ», εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον», Α΄ έκδοση 2015, σσ. 142.

Τα τελευταία δύο χρόνια (2015-2017) υπήρξαν γεμάτα με φοβερές εκκλησιαστικές εξελίξεις και απροσδόκητα ζητήματα περί τινών εκκλησιαστικών δρώμενων (μάλιστα συνεκλήθη και η ψευδοΣύνοδος του Κολυμπαρίου) και αδημονούσαμε πολύ για την επικείμενη επίσκεψη και κάθοδον του Ομοτίμου Καθηγητού της Πατρολογίας πατρός Θεοδώρου Ζήση.

Συνεχίζεται….

Δείτε σχετικά:
– Το χρονικό οδοιπορικό του ιερώς αποτειχισθέντα π.Θεοδώρου Ζήση μετά του μοναχού Σεραφείμ εις την Κύπρο (Μέρος Α’)