Γράφει η “Ερατώ”

Η αντιπαραβολή με το σήμερα…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Παραμερίζοντας όποια κομματικο-πολιτική λογική και στενωπό, έπεσε στην αντίληψή μας ένα βίντεο, όπου η εγγονή του Ιωάννη Μεταξά αναλύει τα έργα και ημέρες του παππού της. 

Παρά τη δικτατορική του δράση, διακρίνεται στα λόγια της η υπερηφάνεια της για τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις του προγόνου της την περίοδο του 1940. Η ξεκάθαρη απάντηση του Μεταξά στον απεσταλμένο του Μουσολίνι, Ντούτσε –ο οποίος ζητούσε την αμαχητί παράδοση της χώρας μας στις δυνάμεις του Άξονα- ήταν το βροντερό ΟΧΙ. Αυτό το ΟΧΙ που σε λίγο χρονικό διάστημα θα κληθούμε να μνημονεύσουμε στο νου και στις καρδιές μας. Οι Έλληνες συμφώνησαν ομοθυμαδόν, και δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το σθένος εκείνων των ηρώων, των ενδόξων προγόνων μας, των τελευταίων Ελλήνων.

Υπήρξαν φορές στην ιστορία της Ελλάδος, όπου η ομόνοια και η ομοψυχία του λαού είχαν ως αποτέλεσμα πολεμικά επιτεύγματα ικανά να τοποθετήσουν τους Έλληνες στο πάνθεον των παγκοσμίων ηρώων.

Ξεκινώντας ήδη από την αρχαία Ελλάδα, οπότε και οι ελληνικές πόλεις-κράτη ενώθηκαν εναντίον του κοινού εχθρού, την Περσική αυτοκρατορία, φτάνουμε στις μέρες μας και στο ηρωικό έπος του 1940. Ενδιάμεσοι σταθμοί είναι οι κοινοί αγώνες της πίστης στην περίοδο της ακμάζουσας Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) και οι ποικίλες επαναστατικές κινήσεις εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αποκορύφωμα αυτών υπήρξε η ελληνική επανάσταση του 1821, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό.

Συγκεκριμένα για το έπος του 1940, οπότε και ο ελληνικός λαός κλήθηκε σύσσωμος να αντικρούσει τα ιταλικά στρατεύματα και τους συμμάχους τους, υπάρχει η παράδοση ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε αναφωνήσει έκθαμβος: “από εδώ και πέρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”.

Είναι, λοιπόν, εύλογο να αναρωτιέται κανείς πώς, στη διάρκεια αυτών των 80 χρόνων, οι περίπου 3 γενεές Ελλήνων που πέρασαν από τη ζωή της χώρας μας απέχουν παρασάγγας από τους προγόνους μας. Πώς έχει αλλοτριωθεί τόσο το έθνος μας, με τους νέους να γνωρίζουν περισσότερα για τις ζωές των ποδοσφαιριστών, παρά για τους Βίους των Αγίων της πίστης μας, και τους ενηλίκους να τους θαυμάζουν γι’ αυτό. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο σήψης και αλλοίωσης του ήθους και της γενναιότητάς μας; Εδώ και δεκαετίες, όλα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Είναι αυτή η διαπίστωση απαισιόδοξη; Ή μήπως είναι επιεικής σχετικά με την πραγματικότητα που βιώνουμε;

Τι επιφυλάσσει το μέλλον για έναν λαό που σταδιακά, στο πέρασμα των χρόνων, μεταλλάσσεται και χάνει την ταυτότητά του; Που βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ απάθειας, αδιαφορίας και ανηθικότητας;

Ανθρωπίνως, η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια μας. Αλλότριες αλλά και εσώτερες δυνάμεις έχουν βαλθεί να καταστρέψουν οτιδήποτε θυμίζει Ορθοδοξία και Ελλάδα. Εξαιτίας της ανομίας και της ελλιπούς πίστης μας, το κατάφεραν, αργά και αποτελεσματικά.

Η αλήθεια είναι πως η Παναγία μας και οι Άγιοί μας, οι επουράνιοι φίλοι μας, δε μας αφήνουν ούτε στιγμή, ούτε λεπτό. Μας κρατάνε και με τα δύο τους χέρια, όπως έλεγε πάντοτε ο Άγιος Παϊσιος. Ωστόσο, ο Κύριός μας ζητά να δει την ακράδαντη πίστη μας, την συνεχόμενη και ολόθερμη προσευχή μας, την προαίρεσή μας, την άδολη αγάπη μας για τον Θεό, τους ανθρώπους και την πατρίδα μας. Μόνο έτσι θα μας ξαναντριώσει και χαρίσει την πολυπόθητη ελευθερία μας.

Μέχρι τότε θα κλαίμε για τα “περασμένα μεγαλεία”, που “διηγώντας” τα θα μας θυμίζουν αλλοτινές εποχές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Εκτός και αν ο φιλάνθρωπος Θεός μας, που αγαπάει την Ελλάδα μας –όχι γιατί υπερέχουμε εθνικά από τους άλλους λαούς, μα εξαιτίας των Αγίων που πότισαν αυτό το χώμα με το μυρόβλητο αίμα τους- επιτρέψει, μέσα από τον ανείπωτο πόνο, να συνέλθουμε. Να ανακτήσουμε τις χαμένες μας δυνάμεις, την θαμμένη κάτω από τόνους άμμου πίστης μας, την αιώνια αυτή ελληνική ψυχή, την ατρόμητη, την αγαθή και πηγαία.

Και, αφού διώξουμε καθετί ξένο και απόβλητο, ξαναβρούμε τον χαμένο μας ελληνορθόδοξο εαυτό, αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό, αποτινάσσοντας έτσι τους ζυγούς, πρώτα απ’ όλα της αμαρτίας.

Δώσε Κύριε των δυνάμεων και μη μας εγκαταλείπεις, γιατί κάποτε Σε αγαπήσαμε πολύ, κι ακόμη σε αγαπάμε, κι ας μη το γνωρίζουμε.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra