Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr/

Ἡ Θεία Λειτουργία, λέγεται ἀλλιῶς και Διακονία, Ὑπηρεσία, Ὑπουργία, Ἱερουργία, λέγεται ἔτι Θυσία ἀναίμακτος, Προσφορά καί Λατρεία λογική, Τίμια δῶρα καί Ἁγία Κοινωνία. (Ἅγιος Νεκτάριος, Πενταπόλεως)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Α΄ Μέρος.

Ἡ Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ὥρισε μέ τό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὅτι ἡ «ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία» εἶναι «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική». Ἡ «ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία» εἶναι Μία, ἐπειδή κατά τήν φύση της χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι Ἁγία, ἐπειδή ἡ Κεφαλή της, εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Καθολική, ἐπειδή κατέχει τό πλήρωμα τῆς Ἀληθείας. (1)

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι οἰκοδομημένη ἐπί τῷ θεμε­λίῳ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, καί τῶν Ἁγίων Προφητῶν, ἐνῶ ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ὁ ὁποῖος στηρίζει ὅλο τό οἰκοδόμημα, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός: «Ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί Προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. 2, 20 ).

Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία εἶναι Ἀποστολική, ἐπειδή ἡ διδασκαλία, ἡ Ἱερή Παράδοση, ἡ ζωή, τό ἅγιο φρόνημα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, αὐτό τό ἴδιο τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, διαποτίζει ὁλόκληρη τήν ζωή τῆς Ἐκ­κλη­σίας καί παραδίδεται σέ αὐτήν διά τῶν Ἁγίων Πατέρων ὡς παρακαταθήκη Ὀρθόδοξης Πίστεως, δίχως νά ὑπάρχουν προσθῆκες, ἀφαιρέσεις ἤ ποικίλες ἀλλοιώσεις. Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι τό κατεξοχήν Ἅγιο Μυστήριο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας. Ἐνῶ στά ἄλλα ἕξι Μυστήρια τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας παρέχεται ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τόν ἁγιασμό καί τή σωτηρία τοῦ ὀρθόδοξου πληρώματος.

Τά Ἅ­για Μυστήρια σώζουν τόν ἐν μετανοία πιστό Ὀρθόδοξο Χριστιανό ἀπό τόν θάνατο καί ἀναγεννοῦν ὁλόκληρο τό ἐκκλησίασμα, ἀπό τήν ἁμαρτωλή ζωή τῆς ἀδικίας, τῆς ἐμπάθειας, τῆς πονηρίας καί τοῦ ψεύδους, πρός τήν ἁγία καί εὐφρόσυνη, μυστική καί οὐράνια ζωή, στή μακαρία καί ἀτελεύτητη αἰωνιότητα. «Συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καί συνηγέρθητε διά τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτόν ἐκ τῶν νεκρῶν. ἐξαλείψας τό καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καί αὐτό ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτό τῷ σταυρῷ· ἀπεκδυσάμενος τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτούς ἐν αὐτῷ.» (Κολασ. 2, 12-15). “Θαφτήκατε μαζί Του κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα, κατά τό ὁποῖο καί ἀναστηθήκατε μαζί, διότι πιστέψατε στήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόν Ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ναί, ἐσᾶς, πού ἤσασταν νεκροί λόγω τῶν παραπτωμάτων καί τῆς ἀπεριτμησίας τοῦ σώματός σας (τῆς εἰδωλολατρείας) ἐσᾶς ζωοποίησε μαζί μέ Αὐτόν. Συγχώρησε σ’ ἐμᾶς (Ἰουδαίους καί ἐθνικούς) ὅλες τίς ἁμαρτίες, ὅλα τά παραπτώματα. Ἔσβησε τό ἐναντίον μας χρεωστικό γραμμάτιο μέ τίς διατάξεις, τό ὁποῖον ἦταν ἀπέναντι στά μάτια μας, ναί, τό ἔβγαλε ἀπό τή μέση καί τό κάρφωσε στό Σταυρό. Ξεγύμνωσε τίς ἀρχές καί τίς ἐξουσίες, τούς δαίμονες, καί τούς ἐξευτέλισε δημοσίως, σύροντας αὐτούς σέ θριαμβευτική πομπή μέ τό ἅρμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ”. (Ἡ μετάφραση τοῦ κειμένου ἀπό τόν μακαριστό Ἱεραπόστολο Θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο).

“Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «Κύριος κάθε ἀρχῆς καί ἐξουσίας», σ’ αὐτόν ὀφείλουν τήν ὕπαρξή τους τά πάντα, αὐτός εἶναι ὁ τελικός σκοπός ὅλων, σ’ αὐτόν κατοικεῖ σωματικά ὅλη ἡ Θεότητα. Στό Σταυρό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νικήθηκαν ὁλοσχερῶς οἱ ἐχθρικές πρός τό Θεό πνευματικές δυνάμεις καί ἔτσι οἱ πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀπολυτρώθηκαν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους καί μεταπήδησαν ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σκότους στή Βασιλεία τοῦ «Υἱοῦ τῆς ἀγάπης» τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μέ τό Βάπτισμα ἔχουν ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου καί ἔχουν ἀναστηθεῖ μαζί μέ τό Χριστό σέ μία καινούργια ζωή, αὐτή τῆς ἐπίγνωσης καί αὐτογνωσίας, καί τῆς Θεογνωσίας μέσα στό Σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οἱ αἱρετικοί «φιλόσοφοι» ἄδικα καί χωρίς τό λόγο τῆς ἀληθείας πιστεύουν ὅτι εἶναι κάτοχοι κάποιας ἀνώτερης γνώσης, γιατί μόνο στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό βρίσκονται κρυμμένοι ὅλοι οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσης. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πού Σταυρώθηκε, Ἀναστήθηκε καί ὑψώθηκε μέ τήν ἁγία Ἀνάληψή Του στά δεξιά τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Κύριος τῶν πάντων καί ἡ κυριαρχία Του, μέ τήν δοξολογία Του ἀναγνωρίζεται μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς καί τό ἄπειρο τοῦ οὐρανοῦ.

Ἡ αἱρετική διδασκαλία διεκδικούσε γιά τόν ἑαυτό της τό χαρακτηρισμό τῆς «φιλοσοφίας», τῆς ἀνώτερης δηλαδή γνώσης καί κατοχῆς διδασκαλιῶν περί Θεοῦ, κόσμου, ἀνθρώπου κλπ. Περιείχε διατάξεις πού ἀφορούσαν ἀποχή ἀπό τροφές ἤ ποτά, διακρίσεις ἡμερῶν καί ὑποτιμητική στάση ἔναντι τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Κεντρικό σημεῖο τῆς αἱρετικῆς «φιλοσοφίας» ἦταν ἡ «θρησκεία τῶν ἀγγέλων», ἡ λατρεία δηλαδή (πονηρῶν πνευμάτων) καί ἀγγελικῶν δυνάμεων, πού ὀνομάζονται στήν Ἐπιστολή πρός Κολοσσαείς τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου, ὡς «στοιχεία τοῦ κόσμου» ἤ «ἀρχές καί ἐξουσίες», ὅμως ἐπέτρεπε συγχρόνως τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό.(2)

Ὅμως κάθε φορά πού συμμετέχουν στό Ἅγιο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας προσφέρεται ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα Του, τά ὁποῖα μεταλαμβάνοντας οἱ πιστοί ἑνώνονται μαζί μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλά καί μεταξύ τους σ’ ἕνα Σῶμα, αὐτό τῆς Ἁγίας Νύμφης Του, τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας”.

Ἀδέλφια μου, θά πρέπει ὅλοι νά γνωρίζουμε ὡς ὀρθόδοξοι πιστοί πού εἴμαστε ὅτι τό κεντρικό γεγονός καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι γιά ἐμᾶς ἡ Θεία Μετάληψη. Αὐτή τή δυνατότητα μᾶς τήν προσφέρει ἡ Θεία Λειτουργία. Στή Θεία Λειτουργία δέν πᾶμε μόνο γιά νά προσευχηθοῦμε, ἀλλά κυρίως γιά νά συμμετάσχουμε στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὅταν μεταλαμβάνουμε, ἑνωνόμαστε μέ τό Θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος θησαυρός τῆς Ὀρθοδοξίας μας, καί τό ὁποῖον μεταγγίζει στόν πιστό τό πῦρ τῆς Θεότητος. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί σήμερα δίχως νά ἔχουν τήν ἐνδεδειγμένη ὀρθόδοξη Κατήχηση, δυστυχῶς αὐτό τό Ἅγιο Μυστήριο ἤ τό ἀγνοοῦν ἤ τό περιφρονοῦν. Ὅταν ὅμως κοινωνοῦμε, τότε μέσα στίς φλέβες μας κυκλοφορεῖ πλέον τό Τίμιο Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου καί ἐφόσον ἑνωνόμαστε μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ἑνωνόμαστε καί μέ ὅλους τούς ἀδελφούς μας. Διότι ὅλοι ἔχουμε πλέον τό ἴδιο Σῶμα, ἐνῶ στίς φλέβες μας ρέει τό ἴδιο Αἷμα. Γινόμαστε συγγενεῖς ἐξ αἵματος καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ καί ἀποτελοῦμε τήν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λέει ὅτι μέ τό Βάπτισμα γίναμε ἕνα μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ καί εἴμαστε μέλη τοῦ σώματός Του καί ἀνήκουμε πλέον στήν οἰκογένεια τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας Του. «Ὑμεῖς δέ ἐστέ σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους» (Α΄ Κορ. 12, 27). Μέ τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ἑνωθήκαμε μέ τό ἅγιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού λέγεται Ἐκκλησία καί μέ τήν κεφαλή αὐτοῦ τοῦ Σώματος, πού εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός,«ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. 3, 27). Αὐτό τόν σύνδεσμο καί αὐτή τήν ἐσωτερική ἑνότητα πού ἀποκτήσαμε μέ τόν Κύριο κατά τήν ἡμέρα τοῦ Βαπτίσματος, ἀναβιώνουμε καί ἀνανεώνουμε κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας. Σύσσωμη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁμολογοῦμε καί διακηρύττουμε, πώς εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του καί συνδεδεμένοι ἀδελφικά μεταξύ μας.

Ὅπως γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά καταλύσει τό κράτος καί τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς θυσιάστηκε γιά τά παιδιά Του καί τούς χάρισε τό Θεανθρώπινο Σῶμα παρέχοντάς τους τή δυνατότητα νά θεωθοῦν. Ἔτσι μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά τόν αἰσθανόμαστε ζωντανά μέσα μας, νά ζοῦμε καθημερινά μαζί Του, κατά τό Θείο θέλημά Του. Νά τόν ἀγαπήσουμε καί ἔτσι κάθε φορά ὅταν μέ τήν ἀνάλογη προετοιμασία συμμετέχουμε στήν Θεία Μετάληψη, τότε νά κοινωνοῦμε καί νά ἑνωνόμαστε μαζί Του, σύμφωνα τόν ἁγιογραφικό λόγο:«Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ. Καθώς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν Πατήρ κἀγώ ζῶ διά τόν Πατέρα, καί ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι᾿ ἐμέ. Οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθώς ἔφαγον οἱ πατέρες ὑμῶν τό μάννα καί ἀπέθανον·ὁ τρώγων τοῦτον τόν ἄρτον ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα» (Ἰωάν. 6, 56-58).

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, γράφει περί τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τά ἐξῆς: (3) “Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι Μυστήριον, ἐν ᾧ ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου ἀληθῶς καί κυρίως μεταδίδοται τοῖς μεταλαμβάνουσι τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἀοράτως ἐστί παρών ἐν τῷ Μυστηρίῳ. Ὁ Ἰώβ ἐν τῷ περί Ὀφφικίων λέγει: «Εὐχαριστία ἐστί Μυστήριον λήψεως τοῦ μετουσιωθέντος ἄρτου καί οἴνου εἰς τήν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Σάρκα καί Αἷμα, ἅπερ ἐναργῶς παριστῶσι τήν ταφήν καί τήν τοῦ Κυρίου ἀνάστασιν». Τό Μυστήριον τῆς Εὐχαριστίας λέγεται Λειτουργία, διότι πᾶς ἱερεύς καί πᾶσα τέλεσις τοῦ Μυστηρίου ὑπέρ παντός τοῦ πιστοῦ λαοῦ γίνεται καί ὑπέρ πάντων τῶν ζώντων καί ἐν Χριστῷ κεκοιμημένων ἐν τῷ Θεῷ προσφέρεται. Τήν Λειτουργίαν ταύτην πρῶτος ἐτέλεσεν ὁ ἄκρος καί μόνος Ἅγιος Ἀρχιερεύς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις προσήγαγε θυσίαν ἑαυτόν τῷ Θεῷ καί Πατρί, θύτης καί θῦμα γενόμενος. Ἡ Θεία Λειτουργία, λέγεται ἀλλιῶς καί Διακονία,Ὑπηρεσία,Ὑπουργία, Ἱερουργία, λέγεται ἔτι Θυσία ἀναίμακτος, Προσφορά καί Λατρεία λογική, Τίμια δῶρα καί Ἁγία Κοινωνία. Τελικόν αἴτιον τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι τό μεταβαλεῖν τήν τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου οὐσίαν καί γενέσθαι αὐτά Σάρκα καί Αἷμα Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Θεία Λειτουργία ἐπιτελεῖται:

1) Εἰς δόξαν καί αἶνον τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἰς μνήμην τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ κατά τό γεγραμμένον «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».

2) Εἰς ἁγιασμόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἰς βασιλείας καί οὐρανῶν πλήρωμα, εἰς παῤῥησίαν εἰς Χριστόν, καί εἰς ζωήν αἰώνιον.

3) Ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν εὐσεβῶς κεκοιμημένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὥσπερ φασίν οἱ μακάριοι Πατέρες παρά τῶν ἁγίων καί πανευφήμων Ἀποστόλων παρειληφέναι, ὡς Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης φησί, καί ὁ Βασίλειος καί ὁ Χρυσόστομος ἐν ταῖς αὐτῶν ἁγίαις Λειτουργίαις.

4) Ὑπέρ τῶν ζώντων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Ἀρχιερέων φημί καί Βασιλέων καί παντός τοῦ Χριστωνύμου λαοῦ (Ἰώβ)”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Ωδή γ´. Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως.

Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ῥανίδας, τόν ῥύπον τῆς καρδίας μου καθαιρούσας, ὡς ἂν εὐσυνειδότως κεκαθαρμένος, πίστει προσέρχομαι καί φόβῳ, Δέσποτα, ἐν τῇ μεταλήψει τῶν Θείων δώρων σου.

Εἰς ἄφεσιν γενέσθω μοι τῶν πταισμάτων τό ἄχραντόν σου Σῶμα καί Θεῖον Αἷμα, εἰς Πνεύματος Ἁγίου τε κοινωνίαν καί εἰς αἰώνιον ζωήν, Φιλάνθρωπε, καί παθῶν καί θλίψεων ἀλλοτρίωσιν.

Θεοτοκίον.

Ζωῆς τοῦ Ἄρτου τράπεζα, Παναγία, τοῦ ἄνωθεν δι’ ἔλεον καταβάντος, καί κόσμῳ καινοτέραν ζωήν διδόντος, κἀμέ ἀξίωσον νῦν τόν ἀνάξιον, μετά φόβου γεύσασθε τούτου καί ζήσεσθε”.

Συνεχίζεται…

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

• 1. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική». Ἱερομονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτου. https://enromiosini.gr/
• 2. Ἡ Ἐπιστολή πρός Κολοσσαείς γράφτηκε ἀπό τόν Απόστολο Παύλο στήν Έφεσο κατά το 52-55 ἤ στή Ρώμη τό 60-62 μ.Χ. https://religious.gr
• 3. «Μελέται περί τῶν Θείων Μυστηρίων» Ἅγιος Νεκτάριος
• Περί τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. (Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου «Μελέται περί τῶν Θείων Μυστηρίων» ἐκδοθέν τό πρῶτον τό 1915).
  http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra