του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

“.. πάνω από όλα με την ευχή του γέροντά μου, έχω ζήσει τις αγρυπνίες του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτη Ηλία, στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγio Κατάνυξη

Μερικά πράματα και να τα παραγγείλεις δεν είναι εύκολο να τα κανονίσεις έτσι μαστόρικα. Γνωρίζω ανδρόγυνο όπου τα χωριά καταγωγής τους είναι η Αγία Κυριακή και η Αγία Μαρίνα αντίστοιχα. Άντε να ξεφύγεις από τέτοιο στενό μαρκάρισμα. Γιατί να ξεφύγεις άλλωστε από τέτοιες ευλογημένες αγκάλες;

Οι γιορτές τους με 10 μόνο ημέρες διαφορά ομορφαίνουν και ευλογούν τους Ιούλιους των Ελλήνων. Στη συνείδηση μας το πανηγύρι του χωριού για τον Άγιο ή την Αγία προστάτη του, είναι προσευχή, σεβασμός, ελπίδα, πίστη, ομολογία, χαρά, χορός, μουσική, είναι όλα μαζί. Στην πόλη υπήρξε ας μου επιτραπεί ένας συμβιβαστικός καθωσπρεπισμός και οι θρησκευτικές πανηγύρεις των ενοριών είναι κάπως λιγότερο αυθόρμητες, ίσως περισσότερο προκάτ.

Ανασέρνοντας από τις πρωτόχτιστες θύμησες της φοιτητικής μου ζωής, τις πιο χρωματισμένες, με θυμάμαι που κατηφόρισα από το χωριό μου κάπου στην ορεινή Καστοριά, για τη συμπρωτεύουσα και τον πρώτο καιρό δεν ήθελα να κοιμάμαι. Ρουφούσα και δεν τη χόρταινα τη Σαλονίκη μας, τη φτωχομάνα, τη συμβασιλεύουσα.

Στην πανήγυρη του Αγίου Δημητρίου εκείνης της χρονιάς που έζησα από κοντά, έπαθα και το πρώτο μου πολιτισμικό σοκ αναφορικά με τα όσα γνώριζα για τα πανηγύρια. Ούτε ψησταριές, ούτε χορούς και τραγούδια. Μια ολόλαμπρη όντως Θεία Λειτουργία, ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Β΄, με τον συγκλονιστικό του τρόπο, ψηφαλιείς και κολαούζοι παρατρεχάμενοι διαφόρων “διαμετρημάτων” και χιλιάδες λαού.
Τόσος συνωστισμός και οχλαγωγία στα άμαθα χωριάτικά μου μάτια, κάπως με τρόμαξαν, ίσως  λιγάκι να με απογοήτευσαν και τελικά με καθήλωσαν στην πιο στενή γωνία του Ναού. Εκεί για λίγες στιγμές κατάφερα να κλείσω τα μάτια και να αναζητήσω τον Άγιο.

Ο Καλός Θεός άκουσε το νεανικό παράπονό μου και με τρόπο μυστικό, με οδήγησε να παρακολουθήσω πανήγυρη σε Ναό της Θεσσαλονίκης πέρα από κάθε προσδοκία. Η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός έγινε για δυο μαύρα μάτια… Χωρίς να θέλω να εκτρέψω την διήγηση βρεθήκαμε 2 αγόρια και δύο κοπέλες σε “βραδυνή έξοδο” να παρακολουθούμε ολονύχτια Αγιορείτικη Αγρυπνία στο κέντρο της πόλης!
Τα δρώμενα κατά τη διάρκεια της ακολουθίας που κράτησε κοντά 10 ώρες μου ήταν παντελώς άγνωστα. Νωρίς νωρίς άρχισαν οι εκπλήξεις: ο παπάς νεότατος, οι ψάλτες κεφάτα παιδιά στην ηλικία μου με φωνές αγγελικές και η “δράση” ατελείωτη. Πολυέλαιοι να χορεύουν αιθέρια με τα κεριά αναμμένα στον ουρανό, δυο τρεις φορές όλοι οι πιστοί μεταφερθήκαμε στο πίσω μέρος του ναού και πάλι εμπρός.         

Τότες είδα για πρώτη φορά σε πανηγύρι μάτια κλαμένα, είδα το φως των κεριών να κάνει την νύχτα μας άλλοτε ολόφωτη και άλλοτε κατανυχτική, είδα το κομποσχοίνι. Εκείνος ο Ναός είχε τόσες πολλές γωνίτσες να κρυφτείς για να κοιτάξεις μέσα σου, που δε χρειαζότανε κανένας να σε ορμηνέψει.
Κάποια στιγμή και ενώ η περιέργειά μου φούντωνε, μας προσκαλέσανε μέσα στη νύχτα για καφέ, φρούτα και ξηρούς καρπούς με πολλή αγάπη και μέριμνα, σε ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο απέναντι από το Ναό. Η κορυφαία στιγμή της εμπειρίας μου αυτής ήταν στο γλυκοχάραμα. Περισσότερη χαρά, περισσότερη μελωδία, περισσότερη αγάπη, σα να μη κουράστηκε κανείς όλη νύχτα, και ο λόγος του παπά εκείνου άμεσος, ευθύς απλός και κατανοητός, με πέτυχε στο κέντρο της καρδιάς και με σκλάβωσε. Μου σύστησε με μυστικό τρόπο και τον Άγιο Νεκτάριο επίσκοπο Πενταπόλεως, του οποίου την “πανήγυριν επιτελέσαμε” όλη νύχτα.

Μετά είχε και τραπέζι για όλο τον κόσμο. Ρώτησα δειλά τον διπλανό μου, κάπως μικρότερος από εμένα μου φάνηκε και πήρα το θάρρος: “και του χρόνου θα έχετε τέτοια πανήγυρη;” εκείνος γέλασε δυνατά, “Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, έχουμε μικρές αγρυπνίες, 4-5 ώρες, αλλά του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Νεκταρίου καθώς και όλες τις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές έχουμε μεγάλες αγρυπνίες σαν τη σημερινή!”.
Αισθάνθηκα αμέσως πως με αγκάλιασε μια οικογένεια, αργότερα κατάλαβα πως αρκετοί ήταν φοιτητές που γνώρισαν πρόσφατα την οικογένεια, καθισμένοι δίπλα δίπλα με τους ενορίτες, κάθε ηλικίας σα να γνωριζόντουσαν χρόνια…

Τη βραδιά εκείνη μια τρίτη εκδοχή για το τι σημαίνει πανηγύρι, στρογγυλοκάθησε στο αρχονταρίκι των εμπειριών μου. Εφέτος μετά από κοντά 20 χρόνια ξαναβρέθηκα στο πανηγύρι του χωριού μου, ήταν νοσταλγικά, γέμισα ευγνωμοσύνη και δόξασα το Θεό.

Στο Άγιο Δημήτριο έχω να πάω σε πανηγύρι 20 χρόνια επίσης, περνώ μόνο καθημερινές “αντιτουριστικές” ώρες να πρακαλέσω τις πρεσβείες του Μυροβλήτη. Είκοσι χρόνια τώρα, με τη Χάρη του Θεού, τις πρεσβείες των Αγίων Προφήτου Ηλιού και Νεκταρίου Πενταπόλεως μα πάνω από όλα με την ευχή του γέροντά μου, έχω ζήσει τις αγρυπνίες του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτη Ηλία, στην άνω πόλη Θεσσαλονίκης. Μικρές και μεγάλες, πανηγύρεις, Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο.

Τι να σας διηγηθώ τώρα και πόσο να περιοριστώ. Πλησιάζει η εορτή του Αγίου Προφήτου Ηλιού, δύο χρόνια τώρα, εκείνου του νεαρού παπά, που ισοπέδωνε τον εαυτό του ώρες ατελείωτες στην Ιερά Προσκομιδή, που η ανεξήγητη αγάπη του τον έκανε και αγρυπνούσε και έλιωνε σαν λαμπάδα αναμμένη για τους ενορίτες του, που πρόσφερνε απλόχερα ατελείωτες ευλογημένες αγρυπνίες στους πιστούς, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΡΥΠΝΗΣΕΙ ΠΙΑ.

Εκείνος σιωπά και υπομένει, μας παρηγορεί και μας διδάσκει πως κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Προφήτη Ηλία, αφού εκείνος το επέτρεψε, εμείς θα υπομείνουμε τη δοκιμασία με πολλή αγάπη. Να ναι ευλογημένο! Θα σιωπήσουμε τη φωνή της λογικής με την υπακοή, θα ψύξουμε την πύρωση της καρδιάς για την συντελούμενη αδικία με τη σιωπή, δεν μπορούμε όμως στην Πανήγυρη του Προφήτη μας να μην του εκφράσουμε το παράπονό μας.

Κατά σύμπτωση εχθές τα κομάντα της Ελληνικής Αστυνομίας συνέλαβαν τον Μαζιώτη, επικηρυγμένο τρομοκράτη για 1.000.000€. Τώρα η κοινωνία μας θα έχει δύο λόγους να κοιμάται ήσυχη, ο ένας είναι που άφησε κάτω το όπλο ο επικίνδυνος βομβιστής και τρομοκράτης Μαζιώτης και ο άλλος που άφησε κάτω τη λόγχη της προσκομιδής ο “επικίνδυνος αντιοικουμενιστής αγρυπνι-οκράτης” παπα Νικόλας Μανώλης!

…συγχωράτε με αδερφοί.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra