Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα
αποκλειστικά για την katanixi.gr

“Δέ τό σκέφτηκε ὅμως συνετά «τῶν Ἀρταίων» ἡ πολιτεία,
ἐκεῖ στήν ἄκρη ἀπό τό πλατάνι, ἄς κτιζόταν μία ἐκκλησία

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πότε θά ’ρθει ἡ μυρωδάτη Ἄνοιξη
καί πότε τό ὄμορφό μας Καλοκαίρι;
Πάλι μέ χαρά νά βγῶ νά περπατήσω
στό ἱστορικό «τῆς Ἄρτας τό γεφύρι»1
καί στό μαρτυρικό πελώριο πλατάνι
ἀπ’ τήν σκιά του, κάτω νά καθήσω.

Ἀφοῦ πρῶτα πάρω μιά ἀνάσα
νά ἀνέβω στά μέρη τά παλιά,
ἐκεῖ στή μεγάλη αὐτή καμάρα.
Νά δῶ τήν «Κάτω Παναγιά»,
τό μοναστήρι τό «Βυζαντινό»,
τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τό «ὀχυρό».2

Μέ τό βλέμμα μου ἐκεῖ ψηλά,
νά συνάξω τίς μοσχοβολιές
ἀπ’ ὁλόδροσους μπαχτσέδες.
Κάτω ἀπ’ τοῦ λόφου τήν κορυφή,
νά νιώσω ὅτι βρίσκομαι ξανά
σέ ὡραῖο δάσος ἀπό μενεξέδες.

Μά πώς μπορῶ νά τό ἀποχωριστῶ
δίχως δυό λόγια, νά γράψω νά σᾶς πῶ;
Κάτω ἀπ’ αὐτό τό πλατάνι τό ἱστορικό
ἔστω γιά λίγο, θέλω νά ξαποστάσω
καί μέ τό «γνώριμο» γεφύρι τό παλιό,
γιά νά μπορῶ μαζί του νά κουβεντιάσω…

Ἕνα πετρόκτιστο εἶσαι ἀληθινό στολίδι,
«τῆς Ἄρτας» τό καμάρι, τό «θρυλικό γεφύρι».
Ἔτσι σέ γνωρίσαν ὅλοι, στό δικό μας τόπο,
οἱ ἐχθροί, μά καί φίλοι μας, ἀπ’ τό πέρασμα
πρός τά πανέμορφα τῆς Ἀμβρακίας μνημεῖα,
ἐκεῖ στά ἀδούλωτα καί τά ἁγιασμένα μέρη.

Δούλευαν τότε «σαράντα πέντε» μάστοροι
ὁλημερίς σέ χτίζανε καί μέ μεγάλο κόπο,
μά ἐσύ ποτέ δέ στέργιωνες, διότι ἐκεῖνοι
πραγματικά δέν ἔβρισκαν μέ «ποιό» τρόπο.
Μέ τό μυστρί χτίζανε τίς πέτρες μέ τή λάσπη
μέ στοχασμό βαθύ «γεφύρι θρυλικό» νά γίνει.

Πώς μέ μαεστρία σέ χτίζανε τόσοι μαστόροι
κι’ ἐσύ πώς κατάφερες νά εἶσαι μισο–κτισμένο;
Ὑπάρχει «μυστικό» πού εἶναι καλά κρυμμένο;
Ὥσπου μιά μέρα ἦρθε καί τούς εἶπε ἕνα πουλί,
ἦταν τό φλύαρο χελιδόνι, 3 μά ἄν δέ στεριώσετε
ἄνθρωπο, τοῦτο τό «γιοφῦρι δέ στεριώνει».

Πῆραν καί «θεμελίωσαν» τότε τήν «Ἑλένη»4
τοῦ πρωτομάστορα ἦταν ἡ πολυαγαπημένη,
κι’ αὐτή κολώνα ἔγινε στοῦ γεφυριοῦ τή μέση
νά τό κρατεῖ γερά, ὥστε ποτέ του νά μήν πέσει.
Ἔτσι ἔχει ὁ θρύλος κι’ ἡ ἱστορία του στά χρονικά,
σάν «τῆς Ἄρτας τό γεφύρι» δέν ὑπάρχει πουθενά.

Ὁ πρωτομάστορας ὄρθιος καί προσταγές νά δίνει,
γιά τό μνημεῖο αὐτό, ποιός νά ζητᾶ ἄραγε τή θυσία;
Ἀσάλευτο γιά νά σταθεῖ καί αἰώνες γιά νά μείνει,
γιά τό καλό μας ἔγινε; Εἶναι μέ τή βουλή τή «Θεία»;

Ἡ «Ἑλένη» σέρνεται στό θάνατο, πανώρια καλλονή
μέ «πλανεμένη ἀγάπη», δήθεν τή χρυσή βέρα νά βρεῖ.
Ἀλίμονο! γιά τόν πρωτομάστορα πού κόβει τό σχοινί
καί θάβει τήν «ἀγαπημένη» του πού εἶναι λατρευτή!

Σ’ ὅλες τίς νύχτες μέ τό νοτιά, μέσ’ τήν ξαστεριά
στό φῶς τοῦ οὐρανοῦ, μέ τήν «λευκή» της φορεσιά
στίς ὄχθες μέ τήν καλαμιά, ἀκόμη σκορπᾶ εὐωδία
περνώντας μέσα ἀπό τήν ἐρημιά, νά βρεῖ παρηγορία,
ἀναζητώντας «ἅγιο τόπο» νά σταθεῖ, ὥστε νά ἀναπαυθεῖ
καί ἡ ψυχή της ἐκεῖ κάπου νά στηριχθεῖ καί νά δικαιωθεῖ.

Δέ τό σκέφτηκε ὅμως συνετά «τῶν Ἀρταίων» ἡ πολιτεία,
ἐκεῖ στήν ἄκρη ἀπό τό πλατάνι, ἄς κτιζόταν μία ἐκκλησία.
Θά εἶχε τότε πλάι στό γεφύρι μας, αὐτή τήν μεγαλύτερη ἀξία!
Νά ἔχουν τίς ἱερές εἰκόνες τῶν Ἁγίων μας γιά προσκύνηση
καί μέ τό «ἱστορικό» τῆς πόλεως, γιά τοῦ λαοῦ τήν προστασία.

Μόνο μέ τήν Θεία εὐλογία θά ἁγιαστεῖ τῶν μαστόρων ἡ ἐργασία,
γιά νά χτιστεῖ τό γεφύρι, μία «θυσία», γιά τόν Θεό θά ἦταν ἀρεστή
ἡ θυσία τῶν παθῶν, ὄχι ἡ «ἀνθρωποθυσία» ἕνα μέγιστο ἀτόπημα.

Ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο «τῆς Ἄρτας τό γεφύρι», ὡς ἕνα κόσμημα
καί μία ζωγραφιά ἔτσι θά μείνει μέσ’ τήν καρδιά «τῶν Ἀρτινῶν».

Τό πέρασμα ἀπ’ «τῆς Ἄρτας τό γεφύρι» ὅμως, ἄς μᾶς θυμίζει
πάντα τήν ἁγιότητα τῆς Βασιλίσσης Θεοδώρας «τῶν Κομνηνῶν».5

• 1. Τό πέρασμα ἀπ’ «τῆς Ἄρτας τό γεφύρι». (Τό γιοφῦρι τῆς Ἄρτας)
• 2. «ὀχυρό»: τό πνευματικό «ὀχυρό».
• 3. τό φλύαρο χελιδόνι: «…δέν ἐκελάιδε σάν πουλί, μηδέ σάν χελιδόνι,
• παρά ἐκελάιδε κι’ ἔλεγε, ἀνθρωπινή λαλίτσα… Πιάνει, μηνάει τῆς λυγερῆς μέ τό πoυλί τἀηδόνι».
• 4. «Ἑλένη»: Εἶναι τοῦ πρωτοµάστορα ἡ ὄμορφη, ἡ «λυγερή»γυναῖκα. Ἐπειδή ὅμως δέν ἀναφέρεται τό ὄνομά της, λόγω τῆς δικῆς της ὀμορφιᾶς, καί τῆς ὡραιότητας, τῆς δώσαμε τό ὄνομα Ἑλένη.
• 5. «τῶν Κομνηνῶν»: Ἡ Ἁγία Θεοδώρα Πετραλίφη, προσέφερε τόσα πολλά γιά τήν Ὀρθοδοξία, ὅσον οὐδεμία ἄλλη Βυζαντινή Βασίλισσα στά χρόνια αὐτά γιά τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὥστε ἐπαξίως ἀνεδείχθη μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλάβειαν τοῦ Ἀρτινοῦ λαοῦ, Ὁσία Βασίλισσα τῆς Ἄρτας.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra