Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
Ὁμότιμου Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

” Ὁ διχασμός τότε ἦταν ἀνάμεσα στούς πιστούς τοῦ Μωάμεθ, τούς Τούρκους, καί στούς ἄπιστους Ἕλληνες, τούς γκιαούρηδες. Ὁ διχασμός τώρα εἶναι ἀνάμεσα στούς πιστούς τῆς Νέας Τάξης, τούς ἐμβολιασμένους, καί στούς ἄπιστους ἀνεμβολίαστους”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

1. Νέα Τουρκοκρατία. Ξεθωριάζουν οἱ ἀξίες τοῦ ᾽21.

Δέν κατάλαβαν τίποτε οἱ κυβερνῶντες ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, τῆς ὁποίας γιόρτασαν τά διακόσια χρόνια (200) ἀπό τήν κήρυξή της. Καί γράφω «γιόρτασαν», διότι δέν γιορτάσαμε ὅλοι μαζί τους, ἀφοῦ στίς περισσότερες ἀπό τίς ὀργανωθεῖσες ἐκδηλώσεις ἐπρόδωσαν τό πνεῦμα τῶν ἀγωνιστῶν καί πρωταγωνιστῶν της¹. Θά μποροῦσε κάποιος ἐρευνητικά νά συγκρίνει τούς τρεῖς προηγούμενους ἑορτασμούς τῶν πενήντα χρόνων (1871), τῶν ἑκατό (1921), τῶν ἑκατόν πενήντα (1971) μέ τόν πρόσφατο ἑορτασμό τῶν διακοσίων χρόνων (2021), γιά νά συναγάγει κατά τήν ἐκτίμησή μας θλιβερά ἀποτελέσματα.

Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε χρονικά ἀπό τό μεγάλο γεγονός τῆς ἐθνεγερσίας, ἀρχίζουν σιγά-σιγά νά ξεθωριάζουν οἱ ἀξίες πού ὁδήγησαν στήν ἀνάσταση ἑνός ἔθνους, πού εἶχε ὑποστῆ τή σκληρή δουλεία τοῦ ἀπάνθρωπου κατακτητῆ ἐπί τετρακόσια καί πλέον ἔτη. Ὁ ἐθνομηδενισμός πού προωθεῖ καί ἐνισχύει ἡ προετοιμαζόμενη καί ἤδη ἐπιβαλλόμενη «Νέα Τάξη» πραγμάτων, συνδεδεμένος μέ μία ἔκδηλη Χριστιανομαχία καί Ἐκκλησιομαχία, ἔχει ἤδη ἐπιτύχει ἐν πολλοῖς τούς στόχους του· νά ὡραιοποιήσει τούς διωγμούς, τά μαρτύρια, τίς θανατώσεις, τίς ταπεινώσεις τῶν ὑποδούλων κάτω ἀπό τήν Ὀθωμανική σουλτανική κυριαρχία νά μεταλλάξει τήν ἐπανάσταση ἀπό ἐθνικοθρησκευτικό σέ κοινωνικό κίνημα μέ πρότυπο τήν Γαλλική Ἐπανάσταση· νά μειώσει ἤ καί νά ἀποκρύψει τήν συμβολή τῆς Ἐκκλησίας στή διατήρηση τῆς ἐθνικῆς συνείδησης καί τῆς χριστιανικῆς ταυτότητας, πού κινδύνευαν ἀπό τό ποτάμι τῶν ἐξισλαμισμῶν· νά δυσφημήσει τούς ἀγωνιστές, κληρικούς καί λαϊκούς, ὥστε νά μή λειτουργοῦν ὡς πρότυπα ἐλευθερίας καί θάρρους· νά καταργήσει τίς παρελάσεις κατά τίς ἐθνικές ἑορτές· νά ἐξαφανίσει ἤ νά μειώσει ὅ,τι ἐθνικό καί ὀρθόδοξο ὑπῆρχε στά σχολικά βιβλία· σέ κάποιες περιπτώσεις νά ἀπαγορεύσει τήν ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου σέ ὑψηλό πολιτειακό ἐπίπεδο· νά κατεβάσει εἰκόνες Ἁγίων καί Ἡρώων τοῦ 1821 ἀπό σχολικές αἴθουσες καί ἄλλα δημόσια καί ἰδιωτικά κτήρια· νά ἀνέχεται τήν βεβήλωση ναῶν καί ἱερῶν συμβόλων, ὅπως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καί τήν καύση τῆς Σημαίας· νά ἀδιαφορεῖ καί νά κωλυσιεργεῖ στήν ὑποχρέωση τοῦ Ἔθνους νά ἐκπληρώσει τό τάμα γιά τήν ἀνέγερση μεγαλοπρεποῦς ναοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὅπως ἔπραξαν ἄλλα ἔθνη ταχύτατα μετά ἀπό ἐθνικές περιπέτειες· νά διευκολύνει τήν σχεδιασμένη εἴσοδο στήν Ἑλλάδα ἀλλοεθνῶν καί ἀλλοθρήσκων μεταναστῶν, πού ἀποσκοπεῖ στήν πληθυσμιακή ἀλλοίωση καί στήν ἐσωτερική τῆς χώρας κατάκτηση ἀπό Μουσουλμάνους, σέ νέα δηλαδή Τουρκοκρατία², καί πολλά ἄλλα «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός».

Πρόθεσή μας ὅμως τώρα δέν εἶναι νά παρουσιάσουμε τήν ἀποδόμηση καί κατεδάφιση τῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖες ἐνέπνευσαν καί ξεσήκωσαν τούς ἥρωες τοῦ ᾽21, κληρικούς καί λαϊκούς. Αὐτό ἀποτέλεσε καί ἀποτελεῖ μόνιμη καί σταθερή γραμμή τῆς πανεπιστημιακῆς καί ἱερατικῆς μας σταδιοδρομίας. Ὑπενθυμίζουμε τό δοκίμιο πού γράψαμε τό 2015 ἐν ὄψει τῶν προετοιμασιῶν γιά τόν ἑορτασμό τῶν διακοσίων (200) ἐτῶν μέ τίτλο «Τό ἁγιασμένο καί προδομένο ᾽21»³, ὅπως καί τήν προσπάθειά μας νά ἀποκαταστήσουμε τόν διαβαλλόμενο ἀπό ἐθνομηδενιστές πατριάρχη – ἐθνάρχη Ἅγιο Γρηγόριο Ε´, μέ ὁμιλία μας στόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης στίς 10 Ἀπριλίου 1983⁴, ἀλλά καί μέ βιβλίο μας σχετικό πού ἐκδόθηκε τό 1986 μέ τίτλο Ὁ πατριάρχης Γρηγόριος Ε´ στή συνείδηση τοῦ Γένους⁵.

2. Τά «δοσίματα» τῆς Τουρκοκρατίας καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Ἐπιθυμοῦμε ἁπλῶς νά συνεισφέρουμε ἀπό τήν Πατερική Γραμματεία τῆς Τουρκοκρατίας ἐνθαρρυντική καί προτρεπτική γνώμη τοῦ μεγάλου Διδασκάλου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη, ἀπό τά σημαντικά πρόσωπα πού ἐκράτησαν ἀδούλωτο τό Γένος, ὥστε νά μπορέσει νά φτάσει στήν Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21 καί νά ἀποφύγει τόν διπλό κίνδυνο ἀπό Ἀνατολή καί Δύση, τόν γενικό ἐξισλαμισμό ἀπό τούς Τούρκους καί τόν ἐκλατινισμό ἀπό Παπικούς καί Προτεστάντες ἱεραποστόλους. Ἡ γνώμη αὐτή ἀναφέρεται στά χρηματικά πρόστιμα πού ἐπέβαλλαν ὑποχρεωτικά στούς ὑπόδουλους οἱ Τοῦρκοι κατακτητές, τά γνωστά χαράτσια, τά ὁποῖα μποροῦσες νά ἀποφύγεις, μόνον ἄν δεχόσουν νά ἀρνηθεῖς τήν πίστη σου στόν Χριστό καί νά προσκυνήσεις τόν Μωάμεθ· ἦταν καί αὐτό γιά τούς πτωχούς ραγιάδες ἕνα ἰσχυρό κίνητρο γιά νά ἀλλαξοπιστήσουν, νά γίνουν ἀρνησίχριστοι ἀποστάτες, ὅπως συμβαίνει καί τώρα μέ τό πρόστιμο – χαράτσι τῶν ἑκατό εὐρώ (100 €) μηνιαίως, πού ἐπιβάλλει ἡ νεοταξική κυβέρνηση τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στούς πτωχούς ἐργαζόμενους καί συνταξιούχους, γιά νά τούς ἀναγκάσει νά ἀρνηθοῦν ὅσα πιστεύουν γιά τό προβληματικό ἐμβόλιο ἐναντίον τοῦ Κορωνοϊοῦ. Ἀρκετοί πάντως ἀντιστάθηκαν τότε καί ἀντιστέκονται καί τώρα στόν ὁλοκληρωτισμό καί στήν καταπίεση. Τότε εἶχε τήν ἑξῆς μορφή ἡ ἀπειλή: Ἄν γίνεις Τοῦρκος, θά ἔχεις ὅλα τά καλά, θά καλοπερνᾶς· ἄν παραμείνεις Χριστιανός, θά σέ ταράξουμε στούς φόρους καί στά πρόστιμα, θά εἶσαι διαρκῶς πτωχός. Τώρα μᾶς λέγουν: Ἄν ἐμβολιασθῆτε, θά εἶσθε ἐλεύθεροι νά ἐργάζεσθε, νά διασκεδάζετε, νά ταξιδεύετε· γι᾽ αὐτό καί τό τυραννικό ἐμβολιαστικό κίνημα τό ὀνόμασαν κατ᾽ εὐφημισμόν «Ἐλευθερία». Ἄν ὅμως παραμείνετε ἀνεμβολίαστοι, θά σᾶς κλείσουμε στά σπίτια αἰχμαλώτους καί σκλάβους· θά χάσετε ὅλα τά δικαιώματα πού ἔχει ἕνας ἐλεύθερος πολίτης. Καί ὄχι μόνον αὐτό· θά σᾶς πτωχοποιήσουμε, γιατί ὅσοι εἶσθε ἄνω τῶν ἑξήντα (60) ἐτῶν, θά ὑποχρεωθῆτε ἀπό τήν πενιχρή σας σύνταξη νά καταβάλλετε κάθε μήνα ἑκατό εὐρώ, ἕνα κεφαλικό φόρο, ἕνα χαράτσι.

Ὁ διχασμός τότε ἦταν ἀνάμεσα στούς πιστούς τοῦ Μωάμεθ, τούς Τούρκους, καί στούς ἄπιστους Ἕλληνες, τούς γκιαούρηδες. Ὁ διχασμός τώρα εἶναι ἀνάμεσα στούς πιστούς τῆς Νέας Τάξης, τούς ἐμβολιασμένους, καί στούς ἄπιστους ἀνεμβολίαστους. Ἡ ἀντίσταση καί ἀντίδραση ἔφθανε τότε μέχρι τό μαρτύριο, ὅπως μέ τούς Ἁγίους Νεομάρτυρες καί μέ τούς ἥρωες τοῦ ᾽21. Ἐνδεικτικά ὑπενθυμίζουμε τό παράδειγμα τοῦ ἡρωϊκότερου καί θρυλικώτερου ἥρωα ἀνάμεσα στούς ἀγωνιστές, τοῦ Ἀθανασίου Διάκου, τόν ὁποῖο ἐσούβλισαν ζωντανό οἱ Τοῦρκοι στήν Λαμία τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1821, μετά τήν ἐπική του ἀντίσταση στήν γέφυρα τῆς Ἀλαμάνας.

Τό ἀφιερωμένο σ᾽ αὐτόν δημοτικό τραγούδι μᾶς διασώζει μεταξύ ἄλλων, καί τόν διάλογο μεταξύ τοῦ Διάκου καί τοῦ Ὀμέρ Βρυώνη, καθώς καί τό ἡρωϊκό μαρτυρικό του τέλος:

«-Γίνεσαι Τοῦρκος Διάκο μου, τήν πίστη σου ν᾽ ἀλλάξεις;

Νά προσκυνᾶς εἰς τό τζαμί, τήν ἐκκλησιά ν᾽ ἀφήσεις;»

Κι ἐκεῖνος τ᾽ ἀποκρίθηκε καί μέ θυμόν τοῦ λέγει:

-«Πᾶτε κι ἐσεῖς κι ἡ πίστη σας μουρτάτες⁶ νά χαθῆτε.

Ἐγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέλ᾽ ἀποθάνω».

….

Τόν Διάκο τότε πήρανε καί στό σουβλί τόν βάλαν.

Ὁλόρθο τόν ἐστήσανε κι αὐτός χαμογελοῦσε.

«Γιά δές καιρό πού διάλεξε ὁ χάρος νά μέ πάρει

Τώρα π᾽ ἀνθίζουν τά κλαδιά καί βγάζ᾽ ἡ γῆ χορτάρι».

Τήν πίστη τους τούς ὕβριζε, τούς ἔλεγε μουρτάτες.

«Ἐμέν᾽ ἄν ἐσουβλίσετε, ἕνας Γραικός ἐχάθη,

Ἄς εἶν᾽ καλά ὁ Ὀδυσσεύς κι ὁ καπετάν Νικήτας.

Αὐτοί θά κάψουν τήν Τουρκιά κι ὅλο σας τό Δοβλέτι».

Ἡ θανάτωση βέβαια τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων καί τῶν Ἐθνομαρτύρων ἦταν ἡ κορυφαία καί τελική πράξη, μέ τήν ἀπειλή τῆς ὁποίας ἤλπιζαν οἱ κατακτητές ὅτι θά ἀνάγκαζαν τούς Χριστιανούς νά ἀλλαξοπιστήσουν. Μήπως καί τώρα ἡ θανατοφοβία, ἡ κατατρομοκράτηση τοῦ κόσμου μέ τήν ἀπειλή τοῦ θανάτου, ἄν δέν ἐμβολιασθοῦν, δέν ὁδηγεῖ πολλούς στήν πλευρά τῶν ἐμβολιασμένων, τῶν πιστῶν τοῦ ἐμβολίου; Ἐνθυμούμαστε ὅλοι τήν μακάβρια, τήν φρικιαστική ἀπειλή τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου: «Ἀπό ἐδῶ τό ἐμβόλιο, ἀπό ἐκεῖ ὁ τάφος. Διαλέγετε καί παίρνετε». Ὑπῆρχαν ὅμως καί ἄλλα ἐκβιαστικά μέσα καί μέτρα, ὅπως ἡ βαριά καί ἀβάστακτη φορολογία, ἡ πτωχοποίηση, πού ἀνάγκαζε πολλούς νά ἀλλαξοπιστήσουν, νά ἐξισλαμισθοῦν. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος ὡς ἀλείπτης⁷ πολλῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, συνετέλεσε τά μέγιστα στό νά δοξασθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία στούς δύσκολους καί ἀβάστακτους καιρούς τῆς Τουρκοκρατίας, μέ τό νά ξαναεμφανίσει τήν ἀφοβία τῶν Χριστιανῶν καί τό θάρρος μπροστά στόν θάνατο, ὅπως τήν ἐποχή τῶν παλαιῶν μαρτύρων, ἐπεκτείνει αὐτό τό ἔργο τοῦ ἀλείπτη ἀπό τούς ὀλίγους καί θαρραλέους Νεομάρτυρες σέ ὅλους τούς πιστούς, μέ τήν συμβουλή ὅτι κάποια μέτρα, ὅσο ἐπώδυνα καί σκληρά καί ἄν εἶναι, ὅπως οἱ φόροι, τά χαράτσια, πρέπει νά τά τηροῦμε καί νά τά πληρώνουμε, διότι αὐτή ἡ στέρηση οἰκονομικῶν μέσων, ἡ πτωχοποίηση, εἶναι ἕνα εἶδος μικροῦ μαρτυρίου, γινόμαστε μάρτυρες «τῇ προαιρέσει», προπονούμενοι ἔτσι καί γιά τό πραγματικό μαρτύριο, τό μαρτύριο τοῦ αἵματος, ἄν χρειασθεῖ. Ἄν φοβούμενοι κάποια κακοπάθεια καί στένωση ἀπό τά πρόστιμα ὑποκύψουμε στούς ἐκβιασμούς, τί θά γίνει, ἄν μᾶς ἀπειλήσουν μέ τήν ἀπώλεια τῆς ζωῆς μας, μέ τόν φόρο τοῦ αἵματος; Ὅσα διαπιστώνει καί συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος γιά τά «δοσίματα» τῆς Τουρκοκρατίας ἰσχύουν καί γιά τό ἐπαίσχυντο, ἀφιλάνθρωπο, τρομοκρατικό πρόστιμο τῶν ἑκατό εὐρώ (100 €) πού ἐπέβαλε ἡ κυβέρνηση γιά τούς ἀνεμβολίαστους, ἐλπίζοντας νά τούς κατατάξει στούς ἐμβολιασμένους, πρᾶγμα πού τό ἐπιτυγχάνει μέ ὅσους ἔχουν ἀσθενῆ πίστη καί ὑποχωροῦν γιά συγγνωστούς καί ἀσύγνωστους λόγους. Παραθέτουμε τό κείμενο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου ἀπό τό «Προοίμιο» τοῦ γνωστοῦ βιβλίου του «Νέον Μαρτυρολόγιον», τόν πλήρη τίτλο τοῦ ὁποίου σημειώνουμε στήν ὑποσημείωση:

«Οἱ νέοι οὗτοι Μάρτυρες, εἶναι παράδειγμα ὑπομονῆς, εἰς ὅλους τούς ὀρθοδόξους ὁπού τυραννοῦνται ὑποκάτω εἰς τόν ζυγόν τῆς αἰχμαλωσίας. Καί ἐγώ ἐδῶ πλέον δέν ὁμιλῶ, ἀλλά ἄς ἔλθουν αὐτοί οἱ ἴδιοι Μάρτυρες νά ὁμιλήσουν, ὡς ἐκ προσώπου ἐδικοῦ των ζωντανώτερα εἰς τούς Χριστιανούς. Τί λοιπόν τούς λέγουν αὐτοί; Ἀδελφοί μας Χριστιανοί. Ἀδελφοί μας ἀγαπητοί, καί παμπόθητοι· ὁ λαός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ἐκλεκτός, καί περιούσιος, λάβετε παράδειγμα ὑπομονῆς τῶν θλίψεων ὁπού δοκιμάζετε, ἀπό ἡμᾶς τούς συναδελφούς σας· ἡμεῖς διά νά ὑπομείνωμεν ἀνδρείως διά τόν Χριστόν τά παρά τῶν ἀλλοπίστων διάφορα μαρτύρια, ἐκληρονομήσαμεν μίαν Βασιλείαν αἰώνιον, καί ἐσυναριθμήθημεν μέ τούς παλαιούς, καί Ἁγίους Μάρτυρας· καί ἐσεῖς, ἄν ὑπομένετε μετά εὐχαριστίας, διά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τούς δαρμούς, τάς φυλακάς, τάς ἁλύσεις, τάς ἀγγαρείας, τάς ζημίας, τά ἀνυπόφορα δοσίματα, καί τά ἄλλα βάσανα ὁπού σᾶς κάμνουν οἱ νῦν κρατοῦντες, βέβαια ὡς Μάρτυρες τῇ προαιρέσει λογίζεσθε κοντά εἰς τόν Θεόν· ἐπειδή καθώς λέγει ὁ Θεῖος Χρυσόστομος ῾῾τό Μαρτύριον οὐ τῇ ἀποβάσει κρίνεται μόνον, ἀλλά καί τῇ προθέσει· οὐκ ἐπειδάν ἀποτμηθῇ ὁ Μάρτυς, τότε γίνεται Μάρτυς, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ οὗ ἄν τήν πρόθεσιν ἐπιδείξηται Μάρτυς ἐστί, κἄν μή πάθῃ τά μαρτύρια᾽᾽· (Ἑρμην. εἰς τόν 5ϟε´ Ψαλμ.) Καί πάλιν ὁ αὐτός· ῾῾φέρε τοίνυν τά συμπίπτοντα γενναίως, τοῦτο γάρ σοι Μαρτύριόν ἐστιν᾽᾽. (Ἑρμην. εἰς τόν ρκζ´ Ψαλμ.) Ὅθεν καί ὡς τῇ προαιρέσει Μάρτυρες λογιζόμενοι, μετά θάνατον μέλλετε νά συναριθμηθῆτε μέ ἡμᾶς, καί νά κατοικήσετε εἰς τόπον φωτεινόν καί πλατύτατον, εἰς τόπον χαρᾶς καί ἀναπαύσεως.

Θέλετε νά πληροφορηθῆτε, πῶς εἶναι τοῦτο ἀληθινόν; ἀναγνώσετε τόν βίον τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ νέου τοῦ ἐν τῷ Καυσοκαλυβίῳ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀσκήσαντος, καί θέλετε εὕρετε ἐκεῖ, ὅτι ὁ Ὅσιος αὐτός ἠξιώθη ποτέ μιᾶς τοιαύτης ὀπτασίας καί ἀποκαλύψεως, ἤγουν, ὑψώθη ὁ νοῦς του εἰς τά οὐράνια, καί ἐκεῖ εἶδεν ἕνα τόπον, ὡσάν ἕνα κάμπον πολλά εὐρύχωρον, ὡραιότατον, καί φωτεινότατον, γεμάτον ἀπό παλάτια μεγάλα, καί περικαλλέστατα, ἔρημα ὅμως ἀπό ἐγκατοίκους, ἐπειδή εἰς αὐτά τινάς δέν ἐφαίνετο, οὔτε Ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος· ταῦτα θεωρῶν ἠπόρει εἰς τόν ἑαυτόν του, καί ἐθαύμαζε, πῶς τά τόσον ὡραῖα παλάτια, καί ὁ τόσον εὐρύχωρος, καί εὔμορφος τόπος, δέν ἔχουν κανένα ἐγκάτοικον; ὅθεν ἠρώτησε περί τούτου τόν Ἄγγελον ὁπού τόν ὡδήγει· ὁ δέ ἀπεκρίθη. Ἀκάκιε, ὁ τόπος αὐτός, καί τά παλάτια ταῦτα εἶναι ἑτοιμασμένα, διά νά κατοικήσουν εἰς αὐτά μετά τόν θάνατον καί τήν κοινήν ἀνάστασιν, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ Χριστιανοί, ὁπού διά τήν πίστιν, καί τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πληρώνουσι δοσίματα εἰς τούς Ἀγαρηνούς, καί μετά εὐχαριστίας ὑπομένουν τά κακά, καί τάς θλίψεις, ὁπού τούς προξενοῦν· ὅθεν καλότυχοι εἶναι ἐκεῖνοι ὁπού δίδουν τά τοιαῦτα ἀγόγγυστα. Ὤ χαρά, ὤ παρηγορία, ὤ ἀναψυχή τῶν τωρινῶν Χριστιανῶν»⁸.

Ἐπίλογος

Θά προσθέσουμε τελειώνοντας ὅσα ἐνθαρρυντικά ἐπίσης ἔλεγε ἕνας ἄλλος μεγάλος Ἅγιος τῆς Τουρκοκρατίας, λίγα χρόνια πρίν ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο (1749-1809), ὁ λαϊκός διδάχος τοῦ Γένους ἱερομάρτυς Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779), ἀμφότεροι καρποί τοῦ ἀσκητικοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῆς διαχρονικῆς κιβωτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἦσαν σχεδόν σύγχρονοι· ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ὁ Ἅγιος Νικόδημος βρισκόταν στήν ἡλικία τῶν 30 ἐτῶν.

«Τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλλω· κἄν ὁ οὐρανός νά κατεβῇ κάτω, κἄν ἡ γῆ νά ἀνεβῇ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάσῃ, καθώς μέλλει νά χαλάσῃ, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλλῃ τί ἔχει νά κάμῃ ὁ Θεός. Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν· τά πράγματά σας ἄς σᾶς τά πάρουν· μή σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δέν εἶνε ἰδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε, νά μή τά χάσετε»⁹.

Ἄς μᾶς πάρουν, λοιπόν μέ τά πρόστιμα καί τούς φόρους, μέ τά «δοσίματα», τά χρήματα καί τίς περιουσίες μας. Τόν Χριστό νά κρατήσουμε καί τήν ψυχή μας νά μήν τούς δώσουμε νά τήν θανατώσουν κατά τήν σύσταση τοῦ Κυρίου μας: «Καί μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι»¹⁰.

• 1. Γράφει, μεταξύ ἄλλων σχετικῶν, ὁ ἐκλεκτός ἱστορικός καί ἄξιος ἐκπαιδευτικός Νεκτάριος Δαπέργολας: «Ὅσοι διατηροῦν ἀκόμη μέσα τους τήν παραμικρή σχέση μέ τήν πάλαι ποτέ αὐθεντική ὑπόσταση τῆς ἁγιοτόκου πατρίδας, προχτές «ἑόρτασαν» μέ βουβό κλάμα. Αὐτοί θά τά ἑορτάσουν ἄλλη φορά τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἀληθινή Ἐπανάσταση τοῦ Γένους μας. Ὅταν θά ξημερώσει…»: Βλ. τό μικρό ἄρθρο του «Ἐμεῖς θά γιορτάσουμε ἄλλη φορά…», πού δημοσιεύτηκε στό Διαδίκτυο καί στό περιοδικό Θεοδρομία 23 (2021) 156-157. Βλ. ἐπίσης δυνατή σχετική παρέμβαση τοῦ πρ. ἀναπληρωτῆ καθηγητῆ στό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Κωνσταντίνου Βαθιώτη, «Μή ἑορτασμός 200 ἀντί 199 ἐτῶν ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση», στό Διαδίκτυο καί στήν Θεοδρομία 23 (2021) 158-159: Ἐννοεῖ ὅτι ὁ χρόνος πάγωσε γιά τούς αἰχμάλωτους Ἕλληνες στό 2020, ἑπομένως στά 199 χρόνια. Θά ἀρχίσει νά ξανακυλᾶ μετά τήν ὑγειονομική κρίση: «Γιά τούς αἰχμάλωτους Ἕλληνες τό 200ό ἔτος τῶν τυράννων ἀντιστοιχεῖ στό δικό μας 199ό. Ἄρα δικαιοῦνται καί ὀφείλουν νά ἑορτάσουν τό γνήσιο 200ό ἔτος ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, μόλις παρέλθει ἡ φάση τῆς ὑγειονομικῆς ἀναστολῆς, δηλ. ὅταν τερματισθεῖ ἡ τυραννική παρένθεση τοῦ Ἕλληνα Ναβουχοδονόσορα καί τῆς κουστωδίας του».
• 2. Γιά τήν νέα Τουρκοκρατία βλ. περισσότερα καί πειστικά εἰς Νεκταριος Δαπεργολας, «Τό 1821 καί ἡ νέα Τουρκοκρατία», στό Διαδίκτυο καί στήν Θεοδρομία 23 (2021) 152-155.
• 3. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Τό ἁγιασμένο καί προδομένο ᾽21, Θεσσαλονίκη 2015, Ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον».
• 4. Ἡ ὁμιλία δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα «Ἑλληνικός Βορρᾶς» τῆς Θεσσαλονίκης, ἡ ὁποία καί τήν ἐσχολίασε ἐνθουσιαστικά στίς 19 Ἀπριλίου τοῦ 1983 στήν στήλη «Ἡ γνώμη μας». Δημοσιεύθηκε ἐπίσης στό βιβλίο μας Ἱεράρχες Ἐθνάρχες, Θεσσαλονίκη 2003, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», σελ. 13-47.
• 5. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζησης, Ὁ πατριάρχης Γρηγόριος Ε´ στή συνείδηση τοῦ Γένους, Ἐκδοτικός οἷκος Ἀφῶν Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1986, σελίδες 276.
• 6. Μουρτάτης = Ἀλλόπιστος, ἀποστάτης. Ἀραβοτουρκική ἡ προέλευση τῆς λέξης.
• 7. Ἀλείπτης = Αὐτός πού ἀλείφει, πού προετοιμάζει τούς ἀθλητές, μέ χρίση ἐλαίου. Ἐδῶ: Αὐτός πού προετοιμάζει τούς Χριστιανούς γιά τό μαρτύριο.
• 8. Νικοδημου Αγιορειτου, Νέον Μαρτυρολόγιον, ἤτοι Μαρτύρια τῶν νεοφανῶν Μαρτύρων, τῶν μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατά διαφόρους καιρούς καί τόπους μαρτυρησάντων, Ἐκδοτικός Οἶκος «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1961³, σελ. 14.
• 9. Ἐπισκόπου Αυγουστινου Καντιωτη, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779). (Συναξάριον – Διδαχαί – Προφητεῖαι – Ἀκολουθία), Ἔκδοσις Ἱεραποστ. Ἀδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», Ἀθῆναι 2005²⁶, σελ. 193 καί Ιωαννου Μενουνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές, Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Ἀθήνα, σελ. 240.
• 10. Ματθ. 10, 28.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra