Γράφει η “Ερατώ”

Ο Φώτης Κόντογλου για τον Πατριάρχη Δαυίδ, συγγραφέα του ψαλτηρίου…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Στον ψαλμό 62, στο στίχο 2, διαβάζουμε: “Ο Θεός, ο Θεός μου προς σε ορθρίζω. Εδίψησέ σε η ψυχή μου ποσαπλώς σοι”. Όπως το ανθρώπινο σώμα διψάει και αναζητά νερό για να μη αφυδατωθεί, έτσι και η ανθρώπινη ψυχή. Διψάει, όχι για το φυσικό αγαθό, αλλά για τον Κύριο της ζωής.

Πρόκειται για μια πνευματικής φύσεως δίψα που σβήνει μόνο με την προσευχή και τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο συντελείται η σύνδεση του ανθρώπου με τον Τριαδικό Θεό.

Διψάει ο άνθρωπος για Παράδεισο, όπου και θα βιώσει πλήρως και καθ’ ολοκληρίαν τη θέωση. Θρηνεί γιατί έχασε την πραγματική του πατρίδα και την αναζητά διακαώς. Μόνη οδός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων Του.

Στον ψαλμό 32, στο στίχο 20, διαβάζουμε: “Η ψυχή ημών υπομενεί τω Κυρίω, ότι βοηθός και υπερασπιστής ημών εστίν”. “Υπομενεί η ψυχή μας”. Υπομονή. Η αρετή που περικλείει τη θυσία του εγωισμού μας, και που απαραίτητη προϋπόθεσή της είναι η ταπείνωση. Αντιθέτως, η υπερηφάνεια γεννά ανυπομονησία. Στις θλίψεις, λοιπόν, στις δοκιμασίες, να κάνουμε υπομονή. Στην παρέμβαση του Κυρίου στη ζωή μας, να πιστεύουμε πραγματικά πως στις δυσκολίες είναι ο μοναδικός μας υπερασπιστής. Και αν ο άνθρωπος συνθλιβεί κάτω από το βάρος των αμαρτιών και των δοκιμασιών που ο Κύριος θα επιτρέψει, πάλι ο Θεός θα τον ανυψώσει.

Γιατί ο Χριστός μας ήρθε ως “ο ποιμήν ο καλός”. “Ηρθε στη γη ως Θεάνθρωπος για να ποιμάνει τον άνθρωπο, ώστε ο τελευταίος να πάψει να στερείται την αληθινή ζωή” (ψαλμός 22, στίχος 1: “Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει”).

Ακόμη και αν επέλθει ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, ούτε τότε έχουμε να φοβηθούμε τίποτα (ψαλμός 117, στίχος 4: “Εάν γάρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ’εμού εί”). Η φοβερή δοκιμασία των τελωνίων ταράζει την ψυχή που απεδήμησε εις τον Κύριον. Ωστόσο, αν όλη μας η ζωή υπήρξε κοντά στον Θεό, τότε δε φοβόμαστε αλλά μπορούμε να ελπίζουμε στο μέγιστο έλεός Του.

Επειδή, αδέρφια μου αγαπημένα, καμμία αξία δεν έχει η εμπιστοσύνη σε γήινους άρχοντες και “ηγέτες” (ψαλμός 1117, στίχος 9: “αγαθόν ελπίζειν επί Κύριον ή ελπίζειν επ’ άρχουσι”). Αυτοί προσφέρουν μόνο ανασφάλεια στο λαό, αφού στις μέρες μας ηγούνται του λαού άθεοι και απάτριδες, απειθείς και ασεβείς. Στον Κύριό μας ελπίζουμε, τη μόνη μας αληθή παρηγοριά.

«Αληθινά! Με το Ψαλτήρι μπορεί να γίνει ένας Δαυίδ ο κάθε άνθρωπος. Ο Δαυίδ είναι η φωνή που μιλά όλη η ανθρωπότητα. Σ’αυτή την πλουσιώτατη ψυχή βρίσκεται όλο το πλήρωμα των πνευματικών θησαυρών, όλες οι δυνάμεις οι μυστικές. Ο Δαυίδ είναι ο ένας και μοναχός ανάμεσα σ’όλους τους ανθρώπους, αυτός είναι το ένα και μοναχό στόμα που ξέρει να πει ό,τι θέλουμε να πούμε όλοι, μα που δε μπορεί να το πει κανένας χωριστά.

(Ο Δαυίδ) δεν είναι ο βασιλέας του Ισραήλ, είναι ο πονεμένος βασιλέας απάνω στις καρδιές, που τον ανεβάσανε στο θρόνο όλες οι γενεές των εθνών, οι πονεμένοι, οι βασανισμένοι της γης. Και δίκαια λέγει για τον εαυτό του: ‘εν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περί εμού’.» (Φώτη Κόντογλου, Μυστικά Άνθη, σελ. 241-242, Το Ψαλτήριο. Το γιατρικό της ψυχής).

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra