Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, διέθετε ἱστορικά τήν μεγαλύτερη συνοδεία, μέσα ἀπό τήν ἱεραποστολική του διαδρομή καί πολυσχιδή ἐθνική, κοινωνική δράση του: “Διότι εἶχε σαράντα ἤ πενήντα Ἱερεῖς πού τόν ἀκολουθοῦσαν καί ὅταν ἐπρόκειτο νά πάει ἀπό τή μιά περιοχή στήν ἄλλη. Καί ἔτσι παράγγελνε πρῶτα στούς πιστούς Χριστιανούς νά ἐξομολογηθοῦν, νά νηστέψουν καί νά κάνουν ἀγρυπνία, μέ πολλή φωτολαμψία. (21)

Γι’ αὐτό εἶχε κατασκευασμένα ξύλινα μανουάλια, πού χωροῦσαν τό καθένα ἀπό ἑκατό κεριά, τά ὁποῖα τά διέλυε καί τά ἔπαιρνε μαζί του.

Ἔπειτα μοιράζοντας σέ ὅλους κεριά δωρεάν, ἔβαζε τούς Ἱερεῖς καί διάβαζαν τό Ἅγιο Εὐχέλαιο καί ἐχρίοντο ὅλοι οἱ Χριστιανοί καί στό τέλος ἔκανε τό κήρυγμα.

– Ἐπειδή τόν ἀκολου­θοῦσε πολύς λαός, δύο καί τρεῖς χιλιάδες, πρόσταζε ἀπό τό βράδυ καί ἐτοίμαζαν πολλά σακιά ψωμί καί καζάνια βρασμένο σιτάρι, ἔπειτα τό πήγαινε ἔξω στό δρόμο ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου θά περνοῦσε ὁ λαός.

Καί ἔτσι ἔπαιρναν ὅλοι ἀπό ἐκεῖνα καί συγχωροῦσαν ζωντανούς καί πεθαμένους.

Ἔκανε δέ ὁ Θεός διά τοῦ Ἁγίου καί ἐκεῖ στήν Ἀλβανία, ὅπως καί σέ ἄλλες περιοχές, πολλά θαύματα:

– Ἕνας Τούρκος ἀξιωματικός ἤ ἀπό τούς Ἑβραίους ἤ ἀπό τόν δαίμοναπαρακινημένος ἔνοιωσε τόσο μίσος κατά τοῦ Ἁγίου, ὥστε μία φορά, ὅπως ἦταν πάνω στό ἄλογό του, ἔτρεχε γιά νά τόν φτάσει καί νά τόν κακοποιήσει.

Ἀλλά τρέχοντας τό ἄλογο τόν ἔριξε κάτω καί ἔσπασε τό δεξί του πόδι καί γυρίζοντας στό σπίτι βρῆκε τό γιό του νεκρό.

Μετά ἀπό αὐτό μετανόησε καί ἔστειλε γράμμα στόν Ἅγιο καί τοῦ ζήτησε συγνώμη.

– Ἀπό τίς Φιλιάτες οἱ πρώτοι ἀγάδες πῆγαν, γιά νά δοῦν τόν Ἅγιο καί νά ἀκούσουν τήν διδαχή του, καί ἐπειδή ἦταν καλοκαίρι, κοιμήθηκαν ἔξω στόν κάμπο.

Καί κατά τίς πέντε τά χαράματα εἶδαν ἕνα οὐράνιο φῶς, σάν σύννεφο, πού σκέπαζε τόν τόπο ἐκεῖνο, πού καθόταν ὁ Ἅγιος καί αὐτό τό διηγούνταν στούς χριστιανούς.

Γι’ αὐτό τό πρωί τοῦ ζητοῦσαν νά τούς δώσει τήν εὐχή του ὁ Ἅγιος, ἀπό τήν καρδιά του καί ὄχι ἀπό τά χείλη του.

– Ἀλλος πάλι Τούρκος ἀξιωματικός ἀπό τήν Καββαία, εἶχε φοβερή ἀσθένεια «φιάγγου» δέν μποροῦσε δηλαδή νά οὐρήση.

Αὐτός ἀκούγοντας γιά τόν Ἅγιο ἔστειλε τόν δούλο του, παρακαλώντας τον νά πάη ἐκεῖ, γιά νά τόν εὐχηθῆ καί μέσω αὐτοῦ ἴσως ὁ Θεός νά τόν ἱατρεύση.

Ὁ Ἅγιος δέν θέλησε νά πάη ὀνομάζοντας τόν ἑαυτό του ἁμαρτωλό.

Πάλι ἔστειλε ὁ Τούρκος τόν δοῦλο του μέ ἕνα ἀγγεῖο νερό παρακαλώντας τόν Ἅγιο νά τοῦ τό εὐλογήση.

Τότε βλέποντας τή μεγάλη εὐλάβεια τοῦ Τούρκου ὁ Ἅγιος, τοῦ παρήγγειλε νά κάνει δύο πράγματα:

– Νά μή πίνη ρακί καί νά μοιράση τό ἕνα τρίτο τοῦ πλούτου του, στούς φτωχούς.

Καί ἀφοῦ ὑποσχέθηκε νά τά κάνη αὐτά, εὐλόγησε τό νερό καί πίνοντας το, μέ αὐτό τό νερό, ὁ ἀσθενής σέ τέσσερις μέρες θεραπεύτηκε τελείως καί ἔκτοτε ἔκανε μεγάλες ἐλεημοσύνες.

– Στόν τόπο πού λέγεται Λυκουρίσι, ἕνας Τούρκος ἐξουσιαστής τοῦ τόπου ἐκείνου, βλέποντας τόν Σταυρό πού ἄφησε ἐκεῖ ὁ Ἅγιος, ὅταν δίδαξε, καθώς εἶχε συνήθεια, ὅπως προείπαμε, βλέποντας αὐτόν, λέγω, τόν ἔβγαλε ἀπό τόν τόπο του.

Καί τόν ἔφερνε στό σπίτι του, γιά νά κάνη δύο στύλους τοῦ κρεββατιοῦ, πού εἶχε στήν δρα­γάτα του, ἀλλά ἀμέσως, ὦτοῦ θαύματος!

Γίνεται σάν ἕνας φοβερός σεισμός, καί μή μπορώντας νά σταθῆ στά πόδια του ἔπεσε στή γῆ κυλιόμενος πολλή ὥρα καί ἀφρίζοντας καί τρίζοντας τά δόντια του σάν δαιμονισμένος.

Ἔπειτα δέ, ἀφοῦ τόν σήκωσαν δύο Τούρκοι πού περνοῦσαν ἀπό ἐκεῖ καί ἀφοῦ συνῆλθε, κατάλαβε πώς αὐτό τό ἔπαθε ἀπό θεϊκή ὀργή, γιά τήν τόλμη πού εἶχε καί ἔβγαλε τόν Τίμιο Σταυρό.

Γι’ αὐτό μόνος του τόν πῆγε, καί τόν στερέωσε πάλι, στόν τόπο πού ἦταν πρωτύτερα, καί κάθε μέρα πήγαινε καί τόν φιλοῦσε μέ μεγάλη εὐλάβεια.

Καί μία ἄλλη φορά πού πέρασε ἀπό ἐκεῖ ὁ ἱερός διδάσκαλος, ἔτρεξε αὐτός ὁ ἴδιος Τούρκος νά τόν προσκύνηση καί διηγεῖτο μέ παρρησία μπροστά σέ ὅλους τό θαύμα καί ζητοῦσε ταπεινά συγγνώμη.

Ἐπειδή δέ ὁ Ἅγιος ἤλεγχε τίς γυναίκες ἐκείνες πού φοροῦσαν στολίδια καί τίς ἔπεισε μέ τήν διδασκαλία του, νά τά βγάλουν ὅλα, τόσο πού καί μερικές φόρεσαν μαῦρα.

– Μία γυναίκα πλούσια στήν Κόριζα εἶχε ἕνα παιδί, τοῦ ὁποίου στόλιζε τό κεφάλι μέ πολ­λά φλουριά καί ἄλλα περιττά στολίδια.

Αὐτή τήν γυναίκα τήν συμβούλευσε πολλές φορές ὁ Ἅγιος νά τά μοιράση αὐτά στά φτωχά παιδιά,ἄν θέλη νά ζήση τό παιδί της, ἀλλά δέν ὑπάκουσε.

Τέλος τῆς λέγει ὅτι, ἄν δέν βγάλη ἀπό τό παιδί της τά στολίδια, θά τό στερηθῆ γρήγορα.

Καί ἐπειδή οὔτε τότε πείσθηκε, τήν ἐπομένη ἡμέρα βρῆκε τό παιδί της πεθαμένο στό στρῶμα καί τότε κατάλαβε ὅτι γιά τήν ἀπείθειά της, ὁ Θεός τήν παιδαγώγησε.

– Πάλι, ἐπειδή ὁ Ἅγιος ὅπου πήγαινε δίδασκε τούς Χριστιανούς νά μή κάνουν παζάρια τήν Κυριακή οὔτε ἄλλες ἐργασίες, ἀλλά νά πηγαίνουν στίς Ἐκκλησίες τους, γιά νά συμμετέχουν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες καί νά ἀκούουν τά Θεῖα λόγια.

Ὅσοι τόν παρήκουον ὁ Θεός τούς παιδαγωγοῦσε μέ διάφορα παιδευτήρια.

– Σ’ ἕναν τόπο πού λέγεται Χαλκιάδες, περίπου μία ὥρα ἀπό τήν Ἄρτα, ἕνας πραματευτής, ἐπειδή παρήκουσε καί τόλμησε νά πραγματευτῆ τήν Κυριακή, ἀμέσως ξεράθηκε τό χέρι του.

Ἔτρεξε πρός τόν Ἅγιο καί τοῦ ζήτησε συγγνώμη γιά τήν ἁμαρτία του καί μετά ἀπό λίγες μέρες θεραπεύτηκε.

– Ὁμοίως καί στήν Πάργα, κάποιος πού εἶχε ἐργαστήριο, ἐπειδή θέλησε νά πουλήση ἕνα μικρό πράγμα τήν Κυριακή, πιάστηκε τό χέρι του.

Ἀφοῦ ὁμολόγησε τήν ἁμαρτία του μπροστά στόν Ἅγιο καί ἀφοῦ νουθετήθηκε ἀπ’ αὐτόν ἔλαβε συγχώρηση καί ταυτόχρονα τήν ποθούμενη θεραπεία τοῦ χεριοῦ του.

– Στό Ξηρόμερον ἔτυχε μία γυναίκα καί ζύμωσε τήν Κυριακή, καί ἀφοῦ ἔβγαλε τό ψωμί ἀπό τόν φοῦρνο, καί τό βρῆκε κόκκινο, σάν νά τό εἶχε ζυμώσει μέ αἷμα.

Καί ἀφοῦ ἔπεσε στά πόδια τοῦ Ἁγίου μετανόησε καί συγχωρέθηκε.

Σέ ἄλλα μέρη δέ, ἐπειδή δέν φυλάχθηκε ὁ πρέπων σεβασμός τήν Κυριακή, ἄλλου ἔσκασε τό βόδι του, ἄλλου τό μουλάρι του, καί ἄλλος δαιμονίστηκε καί ἄλλος βρῆκε τό παιδί του πεθαμένο.

– Σ’ ἕνα ἄλλο χωριό τῆς Καστοριᾶς, πού ὀνομάζεται Σέλτζα, μία γυναίκα πού εἶχε εὐλάβεια στόν Ἅγιο πῆρε τό νερό μέ τό ὁποῖο κάποτε ἔπλυνε τό πρόσωπο του ὁ Ἅγιος καί τό φύλαξε σέ γυάλινο ἀγγεῖο καί, ὦτοῦ θαύματος!

Μέσα σ’ αὐτό φύτρωσε ἕνα χορτάρι μέ δύο φύλλα μόνο, τό ὁποῖο ἔγινε μεγάλο, ὅσο ἦταν τό ἀγγεῖο καί ἔπλεε πάνω στό νερό, χωρίς νά ἔχη ρίζα, καί δέν ἄλλαξε καθόλου τό χρῶμα του, ἀλλά ἔμεινε δροσερό γιά ἕνα ὁλόκληρο χρόνο.

Ὥστε τό θαύμαζαν ὅλοι ὅσοι τό ἔβλεπαν καί αὐτό τό νερό ἔκανε πολλές θεραπείες σέ πολλούς καθώς ἔλεγε αὐτή ἡ εὐλαβής γυναίκα.

Αὐτά καί ἄλλα περισσότερα ἐνήρ­γησε διά τοῦ Ἁγίου ὁ Θεός, τά ὁποῖα ἐμεῖς χάριν συντομίας τά ἀφήνουμε”.

Ἐπί Τουρκοκρατίας, ὅπου «ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατί τά ‘σκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά», ὁ Ἅγιος εἶχε τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ παντοδύναμος καί φιλεύσπλαχνος Θεός εὐλόγησε τόν ἀγώνα του, δίνοντάς του θάρρος καί δύναμη.

Ὁ Πατροκοσμᾶς, ἀγωνίστηκε σκληρά, πάλεψε μέ τούς ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς καί στέφθηκε νικητής.

Ὁ Πατροκοσμᾶς περιόδευσε ἐπί 20 ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τό 1760, ἕως τό 1779, πραγματοποιώντας ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τέσσερις ἱεραποστολικές περιοδείες, πραγματώνοντας ἕνα ἔργο ζωῆς, πράγματι ἐθνοσωτήριο, καί ὄντως ἀσύλληπτο σέ ἀξία.

Ἡ μελέτη τῶν καταγεγραμμένων Διδαχῶν του, εἶναι σάν μία κρυστάλλινη πηγή πνευματικοῦὕδατος καί ἀποτελεῖ ἕνα κοσμοσωτήριο γεγονός γιά τήν ἐποχή του, ὅπως καί σέ κάθε ἐποχή. (22)

Ἡ 4η Διδαχή του, φανερώνει τήν δύναμη τοῦ λόγου του:

«Κἄν ἡ γῆ νά ἀνεβῆ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάση, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλλη, τί ἔχει νά κάμη ὁ Θεός.

Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν· τά πράγματά σας, ἄς σᾶς τά πάρουν· μή σᾶς μέλλει·δώσατέ τα· δέν εἶναι ἰδικά σας.

Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται.

Αὐτά τά δυό ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας.

Αὐτά τά δυό νά τά φυλάγετε, νά μή τά χάσετε».

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πραγματικά εἶχε πλέον ὁλοκληρώσει τό ἔργο του καί ἐπιθυμοῦσε μέ πόθο τό μαρτύριο, αὐτό πού ἦταν τό θέλημά του, σέ ὅλη του τή ζωή. Δίδαξε μέσα ἀπό τό παράδειγμά του, ὅτι ἡ ἁγιότητα καί ἡ θέωσις, εἶναι ὁ ἀληθινός σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτός εἶναι ἕνας γνήσιος ὀρθόδοξος ἀσκητής, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει τήν μεγάλη ἀγάπη του μέ τήν ἀδιάλειπτη μνημόνευση τοῦ γλυκύτατου ὀνόματος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν ταπεινή προσευχή: «Κύριε γεννηθήτω ἐ­π’ ἐ­μοί τό Πανάγιον Σου θέλημα».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 21. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Νέον Μαρτυρολόγιον, σελ. 201- 208.
• Ἔκδοσις Ἀστέρος. Ἀθήναι, 1993. Τεύχος 106/2005: Εἰδικό Ἀφιέρωμα στόν Πατροκοσμᾶ. http://pefip.gr/
• Ἀπό pdf τῆς σελίδας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου. https://oikohouse.wordpress.com/
• 22. Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Πατέρας τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων – Βίος. https://agiospatrokosmas.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Το Συναξάρι του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄)