Συνεργατες
Το Συναξάρι του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού (Β΄ Μέρος)
22 Αυγ 2021
Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr
«Μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. 10, 24)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Β΄ Μέρος
Ὁ πρῶτος βιογράφος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί ἀναφέρει ὅτι: “Ἑνῶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἦταν ἀκόμη λαϊκός, καί ὠνομαζόταν Κώνστας στήν ἐμφάνιση φαινόταν στολισμένος μέ τήν σεμνότητα τοῦ μοναχικοῦ σχήματος καί σέ ὅλα ἀγωνιζόταν καί ἐγύμναζε τόν ἑαυτό του στήν τέλεια ἄσκηση. (5)
Σέ τίποτε ὅμως δέν διέφερε ὡς πρός τήν πνευματική ζωή, ἀπό τούς μοναχούς, παρά μόνον στό σχῆμα.
Ἐπειδή δέ πάλι ἡ περίφημη Ἀθωνιάδα Σχολή, ὅταν ἔφυγαν οἱ διδάσκαλοι της, ἐρημώθηκε καί κατήντησε ὅπως ἦταν στήν ἀρχή.
– Δέν ἄργησε νά ἔλθῃ καί ἡ παρακμή της.(6)
Ἔριδες, διενέξεις, ἀστοχίες τήν διέλυσαν.
Ἄλλη μία θλιβερή σελίδα τοῦ Γένους μας.
Ἡ διχόνοια ἡ δολερή, ἔκαμε τό ἀπαίσιον ἔργον της.
Τότε λοιπόν ὁ καλός Κώνστας ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ καί πήγε στήν συνέχεια στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου.
Ὑπετάγη στούς προϊσταμένους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, ἐδοκιμάσθη κατά τό σύνηθες καί τό πρέπον καί τό 1759 μ.Χ. ἐκάρη ταπεινός μοναχός, «καί εἰς τούς πόνους τῆς μοναχικῆς ζωῆς ἐχώρησε π ρ ο θ υ μ ό τ α τ α». (7)
Κατά τήν κουρά του ἔλαβε τό ὄνομα Κοσμᾶς κατά τό κρατοῦν ἔθος σέ μερικά Μοναστήρια νά δίδουν ὄνομα τό ὁποῖον νά ἀρχίζῃ ἀπό τό ἴδιο γράμμα πού ἀρχίζει καί τό κοσμικό ὄνομα.
– Ἔτσι καί ὁ Κώνστας ἔγινε Κοσμᾶς.
Ὑπετάσσετο μέ πολλήν προθυμία, καθώς ζοῦσε μέ πολλήν ἄσκηση, ἀλλά πάντοτε μέ τήν ἀληθινή ταπείνωση.
Ἔτσι ὁλοκλήρωσε τήν μόρφωσή του στό ἀσκητικό του Κελλί, στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου, ὅπου ἔλαβε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μία βαθύτερη βιωματική Θεία γνώση, ἀλλά ταυτόχρονα ἔλαβε καί τήν κατά κόσμον παιδεία.
Ἀργότερα ἐχειροτονήθη διάκονος καί κατόπιν πρεσβύτερος–ἱερομόναχος, καί ἀπό τότε λειτουργοῦσε καθημερινά, ὡς ἁπλός ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου.
Ὁ Ἱερομόναχος Ἅγιος Κοσμᾶς, ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά τό Ἑλληνικό Ἔθνος, διότι εἶναι ὁ μόνος Ἰσαπόστολος καί Ἐθναπόστολος τοῦ ὑπόδουλου Γένους. Εἶναι Ἐθνομάρτυρας καί Ὁσιομάρτυρας, θαυματουργός, Προφήτης, Μέγας διδάσκαλος καί Ἱεραπόστολος τῶν Ὀρθοδόξων Ῥωμηῶν.
Ὁ Πατροκοσμᾶς, ἑνῶ συγκέντρωνε στό πρόσωπό του, τό σύνολο σχεδόν ὅλων τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ, ἦταν πάντα ταπεινός.
Μάλιστα ἦταν ὁ ταπεινότερος ὅλων.
Εἶναι ἐποχή ὅπου τό Γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ῥωμηῶν κινδύνευε ἀπό τόν ἔσχατο κίνδυνο.
– Ἀπό τήν μία οἱ Τοῦρκοι, ἀπό τήν ἄλλη ὁ διαφωτισμός, ὁ ἄθεος διαφωτισμός τῆς Γαλλίας.
Ἡ πίστις διαρκῶς ὑποχωροῦσε.
Τό Ἰσλάμ ἐν θριάμβῳ.
Ὁ ἐξισλαμισμός παραμονεύει, εἴτε βίαιος εἴτε μέ δέλεαρ τήν μή πληρωμή φόρων.
Ἐνδεικτικά, στήν Βόρειο Ἤπειρο ἀπό τίς 350.000 Χριστιανούς εἶχαν ἀπομείνει μόνο 50.000 καί μάλιστα μέ τάσεις διαρκοῦς μειώσεως. Ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης μυεῖ καί τόν Πατροκοσμᾶ στό ὅραμα τῆς Μεγάλης Ἰδέας.
Ἔτσι ἦρθε ἡ «ὥρα» τοῦ μικρόσωμου ἀλλά φλογεροῦ ἀγωνιστοῦ. Τί τόν ὤθησε στήν ἀπόφαση του νά ἀφυπνίσει τό Γένος;
Παρόλο πού εἶχε τόσο πόθο καί πολύς ζῆλος ἄναβε στήν Ἱερά καρδιά του γιά τήν ὠφέλεια τῶν πολλῶν, πάλι ὅμως ἦταν συνεχῶς σκεπτόμενος πόσο μεγάλο και δύσκολο εἶναι τό ἐγχείρημα τοῦ Ἀποστολικοῦ κηρύγματος.
Σάν ταπεινόφρων καί μέτριος πού ἦταν, δέν τόλμησε ἀπό μόνος του νά τόἐπιχειρήσει χωρίς νά καταλάβει τήν Θεία θέληση· γι’αὐτό τό λόγο θέλοντας νά δοκιμάσει ἄν αὐτό εἶναι θέλημα Θεοῦ, ἀνοίγει τήν Ἁγία Γραφή καί, ὦ τοῦ θαύματος!
Βρέθηκε μπροστά του, τό λόγιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού λέγει· «μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. 10, 24), δηλαδή ἄς μή ζητεῖ κανείς μόνο τό δικό του συμφέρον, ἀλλά καί τό συμφέρον τοῦ ἀδελφοῦ του.
Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα ἠφανίζετο.
Ἐπαρχίες ὁλόκληρες εἶχαν ξεχάσει τά ῥωμέϊκα καί μιλοῦσαν ἄλλες τούρκικα, ἄλλες σλάβικα, ἄλλες ἀρβανίτικα, ἄλλες βλάχικα.
– Ἦσαν καί οἱ ξένες προπαγάνδες.
Παπικοί μισσιονάριοι, λουθηροκαλβίνοι ψευδοϊεραπόστολοι ἐκμεταλλευόμενοι τήν φτώχεια τοῦ λαοῦ, ἔμπηγαν τά γαμψά καί μολυσμένα νύχια τους στίς ἄχραντες καί ἀμίαντες σάρκες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
– Ἀντελήφθη ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, τόν κίνδυνο.
Τά ἀπαισιόδοξα μηνύματα ἔφθαναν καί στό Ἅγιον Ὄρος.
– Ὁ Ἱερομόναχος Ἅγιος Κοσμᾶς, τά συνέλαβε.
Ἔπρεπε νά διακόψῃ τήν ἄσκηση στήν Ἱερή Μονή Φιλοθέου.
– Τόν περίμενε τό Γένος του.
Αὐτό τῶν Ὀρθοδόξων Ῥωμηῶν.
– Τόν περίμενε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Μόρφωση εἶχε ἀποκτήσει πολλήν, ἀρετές δυσκατόρθωτες γιά τούς πολλούς εἶχε, ταπείνωση διέθετε δυσθεώρητη, ζῆλος ἔνθεος ἔκαιγε στήν καρδιά του.
– Ἀφοῦ ἔλαβε τήν πληροφορία γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί φανέρωσε αὐτόν τόν εὐλογημένο ἱεραποστολικό σκοπό καί σέ ἄλλους ἔμπειρους πνευματικούς Πατέρες ἔλαβε ἀπό αὐτούς τήν εὐχή τους.
Ζήτησε ἀπό ὅλους καί πήρε τήν συγχώρεση, γιά νά ἀναχωρήσει ἀπό τήν Ἱερά Μονή τῆς μετανοίας του. Ἔλαβε καί τήν εὐχή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅμως γνωρίζοντας ὅτι τό Ἔθνος κινδύνευε, δέν μποροῦσε νά ἡσυχάσει.
Πράγματι, ἔτσι φλεγόταν καί ἔλιωνε νύχτα καί μέρα ἀπό τόν πόθο νά βγεῖἔξω στόν κόσμο καί νά διδάξει σέ ὅλους τούς συνανθρώπους του, τά Ἅγια Γράμματα.
Ἤθελε νά διδάξει, ὅλους τούς σκλαβωμένους Ἕλληνες γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Θεωροῦσε ὅμως τόν ἑαυτό του πολύ ἀδύνατο νά ἐπωμιστεῖ τέτοιο βαρύ φορτίο.
Καί ταυτόχρονα πολύ ταπεινό γιά νά μπορεῖνά τό κάνει αυτό.
– Ἔτσι μέ Θεία ἀποκάλυψη πῆρε τό ῥαβδί καί τόν τορβά του καί ξεκίνησε.
– Ξεκίνησε ἀπό ποῦ;
– Ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη.
Ἡ φλόγα πού καθημερινά ἔκαιγε στήν ταπεινή του καρδιά, γιά τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στούς ὑπόδουλους ἀδελφούς του, τόν ἔφερε στήν Κωνσταντινούπολη, ἀφοῦ πρίν εἶχε ἀσκηθεῖ ἐπί δεκαεπτά ἔτη, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος σέ μία διδαχή του, στό Ἅγιον Ὄρος.
Πῆγε λοιπόν στήν Κωνσταντινούπολη.
– Μέ Θεία ὅμως φώτιση συνάντησε τόν ἀδελφό του, Χρύσανθο, ὁ ὁποῖος ἦταν δάσκαλος.
Ὁ Χρύσανθος, τοῦ ἔδειξε τή ρητορική τέχνη γιά νά μιλάει μέ κάποια μέθοδο.
Τοῦ ἔκανε μερικά σημαντικά μαθήματα ρητορικῆς, πού θά βοηθοῦσαν τόν Ἅγιο Κοσμᾶ στό κήρυγμά του.
– Ἔτσι πράγματι, βοήθησε πολύ τόν ἀδελφό του, τόν Ἅγιο Κοσμᾶ, στήν ρητορική, ὥστε νά μπορεῖ κατόπιν νά διδάξει τό ποίμνιο”.
Ὁ Ἱερομόναχος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὡς ἀσκητής, ταπεινά πάντοτε κλείνει τό «κέρινο» πρόσωπό του πρός τή γῆ, ἑνῶ ἡ καρδιά του εἶναι ὑψωμένη μέ τήν νοερά προσευχή πρός τόν Κύριον, ἐκφράζοντας τήν μεγάλη ἀγάπη του μέ τήν προσευχή του: «Κύριε γεννηθήτω ἐπ’ ἐμοί τό Πανάγιον Σου θέλημα».
Ἀμήν, γένοιτο!
Συνεχίζεται…
- 5. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Νέον Μαρτυρολόγιον, σελ. 201- 208.
- Ἔκδοσις Ἀστέρος. Ἀθήναι, 1993. Τεύχος 106/2005: Εἰδικό Ἀφιέρωμα στόν Πατροκοσμᾶ. http://pefip.gr
- Ἀπό pdf τῆς σελίδας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου. https://oikohouse.wordpress.com
- 6. Βίος καί Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
- Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 24 Αὐγούστου. Ἀρχιμ. Δοσιθέου Κανέλλου: Οἱ Ἅγιοί μας. Ἱερά Μονή Τατάρνης Εὐρυτανίας, Γ΄ ἔκδοσις. http://www.apostoliki-diakonia.gr
- 7. Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (+1779). https://www.impantokratoros.gr
Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
Δείτε σχετικά:
– Το Συναξάρι του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού (Α΄ Μέρος)