Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά νά εἶναι ταπεινοί καί ν᾽ ἀγαποῦν ταπεινά» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΓ΄ Μέρος

Ὅλοι αὐτοί οἱ οὐσιώδεις λόγοι τοῦ πατρός Θεοκλήτου Μοναχοῦ Διονυσιάτου, τοῦ βιογράφου καί μελετητοῦ τοῦ ἔργου τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, εἶναι πράγματι ἀξιόλογοι, καθώς ὁ ἴδιος γράφει στόν ἐπίλογο τοῦ βιβλίου τῆς βιογραφίας τοῦ ὁσιολογιωτάτου Νικοδήμου Mοναχοῦ, τά ἑξῆς:

– «Ὁμολογουμένως, ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία μας ἀπό τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἐντεῦθεν σπανίζει ὀρθοδόξων ἀναστημάτων.

Διό καί ὁ Κύριος, ἐπικαμφθείς εἰς τάς ἱκεσίας τῆς Ἐκκλησίας, ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς καί ἕνα Νικόδημον, φορέα ἁπάσης τῆς π ο λ υ π ο ι κ ί λ ο υ ὀρθοδόξου πνευματικότητος, ὅστις, εἰς μέν τήν ἀχλυωπόν περίοδον τῆς δουλείας τοῦ Γένους, ἀφύπνισε τήν νεναρκωμένην συνείδησιν τῶν Ὀρθοδόξων.

Εἰς δέ τούς μετέπειτα χρόνους, τῆς Ἐθνικῆς ἐλευθερίας, ᾖρε τό βαρύ τῆς ἀγνοίας παραπέτασμα, δ ι α π ο ρ θ μ ε ύ σ α ς ὅλον τόν κεκτημένον πλοῦτον τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας μας, πρός τήν ἀγωνιῶσαν στρατευομένην Ἐκκλησίαν μας, ἐκ τῶν ὑπούλων τῆς Δύσεως διεισδύσεων».

Ὁ πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἀναφέρει στήν συνέχεια τῆς βιογραφίας τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου τά ἑξῆς:

“Περιστοιχιζόμενος ὑπό ἀγαπητῶν ἀδελφῶν, τόν Κύριον ἡμῶν καί τά οὐράνια ἀγαθά συνεχῶς φανταζόμενος, καί ἐν ὑπερτάτῃ γαλήνῃ, τῇ 14ῃ Ἰουλίου, ἡμέρᾳ Τετάρτῃ τοῦ ἔτους 1809, ἐν ἡλικίᾳ 60 ἐτῶν, παρέδωκεν τήν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχήν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, τόν ὁποῖον ἐκ νεότητος ἠγάπησεν, καί ὁλόκληρον ἑαυτόν ἀφιέρωσε”.

«Ἐβασίλευσεν ὁ νοητός ἥλιος»

“Τῇ δέ δεκάτῃ τετάρτῃ ἀνατέλλοντος τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου εἰς τήν γῆν ἐβασίλευσεν ὁ νοητός ἥλιος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· ἔλειψεν ὁ στῦλος ὁ ὁδηγῶν τόν νέον Ἰσραήλ εἰς τήν εὐσέβειαν· ἐκρύβη ἡ νεφέλη ἡ δροσίζουσα τούς τηκομένους τῷ καύσωνι τῶν ἁμαρτιῶν· ἐπένθησαν οἱ φίλοι καί γνωστοί καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί, ἐκ τῶν ὁποίων, εἷς Χριστιανός, ἄν καί ἀγράμματος, εἶπεν τοιοῦτον λόγον: (47)

– «Πατέρες μου, καλλίτερον ἦτον νά ἀπέθνησκον χίλιοι Χριστιανοί σήμερον καί ὄχι ὁ Νικόδημος».

“Τό πανόλβιον σῶμα τοῦ θεοφόρου Πατρός καί ἁγίου διδασκάλου ἐτάφη εἰς τό ἐν Καρυαῖς Λαυριωτικόν Κελλίον τῶν Σκουρταίων, ἔνθα ὁσίως ἐκοιμήθη. (48)

Ἐνταῦθα ἐν τῷ αὐτῷ Κελλίῳ, φυλάσσεται ἤδη εὐλαβῶς ἡ τιμία κάρα του, Θείαν εὐωδίαν ἁγιότητος ἀποπνεύουσα, καί ἁγιάζουσα τούς μετά πίστεως προσκυνοῦντας αὐτήν.

Μεγάλως ἐλύπησεν τούς πάντας ὁ θάνατος τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, τόσον τούς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Μοναχούς, ὅσον καί τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὐσεβεῖς Χριστιανούς, καί πάντες ἐθρήνησαν τήν μετάστασιν αὐτοῦ, διότι ἦτο κοινός ἁπάντων διδάσκαλος καί παρήγορος, καί μάλιστα κατά τούς χαλεπούς καί ζοφερούς τῆς δουλείας χρόνους.

Ἀλλ᾿ ἡ μακαρία αὐτοῦ ψυχή συνηριθμήθη μετά τῶν Ὁσίων καί θεολόγων καί διδασκάλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, ὡς Ὁσίου καί θεολόγου καί διδασκάλου καί Ἁγίου.

Καί ἤδη ἀπολαύων τῆς αἰωνίου χαρᾶς, ἐν τῷ φωτί τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν πρωτοτόκων, ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων, βλέπει ἀνακεκαλυμμένως, πρόσωπον πρός πρόσωπον, ἅπερ πρότερον ἐν ἐσόπτρῳ καί αἰνίγμασι καί σκιαῖς ἑώρα, καί θεοῦται κατά θείαν μέθεξιν.

Καί πρεσβεύει π ά ν τ ο τ ε ὑπέρ τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους.

Ἀλλά καί παντός Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ πληρώματος, ὡς συμπαθέστατος πάντων Πατήρ καί διδάσκαλος”.

Ὅμως καί ὁ πατήρ Εὐθύμιος ἱερομόναχος «Σταυρουδᾶ», γράφει ἀκόμη γιά τήν κοίμηση τοῦ ὁσιολογιωτάτου Νικοδήμου Mοναχοῦ, τά ἑξῆς:

Αἱ ἀκτῖνες τῶν διδαχῶν αὐτοῦ «φωτίζουν»

Ἀλλά τό νά πενθῇ τινάς καί νά ὀδύρεται τόν θάνατον τοιούτου ἀνδρός εἶναι εὔλογον μέν, ἀλλά μέ κρίσιν ἀνθρώπινον.

– «Ὅμως ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ ἔκρινεν εὐλογώτερον, διά νά τόν ἐπάρῃ, καθώς τό ἐζητοῦσε, διατί ἐκοπίασε ὑπερβολικῶς εἰς τόν μυστικόν ἀμπελῶνα Αὐτοῦ.

Καί ἄν ἀπέθανε ὡς ἄνθρωπος καί ἐκρύρη ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν μας, ἡρπάγη διά νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τό βάρος τοῦ γηρατείου καί τῆς ἀκολουθούσης ἐξ αὐτοῦ ὀδυνηρᾶς ζωῆς.

Ἀλλά αἱ ἀκτῖνες τῶν διδαχῶν αὐτοῦ εἶναι μετεμᾶς καί μᾶς φωτίζουν καί ἔχουν νά φωτίζουν τήν Ἐκκλησίαν».

Ὁ πατήρ Γεράσιμος Μοναχός Μικραγιαννανίτης, ἐγκωμιάζει τούς λαμπρούς ἀγῶνες καί ἐπικαλείται ταῖς πρεσβείαις τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν καί σοφωτάτου διδασκάλου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὡς ἑξῆς:

– Ἀλλ᾿ ὦ Πάτερ μου Πάτερ Νικόδημε, θεόπνευστε καί οἰκουμενικέ τῆς ἀληθείας διδάσκαλε, ἐξαίρρτον τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους καύχημα.

Φαεινότατε ἑωσφόρε τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, πανόσιε καί πανάγιε Νικόδημε.

Δίδου ἡμῖν φωτισμόν ταῖς πρεσβείαις σου πρός ἐκπλήρωσιν τοῦ Θείου θελήματος.

Κατεύθυνον τά διαβήματα ἡμῶν πρός τάς τρίβους τῆς ἐναρέτου ζωῆς· ἐπισκίασον ἡμᾶς τῇ χάριτί σου.

Καί σ υ ν έ τ ι σ ο νἡμῶν τόν νοῦν τοῦ συνιέναι τάς θεοσόφους διδαχάς σου, ἵνα ἐν αὐταῖς εὕρωμεν μετάνοιαν, ἴασιν, χαράν, εἰρήνην, χρηστότητα, ἀγαθωσύνην, πραότητα, καί ἀγάπην.

Καί εἴτι ἀγαθόν καί καλόν καί σωτήριον, καί ἐν τέλει ζωήν αἰώνιον, οἱ εἰλικρινῶς ἀγαπῶντές σε καί καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν καί ὥραν ἐπικαλούμενοι τήν πατρικήν σου χάριν καί βοήθειαν.

Καί πρέσβευε πάντοτε πρός Κύριον ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Ἀμήν.

Δίστιχον.

«Δίδου τήν χάριν σου Νικόδημε Πάτερ

Γερασίμῳ γράψαντι τόνδε σου βίον».

Οἱ κ υ ρ ι ώ τ ε ρ ε ς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, ὑπό τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου:

13. Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά νά εἶναι ταπεινοί καί ν᾽ ἀγαποῦν ταπεινά.

Ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του σάν τό παιδάκι τοῦτο, αὐτός εἶναι μεγαλύτερος ἀπ᾽ ὅλους στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. 18, 4). (49)

Ὅποιος ὑψώσει τόν ἑαυτό του θά ταπεινωθεῖ. Καί ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του θά ὑψωθεῖ (Ματθ. 23, 12).

Ἀδελφοί, νά μήν εἶστε φαντασμένοι, ἀλλά νά συγκαταβαίνετε στούς ἁπλοϊκούς καί ταπεινούς Χριστιανούς, καί νά τούς συναναστρέφεστε, συμμεριζόμενοι τήν ἀσημότητά τους (Ρωμ. 12, 16).

Μέ ταπεινοφροσύνη ἄς θεωρεῖ ὁ καθένας τόν ἄλλον ἀνώτερό του (Φιλ. 2, 3).

Ταπεινωθεῖτε μπροστά στόν Κύριο, κι’ Ἐκεῖνος θά σᾶς ὑψώσει (Ἰακ. 4, 10).

Οἱ νεώτεροι νά ὑποτάσσεστε στούς πρεσβυτέρους. Κι’ ὅλοι μαζί, ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ζ ω σ τ ε ῖ τ ε τήν ταπεινοφροσύνη.

Γιατί ὁ Θεός ἐναντιώνεται στούς ὑπερήφανους, στούς ταπεινούς ὅμως δίνει τή χάρη Του.

Ταπεινῶστε λοιπόν τούς ἑαυτούς σας κάτω ἀπό τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά νά σᾶς ὑψώσει τήν ὥρα τῆς Κρίσεως (Α´ Πέτρ. 5, 5-6).

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γράφει τά ἑξῆς:

– Νά θυμᾶστε ὅτι ὑποχεσθήκατε στό ἅγιο Βάπτισμα ὅτι ἀπαρνῆσθε καί πολεμᾶτε τόν σατανᾶ καί ὅλα τά ἔργα του καί κάθε λατρεία του καί κάθε ἁμαρτία του, τά ὁποῖα ἔργα του εἶναι αὐτά τῆς φιληδονίας, τῆς φιλοδοξίας καί τῆς φιλαργυρίας καί τά ὑπόλοιπα πάθη. (50)

Ὁπότε καί νά ἀγωνίζεστε, ὅσο μπορεῖτε, γιά νά κατατροπώσετε, γιά νά τόν ντροπιάσετε καί γιά νά τόν νικήσητε μέ ὅλη σας τήν τελειότητα.

– Ποιά δέ εἶναι ἡ πληρωμή καί ὁ μισθός, πού ἔχετε νά πάρετε γιά αὐτή τή νίκη σας;

– Πολύς καί μεγάλος.

Καί ἀκοῦστε ἀδελφοί μου,αὐτό αὐτολεξεί ἀπό τό ἴδιο τό στόμα τοῦ Κυρίου, ὁπού μᾶς τό ὑπόσχεται στήν Ἱερή Ἀποκάλυψι.

1. «Σέ ὅποιον νικήσει θά τοῦ δώσω νά φάῃ τόν καρπό ἀπό τό δένδρο τῆς ζωῆς, πού βρίσκεται στόν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. 2, 7).

2. «Τόν νικητή δέν θά τόν πειράξη ὁ δεύτερος θάνατος» (Ἀποκ. 2, 11).

3. «Σέ ὅποιον νικήσῃ θά τοῦ δώσω ἀπό τό κρυμμένο μάννα» (Ἀποκ. 2, 17).

4. «Στό νικητή θά τοῦ δώσω τήν ἐξουσία πού κι’ ἐγώ πῆρα ἀπό τόν Πατέρα μου κι’ ἀκόμη θά τοῦ δώσω τό ἄστρο τό πρωινό» (Ἀποκ. 2, 28).

5. «Τόν νικητή θά τόν ντύσῃ ὁ Θεός μέ τά λευκά ροῦχα τῆς νίκης· δέν θά διαγράψω τό ὄνομά του ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς καί θά τόν ἀναγνωρίζω ὡς δικό μου μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀγγέλους του» (Ἀποκ. 3, 5).

6. «Τόν νικητή θά τόν κάνω στῦλο στό ναό τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. 3, 12).

7. «Τόν νικητή θά τόν βάλω νά καθίσῃ μαζί μου στόν θρόνο μου» (Ἀποκ. 3, 21).

8. «Ὁ νικητής θά τά κληρονομήσῃ ὅλα, κι’ ἐγώ θά εἶμαι Θεός του κι’ αὐτός παιδί μου» (Ἀποκ. 21, 7).

– Βλέπετε ἀξιώματα;

– Βλέπετε μισθούς;

– Βλέπετε τό ὀκταπλάσιο αὐτό στεφάνι, τό ὁποῖο εἶναι γεμάτο ἄνθη καί ἁμαράντινο, ἀλλά πολλά περισσότερα στεφάνια θά σᾶς πλέξουν ἀδελφοί, ἄν νικήσετε τόν διάβολο.

Σέ αὐτό λοιπόν μαθητεύετε, στό νά ἀγωνίζεστε καί νά ἐγκρατεύεστε «γιά νά μή πάρη κανένας τό στεφάνι σας» (Ἀποκ. 3, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 47. Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ὁ πρωτότυπος βίος του.
  Ὑπό Εὐθυμίου Ἱερομονάχου τοῦ Σταυρουδᾶ (1813). http://users.uoa.gr/
• 48. Βίος καί πολιτεία καί λαμπροί ἀγῶνες τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν καί σοφωτάτου Διδασκάλου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου
  (Ἐκ τοῦ βιβλίου: Διονυσιάτικον Ἁγιολόγιον, ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Ἅγιον Ὄρος, 2004, σελ. 98-130) http://users.uoa.gr/
• 49. Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. http://users.uoa.gr/
• 50. Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «Ἀόρατος Πόλεμος»
  Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος
  Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Το Συναξάρι του Οσίου Νικοδήμου Μοναχού του Αγιορείτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄)