Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν πηγαίνουν διόλου σέ δικαστήρια γιά τήν ἐπίλυση τῶν διαφορῶν τους» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ζ΄ Μέρος

Τό βιβλίο «Νέον Μαρτυρολόγιον» τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου τό ὁποῖο περιέχει περί τούς 87 βίους τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, λειτούργησε πραγματικά ὡς τό «Εὐαγγέλιο» τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821.

Τό βιβλίο διακινεῖτο μυστικά μεταξύ τῶν Χριστιανῶν καί αὐτό μετέδωσε τό μήνυμα τῆς διατήρησης καί ἐνδυνάμωσης τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί συνέβαλε ἀκόμη περισσότερο γιά τήν καλλιέργεια τοῦ μαρτυρικοῦ φρονήματος.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου ἐκδόθηκε ἀπό τούς Κολλυβάδες Ἁγίους Πατέρες στήν Χίο, τό «Νέον Λειμωνάριον», μόλις δύο χρόνια πρίν τήν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, στό ὁποῖο περιέχονται πολλές ἀναφορές στό «Νέον Μαρτυρολόγιον».

Οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες ἦταν οἱ νέοι ἀπολογητές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἔναντι τοῦ Κορανίου καί τοῦ Ἰσλάμ καί πιστοποίησαν μέ τό μαρτύριό τους τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, ἐνῶ φανέρωσαν στόν κόσμο τοῦτο τό Θεῖον χάρισμα τό ὁποῖο ἔλαβαν, ὡς φορεῖς τῆς ἀληθείας τῆς «ἐν Χριστῷ ζωῆς».

Οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες φανερώνουν μιά ζῶσα θεολογία ἐκφραζόμενη μέν μέ τόν ἁπλοϊκό τρόπο τους, ἀλλά βλέπουμε καθαρά σέ αὐτούς τήν ἐφαρμογή τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας περί τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Θείου φωτός ἐπί τῶν μαρτυρικῶν ἁγίων σωμάτων τους.

Ὁ πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἀναφέρει στήν συνέχεια τῆς βιογραφίας του γιά τόν Ὅσιο Νικόδημο τά ἑξῆς:

Εἰς τήν Σκυροποῦλαν (1777-78)

Ὁ δέ Ἀρσένιος μετά τό κτίσιμον τῆς καλύβης ἄνωθεν τοῦ Κυριακοῦ ἐμετοίκησεν εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Ἄθω νησίδα Σκυροπούλαν καί ὡς ὑποτακτικός τόν ἠκολούθησεν καί ὁ Νικόδημος καί ἐκάθησεν ἕνα χρόνον.

Ἡ διαβίωσις ἐκεῖ ὑπῆρξε πλήρης δυσκολιῶν καί ταλαιπωριῶν. (23)

Ἐξ ἐπιστολῆς τήν ὁποίαν ἔστειλεν ἐκεῖθεν εἰς τόν ἐξάδελφόν του καί Ἐπίσκοπον Εὐρίπου Ἱερόθεον πληροφορούμεθα διά τό ἄγονον τῆς νήσου, ὅπου μόνον «ὄρνεα, αἱ γρῆες, ἰχθυοφάγα, αἰγιαλοῖς καὶ παραλίοις πέτραις ἐνδιατώμενα, νυκτινόμα καί φωνήν ἀπηχῆ ἀφιέντα, τοῖς κλαυθμηρισμοῖς τῶν νηπίων προσεοικυῖαν» ἦσαν οἱ μόνοι σύντροφοι.

Καί ἐκεῖ ἡ ζωή του ἦτον ἀγγελική καί οὐράνιος.

Ἔζη ὡς ἄσαρκος καί μόλις ἐπήρκει, ἐργαζόμενος σκληρῶς, εἰς τάς στοιχειώδεις βιοτικάς ἀνάγκας.

Καί τοῦτο διότι προετίμησεν, ὅπως γράφει ὁ ἴδιος, «τόν ἐργατικόν καί χειρωνακτικόν βίον, δικελλίτης γεγονώς καί σκαπανεύς, σπείρων, θερίζων καί καθ᾿ ἑκάστην καί τ᾿ ἄλλα πάντα ποιῶν, οἷς ἡ πολύμοχθος χαρακτηρίζεται τῶν ἐρημονήσων ζωή καί πολυειδής περιπέτεια».

Ἐπί πλέον δέ ἐκεῖ ἐστερεῖτο βιβλίων, ἀλλ᾿ ἔχαιρε «χαράν ἀνεκλάλητον καί δεδοξασμένην», ἐπιδιδόμενος εἰς τήν ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν, δι᾿ ἧς κατηλλάμπετο ὁ νοῦς καί ἐδέχετο τάς οὐρανίους ἀποκαλύψεις καί θείας μυήσεις τῆς ὑπερκοσμίου σοφίας.

Ἀλλά καίτοι ἐστερεῖτο πάντων, ζῶν ὡς ἄγγελος, καίτοι ἀποφεύγων πᾶσαν ἐπικοινωνίαν καί φροντίδα μετά τῶν ἔξω, δηλονότι τοῦ κόσμου, ὑπήκουσεν ὅμως εἰς τήν παράκλησιν τοῦ ἐξαδέλφου του Ἱεροθέου, ἀποβλέπων εἰς τήν ἐκ τούτου ὠφέλειαν, καί ἔγραψε, κατά μικρά διαλείμματα, «ἀπό τῆς σκαφῆς καί τοῦ χειρομύλωνος» θαυμάσιον πολυσέλιδον βιβλίον:

– Πλῆρες σοφίας θείας καί ἀνθρωπίνης, κατωχυρωμένων διά πολλῶν μαρτυριῶν τόσον ἐκ τῶν θείων Πατέρων, ὅσον καί τῶν ἔξω σοφῶν, ὑπό τόν τίτλον «Συμβουλευτικόν», καθὅ περιέχων συμβουλάς πρός ἀρχιερεῖς μέν εἰδικώτερον, καί πρός πάντας τούς πιστούς γενικώτερον.

Τό σοφόν τοῦτο σύγγραμμα, ἐν ᾧ διαπραγματεύεται περί φυλακῆς αἰσθήσεων καί τοῦ κατά τόν ἔσω ἄνθρωπον ἀγῶνος πρός τελειοποίησιν, δεικνύει ἐξαιρετικῶς τήν πλουσίαν ἐκ Θεοῦ χάριν καί τήν ἀπέραντον μνήμην τοῦ μεγάλου τούτου Πατρός, γράψαντος ἐν ἐρημονήσῳ, στερουμένου, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, καί αὐτῶν τῶν στοιχειωδῶν.

Ὁ ἴδιος θεῖος Πατήρ χαριτολογῶν κάπως, ἔγραφε πρός τόν Ἱερόθεον, ὅτι «κατά τήν εἰκόνα τῶν ἀναμηρυκαζόντων ζώων… πάνθ᾿ ὅσα δι᾿ ἀναγνώσεως ἔφθη ἐντυπωθέντα τῷ, κατ᾿ Ἀριστοτέλην, ἀγράφῳ ἀβακίῳ τῆς ἐμῆς φαντασίας, καί κατὰ Πρόκλον, τοῖς ἱεροῖς σηκοῖς τοῦ ἐμοῦ νοός».

Ἤμᾶλλον εἰπεῖν τό τοῦ Θείου Δαβίδ, «ἅπερ ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα θεῖα λόγια, ὅπως ἄν μή ἁμάρτω», ταῦτα φημί (ὅσα δηλονότι τῷ προκειμένῳ σκοπῷ συνετέλου) ἀναπεμπάσας καί μνημονεύσας, κατά τήν ὑπό τῶν Πλατωνικῶν καλουμένην ἀναζωγράφησιν, τῷ ῥυπώδει τουτωΐ Συμβουλευτικῷ ἐνεχάραξα».

Διά νά τόν ἀνακουφίσῃ ὀλίγον ἐκ τῶν στερήσεων τῆς ἐρημικῆς ζωῆς ὁ Ἱερόθεος τοῦ ἔστειλεν εἰς Σκυροποῦλαν τροφάς, ἐνδύματα καί σκεπάσματα, ἅτινα εὐχαρίστως ἐδέχθη ὁ θεῖος Πατήρ.

Εἰς τήν ἔρημον τῆς Καψάλας (1778)

Εἰς τούς 1778 ἦλθε πάλιν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐρχόμενος ἐδῶ τόν ἔκαμεν ὁ Γέροντάς μας, μεγαλόσχημον, (ἔλαβε τό μέγα καί ἀγγελικόν σχῆμα παρά τοῦ Ὁσιωτάτου Γέροντος Δαμασκηνοῦ Σταυρουδᾶ).

Καί περνῶντας ὀλίγος καιρός ἀγόρασε τήν Καλύβην ὁπού εἶναι ἄνωθεν τοῦ Κυριακοῦ τῆς Σκήτης τοῦ Παντοκράτορος, εἰς τό ῥαχώνι, ὁπού ὀνομάζεται τοῦ Θεωνᾶ.

Καί ἐγκατεστάθη ὁριστικῶς εἰς τήν ἀγορασθεῖσαν Καλύβην λεγομένην τοῦ Θεωνᾶ, καί ἀπερνῶντας κανένας χρόνος ἦλθεν ἕνας ἀγαπητός του συμπατριώτης, Ἰωάννης ὀνομαζόμενος, καί διά τοῦ Ἀγγελικοῦ Σχήματος ὠνομάσθη Ἱερόθεος, καί ἔγινεν ὑποτακτικός του, ὁ ὁποῖος τόν ὑπηρέτησε ἕξι ἤ ἑπτά χρόνους.

Ἡσυχάζων καί ἐργαζόμενος ἐκεῖ τό μέλι τῆς ἀρετῆς, καί καταλαμπόμενος ὑπό τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνέγραφε συνεχῶς καί ἐδίδασκε διά τῶν σοφῶν καί μελισταγῶν λόγων καί πνευματικῶν νουθεσιῶν τούς προσερχομένους ἀδελφούς.

Ἐκ τῶν ὁποίων πλεῖστοι κατῴκησαν εἰς τάς πέριξ Καλύβας, διά νά βλέπουν τό χαρίεν αὐτοῦ πρόσωπον, καί ἀκούουν τήν οὐράνιον διδασκαλίαν του· διότι ὡς ἑλκύει ὁ μαγνήτης τόν σίδηρον, οὕτως εἵλκυε τούς πάντας ἡ ἐπανθοῦσα χάρις ἐν τῷ Ἁγίῳ Νικοδήμῳ.

Τά πρῶτα γνωστά Συγγράμματα

Ἐκεῖ τῇ προτροπῇ τοῦ διά δευτέραν φοράν ἐλθόντος εἰς Ἅγιον Ὄρος, ἐνἔτει 1784, ἀγαπητοῦ του Μητροπολίτου Κορίνθου Ἁγίου Μακαρίου, ἐδιώρθωσε καί ἐκαλλώπισε, καί ἡτοίμασε πρός ἔκδοσιν τά συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου. (24)

Ἐπίσης ἐσύνθεσε τό πρῶτον «Ἐξομολογητάριον», ἐσύναξε καί ἐγκαλλώπισε καί κατά μέρος ἐμελούργησεν τό ἱερόν «Θεοτοκάριον».

Ὁμοίως ἐκαλλώπισεν τό βιβλίον τοῦ «Ἀοράτου Πολέμου» ἤ μᾶλλον εἰπεῖν ἐσύνθεσε καί ἐκεφαλοπόνησεν.

Ὁμοίως ἐκαλλώπισε καί τό «τῶν Νέων Μαρτύρων» ἤ «Νέον Μαρτυρολόγιον» καί τά «Πνευματικά Γυμνάσματα».

Βιβλία πλήρη χάριτος Θείας καί οὐρανίου σοφίας, διδάσκοντα ἀποχήν ἁμαρτίας καί εἰλικρινῆ μετάνοιαν, τούς ποικίλους τρόπους πρός ἀπόκρουσιν τῶν καθ᾿ ἡμῶν ἐπιθέσεων τοῦ ἐχθροῦ καί τάς ἱεράς γυμνασίας τῆς κατ᾿ εὐσέβειαν πολιτείας.

«Ἐχάθη, φεῦ καί ἀλλοίμονον»!

Εἰς αὐτόν τόν καιρόν παρακαλεῖται ἀπό τόν διδάσκαλον κυρ–Ἀθανάσιον τόν Πάριον, ὄντα διδάσκοντα τότε εἰς τήν Θεσσαλονίκην καί ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἡλιουπόλεως Λεόντιο, νά κάμῃ τόν κόπον διά νά συνάξῃ τά Ἅπαντα τοῦ θείου Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί νά τά καλλωπίσῃ καθώς στοχάζεται.

Τήν ὁποίαν παρακάλεσιν μετά χαρᾶς τήν ἐδέχθη, μάλιστα δέ διά τήν ἀγάπην ὁπού εἶχεν εἰς τόν Ἅγιον Γρηγόριον.

Κατ᾿αὐτόν τόν καιρόν περισυνέλεξε ἐκ τῶν βιβλιοθηκῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡτοίμασε πρός ἔκδοσιν τά συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ «μετά πολλοῦ κόπου καί ἐν τρισίν ὅλοις τεύχεσιν ἀπαρτίσας, καί πλείστοις σημειώσεσιν, ὡς ἔθος αὐτῷ, προσεπαυξήσας καί κατακαλλύνας ἀπέστειλεν εἰς Βιέννην διά νὰ τυπωθῶσιν εἰς τό τυπογραφεῖον τῶν ἀδελφῶν Μαρκίδου Πουλίου».

Τό ἐκαλλώπισε, λέγω, καί τό ἐστόλισε καί εἰς τήν Εὐγέναν (Βιέννην) ἐστάλθη διά νά τυπωθῇ, ἀλλά εἰς μάτην ἔγιναν οἱ τόσοι κόποι τοῦ Νικοδήμου.

Διότι ἐκεῖ ὄντας εἰς τήν τυπογραφίαν ἐξ ἁμαρτιῶν τοῦ Γένους μας ἐκαταδικάσθη ἀπό τήν βασιλείαν ὁ τυπογράφος καί τό ἐργαστήριόν του νά ἀφανισθοῦν, διατί ἐτύπωσεν ἕνα συμβουλευτικόν εἰς τούς Χριστιανούς, ὁπού εὑρίσκονται εἰς τήν ἐπικράτειαν τῶν Τούρκων, νά ἀποστατήσουν.

Καί ὀνειδισθείς ἀπό τούς Τούρκους ὁ βασιλεύς τῆς Εὐγένας (Βιέννης) ἔκαμε ἐτούτην τήν καταδίκην.

Ἐχάθη, φεῦ καί ἀλλοίμονον, ἀπό τήν ἀμέλειαν τῶν ἐπιστατῶν τό τοιοῦτον πάγκαλον βιβλίον!

Τό δέ συμβουλευτικόν ἦτον τοῦ καταραμένου Mπονεπάρτου.

Δυστυχῶς ὅμως τά πολύτιμα αὐτά χειρόγραφα ἀπωλέσθησαν. Διότι τό τυπογραφεῖον αὐτό κατεστράφη καί διηρπάγη ὑπό τῶν Αὐστριακῶν, ἐξ αἰτίας μερικῶν ἐπαναστατικῶν προκηρύξεων, κατ᾿ ἄλλους μέν τοῦ Ρήγα τοῦ Φερραίου, κατ᾿ ἄλλους δέ τοῦ Ναπολέοντος πρός Ἕλληνας, αἱ ὁποῖαι εἶχον τυπωθεῖ ἐκεῖ.

Μεταξύ τῶν διαρπαγέντων ὑπό τῆς ἐξουσίας καί κατακρατηθέντων ἀντικειμένων ἦσαν καί τά χειρόγραφα τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου.

Ὅταν δέ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ πρόκριτος Νάνος Καυταντζόγλου ἔμαθε παρά τῶν ἐν Βιέννῃ ὁμογενῶν τήν ἀπώλειαν τῶν ἱερῶν τούτων συγγραμμάτων, τήν κατέστησε γνωστήν εἰς τόν θεῖον Νικόδημον, ὁ ὁποῖος «κλαίων καί ὀδυρώμενος ὡς λέγει ὁ «παράδελφός» του Εὐθύμιος, δέν ἠθέλησε νά σταθῇ μίαν ὥραν εἰς τήν Καλύβα του.

Ἀπῆλθε δέ εἰς τό Κελλίον τῶν λίαν ἀγαπητῶν του ἀδελφῶν Σκουρταίων, διά νά εὕρῃ παρ᾿ αὐτῶν παρηγορίαν.

Τοσοῦτον ἐλυπήθη ὁ μακάριος διά τήν ἀπώλειαν τῶν ἐν λόγῳ θαυμαστῶν αὐτῶν συγγραμμάτων, ἀναλογιζόμενος οἵου καλοῦ θά ἐστεροῦντο οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί”.

Οἱ κ υ ρ ι ώ τ ε ρ ε ς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, ὑπό τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου:

7. Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν πηγαίνουν διόλου σέ δικαστήρια γιά τήν ἐπίλυση τῶν διαφορῶν τους.

Ἄν ὅμως κάποτε παραστεῖ σχετική ἀνάγκη, ἄς προτιμήσουν νά βάλουν κριτή στή διαφορά τους ἕναν ἄνθρωπο τῆς Ἐκκλησίας, παρά νά καταφύγουν στά κοσμικά δικαστήρια. (25)

Ἄν κάποιος θέλει νά σέ πάει στό δικαστήριο γιά νά σοῦ πάρει τό σακάκι, ἄφησέ του καί τό πανωφόρι (Ματθ. 5, 40).

Καί μόνο τό γεγονός, ἀδελφοί, ὅτι ἔχετε δίκες μεταξύ σας, ἀποτελεῖ ἤδη πλήρη ἀποτυχία σας.

Ἄς προτιμᾶτε νά εἶστε οἱ ἀδικημένοι καί ζημιωμένοι, παρά ν᾽ ἀδικεῖτε καί νά ζημιώνετε τούς ἄλλους, καί μάλιστα τούς ἀδελφούς σας Χριστιανούς.

Ἤ μήπως δέν ξέρετε ὅτι ἄνθρωποι ἄδικοι δέν θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Μήν ἔχετε αὐταπάτες:

– Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ἔχουν θέση οὔτε πόρνοι οὔτε φιλάργυροι οὔτε μοιχοί οὔτε θηλυπρεπεῖς οὔτε σοδομίτες οὔτε κλέφτες οὔτε πλεονέκτες οὔτε μέθυσοι οὔτε κατήγοροι οὔτε ἅρπαγες (Α´ Κορ. 6, 7-9).

Ὅταν κάποιος ἔχει μιά διαφορά μ᾽ ἕναν ἄλλο Χριστιανό, πῶς τολμᾶ νά καταφεύγει στήν κρίση τῶν ἄδικων κοσμικῶν δικαστῶν καί ὄχι στήν κρίση καί τή διαιτησία τῶν μελῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας κοινότητας; (Α´ Κορ. 6, 1).

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γράφει τά ἑξῆς:

– Νά θυμᾶστε ὅτι ὑποχεσθήκατε στό ἅγιο Βάπτισμα ὅτι ἀπαρνῆσθε καί πολεμᾶτε τόν σατανᾶ καί ὅλα τά ἔργα του καί κάθε λατρεία του καί κάθε ἁμαρτία του, τά ὁποῖα ἔργα του εἶναι αὐτά τῆς φιληδονίας, τῆς φιλοδοξίας καί τῆς φιλαργυρίας καί τά ὑπόλοιπα πάθη. (26)

Ὁπότε καί νά ἀγωνίζεστε, ὅσο μπορεῖτε, γιά νά κατατροπώσετε, γιά νά τόν ντροπιάσετε καί γιά νά τόν νικήσητε μέ ὅλη σας τήν τελειότητα.

– Ποιά δέ εἶναι ἡ πληρωμή καί ὁ μισθός, πού ἔχετε νά πάρετε γιά αὐτή τή νίκη σας;

– Πολύς καί μεγάλος.

Καί ἀκοῦστε ἀδελφοί μου,αὐτό αὐτολεξεί ἀπό τό ἴδιο τό στόμα τοῦ Κυρίου, ὁπού μᾶς τό ὑπόσχεται στήν Ἱερή Ἀποκάλυψι.

1. «Σέ ὅποιον νικήσει θά τοῦ δώσω νά φάῃ τόν καρπό ἀπό τό δένδρο τῆς ζωῆς, πού βρίσκεται στόν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. 2, 7).

2. «Τόν νικητή δέν θά τόν πειράξη ὁ δεύτερος θάνατος» (Ἀποκ. 2, 11).

3. «Σέ ὅποιον νικήσῃ θά τοῦ δώσω ἀπό τό κρυμμένο μάννα» (Ἀποκ. 2, 17).

4. «Στό νικητή θά τοῦ δώσω τήν ἐξουσία πού κι’ ἐγώ πῆρα ἀπό τόν Πατέρα μου κι’ ἀκόμη θά τοῦ δώσω τό ἄστρο τό πρωινό» (Ἀποκ. 2, 28).

5. «Τόν νικητή θά τόν ντύσῃ ὁ Θεός μέ τά λευκά ροῦχα τῆς νίκης· δέν θά διαγράψω τό ὄνομά του ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς καί θά τόν ἀναγνωρίζω ὡς δικό μου μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀγγέλους του» (Ἀποκ. 3, 5).

6. «Τόν νικητή θά τόν κάνω στῦλο στό ναό τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. 3, 12).

7. «Τόν νικητή θά τόν βάλω νά καθίσῃ μαζί μου στόν θρόνο μου» (Ἀποκ. 3, 21).

8. «Ὁ νικητής θά τά κληρονομήσῃ ὅλα, κι’ ἐγώ θά εἶμαι Θεός του κι’ αὐτός παιδί μου» (Ἀποκ. 21, 7).

– Βλέπετε ἀξιώματα;

– Βλέπετε μισθούς;

– Βλέπετε τό ὀκταπλάσιο αὐτό στεφάνι, τό ὁποῖο εἶναι γεμάτο ἄνθη καί ἁμαράντινο, ἀλλά πολλά περισσότερα στεφάνια θά σᾶς πλέξουν ἀδελφοί, ἄν νικήσετε τόν διάβολο.

Σέ αὐτό λοιπόν μαθητεύετε, στό νά ἀγωνίζεστε καί νά ἐγκρατεύεστε «γιά νά μή πάρη κανένας τό στεφάνι σας» (Ἀποκ. 3, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 23. Βίος καί πολιτεία καί λαμπροί ἀγῶνες τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν καί σοφωτάτου Διδασκάλου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου
  (Ἐκ τοῦ βιβλίου: Διονυσιάτικον Ἁγιολόγιον, ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Ἅγιον Ὄρος, 2004, σελ. 98-130) http://users.uoa.gr/
• 24. Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ὁ πρωτότυπος βίος του.
  Ὑπό Εὐθυμίου Ἱερομονάχου τοῦ Σταυρουδᾶ (1813). http://users.uoa.gr/
• 25. Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. http://users.uoa.gr/
• 26. Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «Ἀόρατος Πόλεμος»
  Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος
  Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Το Συναξάρι του Οσίου Νικοδήμου Μοναχού του Αγιορείτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄)