Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Στην εξορία παρέμενε υπομένοντας ο Όσιος τριάντα ολόκληρα χρόνια και δεν έπαψε ούτε στιγμή να ενισχύει το φρόνημα των χριστιανών με συνεχή αλληλογραφία…

Έναν φλογερό Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία στις 8 του μηνός Μαρτίου, τον Όσιο Θεοφύλακτο Επίσκοπο Νικομηδείας.

Ο μακάριος Θεοφύλακτος έζησε κατά τους χρόνους της βασιλείας των Ισαύρων, Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου και των διαδόχων του.

Η Θεία Πρόνοια οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε να συναντηθούν και να γνωριστούν στην Κωνσταντινούπολη δύο μεγάλοι άντρες, δύο Ομολογητές της Πίστεώς μας, οι οποίοι έμελλε να κρατήσουν την Ορθοδοξία σε καιρό αιρέσεως. Έτσι, ο Όσιος Θεοφύλακτος που είχε ήδη γνωριστεί με τον Άγιο Ταράσιο, προτού ο δεύτερος ανέλθει στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, συναντήθηκε και συνδέθηκε με ιερότατη φιλία με τον άλλο αγωνιστή Επίσκοπο, τον Όσιο Μιχαήλ Συνάδων!

Η φιλία τους ήταν ζηλευτή και θύμιζε τη φιλία του Μεγάλου Βασιλείου με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Αυτή τους την αγάπη και φιλία σεβόμενος ο Άγιος Ταράσιος, τους έστειλε μαζί να μονάσουν στον Εύξεινο Πόντο, σε ένα Μοναστήρι που υπήρχε εκεί.

Σε τι ασκητικά παλαίσματα επιδόθηκαν τότε οι τρισμακάριοι! Υπέφεραν την πείνα, τη δίψα, την κακοπάθεια και επιπλέον προκαλούσαν δεινά στους εαυτούς τους χάριν της ασκήσεως και της ταπείνωσης των σωμάτων τους. Και ο Θεός βλέποντας τους γενναίους αθλητές, τους πλούτιζε με σοφία Κυρίου και πλήθος αρετών. Μα προπαντός, ο Κύριος τους πλούτισε μέσα στην καρδιά τους με το χάρισμα της Ομολογίας προετοιμάζοντάς τους για τους αγώνες της Πίστεως που σε λίγο καιρό θα αναλάμβαναν αμφότεροι.

Η αρετή και των δύο άστραψε σαν φεγγοβόλο αστέρι και γι’ αυτό ο Άγιος Πατριάρχης Ταράσιος τους έκρινε άξιους της Αρχιεροσύνης και προχειρίστηκε Επίσκοπος στα Σύναδα ο Μιχαήλ και στη Νικομήδεια ο Θεοφύλακτος.

Εκεί στη Νικομήδεια ο Όσιος έχτισε Εκκλησίες και νοσοκομεία. Προστάτευε τις χήρες και τα ορφανά και με τα ίδια του τα χέρια έπλενε και καθάριζε τους τυφλούς και ασθενείς!

Στο μεταξύ ο Άγιος Ταράσιος ανήλθε προς Κύριο και στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης έγινε Πατριάρχης ο πάνσοφος Νικηφόρος

Εκείνο τον καιρό, τριάντα χρόνια μετά τη Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο, ο δυσσεβής Λέων Ε΄ ο Αρμένιος επανέφερε το θέμα της Εικονομαχίας.

Τότε ο ευσεβής Πατριάρχης Νικηφόρος κάλεσε μαζί του όλους τους εκλεκτούς και ελλόγιμους Αρχιερείς, τον Κυζίκου Αιμιλιανό, τον Σάρδεων Ευθύμιο, τον Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, τον Αμορίου Ευδόξιο, των Συνάδων Μιχαήλ, τον μακάριο Θεοφύλακτο Νικομηδείας και άλλους μαζί με Ηγουμένους και Μοναχούς. Και όλοι μαζί με ένθερμο ζήλο και πυριφλεγής καρδιά μετέβησαν στον αποστάτη βασιλιά προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη δυσσέβειά του.

Πολλές μαρτυρίες από τις Θείες Γραφές έφεραν ενώπιον του κακοδόξου βασιλιά οι Άγιοι αυτοί Πατέρες προκειμένου να τον πείσουν πως είναι φρικτή βλασφημία η μη προσκύνηση των Αγίων Εικόνων, αλλά εκείνος παρέμενε αμετακίνητος στην αίρεση.

Τότε, μπροστά στην αδιαλλαξία του βασιλιά ο Άγιος Θεοφύλακτος δεν πτοήθηκε, αλλά μίλησε με παρρησία αδιαφορώντας για τις συνέπειες. «Γνωρίζω ότι καταφρονείς την μακροθυμία και την υπομονήν του Θεού· γίνωσκε όμως, ότι θα επέλθει αίφνης κοντά σου μέγας όλεθρος και αφανισμός και η καταστροφή σου θέλει γίνει ως ανεμοστρόβιλος, ώστε να μη ευρεθή κανείς, όστις θα δυνηθεί να σε σώσει εκ του κινδύνου».

Η Ομολογία Πίστεως του Οσίου Θεοφυλάκτου και των άλλων Ιεραρχών προκάλεσε την οργή του βασιλιά, ο οποίος εκθρόνισε τον Πατριάρχη και εξόρισε όλους τους Ιεράρχες σε διαφορετικά μέρη. Τον Άγιο Θεοφύλακτο αφού του ξερίζωσαν τα γένια και τον χτύπησαν οι άθλιοι, ο βασιλιάς τον εξόρισε στον Στρόβιλον. Εκεί στην εξορία παρέμενε υπομένοντας ο Όσιος τριάντα ολόκληρα χρόνια και δεν έπαψε ούτε στιγμή να ενισχύει το φρόνημα των χριστιανών με συνεχή αλληλογραφία, ώστε να μείνουν στέρεοι στην Πέτρα της Ορθοδοξίας και να μην λυγίσουν μπροστά στις διώξεις και απειλές των Εικονομάχων.

Γύρω στο 840 μετά από τις κακοπάθειες της εξορίας απήλθε προς τον ποθούμενο Κύριο, και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του πιστός έως τέλους στην Ομολογία της Πίστεως!

Όταν αργότερα έλαμψε και πάλι η Ορθοδοξία επί Μιχαήλ Γ΄ και της ευσεβεστάτης βασίλισσας Θεοδώρας, έφερε ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μεθόδιος το λείψανο του Οσίου Θεοφυλάκτου από την εξορία και το απέθεσαν με τιμές στον τόπο της Επισκοπής του, στη Νικομήδεια, μέσα στο Ναό των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, όπου είχε ανεγείρει ο ίδιος. Αυτός είναι ο βίος του θεοφιλούς και θεοσεβούς Επισκόπου Νικομηδείας Θεοφυλάκτου. Όλοι αυτοί οι Άγιοι Ιεράρχες έκαναν πράξη το αγιογραφικό «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. 3, 12). Αυτά είναι τα λαμπρά παραδείγματα, τα πρότυπα Ιεραρχών, αυτών μιμητές οφείλουν να είναι οι σημερινοί Επίσκοποι. Αμήν!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI