Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Παιδί μου, τήν εὐχή, θέλω νά σέ ἀκούω νά λές τήν εὐχή!» (Ἅγιος Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, μᾶς λέγει ὅτι: «Ἐγώ μνημόνευα τόν παππού μου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἱερεύς. Τότε ἤμασταν ζηλωταί· πρίν λάβουμε τίς πληροφορίες (ἀπό τήν Θεία Χάρη). (19)

Δέν τόν μνημονεύαμε εἰς τήν λειτουργία, διότι ἦτο ν ε ο η μ ε ρ ο λ ο γ ί τ η ς».

Τοῦ ἔκανα πολλά κομποσχοίνια, καί παρακαλοῦσα τό Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σοῦ ἔκανε, τόσες ἐξομολογήσεις κλπ., ἐλέησον αὐτόν».

Τοῦτο ἔπραττα ἐπί καιρόν.

Ἕνα βράδυ τόν εἶδα εἰς τόν ὕπνο μου –ὅραμα· ἦτο ἀποκάλυψις Θεοῦ– νά μέ φιλεῖ καί νά μοῦ λέει:

-«Εὐχαριστῶ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σέ καλύτερη θέση!»

Τότε βλέπω καί τή γιαγιά μου, νά μέ πιάνει ἀπό τό χέρι καί νά μοῦ λέει:

-«Παιδί μου, προσευχήσου καί γιά μένα, ἵνα πάω ἐκεῖ πού εἶναι καί ὁ παππούς σου τώρα».

Ἦταν ὁλοζώντανο αὐτό πού ἔβλεπα. Αἰσθανόμουνα ὅτι ἦσαν «νεκροί».

Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλο. Ὁ Γερο-Ἰωσήφ μᾶς εἶχε εἰπεῖ, ὅτι ὄχι μόνο μέ τή Θεία Λειτουργία, ἀλλά καί μέ τήν προσευχή μπορεῖς νά βγάλεις ψυχή ἀπό τήν Κόλαση.

Προσευχότανε ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἰωσήφ γιά μία ψυχή ἀρκετό καιρό. Καί στό τέλος νομίζω, ὅτι μᾶς εἶπε, εἶδε ὅραμα, πού ἡ ψυχή εἶπε:

–«Μεγάλη μου ἡμέρα σήμερα. Πηγαίνω εἰς τό καινούργιο μου σπίτι».

Καί οὕτω πληροφορήθηκε ὅτι σώθηκε ἡ ψυχή.

Ἐγώ, μᾶς λέγει, ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, κάποτε, ὅταν ἤμουν ἀρχάριος, πολεμήθηκα ἀπό τόν διάβολο· εἶχα σαρκικό πόλεμο. Ξάπλωσα νά κοιμηθῶ, ἀλλά ὁ πόλεμος τῆς σαρκός δυνατός. Ἄρχισα μέ ζέση νά λέω τήν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»…

Τότε, μεταξύ ὕπνου-ξύπνιου βλέπω ἕνα ὄνειρο: «Ἀπέναντι εἰς τήν ἐξώπορτα, ἤτανε ἕνας δαίμονας, ὅπως τόν περιγράφουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μέ κέρατα, μέ μαῦρα φτερά κλπ. Καί ἄρχισε νά καγχάζει ὁ δαίμονας.

Δέν ἠδύνατο ὅμως νά πλησιάσει εἰς τό Κελλί μου!

Συνῆλθα· πῆγα καί τό διηγήθηκα κατόπιν εἰς τόν Γερο-Ἰωσήφ. Μοῦ λέει ἐκεῖνος:

-«Βλέπεις, παιδί μου, ὅτι μέ τήν εὐχή τόν κρατᾶς εἰς τήν ἐξώπορτα, καί δέν μπορεῖ νά σέ πλησιάσει!».

“Ἐπειδή πολλή ὠφέλεια εἶχε δεῖ ἀπό τήν ἄσκηση τῆς σιωπῆς, ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἰωσήφ ἀπαγόρευε καί σέ μᾶς νά μιλοῦμε μεταξύ μας. Μόνο γιά τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα ἔπρεπε νά χαλοῦμε τή σιωπή, μᾶς ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ, ὁ Φιλοθεΐτης. (20)

Ὅταν μᾶς ἔστελνε ἔξω ἀπ’ τό ἡσυχαστήριό μας γιά κάποια διακονία, δέν μᾶς ἐπέτρεπε νά μιλήσουμε μέ κανένα. Θυμᾶμαι, ὅταν ἐπέστρεφα, πάντοτε μοῦ ἔκαμε ἀκριβῆ ἐξέταση, ἄν ἐτήρησα ἀπόλυτη ὑπακοή καί σιωπή.

Σέ παράβαση δύο-τριῶν λέξεων ὁ πρῶτος μου κανόνας ἦταν διακόσιες μετάνοιες.

Ὅπως σᾶς ἔχω ξαναπεῖ, ὅταν ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἤθελε κάπου νά πάει μέ τόν Γέρο-Ἀρσένιο, σέ κάποιο Μοναστήρι φερ’ εἰπεῖν, ξεχώριζαν, κρατοῦσαν μία ἀπόσταση καθ’ ὁδόν καί λέγανε τήν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Δέν πηγαίνανε μαζί, γιά νά μή τούς νικήσει ὁ διάβολος τῆς ἀργολογίας καί ἀπό τήν ἀργολογία ξεκινήσει ἡ κατάκριση καί τόσα ἄλλα. Γιατί παίρνανε τό μέτρο αὐτό; Μά γιά νά ἐμποδίσουν τόν πειρασμό. Γιατί ὁ πειρασμός παίρνει τήν εὐκαιρία καί προσπαθεῖ νά ρίξει τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία.

Καμιά φορά ὁ Γερο-Ἀρσένιος, εἴτε γιατί ἦταν παππούλης εἴτε γιατί ἦταν ἁπλός, πήγαινε νά πεῖ κανένα λόγο γιά κάποιον ἀδελφό ἐκτός τῆς συνοδείας ἤ ἐντός ἤ κάποιο νέο πού ἔμαθε.

Μόλις ἄρχιζε, μέ τίς πρῶτες λέξεις, ὁ Γέροντας σήκωνε τό χέρι του, τοῦ ‘δινε μιά στό κεφάλι κι’ ἔλεγε:

-«Ἀρσένιε, πρόσεχε –μή κατακρίνεις, δέν ἐπιτρέπεται– θά χάσεις τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ».

–«Ἔλα, τζάνεμ, τί εἶπα;», ἀπαντοῦσε.

–«Αὐτό πού εἶπες εἶναι εἰς θέσιν νά σοῦ στερήσει τήν εὐλογία τῆς προσευχῆς.

–Τί ἄλλο θέλεις;».

–«Εὐλόγησον!».

Ἀλλά ἐμεῖς οἱ νεότεροι ν’ ἀνοίξουμε τό στόμα νά μιλήσουμε, αὐτό δέν τό γνωρίζαμε, ἤ νά μιλήσουμε μεταξύ μας καί νά ἀργολογήσουμε, δέν τό εἴδαμε ποτέ.

Ἔμπαινε στό καράβι ὁ Γέροντας νά πάει π.χ. ἀπό τήν Ἁγία Ἄννα στή Δάφνη:

Τό κεφάλι κάτω καί «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»… Πήγαινε κάποιος Πατέρας:

-«Τί κάνετε, π. Ἰωσήφ, πῶς πάει ἡ συνοδεία;».

-«Καλά, καλά, εὐλογεῖτε. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ… », τόν ἔκοβε.

Ἐπιστατοῦσε πολύ στό θέμα τῆς ἀργολογίας. Ἡ κατάκριση ἦταν ἀνύπαρκτη.

Ὅταν ἐπιχειροῦσε κανείς νά μιλήσει, καταπέλτης ὁ Γέροντας Ἰωσήφ:

-«Ἐδῶ μέσα δέν χωροῦν νέα καί εἰδήσεις. Μόνο μπροστά!

–Σιωπή καί εὐχή! Τίποτ’ ἄλλο!

-Δέν ἤρθαμε ἐδῶ νά περάσουμε τόν καιρό μας.

-Ὁ διάβολος καιροφυλακτεῖ, ἀγρυπνεῖ τρέχει ἐδῶ κι’ ἐκεῖ σάν λιοντάρι, ποιόν νά βρεῖ σέ ἀμέλεια, σέ ραθυμία, σέ ἀπρόσεκτη κατάσταση, νά τόν ἁρπάξει.

-Πρέπει νά ‘χωμε τό νοῦ μας».

Αὐτά καί τόσα ἄλλα, γιά μᾶς τούς νεωτέρους, τούς νέους μοναχούς πού ἤμεθα κοντά στό Γέροντα, ἦταν ὁ θεμέλιος λίθος, τό βαθύ θεμέλιο. Ἐάν δέν εἴχαμε αὐτές τίς νουθεσίες τοῦ Γέροντος κι ἐμεῖς ἀπό πλευρᾶς μας δέν τίς ἐφαρμόζαμε καί δέν τίς ὑλοποιούσαμε δέν θά γινόταν τίποτε ἀπολύτως.

Μόλις κάποιος νέος ἀδελφός προσετίθετο στήν συνοδεία μας, ἡ πρώτη διδασκαλία πού τοῦ ἔκανε ἦταν:

–«Παιδί μου, τήν εὐχή, θέλω νά σέ ἀκούω νά λές τήν εὐχή!».

Κι ὅταν μεγαλώσαμε καί γίναμε Ἱερεῖς καί ὅ,τι ἄλλο, συνέχεια τήν εὐχή!

Τοῦ ἔλεγα χαρακτηριστικά κάποτε:

-«Γέροντα, ἀπό τήν εὐχή πονάει τό στόμα μου ἡ γλώσσα μου -ἔκλεισε ὁ λάρυγγάς μου, δέν μπορῶ νά ἀναπνεύσω- πονάει ἡ καρδιά μου».

–«Δέν παθαίνεις τίποτα, ὑπομονή!», μοῦ ἀπάντησε.

Καί πράγματι ἡ ὠφέλεια ἦταν πάρα πολύ μεγάλη.

Πολλές φορές ἐρχόταν τόση χάρις ἀπό τήν προφορική εὐχή, πού ἔνιωθε κανείς μέσα του τόση Θεία ἀγάπη, τόση ἁρπαγή τοῦ νοῦ του.

Καί πάνω στό διακόνημα κατά περίεργο τρόπο ὁ νοῦς δέν ἦταν ἁπλῶς στήν προσευχή ἀλλά στή θεωρία τοῦ Θεοῦ, στή θεωρία –ἐν αἰσθήσει– τοῦ ἄλλου κόσμου καί ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον φέρνει ἡ νοερά προσευχή, τόν ἄνθρωπο εἰς τήν πρώτη χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος”.

Ἀμήν, γένοιτο!

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Συνεχίζεται…

• 19. Προσευχή. http://users.uoa.gr/
• 20. Ἀναμνήσεις ἀπό τόν Γέροντά μου, Ἰωσήφ. Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου.
  https://www.hristospanagia.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Α΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Β΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Γ΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Δ΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Ε΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (ΣΤ΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Ζ΄ Μέρος)
– Τo «θαυματουργό κομποσχοίνι» του Γέροντα (Η΄ Μέρος)